ЛІПЕНЬСКІЯ НАВАЛЬНІЦЫ


Піць! — шалясцяць перасохла палі,

На сухі пагорак упасці б ніцма.

I раптам загулі, нібы чмялі,

Кроплі ліпеньскай навальніцы.

А навакольных лясоў чубы

Трашчаць, згінаюцца вінавата.

Нібыта прымаюць цары-дубы

За раўнадушную млявасць — расплату.

Бярэмя лянівых разбіўшы сноў,

Бягуць навалькіцы у новыя далі.

I паўстае прырода ізноў

Прыгожая. Моцная. Маладая.

Загрузка...