Птушкі

***

Я ведаю, што так будзе,

што я прачнуся 1-га студзеня

адзін дома

адзін у горадзе

адзін на дварэ

до рэ мі фа мі до рэ

спяваюць за вокнамі п’яныя,

а я ныю, ныю, я завываю,

а ты сцябешся, з цябе ж усё

роўна ўзяткі гладкі, усё-ткі

я сам вінаваты, што так

адбываецца з года ў год.

І гэта не лечыцца, і не лічыцца,

што быццам бы ёсць нагода —

дзве тысячы сем нагод!

Я і гарэлка «дзяржава» —

такое вось дэжа вю,

такі, бляха, новы год.