Eŭgeno Onegin (Fragmentoj)

Nun aĉas niaj vojpavimoj,

putradas pontoj en forges',

en la stacioj — puloj, cimoj

malhelpas dormon per agres';

manĝejoj mankas. Nur stabile

prezlisto pompas, senutile

sur muro pendas ĝi: incit'

kaj vana mok' por apetit'.

Kaj dume vilaĝan'-ciklopo

ĉe forĝa flam' kun ruĝa hel'

kuracas flegme per martel'

kreaĵon sveltan de Eŭropo,

benante sulkojn ĉe vojrand'

kaj kavojn de la patroland'.

Kastel', adiaŭ, atestanto

de l' eksa glor'. Ne haltu, nu!

Jam blankas fostoj ĉe la rando

de l' urbo. Laŭ Tverskaja plu

kaleŝo flugas trans kavetoj.

Preteras budoj, inoj, sledoj,

lanternoj, buboj, apotek',

vendistoj, buĥaran'-uzbek',

palacoj, temploj kaj ĝardenoj,

butikoj kun diversa var',

bulvardoj, turoj, kozakar',

kabanoj, modaj magazenoj,

balkon', leonoj ĉe pordeg',

sur krucoj — da monedoj greg'.