Խոսք անուղեղներին

Խոսքս ուղղված է բոլոր նրանց, ով ընտրում աղջի՞կ թե տղա՛․․․ ո՛վ տխրում է երբ լսում է․ «Շնորհավորու՛մ եմ, աղջիկ եք ունենալու»․․․ ո՛վ հիասթափություն է ապրում, երբ արդեն ունի երկու աղջիկ, ու աստծուն էր աղոթում՝ այս անգամ տղա խնդրելով։ Ո՛վ ընկերների մոտ անվերջ գլուխ էր գովում, թե ինքը գիտի ինչպես անել, որ տղա ստացվի, իսկ ընկերները շտապում են՝ դրա համար էլ միայն աղջիկներ են ստացվում․․․ նրա՛նց ովքեր ոտից գլուխ հագուստը թարս են հագնում, այնպես եկեղեցի մտնում, միայն թե այս անգամ տղա ծնվի․․․ ո՛վ կնոջն են մեղադրում աղջիկ ծնելու մեջ․․․ ովքե՛ր դիմում են գուշակներին ու հազար ջադուների օգնությանն միայն թե տղա ծնվի․․․ տղա՜․․․ արու՛ զավակ․․․ տոհմի շարունակությու՜նն ու տան պարծա՛նքը․․․ առանց նրա կյանք չկա՛, մոլորակը կա՛նգ կառնի․․․ առանց նրան չկա՜ վաղը, չկա՛ արև, կա միայն խավար ու խղճալի գոյություն․․․ աղջի՜կ․․․ ֆի՜․․․ միայն տղա ու վերջ․․․Լա՜վ չերկարացնեմ․․․ ուրեմն Դու՛ք, բոլոր նրանք, ով գնացել եք ծննդատուն գրպանները լիքը երազանքներ, ու աշխարհին իր «տեղը» ցույց տալու երանությամբ, բայց դուրս եկած գլխիկոր, ամոթից կարմրած, անգամ զայրացած․ «Ինչու՞ աղջիկ»։