* * * Як у сцюдзёную раку…

Як у сцюдзёную раку,

Памалу ў Біблію заходжу,

Бо веру, што душу злагоджу,

I думаю, бяду ўраку.

Плыве ўладарыста рака,

Развітваецца з берагамі.

I змарнаваных дзён пергамент

Жаўцее ў крылах ветрака.

Ніякавее парахня,

У прах ператварыўшы порах.

Глушэе боль,

Маўчыць брахня,

I страх не варухнецца ў норах.

Свяжэе потых сівярка,

Чужэе цесната людская.

Душу спакоем абмывае,

Як свет, глыбокая рака.

Загрузка...