Coś Się Kończy, Coś Się Zaczyna

IV

– Nie, Geralt – Nenneke nadęła się i tupnęła nogą. – Nie biorę żadnej odpowiedzialności ani za ceremonię, ani za ucztę. Ta rudera, którą jakiś idiota nazwał zamkiem, nie nadaje się do niczego. Kuchnia jest zrujnowana, sala balowa nadaje się wyłącznie na stajnię, a kaplica… To w ogóle nie

jest kaplica. Czy możesz mi powiedzieć, jakiego boga czci ten kulawiec Herwig?

– O ile wiem, nie czci żadnego. Twierdzi, że religia to mandragora dla mas.

– Byłam pewna – rzekła kapłanka, nie kryjąc pogardy. – W kaplicy nie ma ani jednego posągu, niczego tam nie ma, jeśli nie liczyć mysich bobków. I do tego to cholerne odludzie! Geralt, dlaczego nie chcecie wziąć ślubu w Vengerbergu, w cywilizowanej okolicy?

– Przecież wiesz, że Yennefer jest kwarteronką, a w twoich cywilizowanych okolicach nie tolerują mieszanych małżeństw.

– Na Wielka Melitele! Cóż znaczy, jedna czwarta elfiej krwi? Przecież prawie każdy ma jakąś tam domieszkę krwi Starszego Ludu! To nic innego, jak idiotyczny przesąd!

– Nie ja go wymyśliłem.