Корд — доўгі нож.
Варажскае мора — Балтыйскае мора.
Тэўтон — так называлі ў той час немцаў.
Сонцаварот — год.
Галаўнік — забойца.
Колты — жаночае ўпрыгожанне.
Одр — ложак.
Чарнец — манах.
Сцяг — тагачаснае вайсковае падраздзяленне колькасцю ў 50 чалавек.
Лета 6714-е — каб даведацца, які тады быў год па нашым летазлічэнні, трэба ад лічбы 6714 адняць 5508. 6714–5508 = 1206.
Мінезінгеры — сярэдневяковыя вандроўныя спевакі.
Понт — Чорнае мора.
Лепа — добра.
Аўкштайты — жыхары паўднёва-ўсходняй Літвы.
Вятшыя — лепшыя, багатыя баяры.
Харалуга — меч.
Крыва-Крывейта — легендарны літоўскі першасвяшчэннік.
Вайдэлоты — літоўскія жрацы.
Стрый — дзядзька па бацьку.
Тул — калчан.
Магерка — мужчынская шапка.
Дым — падатковая адзінка ў старадаўні час.
Капішча — месца пакланення паганскім багам.
Перуноў Шлях — Млечны Шлях.
Трэба— ахвяра.
Верв — абшчына.
Сядміца — тыдзень.
Ізгоі — асобы, якія страцілі сваю сацыяльную прыналежнасць — выйшлі з абшчыны, выкупіліся з халопства, разарыліся і г. д.
Бяроста — ліст, пасланне.
Пошлы — ад «пошліна», г. зн. старына. Пошлыя купцы — радавітыя багатыя купцы з купецкай вярхушкі.
Рукадзельныя людзі — рамеснікі.
Брашно — дабро, багацце.
Дырхемы, дынары — манеты таго часу.
Кадоўбцы — дзежкі, дзежачкі.
Шаснаццаць летаў — у старадаўняй Русі выходзілі замуж нават у 12 гадоў.
Чарніца — манашка.
Угры — венгры.
Клабук — галаўны ўбор манахаў.
Злюб — шлюб.
Вадохрышча — царкоўнае свята.
Вена — выкуп за нявесту.
Кімка — тканіна з Візантыі.
Порты — адзенне.
Знузнікі — коннікі.
Ялань — лясная паляна.
«Конь» — драўляны слуп, на якім мацаваліся палаткі.
Відок — сведка.
Лашт — тона.
Агнішчанін — гаспадар пасекі, «агнішча», «княжы муж».
Ловы — паляванне.
Вароп — разор, знішчэнне.
Эпітымія — царкоўнае пакаранне ў выглядзе паста, доўгіх малітваў і г. д.
Тысяцкі — вайсковы кіраўнік гарадскога апалчэння «тысячы».
Пастрыг — абрад абразання валасоў на галаве тых хто прымае манаства.
Глебавічы — князі, нашчадкі князя Глеба Усяслававіча Менскага.
Мыта — падатак, які браўся з купцоў пры перавозе тавараў.
Кадзь — бочка, старадаўняя мера сыпучых цел, якая раўнялася 14 пудам.
Бірыч — вяшчальнік, які аб'яўляў на плошчах волю князя, памочнік князя ў судовых і дыпламатычных справах.
Пасаднік — намеснік князя, вышэйшая дзяржаўная асоба ў горадзе.
Свеі — шведы.
Сто — купецкія арганізацыі, якія існавалі ў старадаўніх Ноўгарадзе, Полацку і, магчыма, іншых гарадах.
Жывот — жыццё.
Швагер — брат жонкі.
Крыца — кавалак сырадутнага жалеза.
Броднікі — вольнае насельніцтва ўзбярэжжа Азоўскага мора.
Унот — юнак, тут вучань, чаляднік рамесніка.
Дрэсва — тоўчаны граніт.
Палетнік — чалавек, які наймаўся на работу на адно лета.
Харугва — палотнішча з выявай Хрыста, якое ўмацоўвалася на доўгім шасце.
Лоўчыя — паляўнічыя.
Юдоль — жыццё з яго клопатамі і смуткам.
Баса — прыгажосць.
Ледзянец — так у тыя часы палачане і наўгародцы называлі эстонскі горад Лінданісе — будучы Талін.
Хоры — верхняя адкрытая галерэя, балкон унутры царквы.
Містэрыя — жанр сярэдневяковага рэлігійнага тэатра. Прадстаўленні даваліся на гарадскіх вуліцах і плошчах.
Мансіньёр — тытул каталіцкіх епіскапаў і архіепіскапаў.
Інтэрдыкт — забарона праводзіць на тэрыторыі, якая падвяргалася пакаранню, богаслужэнне і рэлігійныя абрады.
Неафіт — новы прыхільнік якой-небудзь веры.
Балістарыі — стралкі з арбалета.
Сарацыны — арабы-мусульмане.
Мітра — пазалочаны галаўны ўбор епіскапаў і архіепіскапаў.
Танзура — выбрытае месца цемені ў каталіцкага духавенства.
Тлумач — перакладчык.
Бенефіцый — царкоўная пасада і звязаныя з ёю прыбыткі.
Студыёзус — студэнт, семінарыст.
Комтур — выбраная пасада ў рыцарскім ордэне.
Капэла — малітоўня невялікія памераў.
Базніца — па-латышску царква.
Альбігойцы — удзельнікі антырэлігійнага, ерэтычнага руху на поўдні Францыі ў XII–XIII стагоддзях.
Гуф — самкнуты баявы строй у некалькі радоў.
Вітавы скокі — псіхічнае расстройства, хвароба.
Ваганты — вандроўныя спевакі ў тагачаснай Заходняй Еўропе.
Епанча — доўгі і шырокі плашч.
Карачун — бог смерці ў старадаўніх беларусаў.
Какошка — зязюля.
Лен — зямельнае ўладанне, якое пажыццёва ўручалася васалу за ягоную службу.
Ленныя сцягі — сімвалы васальнай залежнасці.
Валка — бітва.
Парокі — каменямётныя машыны.
Мааконд — у старадаўніх эстонцаў — зямля.
Малева — войска ў старадаўніх эстонцаў.
Калывань — так наўгародцы называлі Талін.
Галіяф — у біблейскай міфалогіі воін велізарнага росту.