Барысаў

Плыве у свет рака Бяроза,

Плыве сягоння, як і ўчора:

То паміж ніцых вербалозаў,

То між адвечных пушчаў-бораў.

Сваёй вадою поіць шчыра

Калгасы, фабрыкі, заводы,

І на плячах нясе між віраў

Плыты і лайбы, й параходы.

Плыве рака Бяроза плаўна,

Плыве, мінае горы, долы;

На берагах яе спраддаўна

Паўсталі гарады і сёлы.

Паўстаў Барысаў ў сотні гоняў,

Стаіць над рэчкай і сніць думы:

Якім ён быў, якія сёння

Яму пяюць Бярозы шумы.