Ь (Мяккі знак)

Быў далёкі і страшны час,

Як зляталі з плячэй галовы,

Як знішчалі, мо ў соты раз,

Нашу памяць і нашу мову.

Што я ведаю з тых часоў?

Калі быць немагчыма шчырым —

Інфармацыю з галасоў,

Ледзь нашморганую з эфіру,

Пару кніжак хрушчоўскіх год,

Зачытаных да латак кволых,

Ды маўчання калючы дрот,

Што пануе у нашых школах…

Ну не верыць жа галасам,

Як і культаўскім звонкім одам.

Лёс гукнуў: «Разбярыся сам,

Хто быў вораг твайму народу…»

Колькі розных прайшло сустрэч:

Інфарматары, дыверсанты…

І над кожным зіхцеўся меч,

Кожны — контра, ці проста — анты…

Хто ж былі ўладары падзей? —

Сведкі, доказы, бланкі, справы

Ды нібыта сябры людзей

Ад даносчыка да Цанавы.

Нейчы лёс дзеля іх — нішто,

Свой — усё, бо на тым паўсталі,

Пад нагамі — з людзей плато,

Над галовамі — бацька Сталін.

Нікне вечар, іду дамоў,

Думкі чэрап ірвуць на часткі,

Быццам вынік усіх размоў

Мне навокал здаюцца пасткі.

І ў паветры, нібы ядваб,

Распрамляючы зноў калені,

Вырываюцца з іхніх лап

Без віны вінаватых цені.