О, вы, што будзеце ісці з дзяўчынай
Пад тымі ж клёнамі праз сотню год,
Ці зразумееце, што мы кахалі,
Што зніклі так, як знікніце і вы,
Што векавечны толькі край і далеч
І жоўты ліст на зелені травы…
Чтобы нашему роду —
Не было переводу.
А наши реки чтобы текли повеки.
РОМАН