БІБЛІЯГРАФІЯ І КАМЭНТАРЫЙ ДА ТВОРАЎ УЛАДЗІМЕРА ДУДЗІЦКАГА


Паэтычныя творы Уладзімера Дудзіцкага падаюцца ў бібліяграфічным паказьніку ў пасьлядоўнасьці іх разьмяшчэньня, празаічныя — у алфавіце назваў.

У бібліяграфічным паказьніку ўлічаныя паэмы, вершы, пераклады, урыўкі з мастацкай прозы, публіцыстычныя артыкулы, надрукаваныя ў газэтах, часапісах, зборніках, і творы, якія, па зьвестках складальнікаў збору твораў паэта, нідзе не публікаваліся. Надрукаваныя ў кнізе празаічныя творы пазначаны ў бібліяграфіі зорачкай. Накіды вершаў, асобныя паэтычныя радкі, вылушчаныя з рукапісаў паэта, сабраныя ў асобны разьдзел «Зь незавершанага», яны не камэнтуюцца.

Лічба ў дужках пасьля назвы твора паказвае балонку, на якой надрукаваны твор у кнізе.

Архіў Уладзімера Дудзіцкага захоўваецца ў Беларускім Інстытуце Навукі і Мастацтва ў Нью-Ёрку (БІНіМ).


Вершы. Паэмы

1. «Стынуць хвалі і цяжэюць быццам...» (б. 2). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

2. «Дарэмна прамяняў я сон начы...» (б. 3). «Шыпшына», 5, 1947, б. 26.

3. І мала слоў... («І мала слоў, каб выказаць настрой...») (б. 4). «Шыпшына», 5, 1947, б. 26; «Бацькаўшчына», 32-33 (214-215), 29 жніўня 1954; «Бацькаўшчына», 40-41 (270-271), 9 кастрычніка 1955; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 59.

4. А я — наадварот... («Вы кажаце, што не?..») (б. 5). «Шыпшына», 4, 1947, б. 19. Пад назвай «Наадварот» у «Бацькаўшчыне», 47-48 (277-278), 27 лістапада 1955. У рукапісе — загаловак «Наадварот» і прысьвячэньне — «Далакопам...».

5. «І так яно ад веку і да веку...» (б. 7). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

6. «Я пазнаў і Эўропу і Азію...» (б. 8). Машынапіс (Архіў БІНіМа). Верш апублікаваны як цытата ў артыкуле Ул. Дудзіцкага «Даруй, што я плачу...» (Замест успамінаў)»: «Беларускі работнік», 39, 24 верасьня 1944.

7. Песьні няволі (б. 9-13). Цыкл вершаў з уступным аўтаравым словам Горкія ўспаміны («Цяжка ўспамінаецца зіма 1933 году...») (б. 9): 1. Крокі і вёрсты («Сотні вёрстаў прайшоў...») (б. 10), 2. На парозе турмы («Ня украў, не зьнявечыў нікога...») (б. 11), 3. А ратунку ня было й няма («Колер неба хмары ўслалі густа...») (б. 12), 4. Пакуль песьня яшчэ ня сьпета («Ня пытайся, мой любы дружа...»)(б. 13). «Новы шлях», 20 (32), 1943, б. 15.

8. Жывое праўдзівае слова (б. 14-22). Цыкл вершаў з уступным аўтаравым словам Скупыя заўвагі (« Масква сьпявала...») (б. 14): 1. Жывое праўдзівае слова («Песьціў доўга цябе, шанаваў і сьцярог...»)(б. 15), 2. Навальніца («На сьцежках крыжавых сустрэлі навальніцу...») (б. 16), 3. Маем сілу і край свой («Праўду кажуць...») (б. 18), 4. На парозе пары («Не багацьце і слава, а гонар душы...») (б. 20), 5. Па-над кручай («Стаю па-над кручай ...»)(б. 22). «Новы шлях», 22 (34), 1943, б. 15.

Верш Жывое праўдзівае слова надрукаваны: «Бацькаўшчына», 40-41 (270-271), 9 кастрычніка 1955; тры першыя строфы апублікаваны: «Беларускі работнік», 39, 24 верасьня 1944. Верш перакладзены на украінскую мову Б.Аляксандравым, надрукаваны ва украінскай газэце «Нові дні».

Живе, невмирушеє слово

Пестив довго тебе, шанував і беріг,

Повнів піснею, смутком діброви

У години круті біля чорних доріг,

О, живе, невмирушеє слово!

Пробудися, молю я, зорій і цвіци,

Не згинайся під вихорем новим,

По руінах і крові прямуй до меці,

О, живе, невмирушеє слово!

Кожним гуком дзвени над просторамі нив,

Мчися в Край мій на крилах вітрових,

Душі братніі стрілами кривди протни,

О, живе, невмирушеє слово!

Верш Навальніца надрукаваны: «Бацькаўшчына», 40-41 (270-271), 9 кастрычніка 1955. У рукапісным тэксце верша (Архіў БІНіМа) заўвага аўтара: «З тэхнічных прычынаў другая частка была апушчана рэдакцыяй часапісу «Новы шлях». Рукапісу не засталося, і тэкст не адноўлены».

Радкі зь верша Маем сілу і край свой цытуюцца ў артыкулах Ул. Дудзіцкага «Маем сілу і край свой» і «Як Менск абходзіў нацыянальнае сьвята 25 сакавіка»: «Беларуская газэта», 25 (243), 29 сакавіка 1944. Верш надрукаваны асобна: «Шыпшына», 1, 1950, б. 29; «Бацькаўшчына», 47-48 (277-278), 27 лістапада 1955; зьмешчаны таксама ў рукапісным лістку «Ahladchyk», 100, 23 сакавіка 1947.

Верш Па-над кручай надрукаваны асобна: «Менская газэта», 4, 5 кастрычніка 1941.

9. Жыву і ня жыву («Чым акрылю і ўсьцешу чым душу?..») (б. 23). «Бацькаўшчына», 40-41 (270-271), 9 кастрычніка 1955.

10. Каб хоць раз усьміхнулася шчасьце («Каб ня рукі, а крылы магутныя меў...») (б. 24). «Бацькаўшчына», 21-22 (152-153), 31 травеня 1953; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 62. На старонцы машынапіснага тэксту заўвагі аўтара. Першая: «Турма ў горадзе Марыінску (Заходняя Сібір)». Другая: «Часапіс «Моладзь», 12, 1949, Парыж».

11. «Ня першы раз і не апошні, мусіць...» (б. 25). У рукапісе 1933 г. (Архіў БІНіМа) верш меў назву Ля вербаў моліцца мая уцеха, у рукапісе 1946 г. (Архіў БІНіМа) — Журботная вазёраў сінь. Верш надрукаваны: «Шыпшына», 5, 1947, б.27; «Беларускае слова», 1, 1 студзеня 1950; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 55; «Бацькаўшчына», 32-33 (214-215), 29 жніўня 1955.

12. Ні маністаў, ні зораў («Я адзін ля вакна у суворай сяджу камяніцы...») (б. 26). «Бацькаўшчына», 21-22 (152-153), 31 травеня 1953; «Ля чужых берагоў», 1955, б.60.

13. «У жаўталістую, рудую восень...» (б. 28). «Шыпшына», 4, 1947, б. 19.

14. Жывой крыві жывыя цельцы («Гулі вятры...») (б. 29). Рукапіс (Архіў БІНіМа). Чацьвёртая страфа верша надрукавана: «Беларускі работнік», 39, 24 верасьня 1944.

15. «Мая родная, любая, кволая...» (б. 30). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

16. «На небе — зоры й месяц...» (б. 31). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

Варыянт верша. Радкі 5-8:

і скажа зноў мне: бачу, на сяло

рыхтуешся? Пабыў-бы сёньня дома.

Хіба-ж яно хлапцоў не давяло

да глуму? Варта воку злому

зірнуць, і возьмуць зноў на языкі.

17. Зь першых вершаў («Каму-ж паскарджуся і напішу...») (б. 32). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

18. Маўклівасьць дум («Бывае так, што думаеш адно...») (б. 33). «Голас вёскі», 45, 18 сьнежня 1942. Рукапісны варыянт верша (Архіў БІНіМа) адрозьніваецца ад публікацыі і ня мае падзагалоўка «Песьні выгнаньня».

19. Гады крылатыя («Гады крылатыя, юнацкія гады...») (б. 34). «Новы шлях», 15(27), 1943, б. 14.

20. На папялішчы руж («Пачаў ды хутка змоўк...»)(б. 35). У рукапісе (Архіў БІНіМа) заўвага аўтара: «Смарагды кроз» — назоў паэмы Сяргея Астрэйкі «Бэнгалія» ў першай рэдакцыі. Гарбарная — вуліца ў Менску-Беларускім, дзе жыў паэт — аўтар «Бэнгаліі».

21. «Красою майскаю сады...» (б. 36). У рукапісе (Архіў БІНіМа) заўвага аўтара: «Успомнены пачатак вершу, надрукаванага ў беларускай газэце «Літаратура й мастацтва» ў 1939 г. (Менск)».

22. Шлях зусім вузкі («Пасьля лета гаспадарыць восень...») (б. 37). У рукапісе (Архіў БІНіМа) ранейшая назва верша «Зародкі хараства» выпраўлена аўтарам.

23. Маладзіца («Як каралі і калечылі...») (б. 38). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

24. Кідаў я сеці ў глыб рачную («За хваляй хваля ўсё шпарчэй...»)(б. 40). «Беларуская газэта», 59 (177), 7 жніўня 1943. Пад назвай «Пціч» у «Бацькаўшчыне», 47-48 (277-278), 27 лістапада 1955.

25. Напярэймы жаданьням («Што-ж, снуюцца няхай сьмерці чорныя здані...») (б. 41). «Беларуская газэта», 93 (113), 13 сьнежня 1942; «Беларускі эмігрант», 9 (20), 1 кастрычніка 1949; «Бацькаўшчына», 40-41 (270-271), 9 кастрычніка 1955.

26. Балючым накіпам свае крыві («Адчуў на скрыўджаным парой пагосьце...») (б. 42). У рукапісе (Архіў БІНіМа) ранейшая назва верша «Рудая, чорная». «Беларускі работнік», 39, 24 верасьня 1944; «Пагоня», 3, 1946, б. 5.

27. Не прадам я ніколі вясны («Неяк рана прыйшла вясна...»)(б. 43). У рукапісе (Архіў БІНіМа) ранейшая назва верша «Не памру я». «Беларуская газэта», 55 (173), 24 ліпеня 1943.

Рукапісны варыянт, страфа 6:

Устрасаю далоні:

— Ты-ж

і самога сябе зьнявечыў...

І ня жоўты вядзьмарскі брыж

ружавее,

а зораў сьвечы...

страфа 7:

Не памру я!

А ты — гібей,

парахнёю

чарней ля плоту.

Наканоўвае шлях табе

балацянай іржою лотаць.

страфа 9:

І ня восень, аднак, —

вясна

усьміхаецца мне у вочы

хітравата...

Яна, яна...

І зямлю ўжо расьліны точаць.


28. Не шкадую яго і ня плачу («Лета выскубла жмук асакі...») (б. 45). Першая частка верша друкуецца па рукапісным тэксьце (Архіў БІНіМа). Другая частка («Дагарэла сонечнае лета...») апублікавана: «Беларуская газэта», 27 (145), 8 красавіка 1943; «Беларускі работнік», 38, 17 верасьня 1944.

29. Пела мне маці («Помню, у час вечаровы...») (б. 47). «Беларуская газэта», 11 (129), 10 лютага 1943; «Бацькаўшчына», 47-48 (277-278), 27 лістапада 1955.

30. Хутчэй, хутчэй...(«З-пад сьнегу першы ’шчэ храсток...»)(б. 48). «Беларуская газэта», 30 (148), 20 красавіка 1943.

31. Не зракуся («Хіба шмат такіх вось нашых раніц...») (б. 49). «Новы шлях», 16 (28), 1943, б. 14. Перад публікацыяй верша словы, падпісаныя У.Г.: «За апошнія гады расьцьвілі маладыя таленты гэткіх паэтаў, як Уладзімер Дудзіцкі, — паэта з дубоўкавымі і пушчавымі традыцыямі ўлюбёнасьці ў вобразную семантыку слова».

32. І думы, і словы, і сны («Былі яны, словы і думы...») (б. 50). «Беларуская газэта», 33 (251), 26 красавіка 1944.

33. Упаў блакіт. З настрояў ля Нёману («Упаў блакіт на шкло ракі...») (б. 51). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

34. П’ю сок вясны («Мой родны брат, сястрыца мая, маці...»)(б. 52). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

35. Беларускай моладзі («Дарма, што сплямлены наш сад...») (б. 53). Рукапіс (Архіў БІНіМа). Першапачаткова верш называўся «Шуміць пад зорамі краса (Экспромт)» і меў прысьвячэньне: «Прысьвячаецца Баранавіцкай моладзі».

Варыянт, страфа 5:

Пакуль хай пляміць медзьдзю сад

наліты сонцам сьпелы жнівень, —

шуміць пад зорамі краса

на сакавітай роднай ніве.

36. Верш («Падышла і сказала...») (б. 54). У рукапісе (Архіў БІНіМа) варыянт назвы «Часіны трывогі». «Новы шлях», 20 (32), 1943, б. 13.

37. Ізноў я тут («Ізноў я тут, каля цябе...») (б. 55). «Беларуская газэта», 61 (179), 14 жніўня 1943; «Пагоня», 3, 1946, б. 3; «Шыпшына», 4, 1947, б.18.

38. Я зь песьняй упоруч пайду («Прамчаўся, расьцяты маланкаю час...») (б. 56). «Пагоня», 3, 1946, б. 6.

39. Насустрач будучыні нашай («Я ўспамінаю дні «вясны»...») (б. 58). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

40. Была восень («Бяз прычын ня бывае гора...») (б. 59). «Новы шлях», 8 (39), 1944, б. 13.

41. Блакіт вачэй («Усьмешкай сэрца мне параніў...») (б. 60). У машынапісе (Архіў БІНіМа) прысьвячэньне В.Б-й і заўвага аўтара: «Раманс напісаў кампазытар Мікола Шчаглоў». «Новы шлях», 8 (20), 1943, б.15.

42. Жыві... («Час кароткі мне векам здаўся...») (б. 61). У машынапісе (Архіў БІНіМа) прысьвячэньне В.Б-й. «Новы шлях», 8 (20), 1943, б.15.

43. Хай пеніцца віно («Стаіць пітва нявыпітага кубак...») (б. 62). «Новы шлях», 23 (35), 1943, б. 14.

44. Блізкі і такі знаёмы («Часта чую сьлёзна-шчыры, любы голас...») (б. 63). У рукапісе (Архіў БІНіМа) заўвага аўтара: «Урывак з пачатае паэмы «Зязюля». «Пагоня», 3, 1946, б. 4.

45. Былое трупам мусіць пасьці («Я дружбы з радасьцяй ня меў...») (б. 65). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

46. Плача кроплямі золата дзень («Сінь дзівосная неба, рассып...») (б. 67). «Пагоня», 3, 1946, б. 4.

47. Над сьлядамі шляхоў аджытых («Рассыпайся драбнюткім макам...») (б. 69). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

48. Дваццаць пяты («Ні сіла наймітаў, ні блуд, ні звады змоў...») (б. 70). У машынапісе (Архіў БІНіМа) падзагаловак: «Да 25-х угодкаў абвешчаньня незалежнасьці Беларусі». «Беларуская газэта», 24 (242), 25 сакавіка 1944; «Беларускае слова», 4 (5), 25 сакавіка 1949. Верш перакладзены Гэрманам Рыдмюлерам на нямецкую мову, надрукаваны ў газэце «Minsker Zeitung», 1943.

Zu allen Zeitung wird davon sagen,

Was sich ein Volk erwarb an hohen Ruhm.

Es bleiben auch in fernsten Erdentagen

Im Buch der Weltgeschichte eingatragen

Der Ahnen Taten und ihr Heldentum.

Wir blättern heute in verblichtnen Seiten

Und fühlen, dass der alte Geist noch lebt,

Dass wir, trotz allem Ungermach der Zeiten

Mit neuer Kraft dem Ziele näherschreiten,

Das Mut und Tapferkeit von je erstrebt.

Es brennt die Welt und dumpfe Glocken manhnen

An uns'res Volkes schweren Opfergang,

An Blut und Tränen, an das Leid der Ahnen:

Voll tiefer Trauer senken wir die Fahnen

Vor all' den Teuren, die der Kampf verschlang.

Hört Ihr die Heimaterde heimlich weinen

Ob all' der Vielen, die der Tod umwarb?

Wie bittre Tränen will ihr Tau erscheinen

Um uns'ie Brüder und den grossen Einen,

Held Kalinowski, der für uns einst starb.

Die Rache lebt! Einst werden wir vergelten!

Dies ist der Tag, der ewing in uns neu,

An dem wir uns dem Feind endgegenstellten

Zu retten unser Wesen, uns're Welten,

Dem Vaterland, dem Freiheitsbanner treu!

Aus tausend Gräben dringen stille Klagen —

Aufs neue aber jagt der Sturm durchs Land

Wie ehemals in jenen Fruhlingstagen,

Da wir der fremden Fessel uns entscolagen

Und unser Volk die Freiheit wiederfand!

Aufs neue, Brüder, ist es März geworden,

Aufs neue Weissrutheniens Schicksalszeit!

Fegt sie hinweg, des Teufels wilde Horden!

Der schwerste Kampf wird unser Volk nicht morden,

Seid Ihr, den Ahnen gleich, zur Tat bereit!

Zu allen Zeiten wird man davon sagen,

Was sich cin ein Volk erwarb an hohen Ruhm,

Es bleiben auch in fernsten Erdentagen

Im Buch der Weltgeschichte eingetragen

Der Ahnen Taten und ihr Heldentum.


49. Да зброі, да чыну («Прыслухайся, зноў, як калісьці, нас кліча...») (б. 72). У адным з рукапісных варыянтаў (Архіў БІНіМа) строфы 6 і 7 выдзелены як самастойны верш «Насуперак буры». Поўнасьцю верш надрукаваны: «Беларуская газэта», 20 (238), 11 сакавіка 1944.

50. Крывёю купленае права («Сягоньня бачыўся ў сьне...») (б. 75). «Беларуская газэта», 34 (252), 25 красавіка 1944. Апошняя страфа верша цытуецца ў артыкуле Ул. Дудзіцкага «Як Менск сьвяткаваў сваё сьвята працы» — «Беларуская газэта», 36 (254), 6 траўня 1944.

51. Вільні («Упершыню сустрэў твае муры...») (б. 77). «Беларуская газэта», 38 (256), 18 траўня 1944.

52. Нечакана зусім і проста («Нечакана зусім і проста...») (б. 78). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

53. «Пачатак быў толькі такі...» (б. 79). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

54. Замест разьвітаньня («Нашу радасьць — буйное калосьсе...») (б. 80). Рукапіс (Архіў БІНіМа). Заўвага аўтара: «Чарнавы накід. Верш, напісаны разам з Масеем Сяднёвым».

55. Ля роднай бацькаўскай мяжы («Ля роднай бацькаўскай мяжы...») (б. 81). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

56. Нараджаецца сьвет неапеты («Словы думак ня зловяць ніяк...») (б. 82). «Раніца», 38 (200), 17 верасьня 1944.

57. Надпіс да фотаздымку («Зірні, мая радасьць... ») (б. 83). Рукапіс (Архіў БІНіМа). Варыянт назвы — «Надпіс на паштоўцы».

Варыянт, страфа 2:

Прыслухайся: ў шэлесьце лісьця —

пяшчотная музыка мая...

Было яно, помніш, калісьці,

а сяньня мы права ня маем...

58. «Шкада, гавораць, працы нашай, поту...» (б. 84). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

59. «На схіле гор стаіць мой новы дом...» (б. 85). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

60. Птушка («Слова — птушка, любая, павер мне...») (б. 86). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

61. Просьба («Я стаміўся ідучы...») (б. 87). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

62. З паэмы «Цені сьмерці» («Ты наровіш, пазнаў я, употай паўзьці...») (б. 88). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

63. Клятва духу. Паэма (б. 89). Варыянт назвы — «Прысяга» (Архіў БІНіМа). Паэма надрукавана: «Беларуская газэта», 35 (258), 3 траўня 1944; «Узвышша», 1, 1944, б.41. Частка 2 паэмы надрукавана як асобны верш пад назвай «Маліцца хочам на радзіме» ў часапісе «Пагоня», 2, 1946, б. 14. Частка 11 паэмы надрукавана як асобны верш пад назвай «Кляцьве духу ня зрадзім ані» — у «Беларускай газэце», 71 (189), 18 верасьня 1944; пад назвай «Думка» — у газэце «Бацькаўшчына», 32-33 (214-215), 29 жніўня 1954 і ў альманаху «Ля чужых берагоў», 1955, б. 58. У рукапісных матэрыялах частка 10 паэмы выдзелена як асобны верш бяз назвы (Архіў БІНіМа).

Рукапісны варыянт, частка 9:

Сьпеце, сьпеце, крывіцкія воі,

ушануюць браты вашы мроі;

ушануюць і дзеці, і сёстры,

грудзі жалем сьціскаючы гострым;

ушануе ўсе вашы чыны

Маці нашая, Маці-Айчына.

За жыцьцё, вашу кроў, за багацьце —

вораг собскай крывёю заплаціць!

І за плач, і за сьлёзы сіротаў,

што гібелі пад зьдзеклівым ботам,

плакаць воражы нашчадак будзе

перад сонцам на высьмяглым грудзе.

А зарою умыецца вечар —

Маці прыйдзе да вас і ўкленчыць,

на спустошаным пляцы сталіцы

аж да поўначы зорам маліцца

яна будзе... А вашы дзяўчаты

каля сьценаў збуцьвелае хаты

у журбе, у самоце пякучай

не забудуць часіны разлучын...

64. Віюцца чорныя дарог брыжы («...І дзе ні стань...») (б. 99). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

65. На станцыі начы. Зь дзёньніка («Куды імчыш мяне, цягнік?..») (б. 100). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

66. «Матуля любая, даруй...» (б. 101). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

67. «Да вас, суродзічы, да блізкіх і далёкіх...» (б. 102). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

68. Ліст да маці («Ліст гэты, матуля, ад меншага сына...» ) (б. 103). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

69. «Перада мной — прастор нябёс...» (б. 105). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

70. «Пяскі дарог і лісьцяў медзь...» (б. 106). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

71. Жалобная струна («Нялёгка сяньня пішуцца лісты...») (б. 107). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

Варыянт, страфа 6:

У пошчаку шчапаецца наш плач,

зьвярэджаныя боем, вянуць пульсы.

На попеле і спадаў і няўдач

выпростваюцца мінусы, а плюсы...

72. Ліст да сястры («Сястрыца родная, паклон ад брата...») (б. 108). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

73. О родны край («Са мною ты на яву і ў сьне...») (б. 110). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

74. Апошняя малітва («Яшчэ раз кленчу я ля сьценаў Храма...») (б. 111). «Пагоня», 1, 1945, б. 14; «Божым шляхам», 1, 1947, б. 11.

75. «Адцьвіла маіх надзеяў ружа...» (б. 112). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

76. Вялікія шэльмы («У маленстве чужыя казалі...») (б. 113). «Бацькаўшчына», 12-13 (242-243), 25 сакавіка 1955.

77. «Веру я ў сілу сілаў...» (б. 114). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

78. Зьвер двухногі. Паэма (б. 115). Друкуецца поўнасьцю ўпершыню. Папярэдняя найбольш поўная публікацыя: «Пагоня», 4, 1944, б. 9. Частка 3 пад назвай «На скрыжаваньні — тры крыжы» друкавалася як асобны верш у выданьнях: «Божым шляхам», 4 (19), 1949, б. 8; «Бацькаўшчына», 32-33 (214-215), 29 жніўня 1954; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 9. Частка 4 пад назвай «Цьмяныя плямы» — у выданьнях: «Бацькаўшчына», 32-33 (214-215), 29 жніўня 1954; «Бацькаўшчына», 40-41 (270-271), 9 кастрычніка 1955; «Божым шляхам», 9-10 (24-25), 1949, б. 12; «Божым шляхам», 2-3 (29-30), 1950; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 56. Частка 5 пад назвай «Дымяцца хмары» друкавалася: «Божым шляхам», 9-10 (24-25), 1949, б. 12; «Шыпшына», 8, 1950, б. 10; ««Бацькаўшчына», 32-33 (214-215), 29 жніўня 1954; «Бацькаўшчына», 47-48 (277-278), 27 лістапада 1955; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 56.

Рукапісны варыянт, частка 4, страфа 3:

Жыве ён... ЖЖоўты лістапад

фарбуе клямары суцьмежжа...

Зірні, гаротны родны брат,

на грудзі стоптаныя межаў...

частка 5, страфа 1:

Дымяцца хмары. Неба край

у невыразна-зьменным русе.

І стогне Лысая гара

між рэк вазёрнай Беларусі.

79. Маіх уяў ружовых ранак. Паэма (б. 135). Друкуецца поўнасьцю ўпершыню. Часткова пад назвай «Для несьмяротнай Беларусі» (З паэмы «Маіх уяў ружовых ранкі») надрукавана ў выданьнях: «Божым шляхам», 1, 1947, б. 11; «Бацькаўячына», 36-37 (218-219), 10 кастрычніка 1954; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 70. Пад назвай «З паэмы «Ружовы ранак» у «Бацькаўшчыне», 47-48 (277-278), 27 лістапада 1955.

80. Песьня («Хто ж ня чуў Цябе і ня жыў Табой...») (б. 138). Машынапіс (Архіў БІНіМа). У адным з рукапісных варыянтаў страфа 8 падаецца як асобны верш.

81. «Каля вакна равесьнік-клён...» (б. 140). «Шыпшына», 8, 1950, б. 10.

82. Зь дзёньніка ДП’і («...І дзень ня спляміцца «заветны»...» ) (б. 141). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

83. Адменная ода («Твая слава ня мной расьпечана...») (б. 143). «Шыпшына», 9, 1950, б. 4; «Бацькаўшчына», 32-33 (214-215), 29 жніўня 1954; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 57.

Рукапісны варыянт, страфа 8:

Чуеш, пэўна, у бераг прыстані

б’юцца хвалі марской смугі,

імі боль, хіба сэрца выстыне,

завіецца ў камяк тугі.

страфа 9:

А пакуль ’шчэ жывы, нясходаны,

ўсю цябе ля счарнелых сьцен

услаўляю адменнай одаю

на апошняй тваёй вярсьце...

Юзаф Лабадоўскі пераклаў верш на польскую мову.

Oda

Jam twej slawy na s'mierc' nie zranil,

chociaz' krzyz' z twej przyczyny nio'sl...

Szas nam rozstac' sie z soba, Germanio,

zamieniona w popioly i gruz.

Kiedy gorzka czare dopijaz,

ani placze, ni ciesze sie — co'z'!..

Mo'w kto wczoraj ku naszym szyjom

przysposabial morderczy no'z'?

Mo'w, kto serca az' do dna zatrul,

kto wiosenna zagasil pies'n',

by nie s'miala na skrzydlach wiatru

ku marzeniom zlotym sie nies'c'?

I gdy w sadach znojem slonecznym

owocowy dojrzewal czas,

kto szalen'stwem swojem skaleczyl

ludzkiej zorzy wstajacy blask?

Kto zniewazyl nadzieje matek,

kto je w meke uragan wiodl?

Nawet morze takiego spadku

do wzburzonych nie przyjmie wo'd.

Nim mi rece bolesne ostygly,

czuje dobrze skurcz twoich warg;

ponad sztywnos'c' gotyckich iglic

znowu gniew mo'j wichrem sie wdart.

Nie zapytuj czy szlak, mo'j prosty

i w milczeniu cierpiec' sie ucz...

Tys' od drzwi rodzinnego domostwa

zatracila powrothy mo'j klucz..

84. Пякельны дар («У новы край, далёкі і нязнаны...») (б. 144). «Бацькаўшчына», 21-22 (152-153), 31 травеня 1953; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 62.

85. Сьвітанак («Сьвяжуткі зары сьвітанак...») (б. 145). «Бацькаўшчына», 12-13 (242-243), 25 сакавіка 1955.

86. «Цяпер усё. Уласнымі вачыма пабачыў сьвет..» (б. 146). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

87. «Дарма, што на чужой зямлі жыву...» (б. 147). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

Варыянт, радкі 12-14:

Няверцу — меч і гневу стрэл тугі,

а краю — песьня, думак мурагі

і сэрца войніка Крывіцкае Пагоні...

88. Ня сыходзяцца горы з горамі («Ня сыходзяцца горы з горамі...») (б. 148). «Бацькаўшчына», 21-22 (152-153), 31 травеня 1953; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 62.

89. Сьцені. Ліра-паэма (б. 149). Друкуецца поўнасьцю ўпершыню. Часткі 1-4 надрукаваны: «Бацькаўшчына», 40-41 (270-271), 9 кастрычніка 1955; часткі 5 і 6 пад назвай «Зь ліра-паэмы «Сьцені» надрукаваны: «Конадні», 3, 1955, б. 6. У адным з рукапісных варыянтаў частка 1 падаецца як асобны верш і мае назву «Аганёк».

Рукапісны варыянт, частка 5, радкі 8-20:

І пільнуе сьцены хаты,

часта дзівіцца ў вокны,

ці жыве ’шчэ дух расьпяты

ў цішыні вуглоў самотных.

Ён, няўмерлы, непакорны,

абдымае цела крыжа,

і яна — ад злосьці чорнай —

языкамі шыбы ліжа,

прыкідаецца суседкай,

нават краэўнай — вельмі блізкай —

і часамі (праўда, рэдка)

галаву схіляе нізка.

частка 6, пачатак:

Поўнач шэпча: «Шлях да мэты

абнялі пятлёю слупа»...

І мне здаўся ў момант гэты

сьвет вялікім гнойным струпам.

Я дрыжу і моцна зябну,

прытуляюся да шульля...

частка 6, радкі 14-16:

Песьціць ў сэрцы сяньня весьці —

напярэймы весьцям выйшла...

Ля варот звуглелых цесьця

вецер плач яе калыша.

90. Ня было і няма... («Ня было і няма весялосьці...») (б. 153). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

91. «Усё ня так, як думаеш...» (б. 154). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

92. Зрада («Сярод чужых палёў расьціў свой агародчык...» ) (б. 155). «Шыпшына», 9, 1950, б. 5.

93. Прыйдзі («З блакітнай вышыні прыйдзі, малю, хутчэй...» ) (б. 156). «Божым шляхам», 3 (18), 1949, б. 13; «Бацькаўшчына», 21-22 (152-153), 31 травеня 1953; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 63.

94. Восень («Хто сказаў, што цяпер нявесела?») (б. 157). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

95. Залатая зямлі мяцеліца («Хто сказаў, што цяпер нявесела?») (б. 158). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

96. «Найпрасьцей яно — зусім папросту...» (б. 159). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

97. «Я шукаў цябе — не знайшоў...» (б. 160). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

98. Даты і іксы («Пакідаючы попел, узялі адно...») (б. 161). «Бацькаўшчына», 21-22 (152-153), 31 травеня 1953; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 59.

99. Спрытныя жарты («Сонца, важкое і вельмі чырвонае...») (б. 162). «Бацькаўшчына», 21-22 (152-153), 31 травеня 1953; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 60.

100. Жалоба («Было ды з вадою сплыло...») (б. 163). «Бацькаўшчына», 12-13, 25 сакавіка 1955.

101. Жылачка («Пад кашуляй зь беларускага радна...») (б. 164). «Бацькаўшчына», 15-16 (245-246), Вялікдзень 1955.

102. Я ня ведаю, дзе ты...(«Я ня ведаю, дзе ты...») (б. 165). «Конадні», 3, 1955, б. 4.

Рукапісны варыянт:

Дзе ты цяпер, ці далёка ад хаты, ці блізка —

хто мне скажа, і як я такое пачую?

На дарогах, расьпечаных сонцам, на скалах сьлізкіх,

як і ў бытнасьць тваю,толькі вусьціш з трывогай начуе...

і ад сэрца гарачага б’ецца ў халодныя скроні.

Нібы грэшнік які, я сьціскаю да болю далоні

і ад болю спыняюцца сэрца гарачыя пульсы.

Я-ж ніколі ніякай у сьвеце іконе

не маліўся, як сяньня вялікаму вобразу страты...

103. Чорная карта («Як той колас у полі, адзін... ») (б. 167). «Конадні», 3, 1955, б. 3.

104. Да родных, блізкіх і далёкіх. Лісты (б. 168). Цыкл вершаў. 1. «Ня крыўдуй, дарагая Мама...» (б. 168), 2. «Ці мала мелюць чутак-баек...» (б. 169), 3. «Радасьць якая, мой любы сыне...» (б. 170). Рукапіс (Архіў БІНіМа). Верш 1 мае варыянт назвы «Дэпешы...».

Варыянт, частка 1:

Беларусь. Вёска Дудзічы. Мама!

Наяву і ў сьне — з Табою.

За братоў і сясьцёр таксама

лекары не загояць болю.

Пра жыцьцё, разумееш? — проста

раскажу, як казала казкі.

І ці моцна сядзяць наросты

На дубох каля вуліц гразкіх...

І пра вёску, пра шумы пушчаў...

Пра апошні пладлівы вырай...

І ці праўда, што ўжо расплюшчыў

старац вочы свае над лірай?

Пра самога-ж такое ведай —

вось каб толькі дайшла дэпеша,

як той камень, — натура дзеда,

толькі сушаць нуда і вершы...

частка 3, страфа 1:

Шчасьце якое, мой сыне любы,

зь неба звалілася вестка... Бачыш,

рукі дрыжаць, і ўсё крывяцца губы —

ад радасьці сэрца хоць раз паплача.

Варыянты строф, якія не ўвайшлі ў верш:

Дома праўдай ільга пахваліцца —

як табе, сяньня ці многа нам трэба...

Зубы ляжалі-б даўно на паліцы,

калі-б ня добры вузьлянскі Лейба.

Яравіну языком зьлізала

полымя, вырваўшыся із-пад пушчы.

Доўга ўсіх нас цягалі залап —

скурай усе пазнаюць цяпер вушчунь.

Тужэй і тужэй заціскаецца пасак —

адным-жа памазаны людзі мірам...

Хлопцаў сяла ўночы на Спаса

ў лес завалок Сялівон Няміра.

105. Да пары, да часу... («Пад Менскам, на могільніку...») (б. 171). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

106. Глухія шчасьця крокі (б. 173). Цыкл вершаў: 1. Кавалачак неба («Да плямкі шкляной вакна...») (б. 173), 2. Шчасьце («У далоні меў тваю далонь») (б. 174), 3. Грахі («Разышліся, як дарогі ў полі...») (б. 175), 4. Пракалоліся вочы жалю («Я нічога зь сябе ня выжаў...») (б. 176), 5. Шлях («Ня ўлукаткі, а проста — напрасткі...») (б. 177). «Конадні», 4, 1955, б. 29. Верш 2 у рукапісе мае варыянт назвы «Глухія шчасьця крокі», верш 3 у рукапісе мае варыянт назвы «За цёмныя горы...».

Рукапісны варыянт верша «Кавалачак неба», строфы 3-4:

І людзі казалі мне

(старое прыйшло на памяць):

«Хто пальцам сьвятое кране —

грахамі душу папляміць...»

І быццам-бы думак бег

пазнаўшы, праменьчык сіні

із плямкі шкляное зьбег

на рукі і кажа: «Сыне...»

107. Журботныя струны (б. 178). Цыкл вершаў: 1. Вусны і песьні («Прачніцеся, вусны і песьні...») (б. 178), 2. Неспадзявана («Неспадзявана сьцішылі хаду...») (б. 179), 3. Далей і далей («Хвалі ад берагу — далей і далей...») (б. 180), 4. На ганьбішчы славы («Прыляж да зямлі і паслухай, як кліча...») (б. 181), 5. Жыцьцё («Шанаваў я цябе, кунежыў...») (б. 182), 6. Няпослуху дзівацкага сакрэт («Патоляй сьвет ня лашчыў нас ніколі...») (б. 183), 7. Ля берагоў крывіцкае Нямігі («Уецца шлях гразкою каляінай...») (б. 184), 8. Сябром («Мякка сьцелюць, ды мулка спаць...») (б. 185), 9. Вузкі стрыб дугі («Сонца плавіцца, а я, дзівак, бажуся...») (б. 186). «Ля чужых берагоў», 1955, б. 64. У газэце «Бацькаўшчына», 12-13 (242-243), 25 сакавіка 1955 і 15-16 (245-246), Вялікдзень 1955 цыкл дапоўнены вершамі: Сьвітанак, Вялікія шэльмы, Жалоба, Жылачка. У рукапісным тэксце верша «На ганьбішчы славы» заўвага аўтара: «Высокае места — месца старадаўняй мены, пазьней Траецкая гара ў Менску-Беларускім».

Рукапісны варыянт верша «Неспадзявана»:

Неспадзявана сьцішылі хаду мы.

Спыніліся. Куды-ж цяпер ісьці нам?

Сьціскаюць і няволяць голаў думы

і неспакой у доме негасьцінным.

І сьняцца штоначы пад гоман тлуму

далёкія і родныя мясьціны,

дзе кожны сьлед расьцілі (нібы сына

расьціла маці) песьнямі і сумам.

Зыбаюцца задымленыя далі,

і сьпіны скалаў пазіраюць тупа.

Чые-ж на хвалях мы чаўны гайдалі

і ў хвалі падалі халодным трупам?

І месіцца штодня ўсё глыбей і далей

на збоішчы бязладны часу тупат.

Дрыжаць самлелыя задымленыя далі,

хаваючы здабытак гнойны струпа...

Рукапісны варыянт верша «Няпослуху дзівацкага сакрэт», радкі 1-6:

Ня вабіў сьвет чужы мяне ніколі, —

і няпрыемны быў чужы ля хаты сьлед.

«Ля родных стрэх шукайце, дзеці, волі», —

казаў бацькоў маіх вялікі запавет.

А мы пайшлі-такі ў далёкі белы сьвет

пад націскам ліхой і прыкрай голі...

108. Не прабуджанае сонцам раньне («Не хвалю нічога і ня ганю...») (б. 187). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

109. Вэнэцуэля (б. 189). Цыкл вершаў: 1. Сіла рэчы («Учора цяжка зробленая рэч...») (б. 189), 2. Помнікі і абэліскі («На плошчы — помнікі і абэліскі...») (б. 190). «Конадні», 5-6, 1958, б. 75.

Рукапісны варыянт верша «Сіла рэчы», страфа 4:

Брыдзе й брыдзе. Абапал крык вітрын

паўнюткіх крам. Пярэсты бляск рэклямы.

З пляцоў і вуліц — тлумных праварын —

замест людзей выходзяць цені й плямы.

110. «Слухаць мову тваю, Радзіма...» (б. 191). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

111. Роднае слова («Я ня жыў безь цябе... ») (б. 192). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

112. Зь незавершанага (б. 193-205). Рукапіс (Архіў БІНіМа).


Пераклады

1. Тарас Шаўчэнка. Запавет («Як памру я, пахавайце...») (б. 206). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

2. Тарас Шаўчэнка. Ня грэе сонца на чужыне («Ня грэе сонца на чужыне...») (б. 206). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

3. Тарас Шаўчэнка. Думы мае, думы мае. Урывак («Думы мае, думы мае, цяжанька нне з вамі!..») (б. 207). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

4. Тарас Шаўчэнка. Мінаюць дні, мінаюць ночы («Мінаюць дні, мінаюць ночы...») (б. 208). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

5. Тарас Шаўчэнка. На вечную памяць Катлярэўскаму. Урывак («... Праўдзівы мой дружа!..») (б. 209). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

6. Тарас Шаўчэнка. Каўказ. Урыўкі з паэмы («За горамі горы, хмарамі спавіты...») (б. 210). Машынапіс (Архіў БІНіМа).


Пераклады вершаў Уладзімера Дудзіцкага ў іншыя мовы

1. Дваццаць пяты. Верш, перакладзены на нямецкую мову Гэрманам Рыдмюлерам.

«Minsker Zeitung», 1943.

2. Жывое праўдзівае слова. Верш, перакладзены на украінскую мову Б.Аляксандравым. «Нові дні», 2 грудня 1945, б. 3.

3. Адменная ода. Верш, перакладзены на польскую мову Юзафам Лабадоўскім. «Конадні», 2, 1954, б. 50.


Проза. Публіцыстыка

1. *Абразок (б. 269). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

2. *Апавяданьне (б. 258). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

3. Бацькі й дзеці. Да пытаньня ўзгадаваньня маладога пакаленьня. «Беларуская газэта», 15 (35), 9 сакавіка 1942. Подпіс Ул.Гуцька.

4. Беларускае Культурнае Згуртаваньне. «Новы шлях», 8 (44), красавік 1944.

5. Гістарычная дата. «Беларуская газэта», 12 (230), 12 лютага 1944. Подпіс Ул. Гуцька.

6. Дарога газэты. Гістарычны нарыс. «Голас вёскі», 45, 18 сьнежня 1942.

7. * Даруй, што я плачу...».Замест успамінаў (б. 216). «Беларускі работнік», 39, 24 верасьня 1944.

8. Жыве Беларусь. З цыклю «Крывавыя сьцежкі». «Беларуская газэта», 21, 15 сакавіка 1944.

9. За культуру і асьвету. «Голас вёскі», 1, 1 кастрычніка 1941. Подпіс Ул. Гуцька.

10. За нацыянальную беларускую школу. «Голас вёскі», 2, 17 кастрычніка 1941. Подпіс Ул. Гуцька.

11. Змаганьне за будучыню. «Беларуская газэта», 58 (78), 13 жніўня 1942. Подпіс Ул. Гуцька.

12. Койданаў новы. «Беларуская газэта», 27 (145), 8 красавіка 1943. Подпіс У. Д.

13. *Коратка аб сабе (б. VI). «Беларуская газэта», 35 (253), 3 траўня 1944.

14. Лыжка мёду й бочка савецкага дзёгцю. «Гаворыць радыё «Вызваленьне». Выбраныя матэрыялы Беларускае Рэдакцыі. Кніжка І. Мюнхэн, 1956, б. 114.

15. «На тле зруйнованых сьвятынь». «Беларуская газэта», 17 (235), 1 сакавіка 1944.

16. Ні верыць, ні спадзявацца. «Гаворыць радыё «Вызваленьне». Выбраныя матэрыялы Беларускае Рэдакцыі. Кніжка І. Мюнхэн, 1956, б. 111.

17. Новая Савецкая правакацыя. «Гаворыць радыё «Вызваленьне». Выбраныя матэрыялы Беларускае Рэдакцыі. Кніжка І. Мюнхэн, 1956, б. 103.

18. Пашто даганяць. «Гаворыць радыё «Вызваленьне». Выбраныя матэрыялы Беларускае Рэдакцыі. Кніжка І. Мюнхэн, 1956, б. 81.

19. *Перад бурай. Урывак з аповесьці «Голас крыві» (б. 274). «Пагоня», 3, 1946, б. 18. Подпіс Мікола Дварэцкі.

20. Празь цемру й пакуты. «Беларуская газэта», 29 (147), 15 красавіка 1943. Подпіс У.Д.

21. Пэдагагічныя ідэі Яна Амоса Коменскага. Да 370-ай гадавіны з дня нараджэньня. Сцэнарый радыёперадачы. Машынапіс (Архіў БІНіМа).

22. Сіла праўды. «Гаворыць радыё «Вызваленьне».Выбраныя матэрыялы Беларускае Рэдакцыі. Кніжка І. Мюнхэн, 1956, б. 140.

23. Сьлядамі гадоў. «Голас вёскі», 1, 1 кастрычніка 1941.

24. *Тайніцы Сьляпянскага лесу (б. 219). «Гаворыць радыё «Вызваленьне». Выбраныя матэрыялы Беларускае Рэдакцыі. Кніжка І. Мюнхэн, 1956, б. 76.

25. Трагедыя беларусаў. «Гаворыць радыё «Вызваленьне». Выбраныя матэрыялы Беларускае Рэдакцыі. Кніжка І. Мюнхэн, 1956, б. 116.

26. *У палоне думак. Урывак з аповесьці «Голас крыві» (б. 277). «Пагоня», 4, 1946, б. 26. Подпіс Мікола Дварэцкі.

27. *Успаміны (б. 222). Рукапіс (Архіў БІНіМа). Разьдзел «Сон Зьнябыціча» надрукаваны: «Божым шляхам», 2, 1947, б. 11.

Адсутныя ў рукапісе старонкі пазначаны знакам «...»

28. Школьніцтва ў Барысаўшчыне. «Беларуская газэта», 65 (85). 6 верасьня 1942. Подпіс У. Д.

29. Шукаюць наіўных. «Гаворыць радыё «Вызваленьне». Выбраныя матэрыялы Беларускае Рэдакцыі. Кніжка І. Мюнхэн, 1956, б. 78.

30. Янка Купала. «Пагоня», 4, 1946, б. 57. Подпіс Мікола Дварэцкі.


Выданьні, дзе былі надрукаваныя творы Уладзімера Дудзіцкага

1. Agladchyk. Рукапісны часапіс. Заходняя Нямеччына.

2. Бацькаўшчына. Остэргафэн — Мюнхэн.

3. Беларуская газэта. Менск.

4. Беларускае слова. Міхельсдорф — Аугсбург (Заходняя Нямеччына) — Саўт-Рывэр (Злучаныя Штаты).

5. Беларускі работнік. Бэрлін.

6. Беларускі эмігрант. Таронта.

7. Божым шляхам. Парыж — Лёндан.

8. Гаворыць радыё «Вызваленьне». Выбраныя матэрыялы Беларускае Рэдакцыі. Кніжка першая. Мюнхэн. 1956.

9. Голас вёскі. Менск.

10. Конадні. Нью-Ёрк.

11. Літаратура і мастацтва. Менск.

12. Ля чужых берагоў. Альманах твораў беларускіх эміграцыйных паэтаў і пісьменьнікаў. Мюнхэн. 1955.

13. Моладзь. Парыж.

14. Новы шлях. Рыга.

15. Пагоня. Літаратурна-мастацкі (з нумара 3 Літаратурна-гістарычны) часапіс. Зальцбург (Аўстрыя).

16. Раніца. Бэрлін.

17. Узвышша. Менск.

18. Шыпшына. Міхельсдорф (Заходняя Нямеччына) — Саўт-Рывэр (Злучаныя Штаты).


Загрузка...