Winnie ille Pu

VII Quo in capite Canga et Ru ille parvulus in silvam veniunt et Porcellus balneo utitur

Nemo undenam orti essent scire videbatur, sed nunc in silva erant: Canga ac Ru ille parvulus. Quaerente Puo quomodo advenissent Christophorus Robinus: 'Ordinario modo, respondit, 'mi Pu, si tenes quod dicam, et Pu, nihil omnino intellegens, 'O, dixit, deinde bis capite nutavit et 'Ordinario modo. Sane, subjunxit. Deinde ad amicum suum Porcellum visitandum abьt, quid de his rebus cogitaret, scrutatum. Porcelli autem in domo Leporem invenit. Itaque terni confabulati sunt.

'Quod his in rebus mihi parum placet, dixit Lepus, 'est hoc: hic sumus, tu Pu, tu o Porcelle, egomet. . ac repente. .

'Et Ior, dixit Pu.

'Et Ior — tunc repente. .

'Et Bubo, dixit Pu.

'Et Bubo — tunc repente. .

'Adde Iorem, dixit Pu. 'Eius fere oblitus eram.

'Hic nos omnes sumus, dixit Lepus lentissime et caute, 'nos omnes, deinde, repente mane quodam expergefacti quid reperimus? Animal alienigenum est nobiscum! Animal, de quo ne rumor quidem venerat! Animal, quod familiam suam semper marsupio secum portat! Putemus me familiam semper mecum portare, quun multis marsupiis mihi opus sit?

'Sedecim, dixit Porcellus.

'Septemdecim, nonne, dixit Lepus. 'Et uno pro muccinio — denique duodeviginti. Duodeviginti marsupia una veste! Tempus me deficit. Secundum haec longum et meditabundum fuit silentium. . deinde Pu, qui aliquamdiu graviter frontem corrugaverat, dixit: 'Censeo ea quindecim esse'

'Quae? dixit Lepus.

'Quindecim.

'Quindecim quae?

'Familiae tuae membra!

'Quid refert ad eos?

Pu rostrum perfricans dixit se Leporem de familia sua loqui cogitavisse.

'Locutus sum? dixit Lepus obiter.

'Sane, dixisti. .

'Sed hoc ne curaris mi Pu, dixit Porcellus impatienter. 'Quaeritur: quid nobis est propter Cangam ageadum?

'Teneo, dixit Pu.

'Optimus modus procedendi, dixit Lepus, 'est hic: optimus modus est Rum parvulum furto subducere et eum abscondere, et postea, cum Canga rogaverit: "Ubi est Ru ille parvulus?" dicemus: "Eheu!"

'Eheu, dixit Pu, se exercens. 'Eheu, eheu. . Scilicet, perrexit, 'possumus eheu dicere et Rum furto non subducentes.

'Pu, dixit Lepus cum bona gratia, 'nec quicquam habes cerebri.

'Fateor, dixit Pu remissus.

'Heu dicimus ad Cangam certiorem faciendam, nos ubi Ru sit, scire. Eheu significat: dicemus, ubi Ru sit, si promiseris te silvam relicturam et nunquam reversuram esse. Nunc, dum cogito, favete linguis!

Pu in angulum cubiculi concessit et conatus est, apta voce 'eheu' dicere. Modo ei videbatur id, quod Lepus sentiret, optime exponere, modo minime vero. 'Totum in exercitatione esse puto, cogitabat. 'Scire aveo, an Canga quoque se exercere debeat, si vult nos intellegere.

'Reliquitur aliquid ad resolvendum, dixit Porcellus timidissimo murmure subsultans. 'Cum Christophoro Robino locutus sum et mihi dixit Cangas omnino in numero animalium ferocium haberi. Animalia quamvis ferocia minime timeo, sed neminem latet unum animalium ferocium progenie orbatum tam ferox fieri, quam duo animalium ferocium. Quo casu forsitan stultum sit «eheu» dicere.

'Porcelle, dixit Lepus graphidem capiens et acumen eius lambens, 'hebes infirmusque es.

'Manu fortem esse difficile est, dixit Porcellus singultim, 'de animalium pusillorum grege porco!

Lepus, qui sedule scribere coeperat suspiciens dixit:

'Est, quia animal parvulum es, quod tu nobis in incepto futuro utilissimus eris.

Porcellus se maximi momenti esse animo fingens adeo ardebat studio, ut timoris oblivisceretur, et cum Lepus pergeret et diceret Cangas hiemis modo tempore feroces, ceteris anni temporibus autem mansuetas esse, vix sere continuit, tantopere ereim cupiebat statim prodesse.

'Et quod ad me pertinet, quid faciamus? dixit Pu tristis. 'Timeo me utilem minime fore.

'Accipe in bonam partem Pu, dixit Porcellus consolatorie. 'Forsitan alio tempore.

'Absque Puo foret, Lepus graphidem acuens sollemniter dixit, 'totum inceptum fieri nequeat.

'Heus! dixit Porcellus et conatus est deceptus non videri. Pu autem in angulum cubiculi iit et superbus secum dixit: 'Sine me fieri non potest! Talis ursus sum!

'Quin, audite omnes, ducit Lepus, cum scripturam finivisset, et Pu atque Porcellus oribus hiantibus intentissime audientiam fecerunt. Id est quod Lepus legit:

1 Rerum notio generalis: Canga omnes nos velocitate praecurrit, etiam me.

2 Ulterioris rei notio generalis: Canga Rum parvulum nunquam e conspectu suo amittit, nisi in marsupio tute conditum.

3 Igitur: si Rum parvulum capere volumus, vehementer impetum sumere opus est, quia Canga. omnes nos velocitate praecurrit etiam me (vide 1).

4 Consilium: si Ru ex marsupio exsiliret, Porcellus autem introsiliret, Canga differentiam haud animadverteret, quia Porcellus animal pusillum est.

5 Sicut Ru.

6 Sed, ne Canga Porcellum introsilientem videat, antea alio debet vertere oculos.

7 Vide 2.

8 Aliud consilium: si Pu cum ea assidue confabularetur, forsitan paulisper oculos alio verteret.

9 Et ego cum Ruo aufugere potero.

10 Velociter.

11 Et Canga discrimen non, nisi sero, animadvertet.

Sane, Lepus haec superbe recitavit, nec quisquam, cum perorasset per punctum temporis locutus est. Deinde Porcellus, qui sine ullo murmure os vicissim aperuerat et clauserat, valuit rauce proferre:

'Et. . quid tum inde?

'Quid putas?

'Cum Canga vere discrimen animadvertet. .

'Tum nos omnes «eheu» dicimus.

'Nos tres?

'Nos.

'Heu!

'Quid hoc tibi vult, o Porcelle?

'Nihil, dixit Porcellus, 'tamdiu hoc nos tres dicimus. Tamdiu nos tres hoc dicimus, dixit Porcellus, 'incredibile est, quam ego ista non curem! dixit, 'sed nolo solus «eheu» dicere. Longe abest, ut adeo bene sonaret. Ceterum, dixit, 'pro certo habesne quod de mensibus hibemis dixisti?

'De mensibus hibernis?

'Ita est: quod non nisi hibernis mensibus feroces sunt.

'Sane, sane, verum est. Pu mi, intellegisne quid tibi faciendum sit?

'Minime, dixit Ursus Pu. 'Nondum, dixit. 'Quid faciam vis?

'Sane, cum Canga assidue colloqui debes, ne quid animadvertat.

'Quo de proposito?

'De quibuslibet propositis!

'Putas mihi fragmenta carminum recitanda esse aut aliquid?

'Tenes, dixit Lepus. 'Optime. Venite dum mecum!

Itaque omnes Cangam quaesitum abierunt. Canga et Ru tempus pomeridianum tranquille arenoso silvae in loco agebant. Ru ille parvulus se levibus saltibus exercebat arena, in cava murium cadebat et ex eis emergebat, Canga autem trepidans: 'praeterea unum saltum, carissime, postea nobis domum est eundum, dictitabat.

Eo in puncto temporis quis alius Puo collem ascendit….

'Salve, Canga.

'Salve, Pu.

'Vide me salientem, vagivit Ru, et in aliud cavum cecidit.

'Salve Ru, amicule!

'Domum ituri eramus, dixit Canga. 'Salve Pu, Porcelle salve!

Lepus et Porcellus a contraria parte collis propius accedentes 'Salve' et 'Ave Ru' dixerunt et Ru rogavit eos, ut eum salientem adspicerent, itaque constiterunt et eum contemplati sunt.

Canga etiam contemplabatur. .

'Canga mi, dixit Pu Lepori simul atque ille bis sibi oculo annuivit, 'nescio an tibi carmina magnae curae sint. .

'Vix, dixit Canga.

'O, dixit Pu.

'Ru carissime, semel nec amplius sali, deinde nobis domum est eundum.

Per punctum temporis silentium secutum est, dum Ru in aliam foveam cecidit.

'Age, susurravit Ixpus post ungulam magna voce.

'Quoniam carminum mentio facta est, dixit Pu, 'egomet rediens poema composui. Ita incipit. . et. . videamus. .

'Mirum, exclamavit Canga. 'Nunc, Ru carissime. .

'Carmen tibi pro certo placebit, dixit Lepus.

'Maximopere placebit, dixit Porcellus.

'Tibi attento animo audiendum est, dixit Lepus.

'Ne quid te fugiat, dixit Porcellus.

'Ita est, dixit Canga, etiam tunc Rum observans.

'Quomodo incipit? dixit Lepus; Pu aliquantulum tussiculans sic orsus est:

Versus Ursi perpauli cerebri

'Ita est, nonne? dixit Canga neque exspectavit, quid die Veneris fieret. 'Hunc unum saltum, Ru carissime, postea nobis profecto domum est eundum!

Lepus Puo nutu signum quasi exhortativum dedit.

'Cum ageretur de carminibus, dixit cito Pu, 'arborem illam unquam animadvertisti?

'Ubi? dixit Canga. 'Nunc Ru. .

'Sane, illic, dixit Pu, aliquid post tergum Cangae digito monstrans.

'Minime, dixit Canga. 'Introsili Ru, carissime, domum ibimus.

'Arborem illam spectare debeas, dixit Lepus. 'Nunc te in marsupio colloco Ru. Et Rum ungulis sublevavit.

'Hinc avem inter ramos prospicio, dixit Pu. 'Aut piscis est?

'Avem hinc dispicere debeas, dixit Lepus. 'Nisi piscis sit.

'Non est piscis, est avis, dixit Porcellus.

'Ita est, dixit Lepus.

'Est sturnus aut turdus? dixit Pu.

'Quaeritur, dixit Lepus. 'Est turdus aut sturnus?

Postremo tandem Canga cervices retorsit ut ipse videret. Canga respiciente Lepus magna voce 'introsili Ru, dixit, Porcellus in marsupium Cangae introsiluit, Lepus autem Rum inter ungulas tenens quam celerrime aufugit.

'Ubinam est Lepus? dixit Canga respiciens. 'Pulchre est tibi, Ru carissime?

Porcellus ex imo Cangae marsupio vagitum Ruosimilem emisit.

'Lepus abire debuit, dixit Pu. 'Censeo ei alicuius rei illico videndae in mentem venisse.

'Et Porcellus?

'Censeo Porcellum simul aliquid cogitavisse. Repente.

'Denique nobis domum est eundum, dixit Canga. 'Vale Pu. Et tribus cum magnis saltibus aufugit.

Pu eam recedentem oculis secutus est. 'Utinam ego tales saltus facere valeam, cogitavit. 'Sunt, qui possint, sunt qui nequeant. Sane res ita se habet.

Inciderunt autem tempora, quibus Porcellus desiderabat Cangam nequisse. Saepe longum iter usque ad domum per silvam percurrens desideraverat se avem esse. Nunc autem saltitans in imo Cangae marsupio secum cogitavit:

Sursum volans 'UUU, dixit, deorsum autem 'au'. Totum per iter usque ad domum Cangae U — au — U - au — U - au dictitabat. .

Canga marsupium aperiens primo adspectu quid accidisset, intellexit. Paulisper cogitabat pavere, mox autem sensit se nihil timere: pro certo enim habebat Cristophorum Robinum nunquam ulli Rum laedere permisisse. Itaque secum dixit: 'Si illi me ludibrio habere volunt, etiam ego illos ludibrio habebo.

'Age, veni Ru carissime, dixit Porcellum ex marsupio trahens. 'Somni tempus est.

'Eheu! dixit Porcellus quemadmodum port iactationes potuit. Sed non erat 'eheu' praeclarum et Canga evidenter quid significaret non intellexit.

'Imprimis balneum, dixit Canga alacriter.

'Eheu! dixit iterum Porcellus, socios timide oculis vestigans. Sed ceteri aberant. Lepus cum Ruo in domo sua ludebat et se eum sensim plusplusque diligere sensit, et Pu, dum esse voluit similis Cangae, tunc quoque arenoso loco silvae saliendo se exercebat.

'Anceps haereo et dubito, dixit Canga voce meditabunda, 'an sapiens propositum non sit, balneo hodie frigido uti. Amasne balnea frigida, Ru carissime?

Porcellus, qui nunquam fuerat amator balnearum, horribiliter animo horruit et quam potuit fortissime dixit:

'Canga, intellego tempus instare sincera fide loquendi.

'Rucule ridicule, dixit Canga aquam balnei parans.

'Non sum Ru, dixit Porcellus magna voce. 'Porcellus sum.

'Ita est, corcule, ita, Canga sedato corde dixit. 'Etiam vocem Porcelli imitaris? Rucule subtilissime! perrexit, saponem flavum permagnum ex armario sumens. 'Quid nunc mihi exhibiturus est?

'Nonne vides? exclamavit Porcellus. 'Num caligas? Adspice!

'Video te Ru; carissime, Canga valde severe dixit. 'Et scis, quod heri tibi de sannis dixi! Porcellum imitans adultus porcellus videberis — et mente finge, quantum id te pigebit! Age, in balneum, cave facias me idem saepius iterum dicere!

Antequam ubi esset sciret, Porcellus in balneo erat et Canga eum panno ex lana coacta crasso et saponato quasi loreo vehementer fricabat.

'Ai! clamavit Porcellus 'Sine me abire! Porcellus sum!

'Noli os aperire, carissime, aut sapo intrabit! dixit Canga. 'Ecce! Quod erat demonstrandum!

'Tu. . tu. . consulto id fecisti, Porcellus simul ac loqui potuit ore titubante dixit. . deinde casu iterum pannum quasi loreum et saponatum ore recepit.

'Optime carissime, mitte loqui, dixit Canga et post punctum temporis Porcellus lotus linteo tersus est.

'Age, dixit Canga, 'sume remedium, postea autem cubitum ibis.

'Qu. . qu. . quale remedium? dixit Porcellus.

'Ad te corroborandum et firmandum, carissime! Num habes voluntatem parvulum et debilem sicut Porcellus manendi? Accede istoc!

Tum vero ostium pulsatum est.

'Veni intro, dixit Canga et Christophorus Robinus ingressus est.

'Christophore Robine, Christophore Robine! exclamavit Porcellus. 'Dic Cangae qui sim! Non desinit dicere me Rum esse! Ego non sum Ru, nonne?

Christophorus Robinus eum accurate inspexit et abnuit.

'Non potes Ru esse, dixit, 'quia modo Rum ludentem in domo Leporis vidi.

'Heu! dixit Canga. 'Mentibus fingite! Quantum me opinio fefellit!

Christophorus denuo abnuit.

'Minime. Porcellus non es, dixit. 'Porcellum intus et in cute novi et colorem diversissimum habet.

Porcellus dicere coepit id ita se habere, quia recens a balneo esset, deinde cogitabat hoc fortasse non dicere, et cum os, aliud quid dicturus aperiret, Canga cochlear remedii inseruit deinde tergum eius tutudit et affirmavit remedium iucunde sapere simul ac aliquis assuefactus esset.

'Non ignoravi eum Porcellum non esse, dixit Canga. 'Aveo scire qui sit.

'Forsitan unus ex stirpe Pui, dixit Christophorus Robinus. 'Filius aut patruus aut aliquis?

Canga assensa est, ut res credibiliter ita se haberet et dixit, eum appellatione signare necesse esse.

'Eum Putel vocabo, dixit Christophorus Robinus. 'Breviter: Henricum Putelum.

Sed simul ac id decretum fuit, Henricus Putelus se e complexu Cangae expedit et in terram saluit. Ingenti eius gaudio Christophorus Robinus fores apertas liquerat. Nunquam Henricus Putelus Porcellus tam velociter ac tunc cucurrerat neque prius a cursu destitit, quam ad fere domum suam pervenit. Sed cum centum ulnas a domo abesset constitit, et reliquum itineris per humum se volvit, ut colorem suum iucundum et assuetum restitueret.

Ideo Canga atque Ru in silva manebant. Et singulis Martis diebus Ru diem cum amico suo ex animo Lepore agebat, et singulis Martis diebus Canga diem cum amico ex animo Puo agebat eum saltus docens, et singulis Martis diebus Porcellus diem cum amico suo ex animo Christophoro Robino agebat.

Ita omnes denuo felices fuerunt.