Күңел гөлем

Зүрнәемә

Син тормышка гашыйк идең

Гашыйк идең язларга,

Тугыз балаңны үстердең

Күмеп сөю-назларга.

Балалардан да күберәк

Оныклар хәзер синең,

Тик сөенеп каршыларга

Яныбызда юк үзең.

Зүрәткәй белән икегез

Коргансыз матур оя.

Һәр балагыз бер-берсе өчен

Зур терәк булып тора.

Суытмабыз ул ояны,

Туганнар бергә булсак,

Әлегедәй аралашып,

Очрашып, йореп торсак.

Син бит безгә һәрвакытта

Изге теләк теләдең

Шигырьләрең, киңәшләрең

Яхшылыкка өндәде.

Шатлык тулы шигырьләрең

Китапларда урын алды.

Сине сагынгач укырга

Ярый әле алар калды.

Сине белгән танышларың

"Чәчән-ана" диделәр.

Атнабайның премиясен

Шуның өчен бирделәр.

Зүрнәй, телим якты төннәр

Караңгы гүрләреңдә

Ышанам, синең урының

Оҗмахның түрләрендә.

Дилбәр Исраева