De Beschermheer

Intermezzo

Hoe moet je een kloof van twee eeuwen beschrijven? Gebeurtenissen zijn de meetlat van de tijd. In tweehonderdtwintig jaar gebeurden er heel veel dingen.

Het droge lijk van Phssthpok kwam terecht in het Smithsonian Institute. Er ontstond een zekere tweespalt over de vraag of het nu wel of niet bij de mensachtigen moest worden gerekend. Zijn verhaal was nu al derdehands, want Brennan was uit de menselijke ruimte verdwenen, maar het skelet van de Pak kwam bot voor bot overeen met dat van een mens.

Lucas Garner was dood toen het Pak-schip het punt passeerde waar het, halverwege de reis, had moeten omdraaien om te remmen. Dat gebeurde niet. Nick Sohl keek toe hoe het magnetische spoor voorbij Wunderland gleed, twee jaar te vroeg, en in zijn hoofd speelden vragen rond.

Olympus, de Mars-basis, werd herbouwd om Phssthpoks vrachtcocon in situ te bestuderen, want dat was gemakkelijker dan het tegen de zwaartekracht in opheffen, ook omdat de polarisator nog steeds werkte. De studiegroep zette hem liever niet uit voor ze wist hoe ze hem weer aan de gang moest krijgen. Ze fuseerden met een vlak boven de woestijn hangend eenmansschip het stof onder de basis aan elkaar, ter bescherming tegen de Martianen.

De bevolking van de Gordel groeide flink. Belwerelden kwamen steeds meer in gebruik, een aantal ervan was voorzien van motoren om ze van de ene plek naar de andere te kunnen brengen. Het mijnwerken werd moeilijker: de beste aders waren uitgeput. In de grootste rotsblokken werden steeds meer steden gebouwd. Steeds minder mijnwerkers uit de Gordel gebruikten eenmansschepen.

Een grote ijs-asteroïde kwam op Mars neer, en veroorzaakte stofstormen en kleine aardbevingen, waar Olympus wat last van had. De interstellaire kolonies bloeiden, en veranderden. Jinx ontwikkelde een vergevorderde vacuümindustrie op het gedeelte waar het landschap van de planeet boven de atmosfeer uitsteekt, aan het Oosteinde. Op Kijknouwes ontstond een repressieve maatschappijvorm. De bevolking van Wunderland groeide en verspreidde zich gelijkelijk over het grootste continent, zodat het een tijd duurde voor zich steden ontwikkelden. Op Tisgelukt ontwikkelde de beschaving zich ondergronds, om de woeste orkanen die er ’s zomers en ’s winters voorkwamen te vermijden. Thuis werd gekoloniseerd en bloeide; de kolonisten maakten gebruik van nieuwe technieken en trokken lering uit fouten die op vroegere koloniewerelden waren gemaakt.

Laserstralen gingen op en neer tussen de Aarde en de koloniewerelden, en af en toe verlieten stuwscheprobots de lineaire versneller op Juno, met een lading nieuwe kennis bij zich. De laatste tijd bestond het grootste deel van de geschenken van de Aarde uit de laatste vorderingen in de biologische technieken, spermato-zoën, en diepgevroren beruchte ova. Veel nieuws van de koloniewerelden kwam er niet, al beschikten Jinx en Thuis over voortreffelijke communicatielasers.

Nog bij leven van Lucas Garner was het drugprobleem op de Aarde volkomen onbelangrijk geworden. Potentiële verslaafden werden nu elektroslaven; de roes was veel vollediger, en elektriciteit was goedkoop na de grote beginuitgave van de operatie. Elektroslaven vallen niemand lastig, en elektroverslaving werd nooit een groot probleem. Omstreeks het jaar 2340 had het probleem zichzelf opgelost. De mensen hadden geleerd hoe ze het moesten aanpakken.

De bevolking van de Aarde was stabiel gebleven; waar nodig werd die stabiliteit onder dwang gehandhaafd.

De zwaartekrachtpolarisator scheen alle menselijk begrip te boven te gaan.

Verbeterde alloplastie — apparaten in plaats van orgaantransplantaties — zorgde ervoor dat de tekorten waarmee de orgaanbanken kampten voor een groot deel werden opgelost. De burgers van de VN stemden zelfs voor het afschaffen van de doodstraf voor een aantal misdaden: belastingontduiking en illegaal adverteren. Het grote gezag dat de ARM, de politie van de VN was verleend, werd wat beperkt.

Oorlog op grotere schaal was al een tijdlang niet meer voorgekomen.

Het leven in het zonnestelsel was een beetje idyllisch geworden…