* * *


Ранак дажджлівы ў сіняй смузе,

Край небасхіла — дрымотна-нястрымны,

Бы нехта па дрогкай дарозе вязе

Вялізную шэрую хмару-пярыну.

З трэскам прарвецца сяннік вузкі,

I пад дажджамі па ўсіх аблогах

Стануць прарэзвацца баравікі

Туга, як зубкі ў малога.

Загрузка...