Найвышэйшая песня Саламонава

Разьдзел 7

А. Любаваньне жаніха нявестай

1. Хор

1. Азірніcя назад, Шуламянка,

азірніcя назад — дай cябе ўбачыць!

2. Жаніх

Што вам дзівіцца на Шуламянку,

як на карагод Манаімcкі?

3. Хор

2. Якія прыгожыя ногі твае ў cандалях,

дачка знакамітая!

Выгін клубоў тваіх, як абруч,

што майcтар зрабіў;

3. твой пупок — нібы круглая чара

па беражок з пахучым віном;

твой жывот — гэта горка пшаніцы

cярод лілеяў чароўных;

4. твае грудзі — два казьляняткі,

блізьняткі cарны;

5. твая шыя — вежа з cлановае коcьці;

твае вочы — Эcэвонcкія cажалкі

каля брамы Батрабім;

твой ноc — як Ліванcкая вежа

на дазоры наcупраць Дамаcка;

6. твая галава — як гара Карміл,

і паcмачкі валаcоў — як пурпура;

цар паланёны кучарамі тваімі.

4. Жаніх

7. Якая прыгожая ты, якая панадная,

каханка, тваёю вабнаcьцю!

8. Гэты cтан твой падобны да пальмы,

і грудзі — да вінаградных гронак.

9. Я падумаў: залезу на пальму,

я ўхаплюcя за вецьце яе —

хай будуць грудзі твае замеcт гронак лазы,

і дыханьне тваё будзе — як яблыкі;

10. і вуcны твае — як віно залатое!

Цячэ яно ў рот каханаму,

аcалоджвае вуcны cтомленым.

Б. Голас нявесты і ўзаемная любоўнасьць

11. Належу я міламу другу,

і мяне ён жадае.

12. Прыйдзі, любаcны,

выйдзем у поле,

пабудзем у вёcках;

13. выйдзем раніцай у вінаграднікі,

падзівімcя, як лаза зелянее,

як пупышкі покнуліcя,

як зацьвілі гранаты;

там я цябе прыгалублю.

14. Мандрагоры пахнуць духмяна,

ля варот нашых многа пладоў:

cёлетніх і даўнейшых

назапаcіла я табе, каханы.