Тамбурны маскіт

Пралетарскае лета

Пралетарская клетка

На вулкі звалілася

дыктатара кветка

Я жыву ў гэтым вялікім

горадзе -дырыжаблі

У маёй галаве суцэльныя

пункціры і штампы

***

учора ў клубе «Чатыры апельсіны»

я згубіў верш

і свой адзіны зуб адзінае джала

ад якога крывя нараджалася

а пасля засыхала

цяпер я з сінякамі

сяджу калмыкам

трэскаю халву

і хапаюся з бадуна за галаву

у маім малаткастым пашпарце

ёсць запіс - беларускі грамадзянін

не - лухта - я як Каха - грузін

я наогул таджык

а хутчэй - я дэ-біл

я біўся галавой аб парэнчы

кранта швораны маршовыя

цяпер - я творца сусветнага маштабу

у мяне рукі сінія

пасля клуба апельсінавага

25 лютага 2000

***

Паважаныя спадары

ў Ічкерыі лётаюць

калматыя кулямётныя чмялі

там вялікія прасторы - горы і палі

таму не адмаўляйцеся ад юшкі і цуду

што прыгатавалі

калі шаблямі махалі

макмуды з Шатоя

альбо сядайце ў танк

паліце шмаль

кашляйце і шыпшынай шамкайце чакайце

пачастунку чакайце шаманскі шаль будзе вам

экзотыкі баль!

2000

***

вось боўтаюся на вяроўцы

на вас гляджу

дзіка вочы выталупіў

і язык высалапіў

сутаргава пальцы скурчыў

і целам падобны да зігзагу

да лацінскай літары 5

боўтаюся жаўцею сінею буркацею

трупнымі плямамі пакрываюся

гнію разважаю пра смерць

пра матылькоў і яшчаркаў

мару пра смачны біфштэкс

які не з'ем

і сам як біфштэкс

і сам як параход Ленін

з трумам поўным

чыстага спірту

і вось вішу ў гарнітурчыку

чорным з матыльком

ніхто мяне не здымае

Лета 1997

***

Я спазняюся на сустрэчу з чыноўнікам. Як

цудоўна!

Я спазняюся на абед да чыноўніка. Як цудоўна!

Я спазняюся да адказнага чыноўніка. Як

цудоўна!

Я не патраплю да чыноўніка. Як цудоўна!

Я не буду адбіўной у гэтага невегетарыянскага

чыноўніка,

у гэтага апартэідна-небяспечнага апаратнага

супрацоўніка!

Як цудоўна! Я застануся жывы.

2000

***

Прачнуўся сярод цішыні і тыфу нагамі

тузаў котку футравую нюхаў дарагую

парфуму і марыў збегчы ў Фінляндыю

каб там катацца на каньках і з Юккам

хадзіць па шынках але перапынілі доступ

паветра схавалі балоны ад акваланга

цяпер толькі балота і танга good bуе

Фінляндыя good bуе Лапландыя

але не чапайце лапамі мары

мы будзем плакаць

і ў нас ёсць мячы і пілы

і дрэвы ліпавыя

і бровы на палях

і дровы з лопухамі

і зрэдку нехта з нас крычыць Алах!

19 сакавіка 2000

***

Я быццам расціснуты часам пад рабром

сядзіць цішыня фугасам і галава

трашчыць самалётам Марэсьева а

трамваі пырхаюць песнямі і варушаць

вусамі весела Я - паэт ляжу на асфальце

падарыце мне фальшывую фатаграфію

ўсмешкі на талерцы чырвоным яблыкам але

санітары-біёлагі кладуць на лоб камяні і нехта

пырскае з флакона нітралакам я не трываю

салодкага паху у мяне пад пахай няма сала у

мяне пад бокам няма падлогі залы у мяне

засталося толькі паэтычнае мыла я буду мыліць

ім ваша савецкае рыла пакуль мяне не пакінулі

сілы я буду біць жалезным відэльцам у самае

сэрца

я буду ў вашым доме накшталт

перцу пакуль мяне не пакінулі сілы

пакуль вы савецкае быдла

1999

Ну што, няўжо слова гэтае — брыдоцце?

- Так-так! - крычаць у сінім балоце

алкаголікі.

Мы смокчам вашыя цукеркі I пасля

адплёўваемся кіркамі і цэментам. Гэта

неверагоднае бурбулістае, прыдурыстае

Брыдоцце.

Суцэльныя альпійскія горы.

Сядзім у беларускім пікантным балоце

I смокчам пёркавыя пародыі.

На кут радзімы.

Мы — херувімы!

Люты 2000

***

у мазгах аэрапланы пішуць на папках

планы жоўтыя нібыта з гарадской звалкі

валакамі па пальцах поўзаюць зялёныя мухі і

Смярдзючыя мухтары хапаюць рыбу з мукі

з беларуска-польскай мяжы

Беражы Беражы гэтых чатырохлапістых жукоў

Яны маюць дзесяць караванаў фуражу

марыхуанавыя казкі спляліся ў экстазе У

ваннай У фуфайцы Ля унітаза хлебныя ражкі

гэта зусім не кайф Поўнае фуфло

таму давайце біцца аб зямлю варта

Варта набрыняць досведам дзядоў

варта Варта набраць нумар роднага

дуба гэта не бадун гэта тумба

гэта я лячу над

Батумі туман над

горадам манка ў

галаве

аэрапланы жартуюць з кардыяграмай

усё - выпіваю сто грамаў

1997

я вязу на пахаванне вянок хаваю

вараныя вантробы каня людзі

адварочваюцца адыходзяць убок

цягнік клацае вагонамі-барабанамі

што выталупілі вочы грамадзяне?

жвакайце свае нанайскія бананы

смерць пужае гопнікаў і ракаў на

нябожчыку напэўна будзе фрак ён

быў вядомы літаратурны хірург гэта

безумоўна факт

чакатала

чакатала

Чыкаціла Чыкаціла

ты чаму

пакаціла

так накаціла

дрэвам змрочным

якаціла

пальцам смачным

калаціла

бацыла

бо зараз пайду

па машынах

пайду нежывы

гумовай шынай

стукаць буду

сумаваць не буду

таму што

герой

Лета 1999

***

кефірныя пацукі на

талерках якія

паліваюцца соусам

з прамяністай атрутай

раніца шчасце

ўзнагарода дзеля пароды

Кракадзілы валэндаюцца па маёй

кватэры Тут не заапарк Тут не

запаведнік Тут кракадзілаў вішнёвы

парк

Я помнікам узвышаюся на зэдліку ў

цэнтры цэнтральнага

адзінага пакоя

Кракадзілы на падваконні на

патэльнях на шыфаньеры

на раскладанцы на газавай

пліце на мыйніку

на баладашах

на кніжных паліцах

Раскрываюць зялёныя зяпы

рыпяць наздрынамі

Варушацца як

дрэвы ад ветру

I бадзяюцца ў паветры

мае радкі бессмяротныя

аб афрыканскіх далёкіх далечах

аб смачных тубылках

аб цёплай каламутнай вадзе

1997

ЗАПАЗЫКІ ПЕРАМЕННЫХ НАПРАМКАЎ

Вочы галоўны стрыжань маёй паэзіі ляжаць

яны як лом-медзь

вакол металічная сетка

Сетка ілюзорыцца салодкімі сотамі Краны

выцягваюць метровыя муштукі

як балюча Як Балюча Як

я здаю штодня свой метал на пераплаўку у

доменнай печы пунсовыя языкі вылізваюць

чыста

вылузваюцца лісты

вылузваюцца пасля пляжнай хімчысткі

нейкія павукі

нейкія вужакі

нейкія не жахі

на кій нашпіленыя мухі

вуха крычыць страшна

там з прычыны захопу транспарту

згубілася партыя шклянак з мятлушкамі

разлічваюся вачыма

раскідваю запазыкі

1998 + 2000

***

Мой пазваночнік - мая гадзюка

Мой пазваночнік - мая гадзюка

Мой пазваночнік мая вялікая гадзюка

Яна вузорыстая ружовістая няроўністая

я яе люблю

бо няма жалю

гадзюка штодня старанна мяне кусае

і джаліць

***

У мяне вырвалі сэрца

гарачае пульсуючае

падобнае да чырвонай жабы

Камісар Юрась калашмаціў яго

лакіраванымі ботамі

шабляй сек і кетчупам

паліваў

Па вуліцы на прасавальнай дошцы

плавала і бялела

маё веснавое бессмяротнае цела

1997

***

сіняе вока варыцца і плавае як сом

з бульбай і цыбуляй і яйка ўзвышаецца як мыс

сіняе вока плавае як падводная лодка

як згаслы марскі ліхтар

У ім хаваецца магічная энергія-хмара

гэта для страўніка літаўры

страва для чорнага здароўя

тутэйшае вока качаецца ў вадзе як параненая

рысь

стравок які блішчыць патаемным экслібрысам

1999

***

Пляшку з мінералкай папрасіў прапіты чалавек

але на жэлацінавым моры няма патрэбы ў тары

малюскі не растуць у шампанскім

іх выцягваюць з неба шампурамі

глядзець на гэта трэба праз запацелае пэнснэ

1999

***

Пункцір дарогі Таполі пух

я паядаю салодкіх мух

рыфмую белыя шары дзьмухаўцы

з кайфам у мантыі марыхуанай

наркатычныя зоркі стыкуюцца

наркатычная прырода спалучаецца

а рыфма фантастычная загінаецца

пункцір дарогі Таполі пух

я паядаю халодных мух

рыфмую рух

1999

мікробы рухаюцца роўнымі шыхтамі

на іх галовах шлемы з рагамі а тут Заўважце

у літаратара Серабракова творчая лысіна

ён піша пасквілі на Бум-Бам-Літ Віша і Сіна пайду і задушу пачак шакаладнага пламбіру пломба на скрыні даўжынёй з кіламетр свяцілася як металічны лом

Кісліцына сказала

Ты - алігафрэн

я сказаў кісла - Ты без настрою беларуская літаратура - гэта фрэнч

у мікробах ёсць свой смак калі на пломбы ставяць штамп

20 лютага 2000

СКУРА СЯРОД СЦЮЖЫ

Сяджу ў чырвонай труне

і каву тронную п'ю і думаю

пра дрывасека Што засек мяне-трутня

утульна мне Бо вакол нябесная рунь

Таму і грукаю

зрздчас зубамі

зрэдчас рукамі

зрэдчас нагамі

Гучней музыкі

Бо пахаванне Змія Віша

шаманская гульня

ля-ля ля-ля

ля-ля ля

рукі над маёй галавой

радасным часам з квасам халвой

над чырвонай шаманскай труной

я асадкай паэта нешта крыштальнае крэслю вёсламі махаю па вадзе талай

раскідваю талеры

на крэслах раслінавых слізгаюць штандарты з'есці торт маслінавы варта

і выпіць з цытрынай соннай гарбаты

між іншым

а сонца

схавалася пад газавым шатром

там яно глытае бром пад вершы Лоркі

паветра ватай для Латрэамона

гучаць скрыпкамі электраматоры

тромб пісьменніцкай паперы

раптам паляцеў у ваду сусветнай сферы

я брускі золата абмяняю з верай у фосфарнае

на бутэльку салодкага рому з Басфора і

сімфанічную дуду я

асадкай нешта крыштальна-фатальнае

крэслю

у маёй фатэльнай галаве варэнік летні вату разганяе балетны вецер

Зіма 2000

***

Кажаны - гэта не жах

гэта цёмнае сонца для нас

я бяру дынаміт і падрываю

розных скураных у піўных

кажаны - у іх доўгія сталёвыя нажы

я запаўзаю ў кокан жабны

там я спяваю пра блузную жанчыну

у лузу трапляе афіцэрскі чын

2000

Сярэбраныя рагатыя каскі.

Чорныя сцягі.

Барыкады.

Вогнішчы.

Мы дзевяносцікі - у цытрынавых

бліскучых ботах. Наш вялізны, цяжкі

папуаскі молат вырабляе савецікі ў

сярэбраныя! А на плошчы, пад вежавым гадзіннікам, вісіць расфарбаваная клетка- савецікус. У ёй сядзіць пунсовая птушка- брылюшка, якая хлусліва кудысьці

заклікае.

У нашых шэрагах безупынна гучаць крыкі:

— Страляць шасцёрак і іншых паганцаў!

Мы палім, сплёўваем.

Вакол скрыгат... Танкі!

Што ж, мы

бабахнем

бомбу!

Маленькую

літаратурную

бомбачку!

1995

***

Праспекты каменныя хлебныя алычовыя калачом

апавітыя кратамі чорнымі

і тут дзядзька Фрунзэ з далонямі бронзавымі

трымае агромністае вока савецкага літаратара

дзе адлюстроўваюцца нажамі цені дыктатара

а недалёка ўсялякія рыбіны ходзяць у паэтычным

аксаміце галіфэ

іх плаўнікі засмакталіся ў бетоне першабытнага

кафэ

дзе падаюць халоднае пюрэ і жывых лангетаў ледзяную гарэлку з мінералкай пад нямецкую

галету

змрочную дзяўчыну з сінім амлетам

і добры сябра-паэт дасць на апахмел таблетку

я тут штодня як хрыстос на бутэльках

памру ад бацылы фальгетнай

праспекты праспекты праспекты

яны як аэраплан для інспектара

які відэльцам калупае вока катлеты

19 жніўня 1999

ДЭЗІ НА ФОНЕ ФАРМАКАЛОГІІ ФАРМАЦЫІ

чорнымі ручаінкамі збягуць змеі з твару

чорныя звяры возьмуць

тару і будуць кідаць туды марангаў

чорнымі ручаінкамі сыдуцца ніці лета

Я не люблю

савецкія газеты!

10.06.99

***

Камечаная жоўтая газетная папера

там хаваецца маскітная галера

майго чароўнага пяра

У гэтых хвалях аквамарынавая шкарлупа

душыць псіхолага халодных начэй вялікага

Пэра

Усё трапляе ў зарасці трыснягу

Разрываецца мяса на скразняку

Як прыемна адчуваць ненаеднасць мустанга

Думкі скручваюцца ў мускат

Каля чырвонага мора

толькі вецер і кат...

1999

***

мая адрэзаная мурынская рука

валасы на ёй варушацца хвалямі

бярыце суграмадзяне за валюту

паглядзіце якія тонкія пальцы эмалевыя

пазногаць да пазногця колеру месяца лютага

можа пісаць вершы артыкулы

раманы казкі карціны-гіяцынты

можа ўпрыгожыць любым тытулам

тайна галантна займаецца танным плагіятам

не адмовіцца ўрэзаць па вашым носе

ну не рука а проста мініяцюрны лось

харчавання шмат не патрабуе

пляшка гарэлкі і бублік на дзень

на мінералку бурбулістую табу

экалагічна-чыстая савецкая рука

выгадаваная на прасторах Саюза уркамі

не любіць дробных дыктатараў

любіць пяшчоту

Бярыце суграмадзяне не пашкадуеце

гэта вельмі нават прадажная рука

стомленая ад адзіноты

нахабная

творчая

змяя

Лета 1999

***

У маіх руках чорная пячатка

нашага штодзённага вар'яцтва

Я праектую графічную рэальнасць

у якой знаходзімся ўсе мы

апошнія некалькі стагоддзяў

Лятуць самалёты як нехлямяжыкі

да хвастатых аблачынак

У бок паднябеснай вежы дзе

адлюстроўваецца сум ветра

паветра раветра суветра куветра

наветра леветра неветра зіветра

муветра хаветра жаветра

шы-ве-тра

1997

АЛЕ БЫЎ НЕФРЫТАВЫ ЦОКАЛЬ

алюмініевыя кактусы

жахлівыя сталёвыя бомбы

алюмініевыя кактусы

тарпеды з пластыку

алюмініевыя кактусы

медузападобныя выбухі

алюмініевыя кактусы

Вы гэтага не прадбачылі

алюмініевыя кактусы

персідскі кот і бульдог

алюмініевыя кактусы

у шатрах кругамі полымя танчыць

алюмініевыя кактусы

квадратныя крапіўныя рыбіны

алюмініевыя кактусы

на талерках чырвоныя вочы

алюмініевыя кактусы

чарапы і косткі

алюмініевыя кактусы

Дайце! дайце! тралейбус з кулямётам!

Дайце! дайце! паравоз з гарматай!

пыльныя аблокі і дрэвы

назіраюцца

алюмініевыя кактусы

кактусы

***

калі маё амбіцыёзнае вуха-правакатар

зразумее запіша на сваю перапонку

што яно лакатар

я буду глытаць шоргат лісця

і скрыгат зубоў клюста

з задавальненнем вар'ята

Таму дайце!

дайце вушам болей ініцыятывы

і яны ператворацца

у апараты лоўлі гукавых звяроў

1997

***

Я гэтую прастору буду секчы на мяса!

На вейках-мятлушках зафіксаваліся

крывавыя кляксы!

Я гляджу на тэатр жыцця шаблі лязом

Не магу інакш бо выбіта вока марозным

маржом

Сонца Сонца Сонца

дай мне гарачыя вусны

каб спапяліць аэраплан-душу

якая гудзе як дразафіла мушка

Сонца Сонца Сонца

крычу я ў зледзянелае неба

пазыч мне шчасця

карабель і мэблю

там У гэтай акваторыі

будзе кавалак лакіраванай тэрыторыі

там я сяду на каня

белага Белага

Грыва ягоная будзе мелаванай паперай

Я глыну віна белага

і гэтую прастору п'яную я засяку насмерць

На вейках-бурштынах

зафіксаваліся садавіны фунты

Фіяска не будзе брашурнага

я крычу праз цыроз пячонкі

які выспявае мармурам

і печывам

6.02.2000

***

галава як мячык надзіманы

коціцца па жаўтковай брукаванцы

Толькі што гуляла ў хованкі

з ёй гільяціна ў таварыша

пабраціма А цяпер галава

адна без сяброў і шчасця

і дабра Усё круціць

пукатым чырвоным вокам

усё пускае бурбалкі з плямамі

крыві і язурам тузае як

цыравальная машынка голкай

Валасамі варушыць у рытме рок-н-рола

і коціцца яна бяздомная

салёная і крыху піўная

Па асфальце шкляным

Да бочкі з капустай Для марынавання

***

Павыціраю зухаватыя слёзы.

Выцягну шаблю.

Пайду ў рэдакцыю.