Dum la unua jaro de Esperanto la tempaj tabel-adverboj finiĝis je –an: ian, kian, tian, ĉian, nenian havis la sencon de la modernaj –am: iam, kiam, tiam, ĉiam, neniam (kp la latinan quando, la francan quand). Por eviti la konfuzon kun la akuzativaj adjektivoj ia·n, kia·n, tia·n, ĉia·n, nenia·n Zamenhofo ĝuste en la Aldono al ĉi tiu libro proponis ŝanĝon al la nunaj formoj. — S.P.
La nuna vorto estas «artikolo». — S.P.