Эсперанто с Юлио Баги. Рассказы

Эсперанто с Юлио Баги

Julio Baghy

RAKONTOJ

Рассказы

Адаптировала Ирина Кротова, krotova_i@mail.ru

Метод чтения Ильи Франка

Kamparano kaj lia kaprino

(Крестьянин и его коза, kampo – поле, kamparo – село, сельская местность)

Foje araba kamparano (однажды арабский крестьянин: fojo – раз) aĉetis kaprinon (купил козу: kapro – козёл) en la foiro de Bagdad (на ярмарке Багдада). La kaprino estis sufiĉe grasa (коза была довольно жирная), montriĝis bona aĉetaĵo (оказалась хорошей покупкой: montri – показывать) pro sia laktoriĉa mamo (из-за своего полного: «богатого» молоком вымени: lakto – молоко, riĉa – богатый, обильный). Kun granda ĝojo la kamparano ekiris al sia vilaĝo (с большой радостью крестьянин отправился в свою деревню: iri – идти, ходить) kondukante per ŝnurego la belan kaprinon (ведя верёвкой красивую козу). Survoje renkonte al li venis alia kamparano (по дороге навстречу ему пришёл = встретился ему другой крестьянин: sur – на, vojo – путь, дорога), kiu haltigis lin (который остановил его: halti – останавливаться).

— Allah kreskigu vian barbon tre longa (Аллах да вырастит твою бороду очень длинной: kreski – расти)! Kiel belan kaprinon vi havas (какая красивая коза у тебя: «как/насколько красивую козу ты имеешь»)! Kie vi aĉetis ŝin (где ты купил её)?

— Nu (ну), en la foiro de Bagdad (на ярмарке Багдада) — respondis nia kamparano (ответил наш крестьянин).

— Kaj kien vi kondukas ŝin (и куда ты ведёшь её)?

— Hejmen (домой: hejmo – /свой/ дом, домашний очаг).

Foje araba kamparano aĉetis kaprinon en la foiro de Bagdad. La kaprino estis sufiĉe grasa, montriĝis bona aĉetaĵo pro sia laktoriĉa mamo. Kun granda ĝojo la kamparano ekiris al sia vilaĝo kondukante per ŝnurego la belan kaprinon. Survoje renkonte al li venis alia kamparano, kiu haltigis lin.

— Allah kreskigu vian barbon tre longa! Kiel belan kaprinon vi havas! Kie vi aĉetis ŝin?

— Nu, en la foiro de Bagdad — respondis nia kamparano.

— Kaj kien vi kondukas ŝin?

— Hejmen.

La scivolema arabo preteriris (любопытный араб прошёл мимо: scivoli – любопытствовать, осведомляться), sed baldaŭ venis renkonte alia kamparano (но вскоре встретился другой крестьянин), kiu same haltigis lin (который так же остановил его: samo – то же самое) kaj same alparolis lin (и так же обратился к нему: paroli – говорить, разговаривать).

— Allah kreskigu vian barbon ĝis la genuoj (Аллах да вырастит твою бороду до колен)! Kiel belan kaprinon vi havas! Kie vi aĉetis ŝin?

— Nu, en la foiro de Bagdad — nia kamparano volonte kontentigis la scivolon de la fremdulo (наш крестьянин охотно удовлетворил любопытство чужака: kontenta – довольный, fremda – чужой).

— Kaj kien vi kondukas ŝin?

— Hejmen.

La scivolema arabo preteriris, sed baldaŭ venis renkonte alia kamparano, kiu same haltigis lin kaj same alparolis lin.

— Allah kreskigu vian barbon ĝis la genuoj! Kiel belan kaprinon vi havas! Kie vi aĉetis ŝin?

— Nu, en la foiro de Bagdad — nia kamparano volonte kontentigis la scivolon de la fremdulo.

— Kaj kien vi kondukas ŝin?

— Hejmen.

Ankaŭ tiu arabo preterlasis lin (этот араб тоже прошёл мимо него: «пропустил его»: ankaŭ – тоже, также, lasi – допускать, позволять; оставлять, покидать), sed sur la vojo al la vilaĝo de nia kamparano (но на дороге к деревне нашего крестьянина) regis vigla trafiko (царило оживлённое движение), ĉar preskaŭ je ĉiu dudeka paŝo li renkontis arabon (потому что почти при каждом двадцатом шаге он встречал араба), kiu afable interesiĝis (который любезно интересовался: interesi – интересовать) haltigante lin (останавливая его): "Allah kreskigu vian barbon ĝis via umbiliko aŭ maleolo (Аллах да вырастит твою бороду до твоего пупка или щиколотки)! Kiel belan kaprinon vi havas! Kie vi aĉetis ŝin? Kien vi kondukas ŝin?"

Ankaŭ tiu arabo preterlasis lin, sed sur la vojo al la vilaĝo de nia kamparano regis vigla trafiko, ĉar preskaŭ je ĉiu dudeka paŝo li renkontis arabon, kiu afable interesiĝis haltigante lin: "Allah kreskigu vian barbon ĝis via umbiliko aŭ maleolo! Kiel belan kaprinon vi havas! Kie vi aĉetis ŝin? Kien vi kondukas ŝin?"

Nia kamparano ĉiam pli nerve (наш крестьянин всегда более нервно = всё более и более нервно), pli incitite (более раздражённо) kaj pli perdinte paciencon (и более потеряв терпение = и всё более нетерпеливо) respondadis (отвечал): "En la foiro de Bagdad! Hejmen!" Sed la longa vico de interesiĝantoj neniel havis finon (но длинный ряд интересующихся никак не имел конца). Ilia nombro atingis precize 50 [kvindek] (их число достигло ровно пятидесяти: preciza – точный), kiam nia kamparano ekkoleris kaj decidis (когда наш крестьянин рассердился и решил), ke li batos per sia bastono la proksiman scivolemulon (что он ударит своей палкой ближайшего любопытного), kiu ajn li estu kaj (кто бы он ни был, и: ajna – любой, kiu ajn – кто бы ни, кто бы то ни было)...

Nia kamparano ĉiam pli nerve, pli incitite kaj pli perdinte paciencon respondadis: "En la foiro de Bagdad! Hejmen!" Sed la longa vico de interesiĝantoj neniel havis finon. Ilia nombro atingis precize 50, kiam nia kamparano ekkoleris kaj decidis, ke li batos per sia bastono la proksiman scivolemulon, kiu ajn li estu kaj...

Kaj jen sur la vojo jam videbliĝis longbarba (и вот на дороге уже виднелся длиннобородый: vidi – видеть, videbla – видимый), pie aspektanta derviŝo (благочестиво выглядящий дервиш), kiu subite haltis ĉe la kaprino (который внезапно остановился у козы).

— Allah kreiskigu vian barbon ĝis via dika piedfingro (Аллах да вырастит твою бороду до твоего большого пальца ноги: dika – толстый, dikfingro – большой палец, piedo – ступня ноги) — li komencis (он начал). — Kiel belan kaprinon vi havas! Kie vi aĉetis ŝin?

Nia paciencperdinta kaprinposedanto (наш потерявший терпение владелец козы: posedi – владеть, обладать) senresponde levis sian bastonon (не отвечая: «безответно» поднял свою палку: respondo – ответ) kaj kruele draŝis la sanktan vireton (и жестоко молотил святого человека).

Kaj jen sur la vojo jam videbliĝis longbarba, pie aspektanta derviŝo, kiu subite haltis ĉe la kaprino.

— Allah kreiskigu vian barbon ĝis via dika piedfingro — li komencis. — Kiel belan kaprinon vi havas! Kie vi aĉetis ŝin?

Nia paciencperdinta kaprinposedanto senresponde levis sian bastonon kaj kruele draŝis la sanktan vireton.

Por plendi la derviŝo kuris al la sultano (чтобы пожаловаться, дервиш побежал к султану), kiu poste vokigis al si (который потом велел позвать к себе: voki – звать, vokigi – приказать позвать) la pekan kamparanon (провинившегося: «грешного» крестьянина: peko – грех), forgesintan pri la bonmoro kaj religia respekto (забывшего о порядочности и религиозном почтении: moro – обычай, нрав) koncerne la sanktan vireton (в отношении святого человека: koncerni – затрагивать, касаться).

Nia kamparano kun humila mieno (наш крестьянин с покорным видом: «выражением лица»: mieno – выражение лица, мина) aperis antaŭ la sultano (появился перед султаном), kiu sidis sur sia trono (который сидел на своём троне), ĉirkaŭita de gravaj korteganoj (окружённый важными придворными: korto – двор, kortego – двор /королевский/).

Por plendi la derviŝo kuris al la sultano, kiu poste vokigis al si la pekan kamparanon, forgesintan pri la bonmoro kaj religia respekto koncerne la sanktan vireton.

Nia kamparano kun humila mieno aperis antaŭ la sultano, kiu sidis sur sia trono, ĉirkaŭita de gravaj korteganoj.

— Ci (ты), stultulo (глупец: stulta – глупый), kial ci batis tiun ĉi pian homon (почему ты ударил этого благочестивого человека), kiu ja pekis nenion kontraŭ ci (который ведь не согрешил ничего против тебя = который ни в чём не виноват перед тобой)? Respondu (отвечай)! — tiel la sultano severmiene (так султан с суровым видом: severa – суровый) vokis lin por konfeso kaj senkulpigo (призвал его к признанию: «для признания» и оправданию: kulpo – вина, senkulpa – невинный, невиновный).

— Granda estas Allah kaj Lia profeto Mahomedo (велик Аллах и Его пророк Магомет)! — nia kamparano respondis (наш крестьянин ответил) profunde kliniĝante antaŭ la suvereno (глубоко склоняясь перед правителем: klini – склонять, наклонять).

Je tiu grava religia laŭdo la sultano leviĝis (при этой важной религиозной хвале султан поднялся: laŭdi – хвалить, levi – поднимать), ankaŭ la korteganoj (также придворные = придворные сделали то же самое), poste ili residiĝis (потом они снова сели: sidi – сидеть). La kolero de la sultano iom mildiĝis (гнев султана немного смягчился: milda – мягкий) kaj li denove (и он снова: nova – новый), malpli severtone alparolis la kamparanon (менее суровым тоном обратился к крестьянину: pli – более, больше, tono – тон).

— Ci, stultulo, kial ci batis tiun ĉi pian homon, kiu ja pekis nenion kontraŭ ci? Respondu! — tiel la sultano severmiene vokis lin por konfeso kaj senkulpigo.

— Granda estas Allah kaj Lia profeto Mahomedo! — nia kamparano respondis profunde kliniĝante antaŭ la suvereno.

Je tiu grava religia laŭdo la sultano leviĝis, ankaŭ la korteganoj, poste ili residiĝis. La kolero de la sultano iom mildiĝis kaj li denove, malpli severtone alparolis la kamparanon.

— Nu, bone (ну хорошо, ладно), mi vidas (я вижу), ke ci ne estas ĝisfunde fripono (что ты не закоренелый: «до дна, основательно» мошенник: fundo – дно). Respondu do (отвечай же), kial ci bastonumadis tiun derviŝon (почему ты колотил этого дервиша), kiu ja nenion malbonan faris al ci (который ведь ничего плохого не сделал тебе: bona – хороший, добрый)?

— Granda estas Allah kaj Lia profeto Mahomedo! — la kamparano piatone respondis (крестьянин благоговейным тоном ответил) levante la okulojn al la alta ĉielo (поднимая глаза к высокому небу).

La sultano kaj korteganoj (султан и придворные) — kion fari (что делать)? — denove leviĝis (снова поднялись), poste residiĝis (потом снова сели). Jes (да), ĉar estas religia regulo tiel fari (потому что есть религиозное правило так делать), tamen la sultano malpacienciĝis (однако султан потерял терпение: «сделался нетерпеливым»: pacienco – терпение), iom akre avertis nian kamparanon (немного резко предупредил нашего крестьянина: akra – острый; резкий):

— Nu, bone, mi vidas, ke ci ne estas ĝisfunde fripono. Respondu do, kial ci bastonumadis tiun derviŝon, kiu ja nenion malbonan faris al ci?

— Granda estas Allah kaj Lia profeto Mahomedo! — la kamparano piatone respondis levante la okulojn al la alta ĉielo.

La sultano kaj korteganoj — kion fari? — denove leviĝis, poste residiĝis. Jes, ĉar estas religia regulo tiel fari, tamen la sultano malpacienciĝis, iom akre avertis nian kamparanon:

— Bone (ладно), bone, stultulo (глупец), sed tamen fine respondu (но всё же наконец ответь: fino – конец), kial ci traktis tiel kruele (почему ты обошёлся так жестоко: trakti – вести переговоры; обходиться, обращаться) per cia bastono tiun ĉi pian derviŝon (твоей палкой с этим благочестивым дервишем)?

— Granda estas Allah kaj Lia (велик Аллах и Его)... — komencis trankvile nia kamparano (начал спокойно наш крестьянин), sed kiam la sultano (но когда султан), la korteganoj leviĝis (придворные поднялись), poste residiĝis, li ne povis eĉ fini la frazon (он не смог даже закончить фразу).

La sultano, kun violkolora vizaĝo pro kolero (с фиолетовым: «цвета фиалки» лицом от злости: violo – фиалка), kriegis al li (закричал ему):

— Bone, bone, stultulo, sed tamen fine respondu, kial ci traktis tiel kruele per cia bastono tiun ĉi pian derviŝon?

— Granda estas Allah kaj Lia... — komencis trankvile nia kamparano, sed kiam la sultano, la korteganoj leviĝis, poste residiĝis, li ne povis eĉ fini la frazon.

La sultano, kun violkolora vizaĝo pro kolero, kriegis al li:

— Hej, ci, fripono (эй, ты, мошенник), ci dezerta ŝakalo (ты пустынный шакал: dezerto – пустыня), ci kukurbkapulo (ты болван: «тыквенная голова»: kukurbo – тыква, kapo – голова), se ankoraŭ unufoje ci riskos ripeti la samon (если ещё один раз ты рискнёшь повторить то же самое: unu – один), mi ĵuras je la barbo de la profeto (я клянусь бородой пророка), ci ricevos tiajn dudek kvin batojn sur viajn plandojn (ты получишь таких двадцать пять ударов по твоим пяткам: plando – подошва ноги), ke ili valoros eĉ kvindek (что они будут стоить даже пятьдесят)! Respondu (отвечай), kial ci draŝis tiel kruele la derviŝon (почему ты молотил так жестоко дервиша)?!

— Hej, ci, fripono, ci dezerta ŝakalo, ci kukurbkapulo, se ankoraŭ unufoje ci riskos ripeti la samon, mi ĵuras je la barbo de la profeto, ci ricevos tiajn dudek kvin batojn sur viajn plandojn, ke ili valoros eĉ kvindek! Respondu, kial ci draŝis tiel kruele la derviŝon?!

La kamparano profunde riverencis antaŭ la sultano (крестьянин низко: «глубоко» поклонился перед султаном).

— Ho (о), granda sultano (великий султан), aŭskultu min kaj pripensu (послушай меня и обдумай: pensi – думать), ke mi ripetis al vi trifoje (что я повторил тебе три раза), nur trifoje (только три раза) la plej belan aserton de nia religia vero (самое красивое утверждение нашей религиозной истины: aserti – утверждать, уверять) kaj jen vi perdis vian altan paciencon (и вот ты потерял своё высокое терпение). Pensu (подумай), ke tiu ĉi malbenita derviŝo (что этот проклятый дервиш: beni – благословлять) estis la kvindekunua (был пятьдесят первым), kiu haltigis kaj demandis min (кто остановил и спросил меня) sur la vojo al mia malproksima vilaĝo (на дороге к моей далёкой деревне: proksima – близкий): "kie vi aĉetis la kaprinon kaj kien vi kondukas ŝin (где ты купил козу и куда ты ведёшь её)?" La kvindekunua! Ah, kiel mi estus povinta ne perdi mian paciencon (как я мог бы не потерять моё терпение)!? Prijuĝu min (осуди меня: juĝi – судить, осуждать)!

La kamparano profunde riverencis antaŭ la sultano.

— Ho, granda sultano, aŭskultu min kaj pripensu, ke mi ripetis al vi trifoje, nur trifoje la plej belan aserton de nia religia vero kaj jen vi perdis vian altan paciencon. Pensu, ke tiu ĉi malbenita derviŝo estis la kvindekunua, kiu haltigis kaj demandis min sur la vojo al mia malproksima vilaĝo: "kie vi aĉetis la kaprinon kaj kien vi kondukas ŝin?" La kvindekunua! Ah, kiel mi estus povinta ne perdi mian paciencon!? Prijuĝu min!

La sultano indulge komprenis la kamparanon (султан снисходительно понял крестьянина: indulgo – пощада; снисхождение) kaj li forpermesis lin sen puno (и отпустил: «разрешил прочь» его без наказания: permesi – разрешить, позволить, for – вон, прочь). La korteganoj same trovis la juĝon tre justa (придворные так же нашли суд очень справедливым).

Troteditan homon eĉ bonvolo turmentas (слишком утомлённого человека даже вежливость мучает: tedi – надоесть, утомить, tro – слишком, bonvola – благосклонный; любезный);

lin kompreni povas (его понять может), kiu samon sentas (/тот,/ кто то же самое чувствует).

La sultano indulge komprenis la kamparanon kaj li forpermesis lin sen puno. La korteganoj same trovis la juĝon tre justa.

Troteditan homon eĉ bonvolo turmentas;

lin kompreni povas, kiu samon sentas.

Patra amo

(Отцовская любовь)

En Bagdad riĉa komercisto (в Багдаде богатый купец: komerco – коммерция, торговля) sentis proksimiĝi la horon de sia morto (чувствовал, как приближается: «чувствовал приближаться» час его смерти: proksima – близкий). Li vokis al si siajn tri filojn (он позвал к себе своих троих сыновей) kaj diris al ili (и сказал им): "Filoj (сыновья), baldaŭ la anĝelo de la Morto (скоро ангел смерти) kunvolvos kaj forportos mian ombron (охватит: «спеленает» и унесёт мою тень: volvi – обернуть, обмотать). Mi ne volas lasi vin sen helpo (я не хочу оставить вас без помощи), sen rimedoj (без средств), per kiuj ĉiu el vi (которыми каждый из вас) povos forĝi sian propran prosperon (сможет выковать своё собственное процветание) en la tera ekzistado (в земном существовании: ekzisti – существовать). Dum mia vivo mi kolektis riĉaĵojn (в течение моей жизни я собирал богатства), kiuj abunde sufiĉos por vi (которых с избытком хватит для вас: abundo – изобилие; избыток), se vi saĝe mastrumados (если вы мудро будете распоряжаться: mastrumi – хозяйствовать, вести хозяйство). En tri egalaj partoj mi dividis mian kapitalon (на три равные части я разделил мой капитал). Jen prenu ĝin (вот возьмите его)!...

En Bagdad riĉa komercisto sentis proksimiĝi la horon de sia morto. Li vokis al si siajn tri filojn kaj diris al ili: "Filoj, baldaŭ la anĝelo de la Morto kunvolvos kaj forportos mian ombron. Mi ne volas lasi vin sen helpo, sen rimedoj, per kiuj ĉiu el vi povos forĝi sian propran prosperon en la tera ekzistado. Dum mia vivo mi kolektis riĉaĵojn, kiuj abunde sufiĉos por vi, se vi saĝe mastrumados. En tri egalaj partoj mi dividis mian kapitalon. Jen prenu ĝin!...

Sed antaŭ ol vi lasus min for (но прежде: «перед» чем вы покинули бы меня: for – прочь, вон), vi devas fari seriozan ĵuron (вы должны сделать серьёзную клятву = вы должны серьёзно поклясться) je mia transtomba ripozo (моим загробным отдыхом, покоем: tombo – могила), ke tiu (что тот), kiu el vi tri (кто из вас троих) disipis sian parton (растранжирил свою часть) kaj fiaskis en la vivbatalo (и потерпел неудачу в жизненной борьбе = борьбе за жизнь: fiasko – провал, неудача, batalo – битва, сражение, борьба), revenos ĉi tien (вернётся сюда), jes (да), revenos ĝuste en tiun ĉi ĉambron (вернётся именно в эту комнату) kaj pendigos sin (и повесится: pendi – висеть), jes, pendigos sin sur tiun grandan najlon (на этот большой гвоздь), elstarantan tie ĉe la angulo de la ĉambro (торчащий там в углу комнаты: stari – стоять, elstari – выдаваться, выступать). Rigardu ĝin kaj ĉiu ĵuru (посмотрите на него и все поклянитесь) prenonte sian parton (собираясь взять свою часть). Allah estu kun vi (Аллах пусть будет с вами) kaj patra amo akompanu vin (и отцовская любовь пусть сопровождает вас) sur la disaj vojoj de la Vivo (на раздельных путях Жизни: dise – врозь, раздельно)!"

Sed antaŭ ol vi lasus min for, vi devas fari seriozan ĵuron je mia transtomba ripozo, ke tiu, kiu el vi tri disipis sian parton kaj fiaskis en la vivbatalo, revenos ĉi tien, jes, revenos ĝuste en tiun ĉi ĉambron kaj pendigos sin, jes, pendigos sin sur tiun grandan najlon, elstarantan tie ĉe la angulo de la ĉambro. Rigardu ĝin kaj ĉiu ĵuru prenonte sian parton. Allah estu kun vi kaj patra amo akompanu vin sur la disaj vojoj de la Vivo!"

La tri filoj iom miris (три сына немного удивились), iom estis kortuŝitaj (немного были растроганы: koro – сердце, tuŝi – трогать, касаться; растрогать), sed fine ili ĵuris (но наконец они поклялись) laŭ deziro de sia patro (по желанию своего отца) kaj preninte la rajtan parton (и взяв причитающуюся часть: rajti – иметь право) ĉiu iris for en la vastan mondon (каждый ушёл в просторный мир) por provi kaj trovi feliĉon (чтобы попытаться и найти счастье). La maljuna turka komercisto (старый турецкий купец: juna – молодой, юный) adiaŭis per delikate melankolia rigardo (попрощался /с ними/ нежным: «нежно» печальным взглядом). Tiu rigardo longe (этот взгляд долго), iom timotreme ripozis ĉe la malaperanta figuro (немного взволнованно: «с дрожью страха» задержался: «покоился» на исчезающей фигуре: timo – страх, tremi – дрожать, aperi – появляться,) de lia plej juna (его самого младшего), preskaŭ infana filo (почти ребёнка: «почти детского» сына: infano – ребёнок).

La tri filoj iom miris, iom estis kortuŝitaj, sed fine ili ĵuris laŭ deziro de sia patro kaj preninte la rajtan parton ĉiu iris for en la vastan mondon por provi kaj trovi feliĉon. La maljuna turka komercisto adiaŭis per delikate melankolia rigardo. Tiu rigardo longe, iom timotreme ripozis ĉe la malaperanta figuro de lia plej juna, preskaŭ infana filo.

La komercisto mortis (купец умер) kaj liaj filoj vivis dise en la mondo (а его сыновья жили порознь на свете). La plej aĝa fariĝis saĝa komercisto (самый старший сделался умным купцом: aĝo – возраст, fari – делать), li sukcesis multobligi sian heredaĵon (он сумел преумножить своё наследство: multe – много, multobla – многократный, heredi – наследовать). La mezaĝa fariĝis grava bienulo (средний /брат/ сделался важным помещиком: mezo – середина, bieno – поместье). Li ĉiujare plivastigis la limojn de sia bieno (он ежегодно расширял границы своего поместья: jaro – год, vasta – широкий, просторный). La tria (третий)... Nu (ну), la plej juna ne estis tiel prudenta (самый младший не был так благоразумен), kiel liaj fratoj (как его братья). Lin interesis pli la vivo pulsanta (его интересовала больше пульсирующая жизнь: «жизнь пульсирующая») ol la tintado de kolektitaj ormoneroj en la sako de komercisto (чем звон накопленных золотых монет в мешке купца: oro – золото, mono – деньги) kaj multe pli ol la grenejo plena (и гораздо больше: «много больше», чем полный амбар: «амбар полный»: greno – зерно) de avara bienulo (скупого помещика)... Li migris de lando al lando (он странствовал из страны в страну), renkontis bonulojn (встречал добрых людей), maliculojn (злодеев: malica – злой, коварный), spertis ĝojon kaj malĝojon (испытал радость и горе) kaj ĉiam gaje kantadis (и всегда весело напевал):

La komercisto mortis kaj liaj filoj vivis dise en la mondo. La plej aĝa fariĝis saĝa komercisto, li sukcesis multobligi sian heredaĵon. La mezaĝa fariĝis grava bienulo. Li ĉiujare plivastigis la limojn de sia bieno. La tria... Nu, la plej juna ne estis tiel prudenta, kiel liaj fratoj. Lin interesis pli la vivo pulsanta ol la tintado de kolektitaj ormoneroj en la sako de komercisto kaj multe pli ol la grenejo plena de avara bienulo... Li migris de lando al lando, renkontis bonulojn, maliculojn, spertis ĝojon kaj malĝojon kaj ĉiam gaje kantadis:

Hej, telero (тарелка), talaro (плащ/мантия),

perpiede (пешком: piedo – нога, стопа), per ĉaro (повозкой = на повозке)

migras mi sur tera voj' (странствую я на земном пути),

min salutas hunda boj' (меня приветствует собачий лай),

pro mi ĝojas ĉiu hom' (мне: «из-за меня» радуется каждый человек),

mon' postrestas en la dom' (деньги остаются в доме: resti – оставаться, пребывать)!

Hej, telero, talaro,

perpiede, per ĉaro

migras mi sur tera voj',

min salutas hunda boj',

pro mi ĝojas ĉiu hom',

mon' postrestas en la dom'!

Jes (да), jes, mono ĉiam postrestis en la domoj (деньги всегда оставались в домах) kaj post jaroj du-tri la disipema junulo konstatis (и через года два-три расточительный юноша признал: «констатировал»: disipi – растратить, растранжирить), ke la monsako malpleniĝis (что его кошелёк: «денежный мешок» опустел: sako – мешок, сумка, plena – полный). Kion fari (что делать)? Li rememoris pri sia ĵuro (он вспомнил о своей клятве: memori – помнить), donita al la karmemora patro (данной дорогому: «дорогой памяти» отцу: kara – дорогой, memoro – память). Ĵuro estas ĵuro (клятва есть клятва) kaj li estis honestulo (а он был честный человек: honesta – честный, порядочный), kiu ne volis per ĵurrompo (который не хотел нарушением клятвы: rompi – сломать, разбить; нарушить) riski la transtomban amuzadon de sia bona patro (рисковать загробным отдыхом своего доброго отца: amuzo – забава, развлечение) en la sepa Paradizo de Mahomedo (в седьмом Раю Магомета) kaj tial li returnis sin al la hejma domo (и поэтому он пошёл обратно к родному дому: turni – поворачивать, вращать, hejmo – /свой/ дом, домашний очаг)...

Jes, jes, mono ĉiam postrestis en la domoj kaj post jaroj du-tri la disipema junulo konstatis, ke la monsako malpleniĝis. Kion fari? Li rememoris pri sia ĵuro, donita al la karmemora patro. Ĵuro estas ĵuro kaj li estis honestulo, kiu ne volis per ĵurrompo riski la transtomban amuzadon de sia bona patro en la sepa Paradizo de Mahomedo kaj tial li returnis sin al la hejma domo...

Jes (да), jes, sed ĝi troviĝis tre (но он находился очень: trovi – находить), treege malproksime (ужасно далеко: tre – очень, treege – чрезвычайно, исключительно) kaj por atingi ĝin (и чтобы достичь его) li bezonis ankoraŭ kelkjaran migradon (ему понадобилось: «он нуждался» ещё несколько лет скитания: kelke – несколько, jaro – год). Multe li devis labori (много он должен был работать), multe li devis senti la kruelecon de la homoj (много он должен был = много ему пришлось чувствовать жестокость людей), multe li suferis pro maljusteco (много он страдал от несправедливости: justa – справедливый) kaj multe li trompiĝis pro falsa sintenado de tiuj (и много он обманулся из-за фальшивого поведения тех: trompi – обманывать), al kiuj li kondutis kun fido (к которым он вёл себя с доверием = кому он доверял: konduto – поведение). Ofte li pensis pri tio (часто он думал о том), ĉu ne estus egale (не было бы одинаково = всё равно: egala – равный), se li pendigus sin sur la proksiman arbon survojan (если бы он повесился на ближайшем дереве на дороге)?! Kial migri ĝis la patra domo (зачем странствовать до отцовского дома)? Ĉu ne estus pli saĝe (не было бы умнее) ŝpari la lacigan penadon (поберечь утомительное усилие = поберечь силы: laca – усталый)? Sed (но), kiel mi diris (как я сказал), li estis honestulo (он был честный человек) kaj volis plenumi laŭvorte la lastan deziron de sia patro (и хотел выполнить дословно последнее желание своего отца: vorto – слово, laŭvorte – дословно, буквально).

Jes, jes, sed ĝi troviĝis tre, treege malproksime kaj por atingi ĝin li bezonis ankoraŭ kelkjaran migradon. Multe li devis labori, multe li devis senti la kruelecon de la homoj, multe li suferis pro maljusteco kaj multe li trompiĝis pro falsa sintenado de tiuj, al kiuj li kondutis kun fido. Ofte li pensis pri tio, ĉu ne estus egale, se li pendigus sin sur la proksiman arbon survojan?! Kial migri ĝis la patra domo? Ĉu ne estus pli saĝe ŝpari la lacigan penadon? Sed, kiel mi diris, li estis honestulo kaj volis plenumi laŭvorte la lastan deziron de sia patro.

Fine li atingis la patran domon (наконец он достиг отцовского дома). En la ĉambro (в комнате), nevidata de tiom da jaroj (невиденной столько лет: «/начиная/ со стольких лет» = которую он не видел столько лет), ĉio estis polvkovrita (всё было покрыто пылью: polvo – пыль), sed tamen lia unua rigardo rimarkis la grandan najlon (но всё же его первый взгляд заметил большой гвоздь), elstarantan el la muro ĉe la angulo (торчащий из стены в углу) kaj poste li rimarkis ankaŭ tiun longan maŝon el ŝnurego (а потом он заметил также ту длинную петлю из верёвки), kiu pretigita kuŝis sur la tablo (которая приготовленной лежала на столе: preta – готовый). La malfeliĉa junulo ekĝemis (несчастный юноша застонал: feliĉa – счастливый). Dum la vojo li ofte pensis pri tio (во время пути он часто думал о том), ke eble unu el liaj pli aĝaj fratoj (что, возможно, один из его старших братьев) jam antaŭenigis lin (уже подтолкнул его вперёд: antaŭ – перед, впереди) kaj tiam (и тогда)... Tuj li forpelis la malbelan penson (тут же он прогнал некрасивую мысль: bela – красивый). Cetere la nuna situacio liberigis lin de la zorgoj pluaj (впрочем, нынешняя ситуация освобождала его от дальнейших забот: nun – сейчас, теперь, libera – свободный).

Fine li atingis la patran domon. En la ĉambro, nevidata de tiom da jaroj, ĉio estis polvkovrita, sed tamen lia unua rigardo rimarkis la grandan najlon, elstarantan el la muro ĉe la angulo kaj poste li rimarkis ankaŭ tiun longan maŝon el ŝnurego, kiu pretigita kuŝis sur la tablo. La malfeliĉa junulo ekĝemis. Dum la vojo li ofte pensis pri tio, ke eble unu el liaj pli aĝaj fratoj jam antaŭenigis lin kaj tiam... Tuj li forpelis la malbelan penson. Cetere la nuna situacio liberigis lin de la zorgoj pluaj.

Verdire estas konfesinde (по правде говоря, стоит признать: vero – правда, истина, diri – говорить, сказать, konfesi – признаваться), ke nia junulo komencis kompati sin (что наш юноша начал жалеть себя) pensante pri tio (думая о том), ke ĝuste nun (что именно теперь), kiam li estas plena de spertoj (когда он полон опыта = набрался опыта) kaj ĝuste nun, kiam li povus racie uzi sian menson (когда он мог бы разумно использовать свой ум), li devas plenumi kruelan patran deziron (он должен выполнить жестокое отцовское желание). Riproĉe li pensis (укоризненно он подумал), ke certe lia patro estis senkora oradoranto (что, конечно, его отец был бессердечным поклонником золота: adori – обожать, поклоняться). Kion fari (что делать)? Ĵuro estas ĵuro (клятва есть клятва) kaj li ekstaris sur seĝeton sub la hoknajlo (и он встал на стульчик под крючковатым, кривым гвоздём: hoko – крюк), zorge li metis la maŝon sur sian kolon (старательно он надел петлю на свою шею: zorgi – заботиться, ухаживать, meti – положить, поместить, деть), la alian finon de la ŝnurego li fiksis al la najlo (другой конец верёвки он прикрепил к гвоздю) kaj (и)...

Verdire estas konfesinde, ke nia junulo komencis kompati sin pensante pri tio, ke ĝuste nun, kiam li estas plena de spertoj kaj ĝuste nun, kiam li povus racie uzi sian menson, li devas plenumi kruelan patran deziron. Riproĉe li pensis, ke certe lia patro estis senkora oradoranto. Kion fari? Ĵuro estas ĵuro kaj li ekstaris sur seĝeton sub la hoknajlo, zorge li metis la maŝon sur sian kolon, la alian finon de la ŝnurego li fiksis al la najlo kaj...

Hej, telero, talaro,

vanas mia spertaro (напрасен мой опыт: «совокупность, группа опытов»),

vane kikerikos kok' (напрасно будет кукарекать петух),

kiam pendos mi sur hok' (когда повисну я на крюке)!

Do adiaŭ (итак, прощай) bela mond' (прекрасный мир),

mortas jen la vagabond' (умирает вот /так/ бродяга)!

Hej, telero, talaro,

vanas mia spertaro,

vane kikerikos kok',

kiam pendos mi sur hok'!

Do adiaŭ bela mond',

mortas jen la vagabond'!

...kaj li forpuŝis de sub si la seĝeton (и он вытолкнул из-под себя стульчик) kaj (и)... kaj... okazis miraklo (случилось чудо). Jes, jes, miraklo, preparita de la senfina patra amo (приготовленное бесконечной отцовской любовью).

La hoko eliĝis tuj el la muro (крюк выпал тотчас из стены: el – из, eliĝi – выделиться, выйти) kaj kun ĝi eliĝis (а вместе с ним выпала), falis parto de la muro mem (рухнула часть самой стены: mem – сам) kaj jen tie supre restis profunda truo (и вот там вверху осталась глубокая дыра) kaj en tiu truo enestis ĝuste tiom da riĉaĵo (и в этой дыре было: «было внутри, содержалось» точно столько богатства), kiom la junulo iam ricevis kiel heredaĵon (сколько юноша когда-то получил в наследство: «как наследство») el la propraj manoj de sia patro (из собственных рук своего отца). Ho (о), kiel bone nun li komprenis (как хорошо теперь он понял) la ŝajnan kruelecon de la patra koro (мнимую жестокость отцовского сердца: ŝajni – казаться); ĝi estis profunda amo (она была глубокой любовью), inspirita de saĝo (вдохновлённой мудростью).

...kaj li forpuŝis de sub si la seĝeton kaj... kaj... okazis miraklo. Jes, jes, miraklo, preparita de la senfina patra amo.

La hoko eliĝis tuj el la muro kaj kun ĝi eliĝis, falis parto de la muro mem kaj jen tie supre restis profunda truo kaj en tiu truo enestis ĝuste tiom da riĉaĵo, kiom la junulo iam ricevis kiel heredaĵon el la propraj manoj de sia patro. Ho, kiel bone nun li komprenis la ŝajnan kruelecon de la patra koro; ĝi estis profunda amo, inspirita de saĝo.

Li neniam plu foriris de la patra domo (он никогда больше не уходил из отцовского дома), post jaroj (через несколько лет, через некоторое время: «после лет») li havis belan familion (у него была прекрасная семья), grandan famon ne nur en Bagdad (большая слава не только в Багдаде), sed eĉ ekster la limoj de la urbo (но даже за пределами города). La du riĉegaj fratoj venis al li (два богатейших брата пришли к нему) por revidi la perditan frateton (чтобы вновь увидеть потерянного братишку), por peti liajn konsilojn (чтобы просить его советов), ĉar ili ambaŭ rekonis kaj akceptis la spiritan superecon de la plej juna (потому что они оба признали и приняли духовное превосходство самого младшего /брата/: koni – знать, быть знакомым), kiu efektive estis tre saĝa (который действительно был очень мудрым) kaj neniam parolis pri tio (и никогда не говорил о том), kio okazis ĉe lia reveno en la patra domo (что случилось при его возвращении в отцовский дом).

Li neniam plu foriris de la patra domo, post jaroj li havis belan familion, grandan famon ne nur en Bagdad, sed eĉ ekster la limoj de la urbo. La du riĉegaj fratoj venis al li por revidi la perditan frateton, por peti liajn konsilojn, ĉar ili ambaŭ rekonis kaj akceptis la spiritan superecon de la plej juna, kiu efektive estis tre saĝa kaj neniam parolis pri tio, kio okazis ĉe lia reveno en la patra domo.

Drameto sur la monto

(Маленькая драма на горе)

Aŭtuna nebulo vualas la profundon de la valo (осенний туман покрывает глубину долины: vualo – вуаль, завеса). Nur la turpinto de la vilaĝa preĝejo (только верхушка башни деревенской церкви: turo – башня, pinto – кончик, остриё, верхушка, preĝi – молиться) reliefiĝas el la laktblanka tavolo (выступает из молочно-белого слоя: lakto – молоко, reliefo – рельеф). La orumita ventokoko turnas sin tien-reen (позолоченный петушок-флюгер: «ветряной петух» вращается туда-сюда: «туда-обратно»: oro – золото, orumi – золотить, vento – ветер) en la rustoruĝaj radioj de la posttagmeza suno (в ярко-красных: «ржаво-красных» лучах вечернего: «послеполуденного» солнца: rusto – ржавчина, tagmezo – полдень, posttagmezo – время после полудня).

Aŭtuna nebulo vualas la profundon de la valo. Nur la turpinto de la vilaĝa preĝejo reliefiĝas el la laktblanka tavolo. La orumita ventokoko turnas sin tien-reen en la rustoruĝaj radioj de la posttagmeza suno.

Lia azena Moŝto Marko (его ослиное Превосходительство Марк) longe rigardas al la laŭvente turniĝanta kortbirdo (долго смотрит на по ветру вращающуюся домашнюю: «дворовую» птицу /петуха/: moŝto – величество, высочество, светлость /обращение к дворянам/, turni – поворачивать, вращать, korto – двор) kaj lia mieno esprimas melankolian meditadon (и его вид: «выражение лица, мина» выражает печальное размышление) pri alveno de la velkiĝo (о наступлении увядания: velki – вянуть). Jen la kampo flaviĝas (вот поле желтеет: flava – жёлтый), la collongaj herbetoj sekiĝas (коротенькие: «в дюйм длиной» травинки сохнут: colo – дюйм, herbo – трава, seka – сухой). Nur la kardoj pompas sukplene (только кусты чертополоха великолепны и сочны: «красуются сочно»: pompa – пышный, великолепный; suko – сок). Post paso de kelkaj tagoj verŝajne blanka neĝo kovros ĉion (после прохождения нескольких дней = через несколько дней, вероятно, белый снег покроет всё). Lia azena moŝto jam travivis kelkfoje tian kruelan periodon (его ослиное превосходительство уже пережил несколько раз такой суровый период). Lia sungloriga orelfenda himno neniam helpis (его славящий солнце пронзительный: «ушераздирающий» гимн никогда не помогал: gloro – слава, orelo – ухо, fendi – расщеплять, раскалывать). Li preskaŭ perdis jam sian kredon pri dieco de la Suno (он почти утратил уже свою веру в божественность Солнца: «о божественности Солнца»: dio – бог). Ankaŭ nun Marko pesimiste rigardas al la proksima estonteco (и сейчас Марк пессимистично смотрит в ближайшее будущее: esti – быть, estonta – будущий, тот, который будет). Kion fari (что делать)? La vivo similas al tiu multpromesa brila koko (жизнь похожа на того многообещающего блестящего петуха: promesi – обещать) de la preĝejturo (с башни церкви). Ĝi turnas sin tien kaj reen (он вращается туда и сюда), igas konjekti baldaŭan forflugon (наводит на мысль о скором отлёте: «заставляет предположить скорый отлёт» = кажется, что он вот-вот взлетит) aŭ ĝojplenan kikerikadon (или радостном: «полном радости» кукареканье: ĝoji – радоваться), sed la samloka turniĝado neniam ĉesas (но вращение на одном месте никогда не прекращается: samo – то же самое, loko – место) kaj la ĝojkrio ĉiam forestas (и радостный крик всегда отсутствует).

Lia azena Moŝto Marko longe rigardas al la laŭvente turniĝanta kortbirdo kaj lia mieno esprimas melankolian meditadon pri alveno de la velkiĝo. Jen la kampo flaviĝas, la collongaj herbetoj sekiĝas. Nur la kardoj pompas sukplene. Post paso de kelkaj tagoj verŝajne blanka neĝo kovros ĉion. Lia azena moŝto jam travivis kelkfoje tian kruelan periodon. Lia sungloriga orelfenda himno neniam helpis. Li preskaŭ perdis jam sian kredon pri dieco de la Suno. Ankaŭ nun Marko pesimiste rigardas al la proksima estonteco. Kion fari? La vivo similas al tiu multpromesa brila koko de la preĝejturo. Ĝi turnas sin tien kaj reen, igas konjekti baldaŭan forflugon aŭ ĝojplenan kikerikadon, sed la samloka turniĝado neniam ĉesas kaj la ĝojkrio ĉiam forestas.

Marko indigne ekskuas sian grandan kapon (возмущённо встряхивает своей большой головой: indigni – возмущаться) kaj ekiras rezigne por paŝti sin (и идёт отрешённо пастись: rezigni – отрекаться). Li zorge flaras ĉie (он старательно нюхает везде: zorgi – заботиться, ухаживать). Vere (право, в самом деле), satiĝi estas neeble ĉi tie (насытиться невозможно здесь: sata – сытый). Eĉ la provo por manĝeti tiujn sensukajn sekiĝantajn herbojn (даже попытка закусить этими несочными засыхающими травинками: manĝi – есть, кушать) ne estas inda (не стоит /усилий/). Ili facile senhaŭtigus lian delikatan moŝtan nazon (они легко ободрали бы: «лишили кожи» его деликатный вельможный нос: haŭto – кожа). Jen aflikte (вот досадно: aflikti – огорчать, удручать)! Marko paŝetadas al apudvoja ŝtonego (семенит к придорожному валуну: paŝi – шагать) por froti sian jukantan nazon al ĝi (чтобы потереть свой зудящий нос о него: «к нему»: juki – зудеть, свербеть) kaj per lamenta "iiaa!" esprimi sian ĉagrenon (и жалобным «ииаа!» выразить свою досаду: lamenti – жаловаться, причитать).

Kardo (чертополох), iom izolita ĉe la najbara ŝtono (немного изолированный = немного в стороне у соседнего камня), kompate alparolas Markon (сочувственно обращается к Марку: kompati – жалеть, сочувствовать).

Marko indigne ekskuas sian grandan kapon kaj ekiras rezigne por paŝti sin. Li zorge flaras ĉie. Vere, satiĝi estas neeble ĉi tie. Eĉ la provo por manĝeti tiujn sensukajn sekiĝantajn herbojn ne estas inda. Ili facile senhaŭtigus lian delikatan moŝtan nazon. Jen aflikte! Marko paŝetadas al apudvoja ŝtonego por froti sian jukantan nazon al ĝi kaj per lamenta "iiaa!" esprimi sian ĉagrenon.

Kardo, iom izolita ĉe la najbara ŝtono, kompate alparolas Markon.

– He, azena Moŝto, vi ŝajnas vagadi malgaje (эй, /ваше/ ослиное превосходительство, вы, кажется, бродите в тоске: «кажетесь бродить грустно»: gaja – весёлый); kio do estas al vi (что же с вами: «что же есть к вам»)?

– Kiii-ooo (чтооо)? Mi multe laboris kaj nun mi malsatas (я много работал и теперь я голодаю). Kiii-ooo? Mia estro (мой хозяин: «начальник») promesante riĉan regalon (обещая обильное угощение: riĉa – богатый; обильный) sendis min ĉi tien (послал меня сюда). Skandalo (безобразие: «скандал»: skandala – скандальный; неприличный, возмутительный). Kiii-aaa paŝtejo (кааакооое пастбище: paŝti – пасти)! Ĉu eble satiĝi ĉi tie (возможно ли насытиться здесь)? Jen enigmo (вот загадка)! Eĉ tiom da manĝinda herbo (даже столько аппетитной: «достойной съедения» травы), kiom sufiĉus ŝtopi dentkaveton (сколько хватило бы заткнуть дупло в зубе: dento – зуб, kavo – яма, углубление), ne plu estas (больше нет)!

La kardo komprene jesadis (чертополох понимающе кивал: kompreni – понимать, jes – да, jesi – ответить утвердительно) dank' al la helpo de la monta venteto (благодаря помощи горного ветерка: danki – благодарить).

– He, azena Moŝto, vi ŝajnas vagadi malgaje; kio do estas al vi?

– Kiii-ooo? Mi multe laboris kaj nun mi malsatas. Kiii-ooo? Mia estro promesante riĉan regalon sendis min ĉi tien. Skandalo. Kiii-aaa paŝtejo! Ĉu eble satiĝi ĉi tie? Jen enigmo! Eĉ tiom da manĝinda herbo, kiom sufiĉus ŝtopi dentkaveton, ne plu estas!

La kardo komprene jesadis dank' al la helpo de la monta venteto.

– Jes (да), vere (правда)! La homoj estas terure egoistaj (люди ужасно эгоистичны). Antaŭ kelkaj subiroj kaj leviĝoj de nia Reĝa Moŝto (за несколько заходов и восходов нашего Королевского Величества: antaŭ – перед, впереди; тому назад, sub – под, subiri – заходить, закатываться /о светиле/, levi – поднимать, leviĝi – подниматься; восходить), la Suno (Солнца), centoj da lekantoj kaj miloj da kampanuletoj (сотни маргариток и тысячи маленьких колокольчиков) ankoraŭ dance kliniĝadis laŭ la milda flustro de la petola zefiro (ещё качаясь клонились по мягкому шёпоту игривого зефира: danci – танцевать, плясать, klini – склонять, наклонять, petoli – шалить, резвиться), sed aro da vilaĝaj infanoj venis (но группа деревенских детей пришла), kolektis ilin ĉiujn (собрала их все) ne pensante pri vi (не думая о вас). Nun tiuj floretoj povus ĝojigi vin (сейчас эти цветочки могли бы порадовать вас). Vere (правда), la homoj ŝajnas tre egoistaj (люди, кажется, очень эгоистичны: «кажутся очень эгоистичными»).

– Jes, vere! La homoj estas terure egoistaj. Antaŭ kelkaj subiroj kaj leviĝoj de nia Reĝa Moŝto, la Suno, centoj da lekantoj kaj miloj da kampanuletoj ankoraŭ dance kliniĝadis laŭ la milda flustro de la petola zefiro, sed aro da vilaĝaj infanoj venis, kolektis ilin ĉiujn ne pensante pri vi. Nun tiuj floretoj povus ĝojigi vin. Vere, la homoj ŝajnas tre egoistaj.

Marko konsente kapjesis al la kompatema kardo (согласно кивнул сострадательному чертополоху: konsenti – соглашаться, kapo – голова).

– La homoj (люди)! Kii-aaa mondo (кааакооой мир)?! Ili fanfaronas pri sia saĝeco (они хвастаются своим умом), nomas min malsaĝa (называют меня глупым: saĝa – умный), sed ili mem (но они сами)... Ni ne parolu pri tio (мы не будем говорить об этом)! Vipi (хлестать: vipo – кнут, хлыст), vundi ili bone povas (ранить они хорошо могут: vundo – рана), sed (но)... Kiii-aaa mondo!

– Ho, ankaŭ mi suferas pro la homoj (я тоже страдаю из-за людей)!

– Vi (ты), kardeto (маленький чертополох)? Jen interese (вот интересно)! Kiel la homoj povas igi vin suferi (как люди могут заставить тебя страдать)?

Marko konsente kapjesis al la kompatema kardo.

– La homoj! Kii-aaa mondo?! Ili fanfaronas pri sia saĝeco, nomas min malsaĝa, sed ili mem... Ni ne parolu pri tio! Vipi, vundi ili bone povas, sed... Kiii-aaa mondo!

– Ho, ankaŭ mi suferas pro la homoj!

– Vi, kardeto? Jen interese! Kiel la homoj povas igi vin suferi?

– Vidu vi mem (смотрите вы сами), kiel forlasitaj restas ni (какими покинутыми остаёмся мы), kardoj (чертополохи), ĉi tie (здесь). Ili kolektas kaj kunportas niajn koleginojn (они собирают и уносят /с собой/ наших товарок: «коллег /жен.род./»: porti – нести), la lekantojn (маргаритки), kampanulojn (колокольчики), ranunkolojn (лютики), sovaĝajn rozojn (дикие розы), sed ilia rigardo eĉ ne haltas ĉe ni (но их взгляд даже не останавливается на нас: «у нас»). Tuj ili flankenpaŝas (тотчас они шагают в сторону = отходят, пятятся: flanko – бок, сторона), kvazaŭ ni estus timigiloj (как будто бы мы – пугала: timigi – пугать).

Marko kavalire proksimiĝas al la orfa plendanto (благородно: «по-рыцарски» приближается к одинокому: «сиротливому» жалобщику: kavaliro – рыцарь, proksima – близкий, orfo – сирота).

– Por mi vi ne estas timigilo (для меня ты не пугало)... Eĉ volonte mi kisos vin (даже охотно я поцелую тебя).

– Ĉu ne (неужели)? Azena moŝto, ni kardoj tamen havas belecon (мы, чертополохи, всё же имеем красоту), konvenan al nia raso (подобающую нашей расе: konveni – годиться; подобать). Ĉu ne (не так ли)?

Marko haltas (останавливается) por kvazaŭ konsideri la apartan belecon (чтобы будто бы рассмотреть особую красоту: konsideri – рассматривать, принимать во внимание). La kardo propone skuas sin en la venteto (чертополох демонстративно: «предлагающе» раскачивается: «трясёт себя» на ветру: «в ветерке»: proponi – предлагать) kaj babilas plu (и продолжает болтать: «болтает дальше»).

– Vidu vi mem, kiel forlasitaj restas ni, kardoj, ĉi tie. Ili kolektas kaj kunportas niajn koleginojn, la lekantojn, kampanulojn, ranunkolojn, sovaĝajn rozojn, sed ilia rigardo eĉ ne haltas ĉe ni. Tuj ili flankenpaŝas, kvazaŭ ni estus timigiloj.

Marko kavalire proksimiĝas al la orfa plendanto.

– Por mi vi ne estas timigilo... Eĉ volonte mi kisos vin.

– Ĉu ne? Azena moŝto, ni kardoj tamen havas belecon, konvenan al nia raso. Ĉu ne?

Marko haltas por kvazaŭ konsideri la apartan belecon. La kardo propone skuas sin en la venteto kaj babilas plu.

– Foje (однажды), kiam nia reĝa moŝto (когда наше королевское величество), la Suno (Солнце), sendis pli varmajn radiojn al ni (посылало более тёплые лучи нам), knabeto venis ĉi tien (мальчишка пришёл сюда). Mi demandis lin (я спросил его), kial li kolektas nur sovaĝajn rozojn kaj lekantojn (почему он собирает только дикие розы и маргаритки), kial li malestimas min (почему он презирает меня: estimi – уважать), ĉar ŝajnas al mi (потому что кажется мне), ke mia beleco egalas tiun de la lekanto (что моя красота равна той /красоте/ маргаритки), kreskanta apud mi (растущей около меня). Eĉ la nomo "lekanto" ne tre kokete sonas (даже название «маргаритка» не очень приятно: «кокетливо» звучит). La impertinenta knabeto respondis (наглый мальчишка ответил): "Nenian belecon vi havas (никакой красоты у тебя нет). Vi nur vundetas (ты только царапаешься: «слегка ранишь»)."

– Foje, kiam nia reĝa moŝto, la Suno, sendis pli varmajn radiojn al ni, knabeto venis ĉi tien. Mi demandis lin, kial li kolektas nur sovaĝajn rozojn kaj lekantojn, kial li malestimas min, ĉar ŝajnas al mi, ke mia beleco egalas tiun de la lekanto, kreskanta apud mi. Eĉ la nomo "lekanto" ne tre kokete sonas. La impertinenta knabeto respondis: "Nenian belecon vi havas. Vi nur vundetas."

– Kiii-aaa mondo! – kaj Marko faras du paŝojn al la kardo (делает два шага к чертополоху).

– La knabeto incitis min eĉ plu (мальчишка рассердил меня ещё больше: inciti – раздражать) dirante (говоря), ke la lekantoj estas pli elokventaj (что маргаритки более выразительны: elokventa – красноречивый; выразительный). Ili diras ĉiam al lia dekokjara fratino (они говорят всегда его восемнадцатилетней сестре), ke ŝia amiko tre amas ŝin (что её друг очень любит её) kaj la sovaĝaj rozoj elegante pompas (а дикие розы изящны и прекрасны: «изящно красуются»), eĉ bonodoretas (даже /немного/ благоухают).

– Kiii-aaa mondo! – kaj Marko faras du paŝojn al la kardo.

– La knabeto incitis min eĉ plu dirante, ke la lekantoj estas pli elokventaj. Ili diras ĉiam al lia dekokjara fratino, ke ŝia amiko tre amas ŝin kaj la sovaĝaj rozoj elegante pompas, eĉ bonodoretas.

La venteto ĉesas por momento (ветерок прекращается на мгновение) kaj la kardo staras senmove (и чертополох стоит неподвижно: movo – движение), kvazaŭ funebranta pri sia kruela sorto (как будто скорбящий о своей суровой судьбе: funebro – траур, скорбь). Marko turnas sian kapon al la vilaĝo en la valo (поворачивает свою голову к деревне в долине) kaj komencas filozofadi (и начинает философствовать).

– Hja (ха)! La lekantoj mensogas (маргаритки лгут) kaj la homoj ja tre ŝatas la flatajn mensogojn (а люди ведь очень любят льстивое враньё).

– Ĉu vere (неужели)?

La venteto ĉesas por momento kaj la kardo staras senmove, kvazaŭ funebranta pri sia kruela sorto. Marko turnas sian kapon al la vilaĝo en la valo kaj komencas filozofadi.

– Hja! La lekantoj mensogas kaj la homoj ja tre ŝatas la flatajn mensogojn.

– Ĉu vere?

– Jes (да), jes! La sovaĝaj rozoj hipokritas (дикие розы лицемерят). La veluraj petaloj alloge pompas (бархатные лепестки заманчиво роскошны: logi – манить), la foliriĉaj branĉetoj larĝe etendiĝas (усыпанные листьями: «богатые листьями» веточки широко простираются: folio – лист, etendi – протягивать; простирать), sed... sed kaŝiĝas ĉe la trunketoj dornoj (но скрываются у стебельков шипы: kaŝi – прятать, скрывать) multe pli akraj (много более = гораздо более острые) ol viaj pikpintaj folioj (чем твои остроконечные листья: piki – кусать, жалить, pinto – кончик, остриё). Verŝajne vi estas tro sincera pri via memo (вероятно, ты слишком искренний сам по себе: «о тебе самом»), por akiri la homan simpation (чтобы обрести человеческую симпатию). Por la homoj (для людей) – kaj Marko signifplene ĵetis sian kapon al la nebulvualita vilaĝo (многозначительно мотнул своей головой: «бросил свою голову» к затуманенной деревне: signifo – значение, nebulo – туман, vualo – вуаль, завеса) – pli valoras brila ŝajno (больше стоит = дороже блестящее заблуждение, видимость: ŝajni – казаться), maskanta akran pintecon (маскирующее острую колючесть: «остроконечность») ol nuda sincereco (чем неприкрытая: «голая» искренность), malkaŝe montranta etan pikemon (открыто показывающая небольшую колкость: kaŝi – прятать, скрывать, kaŝe – тайно, скрытно).

– Jes, jes! La sovaĝaj rozoj hipokritas. La veluraj petaloj alloge pompas, la foliriĉaj branĉetoj larĝe etendiĝas, sed... sed kaŝiĝas ĉe la trunketoj dornoj multe pli akraj ol viaj pikpintaj folioj. Verŝajne vi estas tro sincera pri via memo, por akiri la homan simpation. Por la homoj – kaj Marko signifplene ĵetis sian kapon al la nebulvualita vilaĝo – pli valoras brila ŝajno, maskanta akran pintecon ol nuda sincereco, malkaŝe montranta etan pikemon.

La kardo denove vokas la helpon de la venteto (чертополох снова зовёт помощь ветерка) por esprimi sian admiron per profunda riverenco al Marko (чтобы выразить своё восхищение глубоким поклоном Марку: admiri – любоваться, восхищаться).

– Azena moŝto, tamen vi ne parolas azene (однако вы не говорите по-ослиному). Sed kion mi faru (но что мне делать) por almiliti simpation (чтобы завоевать симпатию: militi – воевать, almiliti – завоевать, покорить, устар., = konkeri)? Se almenaŭ mi povus iom mensogeti (если хотя бы я мог немного приврать)! Eble tiam (возможно, тогда)... Ho, dolore estas ne havi ian econ (больно не иметь какого-то свойства) por plaĉi al iu (чтобы нравиться кому-то), por ĝojigi iun (чтобы радовать кого-то)! Jen (вот), diru (скажите), azena moŝto, kial eĉ la gencianoj (почему даже горечавки), kiuj vere ne havas tian rimarkindan belecon (у которых в самом деле нет такой замечательной красоты: rimarki – замечать), povas altiri la atenton de la homoj (могут привлечь внимание людей: tiri – тянуть, влечь), kiuj kolektas ilin eĉ kun la radikoj (которые собирают их даже с корнями)? Ho, kiel mi envias ilin (как я завидую им)!

La kardo denove vokas la helpon de la venteto por esprimi sian admiron per profunda riverenco al Marko.

– Azena moŝto, tamen vi ne parolas azene. Sed kion mi faru por almiliti simpation? Se almenaŭ mi povus iom mensogeti! Eble tiam... Ho, dolore estas ne havi ian econ por plaĉi al iu, por ĝojigi iun! Jen, diru, azena moŝto, kial eĉ la gencianoj, kiuj vere ne havas tian rimarkindan belecon, povas altiri la atenton de la homoj, kiuj kolektas ilin eĉ kun la radikoj? Ho, kiel mi envias ilin!

– Aĥ, ne parolu pri gencianoj (не говори о горечавках). Vere mi abomenas ilin (правда я не выношу их = я их просто терпеть не могу: abomeno – отвращение, abomeni – питать отвращение). Tamen estas pli bone kreski kiel kardo neestimata (всё же лучше расти как презираемый чертополох) ol genciano ŝatata (чем /как/ горечавка любимая). Kredu al mi (поверь мне)! La gencianoj ebriigas (горечавки пьянят: ebria – пьяный) kaj faras la homojn kruelaj (и делают людей жестокими). La cikatroj sur mia korpo povas pruvi tion (шрамы на моём теле могут доказать это).

– Aĥ, ne parolu pri gencianoj. Vere mi abomenas ilin. Tamen estas pli bone kreski kiel kardo neestimata ol genciano ŝatata. Kredu al mi! La gencianoj ebriigas kaj faras la homojn kruelaj. La cikatroj sur mia korpo povas pruvi tion.

La kardo restas senmova (чертополох остаётся неподвижным) por montri sian atendon pri la klarigo (чтобы показать своё ожидание объяснения: «об объяснении»: klara – ясный).

– Jes (да), jes! La homoj faras brandon el la radikoj de la gencianoj (люди делают водку из корней горечавки). Brandon, pro kiu la homoj perdas saĝecon (из-за которой люди теряют ум). Ankaŭ mia estro estas ŝatanto de tiu trinkaĵo (мой хозяин – тоже любитель этого напитка: trinki – пить) kaj ĉiumatene (и каждое утро: mateno – утро), trinkinte kelkajn glasetojn da ĝi (выпив несколько рюмок его: glaso – стакан), li prenas bastonon kaj (он берёт палку, и) "Hej, Marko, ci obstina azeno (ты упрямый осёл), do antaŭen (ну же, вперёд)!" kaj li provas la solidecon de sia bastono sur mia dorso (и он испытывает прочность своей палки на моей спине: solida – прочный, крепкий) kaj se mi ne tuj obeas (и если я не сразу слушаюсь), kvazaŭ mi estis ricevinta de li sukerkubeton (как будто я получил от него кусочек сахару: «сахарный кубик»: sukero – сахар), li draŝas min kiel la spikojn en la grenejo (он молотит меня как колосья в амбаре: greno – зерно).

La kardo restas senmova por montri sian atendon pri la klarigo.

– Jes, jes! La homoj faras brandon el la radikoj de la gencianoj. Brandon, pro kiu la homoj perdas saĝecon. Ankaŭ mia estro estas ŝatanto de tiu trinkaĵo kaj ĉiumatene, trinkinte kelkajn glasetojn da ĝi, li prenas bastonon kaj "Hej, Marko, ci obstina azeno, do antaŭen!" kaj li provas la solidecon de sia bastono sur mia dorso kaj se mi ne tuj obeas, kvazaŭ mi estis ricevinta de li sukerkubeton, li draŝas min kiel la spikojn en la grenejo.

La kardo indigne skuiĝas (чертополох возмущённо вздрагивает: «встряхивается»: skui – трясти).

– Kion vi diras (что вы говорите)? Li batas vin (он бьёт вас), ĉu vere (неужели)? Malfeliĉa azena moŝto (несчастное ослиное превосходительство), tamen vi estas pli malfeliĉa ol mi (всё же вы более несчастны, чем я), kiu plendas (который жалуется), ĉar la homoj preterpasas (потому что люди проходят мимо) ne tuŝante min (не трогая меня). Jen (вот), vere mi kompatas vin (правда я жалею вас = мне правда жаль вас), eĉ pli (даже более /того/), mi dezirus plaĉi al vi (я желал бы нравиться вам) kaj ne miru (и не удивляйтесь), ke mi amas vin (что я люблю вас), ĉar vi sola amike proksimiĝas al mi (потому что вы единственный = потому что только вы по-дружески приближаетесь ко мне: proksima – близкий). Mi estas nur kardo (я – только чертополох), sed kredu (но поверьте), se mi estus malpli pinte pikanta (если бы я был менее = если бы я был не таким острым и колючим: «остроконечно колющим») mi volonte proponus min al vi (я охотно предложил бы себя вам) por kvietigi vian malsaton (чтобы успокоить ваш голод: kvieta – спокойный).

La kardo indigne skuiĝas.

– Kion vi diras? Li batas vin, ĉu vere? Malfeliĉa azena moŝto, tamen vi estas pli malfeliĉa ol mi, kiu plendas, ĉar la homoj preterpasas ne tuŝante min. Jen, vere mi kompatas vin, eĉ pli, mi dezirus plaĉi al vi kaj ne miru, ke mi amas vin, ĉar vi sola amike proksimiĝas al mi. Mi estas nur kardo, sed kredu, se mi estus malpli pinte pikanta mi volonte proponus min al vi por kvietigi vian malsaton.

Marko bonkore karesadas per sia rigardo (добродушно: «добросердечно» ласкает своим взглядом) la vigle skuiĝantan kardon (резво качающийся чертополох).

– Eĉ kun via pinteco vi ŝajnas esti bona (даже с твоей колючестью ты кажешься: «кажешься быть» хорошим)!

– Ĉu vere vi ne timas min (неужели вы не боитесь меня)? Ĉu vere mi ne ŝajnas esti por vi tiel abomeninda (неужели я не кажусь: «кажусь быть» для вас настолько: «так» отвратительным) kiel la gencianoj (как горечавки)? Nu (ну), tiam akceptu min (тогда примите меня)! Faru kun mi tion (делайте со мной то), kion vi volas (что вы хотите)!

Marko bonkore karesadas per sia rigardo la vigle skuiĝantan kardon.

– Eĉ kun via pinteco vi ŝajnas esti bona!

– Ĉu vere vi ne timas min? Ĉu vere mi ne ŝajnas esti por vi tiel abomeninda kiel la gencianoj? Nu, tiam akceptu min! Faru kun mi tion, kion vi volas!

...kaj lia malsata azena moŝto (и его голодное ослиное превосходительство) Marko kiel delikatan frandaĵon (как изысканное лакомство: frandi – лакомиться) bonvolas gustumi kaj formanĝi la pinte pikantan kardon (изволит отведать и съесть острый колючий чертополох: gusto – вкус, gustumi – пробовать на вкус), kiu (который), fine havante la ĝojon plaĉi al iu (наконец имея радость нравиться кому-то), ne sentas la doloron de la sinofero (не чувствует боли самопожертвования: oferi – жертвовать).

...kaj lia malsata azena moŝto Marko kiel delikatan frandaĵon bonvolas gustumi kaj formanĝi la pinte pikantan kardon, kiu, fine havante la ĝojon plaĉi al iu, ne sentas la doloron de la sinofero.

La ŝuflikisto

(Сапожник: «латальщик туфель»: ŝuo – туфля, башмак, fliki – штопать, латать)

Tia granda domo (такой большой дом), en kia ankaŭ mi loĝas (в каком и я живу), respegulas la bildon de la metropolo (отражает картину столицы: spegulo – зеркало). Ĝi tenas en si ĉiuspecajn kaj ĉiurangajn homojn (он держит в себе = он вмещает людей всех видов и чинов: speco – сорт, вид, rango – ранг, чин). La loĝantoj retiras sin al siaj skatolkavernoj (жильцы возвращаются в свои коробки-пещеры: retiri sin, retiriĝi – ретироваться, отступать, skatolo – коробка, ящик) kaj ne interesas ilin la zorgoj (и не интересуют их заботы), ĉagrenoj de la najbaroj (огорчения соседей). Estas ĉi tie generalo (есть здесь генерал) kaj invalida soldatalmozulo (и увечный нищий солдат: almoza – нищенский); estas pozanta ventkapa profesoro (есть манерный легкомысленный: «с ветром в голове» профессор: pozi – позировать, рисоваться) kaj por pano luktanta studento (и за хлеб сражающийся = борющийся за жизнь студент); riĉa posedanto de ĉapelmagazeno (богатый владелец шляпного магазина) kaj pala modistino (и бледная модистка: modo – мода), laboranta ĝis blindiĝo ĉe petrollampo (работающая до слепоты при керосиновой лампе: blinda – слепой); korpulenta bankiero (тучный банкир) kaj bankservisto kun sep malsataj gefiloj (и банковский служащий с семью голодными детьми: servi – служить); per aŭto paradanta teatrodirektoro (на машине разъезжающий директор театра: paradi – шествовать; щеголять, показывать свой блеск) kaj sengroŝa aktoro (и нищий: «без гроша» актёр: groŝo – грош). Ĉiu estas tiaspeca homo (каждый – человек такого рода), kiu ne povas interesiĝi pri la alia (который не может интересоваться другим), ĉar tiam (потому что тогда) — ho kiom da superfluaj penoj (о, сколько лишних мук: «усилий, стараний»)! — eble li povus eĉ helpi sian homfraton (возможно, он смог бы даже помочь своему ближнему: «человеку-брату»).

Tia granda domo, en kia ankaŭ mi loĝas, respegulas la bildon de la metropolo. Ĝi tenas en si ĉiuspecajn kaj ĉiurangajn homojn. La loĝantoj retiras sin al siaj skatolkavernoj kaj ne interesas ilin la zorgoj, ĉagrenoj de la najbaroj. Estas ĉi tie generalo kaj invalida soldatalmozulo; estas pozanta ventkapa profesoro kaj por pano luktanta studento; riĉa posedanto de ĉapelmagazeno kaj pala modistino, laboranta ĝis blindiĝo ĉe petrollampo; korpulenta bankiero kaj bankservisto kun sep malsataj gefiloj; per aŭto paradanta teatrodirektoro kaj sengroŝa aktoro. Ĉiu estas tiaspeca homo, kiu ne povas interesiĝi pri la alia, ĉar tiam — ho kiom da superfluaj penoj! — eble li povus eĉ helpi sian homfraton.

Sed ne temas pri tio (но речь не об этом: temo – тема, temi – говориться о чём-л.). Mi volas rememori pri mizera ŝuflikisto (я хочу вспомнить о бедном сапожнике: mizera – жалкий, несчастный; бедный), kiu loĝis ĝuste en kela ĉambro (который жил как раз в каморке: «подвальной комнате»), sub mia loĝejo (под моей квартирой). Jes (да), li loĝis (он жил), ĉar antaŭ semajno li transloĝiĝis tien (потому что неделю назад он переселился туда: loĝi – жить, проживать, loĝiĝi – поселиться), kie la zorgoj pri luprezo jam ne torturas plu (где заботы о плате за квартиру: «цене аренды» уже не мучают больше: lui – снимать, арендовать, prezo – цена, torturo – пытка, истязание). Li mortis (он умер), kaj malproksime (и далеко: proksima – близкий), tre malproksime de tie ĉi (очень далеко отсюда), lasis enterigi lin (позволил похоронить: «поместить в землю» его: tero – земля) — la urba magistrato (городской магистрат). Kvar nerabotitaj tabuloj (четырёх необструганных досок: raboti – стругать), kelkaj najloj (нескольких гвоздей) sufiĉas por tia modesta vireto (достаточно для такого скромного маленького человека), kiu flikadis nur malbonajn ŝuojn (который латал только плохие туфли) dum sia tuta ekzistado (на протяжении своего всего существования). Cetere li ricevis senpagan ripozejon (впрочем, он получил бесплатное место упокоения: pago – плата) kiel la eminentuloj de la nacio (как выдающиеся люди нации: eminenta – выдающийся, знаменитый). Ĉu tiom ne sufiĉas (разве столько не достаточно) por honorigo (для выражения почтения, чествования: honor(ig)i – чтить, почитать)?

Sed ne temas pri tio. Mi volas rememori pri mizera ŝuflikisto, kiu loĝis ĝuste en kela ĉambro, sub mia loĝejo. Jes, li loĝis, ĉar antaŭ semajno li transloĝiĝis tien, kie la zorgoj pri luprezo jam ne torturas plu. Li mortis, kaj malproksime, tre malproksime de tie ĉi, lasis enterigi lin — la urba magistrato. Kvar nerabotitaj tabuloj, kelkaj najloj sufiĉas por tia modesta vireto, kiu flikadis nur malbonajn ŝuojn dum sia tuta ekzistado. Cetere li ricevis senpagan ripozejon kiel la eminentuloj de la nacio. Ĉu tiom ne sufiĉas por honorigo?

Ne (нет)! Ĝuste pro tio mi skribas pri li (именно из-за этого я пишу о нём). Restu surpaperigita (пусть останется нанесённым на бумагу: papero – бумага) memoraĵo pri la maljuna ŝuflikisto (воспоминание о старом сапожнике). Li meritas tion (он заслуживает этого), ĉar li estis (потому что он был) — homo (человеком). Stranga hometo li estis (странным человечком он был). Oni priridis lian manion (/люди/ высмеивали его странность: ridi – смеяться, manio – мания; странность, причуда). Mi prilarmis ĝin (я оплакивал её: larmo – слеза, larmi – лить слёзы). Oni trouzis lian sentimentecon (/люди/ злоупотребляли его чувствительностью: uzi – использовать). Mi estus preferinta kisi liajn grandajn manojn (я бы предпочёл целовать его большие руки), deformitajn de laboro (деформированные работой). Eĉ nun mi vidas lin antaŭ mi tiel (даже сейчас я вижу его перед собой так), kiel dum tiuj posttagmezaj horoj (как в те послеобеденные, вечерние: «послеполуденные» часы: tagmezo – полдень), kiam apogante sin al la pordego (когда облокачиваясь о ворота: apogi – подпирать, поддерживать, pordo – дверь) li fumis cigaredon (он курил сигарету), fiksitan inter du dentoj (зажатую: «зафиксированную» между двумя зубами) por ne malhelpi lin en la parolado (чтобы не мешать ему в разговоре: helpi – помогать). Verŝajne nur tiuj du dentoj restis nedifektitaj ĉe li (вероятно, только эти два зуба остались неповреждёнными у него). Konservis ilin por ĉiam la (сохранил их навсегда) — fumo (дым). Ĝiba dorso (горбатая спина), plata brusto (плоская грудь), C-formaj kruroj (ноги колесом: «ноги в форме буквы С») kaj proporcie multe pli granda dekstra mano (и пропорционально гораздо бомльшая правая рука) estis lia metia ŝildo (были его вывеской: «профессиональным щитом»: metio – ремесло, профессия): "mi estas je via humila servo (я ваш покорный слуга: «я к вашей покорной службе»), sinjoraj moŝtoj (господа: sinjoro – господин), la tre malmultekosta ŝuflikisto (очень недорогой сапожник: multe – много, kosti – стоить)."

Ne! Ĝuste pro tio mi skribas pri li. Restu surpaperigita memoraĵo pri la maljuna ŝuflikisto. Li meritas tion, ĉar li estis — homo. Stranga hometo li estis. Oni priridis lian manion. Mi prilarmis ĝin. Oni trouzis lian sentimentecon. Mi estus preferinta kisi liajn grandajn manojn, deformitajn de laboro. Eĉ nun mi vidas lin antaŭ mi tiel, kiel dum tiuj posttagmezaj horoj, kiam apogante sin al la pordego li fumis cigaredon, fiksitan inter du dentoj por ne malhelpi lin en la parolado. Verŝajne nur tiuj du dentoj restis nedifektitaj ĉe li. Konservis ilin por ĉiam la — fumo. Ĝiba dorso, plata brusto, C-formaj kruroj kaj proporcie multe pli granda dekstra mano estis lia metia ŝildo: "mi estas je via humila servo, sinjoraj moŝtoj, la tre malmultekosta ŝuflikisto."

Jarojn mi vidis lin (/многие/ годы я видел его), jarojn li incitadis mian interesiĝon (/многие/ годы он возбуждал моё любопытство: «заинтересованность»: intereso – интерес), kaj jarojn mi ne alparolis lin (и /многие/ годы я не обращался к нему = не заговаривал с ним). Kial (почему)? Mi mem ne scias (я сам не знаю).

Foje vespere li haltigis min ĉe la pordego (однажды вечером он остановил меня у ворот).

"Mi vidis (я видел), sinjora moŝto (ваша светлость, господин), ke via filino havas flikendajn ŝuojn (что у вашей дочери нужно починить туфли: «что ваша дочь имеет подлежащие латанию туфли»). Bonvolu sendi ilin al mi (пожалуйста, пришлите их мне)."

Tiel simple li parolis (так просто он говорил), kiel laborpetanto (как просящий работу: peti – просить).

"Nu bone (ну хорошо), avĉjo (дедушка: avo – дед); mi sendos ilin (я пришлю их)."

Havu laboron la maljunulo (пусть будет работа у старика), mi pensis (я подумал), kaj por ne forgesi la aferon (и чтобы не забыть о деле) tuj mi aranĝis ĝin post mia hejmenveno (сразу же я устроил его после моего прихода домой: veni – прийти, прибыть).

Jarojn mi vidis lin, jarojn li incitadis mian interesiĝon, kaj jarojn mi ne alparolis lin. Kial? Mi mem ne scias.

Foje vespere li haltigis min ĉe la pordego.

"Mi vidis, sinjora moŝto, ke via filino havas flikendajn ŝuojn. Bonvolu sendi ilin al mi."

Tiel simple li parolis, kiel laborpetanto.

"Nu bone, avĉjo; mi sendos ilin."

Havu laboron la maljunulo, mi pensis, kaj por ne forgesi la aferon tuj mi aranĝis ĝin post mia hejmenveno.

Vespere ĉio estis en ordo (вечером всё было в порядке) aŭ pli ĝuste tute kontraŭe (или, точнее, совсем наоборот: kontraŭ – против, напротив). La flikitaj ŝuetoj de mia filino paradis sur la tableto (залатанные туфельки моей дочери красовались на столике). Bela zorga laboraĵo (прекрасная старательная работа), tia bela kaj zorga (такая прекрасная и старательная), kia povas aspekti la flikista majstraĵo (какой может выглядеть мастерская работа сапожника: majstro – мастер, знаток), sed (но)... mia edzino rakontis (моя жена рассказала: edzo – муж, супруг), ke la maljunulo ne volas akcepti monon por ĝi (что старик не хочет принять деньги за неё). Tio ĉi surprizis (это удивило), konsternis min (озадачило меня), kaj sincere konfesante (и искренне признавая = и честно говоря) mi iom ekkoleris (я немного рассердился). Tuj mi rapidis al li (тотчас я поспешил к нему: rapida – быстрый) por aranĝi la ĝenan aferon (чтобы уладить неловкое дело, вопрос: ĝeni – стеснять, беспокоить).

Vespere ĉio estis en ordo aŭ pli ĝuste tute kontraŭe. La flikitaj ŝuetoj de mia filino paradis sur la tableto. Bela zorga laboraĵo, tia bela kaj zorga, kia povas aspekti la flikista majstraĵo, sed... mia edzino rakontis, ke la maljunulo ne volas akcepti monon por ĝi. Tio ĉi surprizis, konsternis min, kaj sincere konfesante mi iom ekkoleris. Tuj mi rapidis al li por aranĝi la ĝenan aferon.

Li sidis ĉe sia labortableto kaj vespermanĝis (он сидел за своим рабочим столиком и ужинал: vespero – вечер, manĝi – есть, кушать). Inter la diversaj iloj antaŭ li (среди разных инструментов перед ним) staris botelo da lakto (стояли бутылка молока) kaj tranĉaĵo da pano (и ломоть хлеба: tranĉi – резать, tranĉaĵo – отрезок; ломоть). Ĉirkaŭ li sur la planko kuŝis amaso da infanŝuoj (вокруг него на полу лежала куча детских туфель: amaso – толпа; масса, скопление, куча), botetoj (сапожек), sandaloj (сандалий). La peza sufoka atmosfero kvazaŭ kunpremis mian gorĝon (тяжёлый удушливый воздух: «дух, атмосфера» словно сжал моё горло: premi – нажимать, сжимать, sufoki – душить) kaj tordis la nazon (и перехватил дыхание: «скрутил нос»: tordi – выкручивать, скручивать). Petrollampo kun rompita cilindro flave lumis (керосиновая лампа со сломанным цилиндром жёлтым светом: «жёлто» светилась) kiel forgesita kandelo ĉe katafalko (как забытая свеча у катафалка). Fumteksita vualo kovris ĝian cilindron (дымная: «сплетённая из дыма» завеса покрывала её цилиндр: fumo – дым, teksi – ткать, плести).

Mi ekhaltis antaŭ li (я остановился перед ним). Li alrigardis min (он взглянул на меня). La melankolia rigardo de liaj grizaj okuloj (печальный взгляд его серых глаз) senarmigis mian koleron (обезоружил моё раздражение: armi – вооружать, снаряжать). Ŝerctona riproĉo maskis mian subitan emocion (шутливый упрёк скрыл: «замаскировал» моё внезапное волнение: ŝerco – шутка, emocio – эмоция; волнение).

Li sidis ĉe sia labortableto kaj vespermanĝis. Inter la diversaj iloj antaŭ li staris botelo da lakto kaj tranĉaĵo da pano. Ĉirkaŭ li sur la planko kuŝis amaso da infanŝuoj, botetoj, sandaloj. La peza sufoka atmosfero kvazaŭ kunpremis mian gorĝon kaj tordis la nazon. Petrollampo kun rompita cilindro flave lumis kiel forgesita kandelo ĉe katafalko. Fumteksita vualo kovris ĝian cilindron.

Mi ekhaltis antaŭ li. Li alrigardis min. La melankolia rigardo de liaj grizaj okuloj senarmigis mian koleron. Ŝerctona riproĉo maskis mian subitan emocion.

"Nu, avĉjo (дедушка), jen kia sensencaĵo (вот какая нелепость: «бессмыслица»: senco – смысл)! Ĉu oni vidis similan (видели ли /когда-нибудь/ подобное)? Mi riparigas ĉe vi la ŝuetojn de mia filineto (я заказываю тебе починить: «я велю/заставляю у тебя починить» туфельки моей дочки: ripari – чинить, ремонтировать) kaj vi ne volas akcepti la prezon por via laboro (а ты не хочешь принять плату: «цену» за свою работу)."

"Ĉu tio afliktas vin (разве это огорчает вас)?" demandis li post ioma silento (спросил он после некоторого молчания).

"Jes (да), eĉ ofendas min (даже обижает меня)."

"Tiam pagu por ĝi (тогда заплатите за неё)," diris li kun mallaŭta voĉo (сказал он тихим голосом: laŭta – громкий).

"Kiom mi ŝuldas (сколько я должен: ŝuldo – долг)?"

"La ĝojon de du infanoj (радость двоих детей)."

"Nu, avĉjo, jen kia sensencaĵo! Ĉu oni vidis similan? Mi riparigas ĉe vi la ŝuetojn de mia filineto kaj vi ne volas akcepti la prezon por via laboro."

"Ĉu tio afliktas vin?" demandis li post ioma silento.

"Jes, eĉ ofendas min."

"Tiam pagu por ĝi," diris li kun mallaŭta voĉo.

"Kiom mi ŝuldas?"

"La ĝojon de du infanoj."

La respondo surprizis min (ответ поразил меня). Nekomprenante ĝian sencon (не понимая его смысл) mi embarasite kalkulis la monbiletojn (я смущённо считал купюры: embarasi – затруднять, мешать, mono – деньги). Fine estis necese ripeti la demandon (наконец было необходимо = наконец пришлось повторить вопрос: necesa – необходимый).

"Kiom mi pagas (сколько я плачу)?"

"La ĝojon de du infanoj."

Maniema maljunulo (чудаковатый старик), mi pensis (я подумал) kaj preninte la sumon (и взяв сумму) kutiman por ŝuplandado de paro da ŝuetoj (обычную для подбивки пары туфелек: kutimo – привычка, обыкновение, plando – подошва /ноги/; подмётка) mi metis ĝin sur la tablon (я положил её на стол).

"Jen prenu (вот, возьми), avĉjo!"

Li karese palpis la monbiletojn (он нежно пощупал купюры), poste zorge gladis ilin per siaj larĝaj manplatoj sur la genuo (потом старательно разгладил их своими широкими ладонями на колене) kaj milde ridetis al mi (и мягко улыбнулся мне).

"Humile mi dankas (покорно благодарю), sinjora moŝto (ваша светлость), eĉ en la nomo de la tria infano (даже за третьего ребёнка: «во имя, от имени третьего ребёнка»)."

La respondo surprizis min. Nekomprenante ĝian sencon mi embarasite kalkulis la monbiletojn. Fine estis necese ripeti la demandon.

"Kiom mi pagas?"

"La ĝojon de du infanoj."

Maniema maljunulo, mi pensis kaj preninte la sumon kutiman por ŝuplandado de paro da ŝuetoj mi metis ĝin sur la tablon.

"Jen prenu, avĉjo!"

Li karese palpis la monbiletojn, poste zorge gladis ilin per siaj larĝaj manplatoj sur la genuo kaj milde ridetis al mi.

"Humile mi dankas, sinjora moŝto, eĉ en la nomo de la tria infano."

La monon li lokigis en la fundon de la tirkesto (деньги он поместил на дно выдвижного ящика: loko – место, tiri – тянуть, влечь, kesto – ящик) kaj poste (а потом), kvazaŭ forgesante pri mia ĉeesto (словно забывая о моём присутствии), li daŭrigis la manĝadon (он продолжил есть: «продолжил еду»: daŭri – длиться, продолжаться). Mi ne povis tuj foriri (я не мог сразу же уйти). La interesiĝo (любопытство, заинтересованность), dum jaroj retenita en mi (в течение /многих/ лет удерживаемая во мне: teni – держать), nun volis profiti la okazon (теперь хотела воспользоваться случаем: profito – польза, выгода, profiti – извлекать выгоду; пользоваться случаем), sed mi ne sciis kiel komenci (но я не знал, как начать)... Atendo (ожидание)... La maljunulo turnis sian rigardon al mi (старик обратил свой взгляд ко мне), sed nun demando sidis en la okulparo (но сейчас вопрос находился: «сидел» в его глазах: «в паре глаз»: paro – пара). Ankoraŭ gluteto da lakto (ещё глоточек молока), ankoraŭ porbuŝa peceto da pano (/съеден/ ещё кусочек хлеба: «ещё кусочек хлеба для рта»: buŝo – рот) kaj li donis vortojn al la muta demando (и он дал слова немому вопросу = и он выразил словами немой вопрос):

"Ĉu mi redonu la trian infanon (мне вернуть третьего ребёнка: doni – дать)?"

La monon li lokigis en la fundon de la tirkesto kaj poste, kvazaŭ forgesante pri mia ĉeesto, li daŭrigis la manĝadon. Mi ne povis tuj foriri. La interesiĝo, dum jaroj retenita en mi, nun volis profiti la okazon, sed mi ne sciis kiel komenci... Atendo... La maljunulo turnis sian rigardon al mi, sed nun demando sidis en la okulparo. Ankoraŭ gluteto da lakto, ankoraŭ porbuŝa peceto da pano kaj li donis vortojn al la muta demando:

"Ĉu mi redonu la trian infanon?"

"Ne (нет), ne!" mi protestis energie (я запротестовал горячо: «энергично») kontraŭ la miskompreno (против недопонимания). "Kiel vi povas eĉ pensi tion (как ты можешь даже думать это)? Ne pro tio mi atendas (не из-за этого я жду), sed mi deziras aŭskulti vian parolon pri vi (но я желаю послушать твой рассказ: «разговор, речь» о себе), pri via vivo (о твоей жизни), pri..."

"Por kio (зачем, ради чего)? Vi vidas (вы видите), sinjora moŝto, mi estas simpla ŝuflikisto (я – простой сапожник). Kion paroli pri tio (что говорить об этом)?" kaj li indiferente suĉis longan gluton el la botelo (и он равнодушно отхлебнул: «высосал» большой: «долгий, длинный» глоток из бутылки: suĉi – сосать).

"Jes (да)... vere (правда)... kion paroli pri tio?... Sed klarigu al mi (но объясни мне), ĉar mi ne komprenas (потому что я не понимаю), kial vi volis senpage ripari la ŝuetojn de mia filineto (почему ты хотел бесплатно починить туфельки моей дочки)?"

"Ne, ne!" mi protestis energie kontraŭ la miskompreno. "Kiel vi povas eĉ pensi tion? Ne pro tio mi atendas, sed mi deziras aŭskulti vian parolon pri vi, pri via vivo, pri..."

"Por kio? Vi vidas, sinjora moŝto, mi estas simpla ŝuflikisto. Kion paroli pri tio?" kaj li indiferente suĉis longan gluton el la botelo.

"Jes... vere... kion paroli pri tio?... Sed klarigu al mi, ĉar mi ne komprenas, kial vi volis senpage ripari la ŝuetojn de mia filineto?"

"Ĉar ili estis truetaj (потому что они были потёртыми: «слегка дырявыми»: truo – дыра), kaj (и)... kaj... tiuj de la sinjora moŝto (те /туфли/ вашей светлости) simile estas tiaj (похоже такие = почти такие же)."

Mi sentis hontruĝon sur miaj vangoj (я почувствовал румянец: «красноту» стыда на своих щеках: honto – стыд). Jen (вот), por ĉio oni devas pagi la prezon (за всё /люди/ должны платить цену = за всё надо платить). Eĉ por la plej bonvola interesiĝo (даже за самый вежливый интерес, внимание).

"Tiu ĉi paro servas por la ĉiutago (эта пара служит для повседневности, будней = эта пара на каждый день)," mi provis senkulpigi min (я попытался оправдаться: kulpo – вина). La sinjoraj moŝtoj ofte defendas la prestiĝon (господа часто защищают /свой/ авторитет, престиж) per mensogetoj (маленькой ложью: mensogo – ложь). "Sed ne pri tio temas (но не об этом речь). Diru (скажи), avĉjo, kial vi flikadas senpage (почему ты латаешь бесплатно)? Ĉar por multaj vi laboras senpage (потому что для многих ты работаешь бесплатно). Nun mi komprenas (теперь я понимаю), kion signifas via kurioza tarifo (что значит твой странный тариф)..."

"Ĉar ili estis truetaj, kaj... kaj... tiuj de la sinjora moŝto simile estas tiaj."

Mi sentis hontruĝon sur miaj vangoj. Jen, por ĉio oni devas pagi la prezon. Eĉ por la plej bonvola interesiĝo.

"Tiu ĉi paro servas por la ĉiutago," mi provis senkulpigi min. La sinjoraj moŝtoj ofte defendas la prestiĝon per mensogetoj. "Sed ne pri tio temas. Diru, avĉjo, kial vi flikadas senpage? Ĉar por multaj vi laboras senpage. Nun mi komprenas, kion signifas via kurioza tarifo..."

Longe li ne respondis (долго он не отвечал), sed vidante mian obstinan atendon (но видя моё настойчивое ожидание: obstina – упрямый; упорный) fine li ekparolis (наконец он заговорил).

"Nu, bone (хорошо), mi rakontos tion (я расскажу это), por ke oni eksciu (чтобы узнали), kia hipokrita mi estas (какой я лицемерный). Pro egoismo mi flikadas senpage (из-за эгоизма я латаю бесплатно). Mi akiras por mi ĝojon per infanĝojo (я получаю для себя радость радостью детей: akiri – приобретать)... Jam pli ol dudek jarojn (уже более двадцати лет) mi vivas en tia ĝojo (я живу в такой радости). Tre malmultaj povas aserti (очень немногие могут утверждать), ke ili havis tiome daŭran ĝojon (что у них была настолько продолжительная радость: daŭri – продолжаться, длиться). Nun mi jam staras proksime al mia tombo (сейчас я уже стою близко к моей могиле), kaj tamen la ĝojo gastadas konstante ĉe mi (и всё же радость гостит постоянно у меня). Ĝi rekompencas min por la malplena juneco (она награждает меня за пустую молодость)."

"Ĉu via edzino mortis tro frue (разве твоя жена умерла слишком рано)?"

"Neniam mi havis tian (никогда я не имел такой)."

"Ĉu trompiĝo (самообман = ты обманулся: trompi – обманывать)?"

Longe li ne respondis, sed vidante mian obstinan atendon fine li ekparolis.

"Nu, bone, mi rakontos tion, por ke oni eksciu, kia hipokrita mi estas. Pro egoismo mi flikadas senpage. Mi akiras por mi ĝojon per infanĝojo... Jam pli ol dudek jarojn mi vivas en tia ĝojo. Tre malmultaj povas aserti, ke ili havis tiome daŭran ĝojon. Nun mi jam staras proksime al mia tombo, kaj tamen la ĝojo gastadas konstante ĉe mi. Ĝi rekompencas min por la malplena juneco."

"Ĉu via edzino mortis tro frue?"

"Neniam mi havis tian."

"Ĉu trompiĝo?"

"Neniam mi povis trompiĝi (никогда я не мог обмануться), ĉar neniu amis min (потому что никто не любил меня). Mi estis tre malbela knabo (я был очень некрасивым мальчиком), kurbkrura (кривоногим: kurba – кривой), pigmea kun plata brusto (пигмейским = пигмейского роста с плоской грудью), senforma nazo kaj flamruĝaj haroj (бесформенным носом и огненно-рыжими волосами: flamo – пламя, ruĝa – красный). Oni trovis min ie sur strato (нашли меня где-то на улице). Neniu amis min (никто не любил меня), escepte mian mastron (за исключением моего хозяина: escepti – исключать). Pro amo li karesis ĝibon sur mia dorso (из-за любви он ласкал горб на моей спине), por ke mi havu rememoraĵon pri li (чтобы у меня было воспоминание о нём), sed tamen li donis manĝaĵon al mi (но всё же он давал еду мне) kaj zorgis pri miaj ĉifonoj (и заботился о моих лохмотьях). Li estis ja tia (он был ведь таким = вот каким он был). Estas homoj (есть люди), kiuj pro amo oferas sin (которые из-за любви жертвуют собой), kaj estas tiaj (а есть такие), kiuj pro amo oferas aliajn (которые из-за любви жертвуют другими). Mi ne volas kalumnii lin (я не хочу клеветать на него). Post lia morto eĉ mi heredis ion (после его смерти даже я унаследовал, получил в наследство кое-что). Lia vidvino (его вдова), forpelanta min el la domo (прогоняющая меня из дома), ĵetis post mi liajn alenojn (бросила мне вслед: «бросила после меня» его шила), martelojn (молотки), ŝulignojn (колодки: ligno – дерево, древесина)...

"Neniam mi povis trompiĝi, ĉar neniu amis min. Mi estis tre malbela knabo, kurbkrura, pigmea kun plata brusto, senforma nazo kaj flamruĝaj haroj. Oni trovis min ie sur strato. Neniu amis min, escepte mian mastron. Pro amo li karesis ĝibon sur mia dorso, por ke mi havu rememoraĵon pri li, sed tamen li donis manĝaĵon al mi kaj zorgis pri miaj ĉifonoj. Li estis ja tia. Estas homoj, kiuj pro amo oferas sin, kaj estas tiaj, kiuj pro amo oferas aliajn. Mi ne volas kalumnii lin. Post lia morto eĉ mi heredis ion. Lia vidvino, forpelanta min el la domo, ĵetis post mi liajn alenojn, martelojn, ŝulignojn...

Mi devis ekmigri (я должен был начать странствовать), sed la homoj evitis min ĉie (но люди избегали меня повсюду) kaj ankaŭ mi evitis ilin (и я тоже избегал их). Foje (однажды), post longa de vilaĝ-al-vilaĝo vagado (после долгого блуждания от деревни к деревне: vagi – блуждать, бродить), mi venis en la ĉefurbon (я пришёл в столицу: ĉefa – главный). Ĉi tie ĉio pliboniĝis (здесь всё улучшилось). Oni ne evitis min plu (/люди/ не избегали меня больше), ĉar oni tute ne rimarkis min (потому что вовсе не замечали меня). Kelkajn jarojn mi flikadis (несколько лет я латал), laboradis en la periferioj (работал на окраинах). La malriĉuloj alportis riparigi siajn botojn (бедняки приносили чинить = приносили в починку свои сапоги), ŝuojn (туфли), pantoflojn (тапочки), kaj el ili kelkaj volonte paroladis kun mi pro la (и из них некоторые охотно говорили со мной о) — kredito (кредите). Mi vivis (я жил), ĉar ne venis al mi la penso "ne vivi" (потому что не приходила мне /в голову/ мысль «не жить»). Foje iu foirartisto vokis min al si (однажды некий ярмарочный артист позвал меня к себе: foiro – ярмарка). Li serĉis kuriozaĵon por sia budo (он искал /какую-нибудь/ занятную штуку для своего балагана: kurioza – курьёзный, любопытный, budo – будка, киоск, ларёк) kaj mi tre taŭgis esti "hundkapa tataro" (и я очень годился = как раз подходил быть «татарином с собачьей головой»: hundo – собака) en lia budo (в его балагане).

Mi devis ekmigri, sed la homoj evitis min ĉie kaj ankaŭ mi evitis ilin. Foje, post longa de vilaĝ-al-vilaĝo vagado, mi venis en la ĉefurbon. Ĉi tie ĉio pliboniĝis. Oni ne evitis min plu, ĉar oni tute ne rimarkis min. Kelkajn jarojn mi flikadis, laboradis en la periferioj. La malriĉuloj alportis riparigi siajn botojn, ŝuojn, pantoflojn, kaj el ili kelkaj volonte paroladis kun mi pro la — kredito —. Mi vivis, ĉar ne venis al mi la penso "ne vivi". Foje iu foirartisto vokis min al si. Li serĉis kuriozaĵon por sia budo kaj mi tre taŭgis esti "hundkapa tataro" en lia budo.

Tiam mi ekploris la unuan fojon (тогда я заплакал в первый раз). Mi ne iris kun li (я не пошёл с ним), eĉ de tiu tempo pli zorge mi kaŝis min (даже с тех пор: «с того времени» ещё старательнее я прятался) en mia kelo (в моей каморке)... Foje mi havis najbaron (однажды у меня был сосед), tre (очень), treege malriĉan viron (ужасно бедный человек: treege – чрезвычайно, исключительно). Li similis al mi (он походил на меня) kaj nia abomena aspekto fariĝis la bazo de amikeco (и наш отвратительный вид стал основой дружбы). Sincere mi ekamis lin (искренне я полюбил его), ĉar ankaŭ li ridetis neniam (потому что он тоже не улыбался никогда). Mizera homo li estis (несчастный человек он был). Ne havante metion (не имея ремесла) li vivis per tio (он жил тем), kion la okazo donacis al li (что случай дарил ему)... Iun tagon (однажды: «один день»), mi rememoras (я припоминаю), ke estis kruela vintra frosto (что был суровый зимний мороз), kiam li vizitis min en la kelo (когда он навестил меня в каморке). Li sidis (он сидел)... sidis kaj ridetis (сидел и улыбался). Li kondutis strange (он вёл себя странно), tre strange (очень странно). Li sidis kaj ridetis: 'Kio estas al vi (что с тобой: «что есть к тебе»)?' mi demandis (я спросил).

Tiam mi ekploris la unuan fojon. Mi ne iris kun li, eĉ de tiu tempo pli zorge mi kaŝis min en mia kelo... Foje mi havis najbaron, tre, treege malriĉan viron. Li similis al mi kaj nia abomena aspekto fariĝis la bazo de amikeco. Sincere mi ekamis lin, ĉar ankaŭ li ridetis neniam. Mizera homo li estis. Ne havante metion li vivis per tio, kion la okazo donacis al li... Iun tagon, mi rememoras, ke estis kruela vintra frosto, kiam li vizitis min en la kelo. Li sidis... sidis kaj ridetis. Li kondutis strange, tre strange. Li sidis kaj ridetis: 'Kio estas al vi?' mi demandis.

Li komencis krii (он начал кричать), kriadi (вопить), ke li sentas sin feliĉa (что он чувствует себя счастливым) kaj ke li havas tian ĝojon (и что у него есть такая радость), kian li esperis neniam (на какую он не надеялся никогда). 'Ĉu vi ĝojas (ты рад)? Kial (почему)?' mi demandis. Li respondis (он ответил), ke pro tio (что из-за того), ĉar li donacis sian peltan subjakon al infano (потому что он подарил свою меховую фуфайку: «нижнюю куртку» ребёнку: jako – пиджак, куртка), duonnude tremanta sur la strato (полуголому и дрожащему: «полуголо дрожащему» на улице: du – два, duono – половина, nuda – голый). Poste li ekploris (потом он заплакал), ridetis (улыбался), ridegis kiel frenezulo (хохотал как сумасшедший: freneza – безумный), kaj liaj larmoj abunde fluis (и его слёзы обильно текли), fluis... Strange (странно), mi pensis (я подумал), ĉu tia estas la feliĉa ĝojo (разве такова счастливая радость = разве так выглядит радость счастливого человека)? Kaj mi demandis (и я спросил): 'Kio estas la feliĉo en tio (что счастье в этом = где же здесь счастье)?' Li respondis (он ответил): 'Provu kaj vi ekscios (попробуй и ты узнаешь)!'

Li komencis krii, kriadi, ke li sentas sin feliĉa kaj ke li havas tian ĝojon, kian li esperis neniam. 'Ĉu vi ĝojas? Kial?' mi demandis. Li respondis, ke pro tio, ĉar li donacis sian peltan subjakon al infano, duonnude tremanta sur la strato. Poste li ekploris, ridetis, ridegis kiel frenezulo, kaj liaj larmoj abunde fluis, fluis... Strange, mi pensis, ĉu tia estas la feliĉa ĝojo? Kaj mi demandis: 'Kio estas la feliĉo en tio?' Li respondis: 'Provu kaj vi ekscios!'

'Mi ne havas subjakon por donaci (у меня нет фуфайки, чтобы подарить),' mi respondis (я ответил). 'Ne gravas la subjako (не важна фуфайка), sed vi povas fari botetojn (но ты можешь делать сапожки), vi scias flikadi truajn ŝuetojn (ты умеешь латать дырявые туфельки). Provu tion (попробуй это)!'... Nu kaj foje mi provis (ну и однажды я попробовал) kaj poste ankaŭ mi ekploris (а потом я тоже заплакал), ridetis (улыбался), ridegis kiel frenezulo (хохотал как сумасшедший), ĉar (потому что) — Dio mia (Боже мой)! — la ĝojo de la malriĉaj infanoj estas ĉiela donaco (радость бедных детей – небесный дар). Ĝi ŝtelas sin en la koron de la orfa maljunulo (она прокрадывается в сердце одинокого: «сиротливого» старика: ŝteli – красть, ŝteli sin, ŝteliĝi – прокрадываться) kaj ĝi fabelas tiajn rakontojn (и она рассказывает такие рассказы, сказки: fabelo – сказка, fabeli – рассказывать сказки), kiajn neniam povis fabeli al mi (какие никогда не мог рассказать мне) — patrina buŝo (материнский рот)... Rigardu (посмотрите), sinjora moŝto, ĉi tiun pugnograndan ŝueton (на эту туфельку с кулак величиной: pugno – кулак)! Al la eta Magdalenjo de la korto-balaisto ĝi apartenas (маленькой Магдалене /дочери/ дворника она принадлежит: korto – двор, balai – мести, подметать) kaj morgaŭ Dio repagos la plandumon (а завтра Бог оплатит подмётку: repagi – отплатить; расплатиться), kiam ridetantaj infanlipoj ekkrios (когда улыбающиеся детские губы закричат): 'Bela ŝueto (красивая туфелька)!... mia ŝueto (моя туфелька)!'... Jen pro kio mi petis por la plandado (вот почему я просил за подбивку /туфель/) la ĝojon de du infanoj (радость двоих детей)..."

'Mi ne havas subjakon por donaci,' mi respondis. 'Ne gravas la subjako, sed vi povas fari botetojn, vi scias flikadi truajn ŝuetojn. Provu tion!'... Nu kaj foje mi provis kaj poste ankaŭ mi ekploris, ridetis, ridegis kiel frenezulo, ĉar — Dio mia! — la ĝojo de la malriĉaj infanoj estas ĉiela donaco. Ĝi ŝtelas sin en la koron de la orfa maljunulo kaj ĝi fabelas tiajn rakontojn, kiajn neniam povis fabeli al mi — patrina buŝo... Rigardu, sinjora moŝto, ĉi tiun pugnograndan ŝueton! Al la eta Magdalenjo de la korto-balaisto ĝi apartenas kaj morgaŭ Dio repagos la plandumon, kiam ridetantaj infanlipoj ekkrios: 'Bela ŝueto!... mia ŝueto!'... Jen pro kio mi petis por la plandado la ĝojon de du infanoj..."

Dolora ĝojo karesis mian koron (болезненная радость ласкала моё сердце). Mi ne rememoras (я не вспоминаю = я не запомнил), kiel mi forlasis la mizeran ŝuflikiston (как я покинул бедного сапожника), sed tion mi scias (но то я знаю = но я знаю точно), ke multajn semajnojn mi serĉis truojn sur infanŝuoj (что многие недели я искал дыры на детских туфлях) kaj sincere bedaŭris (и искренне жалел), ke mi ne scipovas flikadi (что я не умею латать), plandadi (подбивать /обувь/)...

Dolora ĝojo karesis mian koron. Mi ne rememoras, kiel mi forlasis la mizeran ŝuflikiston, sed tion mi scias, ke multajn semajnojn mi serĉis truojn sur infanŝuoj kaj sincere bedaŭris, ke mi ne scipovas flikadi, plandadi...

Ĉio pasis (всё прошло). La senpaga ŝuflikisto de cent kaj cent paroj da infanŝuetoj (бесплатный латальщик сотен и сотен пар детских туфелек) jam transloĝiĝis por ĉiam al la nekonata mondo (уже переселился навсегда в неведомый мир) kaj lasis siajn ilojn orfaj (и оставил свои инструменты в одиночестве: «сиротливыми»). Ho kiel mi deziris (о, как я желал), ke lian ĉerkon akompanu (чтобы его гроб сопровождала) tuta armeo da dankemaj infanaj koroj (целая толпа: «армия, войско» благодарных детских сердец: danki – благодарить), sed ĝin sekvis nur lignomiena pastro (но за ним следовал только священник с деревянным лицом: «миной»: mieno – выражение лица, мина), alkomandita policano kaj mi (присланный полицейский и я: komandi – командовать, приказывать).

Ĉio pasis. La senpaga ŝuflikisto de cent kaj cent paroj da infanŝuetoj jam transloĝiĝis por ĉiam al la nekonata mondo kaj lasis siajn ilojn orfaj. Ho kiel mi deziris, ke lian ĉerkon akompanu tuta armeo da dankemaj infanaj koroj, sed ĝin sekvis nur lignomiena pastro, alkomandita policano kaj mi.

Uragano

(Ураган)

La aero ardas (воздух пылает: arda – полыхающий, раскалённый), rokopeze kuŝas (тяжело, как скала, лежит: roko – скала, утёс, peza – тяжёлый), gorĝojn premas (глотки сжимает), sufokadas la mizerajn pariojn (душит несчастных парий), kiuj kun ĉifonkovrita nudeco (которые с покрытой лохмотьями наготой: ĉifono – лоскут, тряпка) preskaŭ senvive sterniĝas en ombro (почти безжизненно стелятся в тени: sterni – стелить) ĉe la piedo de monto (у подножия горы). Ĉu bestoj aŭ homoj (звери или люди)? Bestiĝintaj homoj (озверевшие люди). Kotkoloraj putraj korpoj (землистые: «цвета грязи» гнилые тела: koto – грязь) kun oscedantaj pusaj ulceroj (с зияющими гнойными язвами: oscedi – зевать; зиять). Lepruloj (прокажённые: lepro – проказа), pestfrapitaj veantaj karnoj (поражённые чумой стонущие тела: «плоти»: frapi – стучать, ударять; поражать). Infekta elspiraĵo vibras super ili (заразное дыхание дрожит над ними: spiri – дышать). La rusa zorgemo kunpelis ilin (русская заботливость/старательность согнала их: zorgi – заботиться, ухаживать) en la saman ŝafejon (в одну и ту же овчарню: ŝafo – овца, баран).

La aero ardas, rokopeze kuŝas, gorĝojn premas, sufokadas la mizerajn pariojn, kiuj kun ĉifonkovrita nudeco preskaŭ senvive sterniĝas en ombro ĉe la piedo de monto. Ĉu bestoj aŭ homoj? Bestiĝintaj homoj. Kotkoloraj putraj korpoj kun oscedantaj pusaj ulceroj. Lepruloj, pestfrapitaj veantaj karnoj. Infekta elspiraĵo vibras super ili. La rusa zorgemo kunpelis ilin en la saman ŝafejon.

Alta tabulbarilo (высокий дощатый забор: tabulo – доска, bari – преграждать, загораживать), kiel funebra brakumo (как скорбное объятие: brako – рука), ĉirkaŭas la valolulilon (окружает колыбель долины: luli – баюкать). Eternosonĝa (вечного сна/покоя: eterna – вечный, sonĝo – сновидение, грёза) nuptolito de la Morto (брачное ложе Смерти: nupto – свадьба, редк.).

Antaŭ la pordego (перед воротами), pentraĉita per gudra kalko (вымазанными дегтярной известью: pentri – рисовать, заниматься живописью; здесь – красить) staras du gardistoj (стоят два охранника: gardi – сторожить, охранять). Soldatoj (солдаты). La unua ortodoksa pravoslavo (первый – ортодоксальный православный). Ne (нет)! Malpli (меньше)! Sklavo de superstiĉoj (раб суеверий). La alia — mahometano (другой – мусульманин). Ne! Pli (больше)! Fatalisto (фаталист).

Alta tabulbarilo, kiel funebra brakumo, ĉirkaŭas la valolulilon. Eternosonĝa nuptolito de la Morto.

Antaŭ la pordego, pentraĉita per gudra kalko staras du gardistoj. Soldatoj. La unua ortodoksa pravoslavo. Ne! Malpli! Sklavo de superstiĉoj. La alia — mahometano. Ne! Pli! Fatalisto.

Ili staras rigide (они стоят неподвижно: «окоченело»: rigida – жёсткий, тугой; окоченелый) kiel statuoj de la indiferenteco (как статуи равнодушия), mute rigardas al la fora fono (безмолвно смотрят вдаль: «на далёкий фон»: fono – фон, задний план), kie al la alta senlimeco (где в высокую бесконечность: limo – граница, предел) boras sin pintaj turetoj de urbo (вонзаются остроконечные башенки города: bori – бурить, сверлить), vivanta en orienta luksomarĉo (живущего на восточном болоте роскоши: lukso – роскошь).

Ili staras rigide kiel statuoj de la indiferenteco, mute rigardas al la fora fono, kie al la alta senlimeco boras sin pintaj turetoj de urbo, vivanta en orienta luksomarĉo.

Silento (тишина)... silento... silento... Io ekmuĝas (что-то начинает реветь). La arda aero tremetas (раскалённый воздух подрагивает). Kolerbluaj nubokapoj (зловеще: «сердито» синие верхушки туч: kolera – сердитый, раздражённый, гневный, kapo – голова; вершина, верхушка, верхняя часть) aperas ĉe la horizonto (появляются на горизонте). La sunflavo baldaŭ pentras ilin helverdaj (солнечная желтизна вскоре окрашивает их ярко-зелёными = в ярко-зелёный цвет: flava – жёлтый, verda – зелёный). Ludas la koloroj (играют цвета). Flavon pelas la bruno (жёлтый цвет прогоняет коричневый). La suno ruliĝas en ruĝan vualon (солнце катится в красную завесу: ruli – катить)... Silka kareso de venteto (шёлковая ласка ветерка) kuras super la pejzaĝo (носится над пейзажем: kuri – бежать). Seka foliaro de fora arbaro trembruas (сухая листва далёкого леса шелестит: «дрожа шумит»: folio – лист, arbo – дерево, brui – шуметь).

— Pluvos (будет дождь: pluvo – дождь, pluvi – идти /о дожде/), — diras la unua gardisto (говорит первый охранник). La alia kapjesas (второй кивает: jesi – отвечать утвердительно).

Silento... silento... silento... Io ekmuĝas. La arda aero tremetas. Kolerbluaj nubokapoj aperas ĉe la horizonto. La sunflavo baldaŭ pentras ilin helverdaj. Ludas la koloroj. Flavon pelas la bruno. La suno ruliĝas en ruĝan vualon... Silka kareso de venteto kuras super la pejzaĝo. Seka foliaro de fora arbaro trembruas.

— Pluvos, — diras la unua gardisto. La alia kapjesas.

Nigra nubomonstro (чёрное облачное чудовище) etendas dise siajn amorfajn membrojn (простирает свои бесформенные члены: dise – врозь). Aperas la dua (появляется второе). Fajro zigzagas tra ilia korpo (огонь чертит зигзаги сквозь их тело). Obtuza tondrobruo (глухой шум грома: tondro – гром).

Nigra nubomonstro etendas dise siajn amorfajn membrojn. Aperas la dua. Fajro zigzagas tra ilia korpo. Obtuza tondrobruo.

— La unua fulmo en la jaro (первая гроза в /этом/ году: fulmo – молния), — rimarkas la pravoslavo (замечает православный). La mahometano mute kapjesas (мусульманин молча кивает).

Post la barilo lastfoje spiras (за забором в последний раз вздыхает) plata virinbrusto (плоская женская грудь: brusto – грудь): "Jesuo (Иисус)... prenu mian (возьми мою)... animon (душу)..."

Ekpluvas (начинается дождь). Grasaj akvoperloj tamburas (густые водяные жемчужины барабанят: grasa – жирный, толстый, akvo – вода, tamburo – барабан). Kip... kop... tit... tat... poste (потом) tatatata, kiel maŝinpafilo (как механическое ружьё: pafi – стрелять). La soifa tero (испытывающая жажду земля: soifo – жажда) avide trinkas (жадно пьёт). Vento hirtigas la buklojn de la arbaro (ветер ерошит кудри леса: hirta – взъерошенный, всклокоченный)... Zzzzzzzz... zzzzzz...

— La unua fulmo en la jaro, — rimarkas la pravoslavo. La mahometano mute kapjesas.

Post la barilo lastfoje spiras plata virinbrusto: "Jesuo... prenu mian... animon..."

Ekpluvas. Grasaj akvoperloj tamburas. Kip... kop... tit... tat... poste tatatata, kiel maŝinpafilo. La soifa tero avide trinkas. Vento hirtigas la buklojn de la arbaro... Zzzzzzzz... zzzzzz...

Fajro falas el la ĉielo (огонь падает с неба). La tero terurtremas (земля в ужасе дрожит: teruro – ужас). La vento ventegiĝas (ветер становится бурей: ventego – сильный ветер, буря). La nubomonstroj vomas oceanon (облачные чудовища извергают океан)...

En la proksimo la tero glutis fajron (вблизи земля поглотила огонь). Kolerruĝaj flamlangoj (зловеще красные языки пламени: kolera – сердитый, раздражённый, flamo – пламя) mokas la ĉielon (глумятся над небом: moki – насмехаться, издеваться).

— La kampodomo de Volodin brulas (загородный: «полевой» Володина горит: kampo – поле)... Kia tempesto (какая буря)... Dio juĝas (Бог судит), — timbalbutas la unua gardisto (в страхе бормочет первый охранник: balbuti – лепетать, бормотать), terurite palpebrumas al la ĉielo (перепуганно моргает на небо), trifoje krucon faras sur si (трижды делает крест на себе = крестится).

Muta ironio kurbigas la lipojn de la mahometano (немая ирония кривит губы мусульманина: kurba – кривой).

Fajro falas el la ĉielo. La tero terurtremas. La vento ventegiĝas. La nubomonstroj vomas oceanon...

En la proksimo la tero glutis fajron. Kolerruĝaj flamlangoj mokas la ĉielon.

— La kampodomo de Volodin brulas... Kia tempesto... Dio juĝas, — timbalbutas la unua gardisto, terurite palpebrumas al la ĉielo, trifoje krucon faras sur si.

Muta ironio kurbigas la lipojn de la mahometano.

— Kiel la milito (как война).

— Kial vi ne faras krucon (почему ты не крестишься: «не делаешь крест»)!

— Vi scias ja (ты знаешь ведь)... tataro ne havas krucon (татарин не имеет креста).

— Faru krucon (перекрестись)! Ĝi ŝirmos kontraŭ la fulmo (он защитит тебя от молнии: ŝirmi – заслонять, укрывать; охранять, защищать).

— Mi estas mahometano (я – мусульманин).

— Faru krucon aŭ iru for de mi (перекрестись или иди прочь от меня)!

— Kial (почему)?

— Kiel la milito.

— Kial vi ne faras krucon!

— Vi scias ja... tataro ne havas krucon.

— Faru krucon! Ĝi ŝirmos kontraŭ la fulmo.

— Mi estas mahometano.

— Faru krucon aŭ iru for de mi!

— Kial?

— Dio vidas ĉion (Бог видит всё), vidas vian senkredemon (видит твоё неверие: kredi – верить), mortbatos vin per fulmo (убьёт тебя молнией: morto – смерть, bati – бить, ударять)... Iru for de mi (иди прочь от меня)!

— Jen mia posteno (вот моя служба)... Vi timas la morton (ты боишься смерти)... He (не так ли: «эй»)?

— Mi timas nur Dion (я боюсь только Бога)... Faru krucon!

— Strange (странно), en danĝero vi timas Dion (в опасности ты боишься Бога). Oni nomas tian piecon mortotimo (/люди/ называют такую набожность страхом смерти)... He?!

— Senkredulo (неверующий)! Iru for (иди прочь)! Iru for aŭ faru krucon (или перекрестись)! – Pro timo li raŭke petegas (от страха он хрипло умоляет). Teruro streĉas liajn pupilojn (ужас расширяет: «напрягает» его зрачки).

— Faru krucon! Krucsignu vin (перекрестись: signo – знак, signi – обозначить; пометить знаком)!

— Dio vidas ĉion, vidas vian senkredemon, mortbatos vin per fulmo... Iru for de mi!

— Jen mia posteno... Vi timas la morton... He?

— Mi timas nur Dion... Faru krucon!

— Strange, en danĝero vi timas Dion. Oni nomas tian piecon mortotimo... He?!

— Senkredulo! Iru for! Iru for aŭ faru krucon! – Pro timo li raŭke petegas. Teruro streĉas liajn pupilojn.

— Faru krucon! Krucsignu vin!

La mahometano pro kompato faras krucon (мусульманин из-за жалости крестится). En mortotimo profundiĝinte (в страх смерти углубившись: profunda – глубокий) preĝadas la pravoslavo (молится православный).

Veoj krozadas post la barilo (стоны плавают за забором: krozi – крейсировать, плавать). La putraj korpoj proksimiĝas unu al alia (гнилые тела приближаются друг к другу: «одно к другому»). Ia nomo (какое-то имя) formorte (замирающе = слабо, еле слышно: formorti – отмирать, замирать) serĉas sian posedanton (ищет своего владельца): "Vjuha!... Vjuuha?" Respondo ne venas (ответ не доходит). Pervente flugas lia dolora ĝemo (по ветру летит его болезненный стон): "Vjuuha!... Vjuuuha!"

Iu ekmovas sin en la mizeramaso (кто-то начинает шевелиться в жалкой толпе/куче: amaso – толпа; масса, скопление, куча), kun laca rampo trenas sin al la voĉo (усталым ползком тащится к голосу: rampi – ползти). Knabino (девушка), iam beleta (когда-то хорошенькая), nun vivanta skeleto (теперь живой скелет), sur kiu la hontemo ankoraŭ lasis kelkajn ĉifonojn (на котором стыдливость ещё оставила несколько лохмотьев).

La mahometano pro kompato faras krucon. En mortotimo profundiĝinte preĝadas la pravoslavo.

Veoj krozadas post la barilo. La putraj korpoj proksimiĝas unu al alia. Ia nomo formorte serĉas sian posedanton: "Vjuha!... Vjuuha?" Respondo ne venas. Pervente flugas lia dolora ĝemo: "Vjuuha!... Vjuuuha!"

Iu ekmovas sin en la mizeramaso, kun laca rampo trenas sin al la voĉo. Knabino, iam beleta, nun vivanta skeleto, sur kiu la hontemo ankoraŭ lasis kelkajn ĉifonojn.

— Vjuha! Vjuha! — lamentas stertore la voĉo (причитает хрипло голос).

— Ĉu vi vokis min (ты звал меня), Omar?... Ĉu tro sufere (разве слишком мучительно)?

— Jam ne (уже нет)... baldaŭ (скоро)... mi volis ankoraŭfoje vidi vin (я хотел ещё раз увидеть тебя)... Vjuha...

— Ni ne renkontiĝos plu (мы не встретимся больше: renkonti – встречать)...

— Ne (нет)... neniam (никогда)... Donu (дай)... donu... la manon (руку)...

Kripla osta manplato leviĝas (увечная костлявая ладонь поднимается: osto – кость, levi – поднимать), manon serĉas (руку ищет). La fingrojn de ĝi (пальцы её) jam antaŭlonge formanĝis la lepro (уже давно съела проказа: longa – длинный; долгий, antaŭlonge – давно). Senforte ĝi kuŝiĝas (бессильно она ложится: kuŝi – лежать) en la vundoplenan maneton (на израненную: «полную ран» ручку), tremas (дрожит), inertiĝas (слабеет: inerta – инертный; пассивный, бездеятельный), rigidiĝas (коченеет)...

— Al la buŝo (ко рту)... al mia buŝo (к моему рту)... metu (приложи)... metu ĝin (её)...

La deformiĝintaj lipoj (изуродованные губы: deformi – деформировать) pintiĝas je monstrokiso (заостряются = вытягиваются в чудовищном поцелуе: pinta – остроконечный, kiso – поцелуй).

— Vjuha! Vjuha! — lamentas stertore la voĉo.

— Ĉu vi vokis min, Omar?... Ĉu tro sufere?

— Jam ne... baldaŭ... mi volis ankoraŭfoje vidi vin... Vjuha...

— Ni ne renkontiĝos plu...

— Ne... neniam... Donu... donu... la manon...

Kripla osta manplato leviĝas, manon serĉas. La fingrojn de ĝi jam antaŭlonge formanĝis la lepro. Senforte ĝi kuŝiĝas en la vundoplenan maneton, tremas, inertiĝas, rigidiĝas...

— Al la buŝo... al mia buŝo... metu... metu ĝin...

La deformiĝintaj lipoj pintiĝas je monstrokiso.

La tempesto ekblekas (буря начинает реветь: bleki – кричать /о животных/). Fajrovojoj kruciĝas (огненные дорожки перекрещиваются: kruco – крест) sur la peĉnigra firmamento (на чёрном, как смоль, небосводе: peĉo – смола). Gigantaj kotkolonoj (гигантские столбы грязи: koto – грязь) leviĝas el la tero (поднимаются с земли), kun danca kurego valsas sur la vojo (кружась, носятся: «танцующим бегом кружатся» по дороге: danci – танцевать, плясать, valsi – вальсировать, кружиться). La abundo de nubofontoj (обилие фонтанов туч: fonto – источник, родник) kun surdiga susuro fluas (с оглушительным шипением течёт: surda – глухой, susuro – шелест, шуршание)... La ĉielo tremas (небо содрогается). La ventego ĝemas (буря стонет), veas (причитает), krias (кричит), kvazaŭ mil gravedaj virinoj (будто бы тысяча беременных женщин) akuŝus en ĝi (рожали в нём). La arbaro knaras (лес скрипит), krakas (трещит). Rifuĝantaj bestoj cerbfende bojas (спасающиеся животные пронзительно: «мозгоразрывающе» лают: rifuĝi – скрываться, cerbo – мозг, fendi – расщеплять, раскалывать), blekas (кричат)... La ventego mordadas la barilon (шторм впивается в забор: mordi – кусать), disŝiras ĝin (разрывает его). Kiel senformaj fabelbirdoj (как бесформенные сказочные птицы: fabelo – сказка) krozadas la barilpecoj super la kompatinduloj (плавают куски забора над беднягами). La fulmoj ruĝokulajn fajrosignalojn ekbruligas (молнии красноглазые огненные знаки зажигают: ruĝa – красный, bruli – гореть, signalo – сигнал, знак) ĉirkaŭe ĉe la horizonto (вокруг у горизонта). Voĉĥaoso (хаос голосов), pelata de la tempesto (гонимый бурей), lamentas (причитает), ekploras (начинает плакать), mutiĝas (немеет: muta – немой)... kriveadas (пронзительно: «крикливо» стонет: krii – кричать), hurlas (воет), formortas (замирает)... Jen la uragano (вот /таков/ ураган).

La tempesto ekblekas. Fajrovojoj kruciĝas sur la peĉnigra firmamento. Gigantaj kotkolonoj leviĝas el la tero, kun danca kurego valsas sur la vojo. La abundo de nubofontoj kun surdiga susuro fluas... La ĉielo tremas. La ventego ĝemas, veas, krias, kvazaŭ mil gravedaj virinoj akuŝus en ĝi. La arbaro knaras, krakas. Rifuĝantaj bestoj cerbfende bojas, blekas... La ventego mordadas la barilon, disŝiras ĝin. Kiel senformaj fabelbirdoj krozadas la barilpecoj super la kompatinduloj. La fulmoj ruĝokulajn fajrosignalojn ekbruligas ĉirkaŭe ĉe la horizonto. Voĉĥaoso, pelata de la tempesto, lamentas, ekploras, mutiĝas... kriveadas, hurlas, formortas... Jen la uragano.

Kiel korpiĝinta venĝo (как воплощённая месть: korpo – тело), pro miljaraj torturoj (за тысячелетние пытки), leviĝas el la mizeruloj (поднимается из бедняков) — viro (мужчина). Lian veston jam delonge ĉifonpuntigis (его одежду уже давно продырявило: «истрепало в кружева»: ĉifono – лоскут, тряпка, punto – кружево) la ungtaŭza suferado (изматывающее страдание: ungo – ноготь, коготь, taŭzi – трепать, мять), nun la ventego tirŝiradas ĝin (теперь шторм срывает её: tiri – тянуть, ŝiri – рвать) de lia ostokorpo (с его костлявого тела). La ulcerplenajn brakojn (изъязвлённые: «полные язв» руки) li etendas al la furiozanta ĉielo (он протягивает к бушующему небу), minace skuas la kriplajn pugnojn (угрожающе трясёт искалеченными кулаками: minaci – угрожать).

Kiel korpiĝinta venĝo, pro miljaraj torturoj, leviĝas el la mizeruloj — viro. Lian veston jam delonge ĉifonpuntigis la ungtaŭza suferado, nun la ventego tirŝiradas ĝin de lia ostokorpo. La ulcerplenajn brakojn li etendas al la furiozanta ĉielo, minace skuas la kriplajn pugnojn.

— Mi estas la vivanta pesto (я – живая чума), sendita de Dio en la mondon (посланная Богом в мир), por purigi ĝin (чтобы очистить его: pura – чистый)!

Per longaj ventoluktaj paŝoj (длинными шагами против ветра: «борющимися с ветром»: lukti – бороться) li ekiras al la eltordita pordego (он идёт к вывороченным воротам). La uragrano sovaĝe ludas (ураган дико играет) kun lia vila hararo (с его растрёпанными волосами). La bukloj (пряди волос, кудри), kiel alĉenitaj viperoj (как прицепленные гадюки: ĉeno – цепь, ĉeni – сковывать), kun senpova furoro kaptadas al la folioj (с бессильной яростью хватаются за листья: furoro – фурор, шумный успех; здесь – ярость, kapti – поймать, схватить) erarflugantaj en la aero (хаотично носящиеся в воздухе: erari – ошибаться, erarvagi – блуждать, плутать, flugi – летать)... Li preterpasas la gardistojn (он проходит мимо охранников).

Tiujn la teruro premboris en la teron (тех ужас вжал: «вкрутил» в землю: premi – нажимать, сжимать, bori – сверлить, буравить). Kun korbatiga veado li kuras antaŭen (с душераздирающим: «заставляющим сердце биться» стоном он бежит вперёд: bati – бить)... sencele (бесцельно: celo – цель)...

— Ve (увы)... ve... milfoje ve al vi (тысячу раз увы тебе), mondo de fieruloj (мир гордецов: fiera – гордый)! Mi estas la uragano de la vivo (я – ураган жизни). Spiraĵon de la morto mi portas en mi (дыхание смерти я несу в себе)... Ve! Ve!

— He! Kien (куда)?

— Mi estas la vivanta pesto, sendita de Dio en la mondon, por purigi ĝin!

Per longaj ventoluktaj paŝoj li ekiras al la eltordita pordego. La uragrano sovaĝe ludas kun lia vila hararo. La bukloj, kiel alĉenitaj viperoj, kun senpova furoro kaptadas al la folioj erarflugantaj en la aero... Li preterpasas la gardistojn.

Tiujn la teruro premboris en la teron. Kun korbatiga veado li kuras antaŭen... sencele...

— Ve... ve... milfoje ve al vi, mondo de fieruloj! Mi estas la uragano de la vivo. Spiraĵon de la morto mi portas en mi... Ve! Ve!

— He! Kien?

La alkrio de la mahometano haltigas lin (окрик мусульманина останавливает его). La vivanta skeleto (живой скелет) kun rikana ridego returnas sin (с насмешливым хохотом оборачивается). En liaj larĝaj pupiloj (в его широких зрачках) ekbrilas straba lumo de la frenezo (вспыхивает кривой свет безумия: strabi – косить /глазами/). Li ekridas (он начинает смеяться)... iras plu (идёт дальше)... kantvoĉe krias (нараспев кричит: kanti – петь, voĉo – голос) siajn ordonojn al la elementoj (свои приказы стихиям).

— Bruu (шуми)... bruu, vento (ветер), skuu la putrajn branĉojn (тряси гнилые ветки)! La venĝodio naskis filon (бог мщения породил сына: venĝo – месть). Hahahaha! Bruu, bruu vento, skuu la putrajn branĉojn! Estos nova rikolto (будет новый урожай: rikolti – пожинать, собирать урожай)... bela (прекрасный) rikolto... hahaha! La vivo de la homaro (жизнь человечества: homo – человек)...

— Haltu (остановись)! — la mahometano bruas plengorĝe (мусульманин шумит во всё горло: «полным горлом»: gorĝo – горло), eklevas sian pafilon al la ŝultro (поднимает своё ружьё к плечу).

La alkrio de la mahometano haltigas lin. La vivanta skeleto kun rikana ridego returnas sin. En liaj larĝaj pupiloj ekbrilas straba lumo de la frenezo. Li ekridas... iras plu... kantvoĉe krias siajn ordonojn al la elementoj.

— Bruu... bruu, vento, skuu la putrajn branĉojn! La venĝodio naskis filon. Hahahaha! Bruu, bruu vento, skuu la putrajn branĉojn! Estos nova rikolto... bela rikolto... hahaha! La vivo de la homaro...

— Haltu! — la mahometano bruas plengorĝe, eklevas sian pafilon al la ŝultro.

Fulmofajro falas inter ili (огонь молнии падает между ними: fulmo – молния). La forto de la detonacio (сила взрыва) ekŝancelas la gardiston (шатает охранника). Per la pafilo li apogas sin (ружьём он подпирает себя = он облокачивается о ружьё)... El la lipoj de la pravoslavo plore singulte (из губ православного со всхлипом: plorsingulti – всхлипывать) gargariĝas la (полощется: gargari – полоскать) "Jesuokristohelpumin (Иисусхристоспомогимне)!". Li spasme premas sin al la tero (он судорожно прижимается к земле).

La ĥoro de la mortotimo (хор страха смерти) psalmas post la barilo (поёт за забором: psalmi – петь псалмы). Lepruloj (прокажённые), blukorpaj pestuloj (чумные с синими телами: blua – синий) kroĉas sin al la vivo (цепляются за жизнь). La frenezulo ekiras al la urbo (безумец идёт к городу). La ventego repelas lian voĉon (буря доносит: «гонит обратно» его голос: peli – гнать).

Fulmofajro falas inter ili. La forto de la detonacio ekŝancelas la gardiston. Per la pafilo li apogas sin... El la lipoj de la pravoslavo plore singulte gargariĝas la "Jesuokristohelpumin!". Li spasme premas sin al la tero.

La ĥoro de la mortotimo psalmas post la barilo. Lepruloj, blukorpaj pestuloj kroĉas sin al la vivo. La frenezulo ekiras al la urbo. La ventego repelas lian voĉon.

— Mi estas la vivanta pesto (я – живая чума)! Leprosango makulas mian mantelon (прокажённая кровь пачкает мой плащ: makulo – пятно). Hahahaha! Mi sternos ĝin sur la palacojn (я постелю его на дворцы)... –ita... –rigi... –don...

La ventokaprico disŝiras la plion (порыв: «каприз» ветра обрывает остальное: «большее»).

— Mi estas la vivanta pesto! Leprosango makulas mian mantelon. Hahahaha! Mi sternos ĝin sur la palacojn... –ita... –rigi... –don...

La ventokaprico disŝiras la plion.

La devo vipas je konscio la mahometanon (долг бьёт по сознанию мусульманина: vipi – хлестать). Ankoraŭ alia (ещё другой = ещё один). La teruro (ужас). En la urbo vivas lia virino kun infano (в городе живёт его женщина с ребёнком). La infano estas pli ol la virino (ребёнок – больше, чем женщина)... Li ekkaptas la pafilon (он хватает ружьё), ektiras la ĉanon (дёргает курок). La kuglo celperdas (пуля не попадает: «теряет цель»: perdi – терять). Ekscito tremigas liajn manojn (возбуждение заставляет дрожать его руки)... Li ripetas (он повторяет)... Ne trafas (не попадает)... Ruĝa furoro sufokadas lin (раскалённая, пылающая: «красная» ярость душит его), ekflamigas lian cerbon (воспламеняет его мозг: flamo – пламя)... Li denove celas (он снова целится)...

— Rabia hundo (бешеная собака), mortaĉu (сдохни: morti – умереть)! Ci (ты)... ci... devas mortaĉi (должен сдохнуть)... ci, rabia...

La devo vipas je konscio la mahometanon. Ankoraŭ alia. La teruro. En la urbo vivas lia virino kun infano. La infano estas pli ol la virino... Li ekkaptas la pafilon, ektiras la ĉanon. La kuglo celperdas. Ekscito tremigas liajn manojn... Li ripetas... Ne trafas... Ruĝa furoro sufokadas lin, ekflamigas lian cerbon... Li denove celas...

— Rabia hundo, mortaĉu! Ci... ci... devas mortaĉi... ci, rabia...

Subite ringo de muskolaj brakoj (внезапно кольцо мускулистых рук) premas suben liajn brakojn (сжимает вниз его руки). La armilo falas teren (оружие падает на землю). La ringo ne cedas (кольцо не ослабевает: cedi – уступить, поддаться), spasme tenas lin (судорожно держит его). Li baraktas (он мечется: barakti – метаться, барахтаться, трепетать)... fine elŝiras sin (наконец, вырывается).

Kun sangvualitaj okuloj (с налитыми кровью глазами: sango – кровь) du viroj staras unu kontraŭ alia (двое мужчин стоят друг против друга: «один против другого»). La du gurdistoj (два охранника). En la mieno de la unua (в выражении лица первого) baraktas la ruĝa furoro (трепещет пылающая ярость), en tiu de la alia (в том /выражении лица/ другого) grimacas bigota fanatismo (кривится ханжеский фанатизм: grimaci – гримасничать, кривляться).

— Ne! Ne mortigu lin (не убивай его: morti – умереть)! Ĉu vi ne aŭdis (разве ты не слышал)? Dio sendis lin (Бог послал его). Ĉu vi ne aŭdis?! Ne! Ne mortigu lin! Mi ne volas (я не хочу), mi ne lasas (я не позволяю)...

Subite ringo de muskolaj brakoj premas suben liajn brakojn. La armilo falas teren. La ringo ne cedas, spasme tenas lin. Li baraktas... fine elŝiras sin.

Kun sangvualitaj okuloj du viroj staras unu kontraŭ alia. La du gurdistoj. En la mieno de la unua baraktas la ruĝa furoro, en tiu de la alia grimacas bigota fanatismo.

— Ne! Ne mortigu lin! Ĉu vi ne aŭdis? Dio sendis lin. Ĉu vi ne aŭdis?! Ne! Ne mortigu lin! Mi ne volas, mi ne lasas...

Fora krio kantas en la vento (далёкий крик поёт на ветру): "mi estas la vivanta pesto".

La du gardistoj ekluktas (два охранника начинают бороться). Muskoloj streĉiĝas (мышцы напрягаются: streĉi – напрячь, натянуть). Spirado stertoras (дыхание хрипит). Sanga muko fluas (кровавая слизь течёт). Beste sovaĝa fariĝas tiu (по-звериному диким делается тот), kiu petegis ĝis nun (кто умолял до сих пор). Vivo kaj Morto ŝiras (Жизнь и Смерть рвут), taŭzas unu la alian (треплют друг друга).

"Leprosango makulas mian mantelon!... Hahahaha!"

Fora krio kantas en la vento: "mi estas la vivanta pesto".

La du gardistoj ekluktas. Muskoloj streĉiĝas. Spirado stertoras. Sanga muko fluas. Beste sovaĝa fariĝas tiu, kiu petegis ĝis nun. Vivo kaj Morto ŝiras, taŭzas unu la alian.

"Leprosango makulas mian mantelon!... Hahahaha!"

*

La vento ankoraŭ siblas (ветер ещё шипит), fajfas mokan melodion (свистит насмешливую мелодию). Ĉe la horizonto viola lumo heliĝas (у горизонта фиолетовый свет бледнеет: hela – яркий; светлый). La fantomlumo disfluas (призрачный свет растекается: fantomo – призрак) super la detruita pejzaĝo (над уничтоженным пейзажем).

La vento ankoraŭ siblas, fajfas mokan melodion. Ĉe la horizonto viola lumo heliĝas. La fantomlumo disfluas super la detruita pejzaĝo.

Silento (тишина)... silento... kortremiga silento (приводящая в трепет тишина: koro – сердце)... La ĉiela fajrodisko (небесный огненный диск) el la fendiĝintaj nuboj (из разошедшихся туч: fendiĝi – расколоться, треснуть) ĵetas radiojn al du senmovaj figuroj (бросает лучи на две неподвижные фигуры). Paralizita rigardo de la pravoslavo (застывший: «парализованный» взгляд православного) fiksiĝas al du sangaj (фиксируется, закрепляется = пристально смотрит на два налитых кровью: «кровавых»: fiksi – зафиксировать, закрепить) senmove vitraj okuloj (неподвижно стеклянных глаза)...

La suno desegnas monstroombrojn sur la sablo (солнце рисует тени чудовищ на песке: desegni – рисовать, чертить, ombro – тень).

Silento... silento... kortremiga silento... La ĉiela fajrodisko el la fendiĝintaj nuboj ĵetas radiojn al du senmovaj figuroj. Paralizita rigardo de la pravoslavo fiksiĝas al du sangaj senmove vitraj okuloj...

La suno desegnas monstroombrojn sur la sablo.

Unu el la kvar

(Один из четверых)

Rufus adiaŭis de siaj geamatoj (Руфус попрощался со своими любимыми /людьми/). Tia disiĝo ofte okazis (такое расставание часто случалось: disiĝi – расстаться, разойтись). Li estis soldato (он был солдатом/рядовым) en la ekzekutista taĉmento (в отряде палачей: ekzekuti – казнить) ĉe la pretorio en Jerusalemo (при претории в Иерусалиме). Nun la deĵora devo (теперь долг дежурства, служебная необходимость: deĵori – дежурить) vokis lin (звала его). Post kelkaj tagoj denove li havos tempon (через несколько дней снова у него будет время) por ĉirkaŭpreni la blankan korpon de sia virino (чтобы обнять: «обхватить» белое тело своей женщины: preni – брать) kaj kisi la frunton de sia fileto (и поцеловать лоб своего сынишки). Tamen hodiaŭ volonte li estus restinta (однако сегодня охотно он остался бы) ĉe sia familio (у своей семьи), ĉar la tago promesis ion eksterordinaran por li (потому что день обещал нечто необычайное для него). Eble tiun ĉi tagon efektiviĝos lia sola deziro (возможно, в этот день осуществится его единственное желание: efekiva – действительный, настоящий) kaj flugos for de li la doloro (и улетит прочь от него = и оставит его боль), kiu konstante turmentis lian patran koron (которая постоянно мучила его отцовское сердце).

Rufus adiaŭis de siaj geamatoj. Tia disiĝo ofte okazis. Li estis soldato en la ekzekutista taĉmento ĉe la pretorio en Jerusalemo. Nun la deĵora devo vokis lin. Post kelkaj tagoj denove li havos tempon por ĉirkaŭpreni la blankan korpon de sia virino kaj kisi la frunton de sia fileto. Tamen hodiaŭ volonte li estus restinta ĉe sia familio, ĉar la tago promesis ion eksterordinaran por li. Eble tiun ĉi tagon efektiviĝos lia sola deziro kaj flugos for de li la doloro, kiu konstante turmentis lian patran koron.

Disciplinsklava (раб дисциплины, подчинённый дисциплине: sklavo – раб), tre vulgara (очень вульгарный, грубый), eĉ kruela li estis (даже жесток он был), sed ĉiufoje (но каждый раз), kiam li rigardis al la blindaj okuloj de sia fileto (когда он смотрел в слепые глаза своего сынишки), stranga emocio regis lin (странное волнение овладевало им: regi – править, властвовать). Korŝiran taŭzantan doloron li portis en si (душераздирающую изматывающую боль он носил в себе: ŝiri – рвать) kaj enviis la patrinon (и завидовал матери), kiu havis larmojn (у которой были слёзы). La eta blindulo havis ĉion el li (маленький слепец имел всё от него: «из него»), kio estis nomebla (что можно было назвать: nomi – называть) — homa (человеческим). Ne mirinde (не удивительно: miri – удивляться)! ONI edukis lin en kazernoj (/люди/ воспитывали его в казармах) kaj lia sintenado devis respeguli ĉie (и его поведение должно было отражать везде: spegulo – зеркало) la potencon de Romo (могущество Рима). Ne koro (не сердце), sed disciplino batadis en lia brusto (но дисциплина билась в его груди). Tiu sensenta disciplino nur tiam eksilentis (эта бесчувственная дисциплина только тогда замолкала: sento – чувство), kiam la infanaj manetoj karese palpadis lian vizaĝon (когда детские ручки нежно ощупывали его лицо). Tiam la katenoj de la ĉiama disciplino falis (тогда оковы постоянной дисциплины спадали), kaj li fariĝis (и он становился) — homo (человеком).

Redoni la vidon al la blinduleto (вернуть зрение маленькому слепцу: doni – дать, vidi – видеть) estis lia sola deziro (было его единственным желанием), sed nek la ĥaldeaj saĝuloj (но ни халдейские мудрецы), nek la plej famaj sorĉistinoj povis helpi (ни самые знаменитые колдуньи не смогли помочь: sorĉi – колдовать), eĉ la potencaj dioj de Romo (даже могущественные боги Рима) montriĝis senpovaj (оказались бессильными: montri – показывать). Kiom da espero neniiĝinta (сколько погибшей надежды: nenio – ничто, neniiĝi – исчезнуть, уничтожиться)!