Расследаванні інспектара Сарвы

Ведаў інспектара не хапала, таму ён звярнуўся па кансультацыю да суднавага лекара.

— Гэта валакніста-эластычная злучальная тканіна. Эмбрыянальная, калі меркаваць па колькасці мезенхімных клетак.

— Вы ўпэўнены?

— Абсалютна! Клеткі толькі пачалі акумуляваць ліпоідныя рэчывы. Яшчэ няма ніякага дыферэнцыявання калагенавых і эластычных валокнаў. Да таго ж клеткі зусім незалежныя адна ад другой. Адназначна эмбрыён!

— Д'ябал! — Сарве каштавала велізарных намаганняў трымаць сябе ў руках. — Гэта колькі ж іх было ў кантэйнерах?

Аддыхаўшыся, інспектар агледзеў кантэйнеры і загадаў прывесці да яго капітана барка.

— Доўга вы яшчэ збіраецеся трымаць нас пад арыштам, спадар інспектар? — ледзь пераступіўшы парог, накінулася на Сарву Таранда. — Мы не парушалі ніякіх законаў!

— За адну толькі нелегальную транспарціроўку эмбрыёнаў вам пагражае пажыццёвае зняволенне, спадарыня Таранда.

— Не разумею, пра што гэта вы? — ваяўнічы запал капітана «R-257» імгненна вычарпаўся. Ад погляду інспектара не схавалася і змяненне колеру скурнага покрыва.

— А саўдзел у гандлі людзьмі прывядзе вас да вышэйшай меры пакарання, незалежна ад таго, грамадзянамі якой краіны вы з'яўляецеся.

— Што за лухту вы несяце, спадар інспектар?.. «Дзвесце пяцьдзясят сёмы» не вазіў нічога такога! Ніколі!

— Вы яшчэ скажыце, што не мелі ўяўлення аб характары грузу, спадарыня Таранда! — Сар­ва злавіў сябе на тым, што адчувае да капітана барка агіду. — Канструкцыя ў кантэйнераў арыгінальная — у выпадку небяспекі варта толькі адціснуць клапан бака...

Таранда падалася назад. У яе вачах чытаўся жах.

— Тое, што засталося ад замарожаных эмбрыёнаў, выплюхваецца ў касмічную прастору... Ведаеце, спадарыня Таранда, справу можна і не даводзіць да суда. Спроба ўцёкаў...

— В-в-вы н-не ас-ссмеліцц-есся! — ад хвалявання капітана барка пачала заікацца.

— Вы ў гэтым упэўнены, спадарыня Таранда? — Сарва як быццам няўзнак паклаў руку на кабуру, прымусіўшы жанчыну нервова праглынуць сліну. — Прадаваць чалавечыя эмбрыёны тым, хто выгадуе з іх рабоў... Якім жа трэба быць маральным вырадкам, каб заняцца такім?

Вялікі палец інспектара ссунуў зашпільку.

З вачэй Таранды хлынулі слёзы. Яна бухнулася на калені і закрычала:

— Я ўсё раскажу, толькі не забівайце!

ІНКУБАТАР

Выгляд галосячай жанчыны, якая поўзала на каленях і ўмольвала не забіваць яе, прымусіў інспектара Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў Ратаўта Сарву прыбраць руку з кабуры і сказаць:

— На шчасце для вас, спадарыня Таранда, я — чалавек старой загартоўкі. Мне гідкая на­ват сама думка пра тое, што можна забіць бяззбройнага чалавека, хай і не годнага называцца такім... Зараз вы распавядзеце мне пра ўсё! Толькі так вы зможаце захаваць сваё нікчэмнае жыццё.

Вагалася капітан «R-257» нядоўга:

— Няхай будзе па-вашаму!

Інспектар дазволіў Тарандзе напіцца з уласнай пляшкі, уключыў лічбавы дыктафон і дэманстратыўна прысунуў яго да жанчыны.

— Слухаю!

— Кантэйнеры мы загрузілі на Юпітэры шэсць — там дзейнічае перавалачная база, праз якую ідзе вялікая частка нелегальнага гандлю чалавечымі эмбрыёнамі і донарскімі органамі. Задачай «Дзвесце пяцьдзясят сёмага» з'яўлялася дастаўка грузаў на 2011 QF99 — траянскі астэроід Урана.

— Што там?

— Інкубатар фарсіраванага развіцця, дзе эмбрыёны за пяць месяцаў ператвараюць у падгадаваных дзяцей для наступнага продажу.

— Наколькі мне вядома, якія-небудзь паселішчы на астэроідзе адсутнічаюць, — каб выключыць верагоднасць памылкі, Сарва зверыўся з Зорнымі атласам.

— Інкубатар складаецца з пяці модуляў, кожны з якіх пакрыты плёнкай з квантавага метаматэрыялу з адмоўным каэфіцыентам праламлення, які выяўляецца пры адначасовай адмоўнасці дыэлектрычнай і магнітнай пранікальнасці.

— Адкуль просты капітан грузавога барка можа ведаць такія падрабязнасці? — Сарва не стаў хаваць свайго скепсісу. Таранда інстынктыўна ўціснула галаву ў плечы, але адказ дала:

— У мяне ў Інкубатары добры знаёмы працуе. Вучоны-генетык.

— Імя? Прозвішча? — запатрабаваў інспектар, беручыся за механічны аловак.

— Пётр Гушчын.

— Разгрузка праводзіцца ў Інкубатары? — Сарва зрабіў запіс у нататніку, чыстых аркушаў у якім за апошнія дні моцна паменшала.

— Не. За дваццаць чатыры кіламетры ёсць вольная ад лёду і камянёў пляцоўка. Усе гру­зы дастаўляюцца туды, затым усюдыходамі перапраўляюцца ў Інкубатар. Чужому ўнутр не патрапіць.

— Як жа вы сустрэліся з Гушчыным?

— Ён суправаджаў транспартную калону. І пахваліўся, што яго мара пра вялікія грошы нарэшце спраўдзілася.

— Аб ахове Інкубатара Гушчын не згадваў?

— Больш чатырох чалавек за раз я ніколі не бачыла, спадар інспектар. Але ўсе яны былі ўзброены.

— Дзяцей забіраюць з таго ж месца?

— Так.

— Вам вядома, колькі чалавек занята на работах у Інкубатары, спадарыня Таранда?

— Пётр казаў, што ўмовамі кантракта строга забаронена пераходзіць з аднаго модуля ў іншы. У яго модулі працавалі шасцёра.

Задаўшы шэраг удакладняльных пытанняў, Сарва перадаў злачынцу ў рукі паліцэйскіх і накіраваўся на капітанскі мосцік. Абодва старшыя афіцэры — Філюта і Пагін — аказаліся на месцы.

— Спадары, мне тэрмінова трэба пагаварыць з вамі!

Камандзір катара абраў для нарады ўласную каюту. Інспектар выклаў дыктафон на стол і ўключыў прайграванне. Ні Філюта, ні Пагін не прамовілі ні слова, пакуль запіс не падышоў да канца.

— Мы павінны дзейнічаць неадкладна — час гуляе супраць нас! — Сарва адразу перайшоў да справы.

— Вы хочаце ажыццявіць захоп Інкубатара. Я вас правільна зразумеў, спадар інспектар?

— Цалкам дакладна, спадар капітан.

— Валодаючы аб ім толькі той інфармацыяй, якую вы атрымалі ў ходзе допыту Таранды?.. Вы не знаходзіце, што гэта надзвычай рызыкоўна? А калі нас хочуць прывабіць у пастку?.. Больш разумна не лезці наўгад, а паведаміць пра Інкубатар на Зямлю!

— За гэты час злачынцы паспеюць эвакуіраваць Інкубатар — пакуль радыёграма дойдзе да кіраўніцтва, пакуль будзе праведзена разведка 2011 QF99 і спланаваная аперацыя, пакуль да астэроіда прыбудзе група захопу. Мы павінны зыходзіць з таго, што злачынцы ведаюць пра арышт экіпажа барка.

— А калі не?

— Наш сігнал могуць перахапіць — адсюль да астэроіда не так ужо і далёка.

— Дазвольце? — Пагін дачакаўся кіўка Філюты і толькі пасля гэтага працягнуў. — Я лічу, што інспектар мае рацыю: злачынцаў трэба браць! У адваротным выпадку яны паспеюць схаваць канцы ў ваду... Упэўнены, што аховы і персаналу ў Інкубатары мала — чым большае паселішча, тым больш актыўным павінна быць яго забеспячэнне. А залішне высокую актыўнасць суднаў у раёне нічым не вартага ўвагі астэроіда даўным-даўно б заўважылі.

— Не забывайце і пра тое, што «was wissen zwei, wisst Schwein» — што ведаюць двое, ведае і свіння. Чым большая колькасць людзей з'яўляюцца захавальнікамі сакрэтнай інфармацыі, тым вышэй верагоднасць яе выдавання... Мы пакляліся працягваць руку дапамогі тым, хто мае патрэбу ў ёй. Самы час даказаць гэта справай!

Нейкі час Філюта задуменна мераў крокамі каюту, затым ад душы вылаяўся і сказаў:

— Добра, спадар інспектар. Мы ляцім да 2011 QF99. Аднак катар застанецца на месцы да таго часу, пакуль вы не прапануеце мне план аперацыі.

— Timeo Danaos et dona ferentes. Вы чулі пра траянскага каня, спадар Філюта?..

Для ажыццяўлення задуманага Сарва меў патрэбу ў дапамозе Таранды. Капітан «R-257», пачуўшы, што ад яе патрабуецца, спытала толькі адно:

— Магу я разлічваць на змякчэнне прысуду?

— Запэўніваю вас, спадарыня Таранда, суд прыме да ўвагі супрацоўніцтва са следствам.

— Я ўсё зраблю, спадар Сарва! — паліграф для праверкі шчырасці капітана барка не патрабаваўся.

Перад апусканнем у гіперпрастору Філюта сабраў падначаленых у кают-кампаніі і распавёў пра прапанаваны інспектарам план. Ні адзін з паліцэйскіх не стаў адмаўляцца ад удзелу ў аперацыі. Нават наадварот — патрульныя гарэлі жаданнем выпаліць асінае гняздо.

Памеры адсекаў «R-257» не дазвалялі размясціць у ім дадатковыя сорак восем супрацьперагрузчаных коканаў, і патрульным прыйшлося выкідваць за борт усё лішняе. Экіпаж барка змясцілі ў ізалятар катара. Філюта даў дабро на апусканне па заканчэнні працэдуры праверкі бартавога ўзбраення — катар павінен быў падстрахаваць групу захопу, не выходзячы з гіперпрасторы, каб не спудзіць гандляроў рабамі.

Пераход заняў крыху менш за дзве гадзіны. «R-257» выйшаў з гіперпрасторы за пяць ты­сяч кіламетраў ад астэроіда і на малым ходзе рушыў да яго. Дзякуючы таму, што 2011 QF99 па чарзе паварочваўся да барка то адным, то другім бокам, інспектар змог пераканацца ў праўдзівасці слоў Таранды. Радары аказаліся нядзейнымі.

Пагін стаяў за спінай Таранды і ўважліва сачыў за тым, каб капітан барка не падала сігнал трывогі. Засцярога была залішняй — жанчына і не думала пра тое, каб папярэдзіць гандляроў рабамі.

Пілот-паліцэйскі з другой спробы пасадзіў «R-257» па ўказаных Тарандай каардынатах.

— Што далей? — За арміраваным ілюмінатарам распасціралася пазбаўленая жыцця раўніна з кратарамі.

— Будзем чакаць, спадар інспектар. — Капітан барка ніяк не магла даць рады хваляванню. Залішняя нервовасць Таранды магла ўсё сапсаваць, таму Пагін прымусіў жанчыну прыняць заспакаяльны сродак.

У нясцерпным чаканні прайшлі тры чвэрці гадзіны.

— Едуць! — нарэшце паведаміў назіральнік, і праз некалькі імгненняў на гарызонце паказаліся ўсюдыходы, якія колерам зліваліся з паверхняй.

— Не ўздумайце даць задні ход, спадарыня Таранда! — Папярэдзіў Сарва, правяраючы зброю. Апазнавальныя знакі з паліцэйскіх скафандраў прыйшлося зняць, а іх саміх закамуфляваць пры дапамозе дадатковай амуніцыі і аэразольных балончыкаў з фарбай.

Усюдыходы ўзялі «R-257» у паўкола, пасля чаго з машын вылезлі ахоўнікі і накіраваліся да барка. Цяжкага ўзбраення гандляры рабамі не мелі, што не магло не парадаваць паліцэйскіх. Праблем пры затрыманні не паўстала — варта было толькі ахоўнікам, якія нічога не падазравалі, падняцца па трапе, як іх адразу ж скруцілі. Вадзіцелі пахваліцца хвацкай рэакцыяй таксама не маглі. Ператрус усюдыходаў дазволіў атрымаць дакладныя каардынаты базы.

Пакінуўшы арыштаваных пад аховай двух паліцэйскіх, патрульныя расселіся па машынах, аднак калона выехала не адразу — патрабавалася вычакаць прамежак часу, умоўна неабходны для перагрузкі крыягенных кантэйнераў.

Усюдыходы былі абсталяваныя кампрэсарамі, дзякуючы чаму выявіць Інкубатар па слядах колаў не ўяўлялася магчымым — рознанакіраваныя струмені сціснутага паветра ўздымалі воблакі пылу.

Будавалі модульны комплекс прафесіяналы — архітэктура адрознівалася крайнім прагматызмам. Насуперак асцярогам, рэйкатроны Інкубатар не прыкрывалі. Адсутнічалі і любыя іншыя прыкметы прысутнасці сродкаў супрацькасмічнай абароны.

Гандляры рабамі былі настолькі ўпэўненыя ва ўласнай бяспецы, што нават не запатрабавалі назваць пароль. Варта было ўсюдыходам апынуцца ў трох дзясятках метраў ад Інкубатара, як суцэльны маналіт рассекла лінія. Памеры шлюзавай камеры дазвалялі адначасова знаходзіцца ў ёй усім чатыром машынам. І гэта адыграла паліцэйскім на руку, даўшы магчымасць атакаваць усімі наяўнымі сіламі. Гандлярам рабамі не дапамаглі і ўсталяваныя ўнутры камеры відэаназірання — частка патрульных апранула скафандры ахоўнікаў і вадзіцеляў.

— Наперад! — Пагін павёў таварышаў за сабой, ледзь унутраныя створкі разышліся да та­кой ступені, што ў іх мог праціснуцца чалавек у штурмавым скафандры. Інспектар адседжвацца за спінамі патрульных не стаў — не дазваляла вайсковае мінулае.

Перад кожнай з пяці груп стаяла свая задача. І ўсе групы з імі справіліся — Інкубатар быў захоплены да таго, як гандляры рабамі наогул змаглі зразумець, што адбываецца, і арганізаваць хоць бы нейкае падабенства супраціву.

У якасці штаба абралі адміністрацыйны модуль.

— Калі б мы былі менш кемлівымі, злачынцы паспелі бы знішчыць інфармацыю! — у лейтэ­нанта, які кіраваў сілавой аперацыяй, мелася цалкам абгрунтаваная падстава для гонару.

Без ахвяр не абышлося — паліцэйскія застрэлілі аднаго з гандляроў рабамі пры спробе выдаліць даныя з назапашвальнікаў на жорсткіх магнітных дысках. У хуткім часе Сарва пераканаўся ў тым, што інфармацыя, якая захоўвалася ў камп'ютарах Інкубатара, з'яўлялася сапраўднай бомбай — работы вызначаліся вялікім размахам. Значную частку даных гандляры рабамі не паленаваліся зашыфраваць.

— Выклікайце бот! — па загадзе Пагіна патрульныя актывавалі радыёмаяк. Катар не быў разлічаны на такую колькасць арыштаваных, таму гандляроў рабамі прыйшлося змяшчаць у каюты, папярэдне вызваліўшы іх ад усяго, што магло быць выкарыстана ў якасці зброі.

— Пакуль агледжуся, — інспектар праверыў зарад акумулятара ў фотаапараце.

— Будзьце асцярожныя, спадар інспектар!

Інспектар ніколі не вызначаўся бесклапотнасцю — перш чым прыступіць да агляду модуляў, ён праверыў, ці лёгка дастаецца з кабуры пісталет. Інкубатар выклікаў у Сарвышок — вялізныя памяшканні былі цалкам застаўленыя падобнымі на труны капсуламі падтрымання жыцця. І ў кожнай з іх ляжала маленькае дзіця.

Пры адной толькі думцы пра тое, які лёс прыгатаваны гэтым дзецям, у грудзях інспектара пачынаў клекатаць гнеў. Пагоня за грашыма ператварыла людзей у сапраўдных монстраў, якія не заслугоўвалі ніякай ласкі. Кадры атрымліваліся страшныя — Сарва рабіў над сабой намаганне, працягваючы фатаграфаваць.

Праз дзве гадзіны змрочны інспектар вярнуўся ў адміністрацыйны модуль і аддаў лейтэнанту вырваны з блакнота аркуш з паведамленнем.

— Адпраўце радыёграму на імя начальніка Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў камісара Еінара Айнбунда!

— Добра, спадар інспектар. — Лісток перавандраваў да аднаго з падначаленых Пагіна.

— Як прасоўваецца расшыфроўка?

— Крыптаграфічная стойкасць не самая высокая, аднак часу на падбор ключа патрабуе нямала. Райцэр кажа, што ў зашыфраваным кластары змяшчаецца інфармацыя аб пакупніках, а таксама банкаўскія рэквізіты навукоўцаў, якія задзейнічаны ў праекце.

— Тое, што трэба! — Аднаго толькі арышту выканаўцаў было мала. — Паведаміце мне, як толькі ваш чалавек скончыць працу.

— Абавязкова!

Далейшая прысутнасць Сарвы ў модульным комплексе была неабавязковай, таму інспектар вырашыў вярнуцца на катар і прыступіць да допыту гандляроў рабамі.

— Вы не забудзецеся пра сваё абяцанне?

— Можаце не хвалявацца, спадарыня Таранда! — Ліслівы погляд капітана барка выклікаў у інспектара агіду. — Я сваё слова трымаю!

— Не падумайце чаго, спадар інспектар, — забалбатала жанчына, — мне і ў галаву не прыходзіла сумнявацца ў вашай шчырасці, але самі разумееце, патрэбныя гарантыі...

Апынуўшыся на борце катара, Сарва накіраваўся да Філюты.

— У вас выпадкова не знойдзецца лішняга планшэтнага персанальнага камп'ютара, спадар Філюта?