У Гогаля — «Февронья Петровна Пошлепкина». У дзеі чацьвертай, зьяве 11 яе прозьвішча названае ў перакладзе як «Пашлёпкіна» (Тут і далей заўвагі публікатара).
Далей у Гогаля рэпліка: «Служка. Пожалуй, я скажу». У Адамовіча не перакладзеная.
Далей у рукапісе адно слова неразборліва.
Перад гэтым «В Саратовскую губернию!» — прапушчаная ў перакладзе фраза.
Пасля гэтага «(Вслух)» — прапушчаная ў перакладзе рэмарка.
Перад гэтым сказам «Я не люблю церемонии» — не перакладзеная фраза.
Далей «всех изумил» — гэтая частка фразы не перакладзеная.
У арыгінале — «я им всем поправляю статьи».
«(Добчинскому)» — рэмарка прапушчаная ў перакладзе.
«что нужно для барина» — гэтая частка фразы не перакладзеная.
У арыгінале гэтага слова няма.
У арыгінале: «Вы, Пётр Иванович, забегите с этой стороны, а вы, Пётр Иванович, станьте вот тут».
У арыгінале тут і паўсюль далей да канца гэтай з’явы замест «Судья» — «Аммос Фёдорович».
Гэтай апошняй фразы ў арыгінале няма.
Далей у арыгінале «Осип, скажи им: пусть идут» — гэтая фраза ў перакладзе прапушчаная.
Далей у арыгінале «(придвигая стул)» — рэмарка не перакладзеная.
У арыгінале гэты абзац гучыць так: «Что за черт! в самом деле! (Протирает глаза). Целуются! Ах, батюшки, целуются! Точный жених! (Вскрикивает, падпрыгивает от радости). Ай, Антон! Ай, Антон! Ай, городничий! Вона, как дело-то пошло!»
Гэтая рэмарка прапушчаная ў перакладзе.
У Гогаля — «мирские», а не «морские».
Далей у Гогаля рэмарка «Гости садятся». У перакладзе прапушчаная.
Далей адно слова неразборліва.
У Гогаля — «бьёт себя по лбу».
Гэтай рэплікі ў Гогаля няма.