Я пчала

Какаін.

Ты такі хударлявы,

Бо ўжываеш какаін.

Праз гадзіну

Мы разганяем твой “Бьюік”

Па М1 так,

Што з неба кокс

Сыплецца проста на лабавое.

—Каін.

Бацькоў накрыла,

І яны далі мне імя Каін.

Распавядаеш ты,

Пакуль левай

Трымаеш стырно,

А правай шнарыш у бардачку,

Шукаючы, чым запаліць.

—Шнары.

Адкуль яны,

Усе твае гэтыя шнары?

Пытаюся я,

Разразаючы тваім нажом

Свае джынсы

(Спадзяюся, гэта адзіныя парэзы,

Што застануцца пасля цябе).

—Авель.

Самы вялікі

Пакінуў Авель.

—Баліць?

— Ніколі не пытайся,

Ці Каіну баліць.

Ніколі.