Menaŝe levis la kapon, rigardis la rabenon kaj danke kisis lian manon. Jen la rabeno divenis lian penson kaj li nun povas plenumi la lastan deziron de la malgranda Lejzer, la lastan deziron de sia trezoro... Li leviĝis kaj ekiris al la pordo.

La infano senĉese, kvazaŭ maŝine, kantis solan frazon:

– Jesueton al mi... Jesueton al mi... al mi... al mi...

La kandelo ekflagris, kaj la virino kun terurita gesto ŝirmis la flameton, ke la aerblovo ne estingu ĝin.

Menaŝe kun senpacience batanta koro (с нетерпеливо бьющимся сердцем) staris ĉe la pordego de la domo (стоял у ворот дома). Li atendis la elvenon de la betlehemanoj (он ждал выхода вифлеемцев). Transiri al la kontraŭa flanko li ne kuraĝis (перейти на противоположную сторону он не осмелился), kvankam la strato estis senhoma kaj malluma (хотя улица была безлюдной и тёмной). Longe li atendis (долго он ждал), ĝis fine la pordego de Lukjanov malfermiĝis (пока, наконец, ворота Лукьянова не открылись) kaj la betlehemanoj kun la iluminita stalo elvenis (и вифлеемцы с освещённым вертепом вышли) kaj kantante ekiris al la najbara domo (и, напевая, пошли к соседнему дому). Menaŝe sentis (чувствовал), kvazaŭ iu premadus lian gorĝon (словно кто-то сжимал его горло), ĉar lia voĉo raŭke (потому что его голос хрипло) obtuze sonis (глухо звучал).

– Hej, kristanoj (эй, христиане)... bonaj (добрые) kristanoj...

Menaŝe kun senpacience batanta koro staris ĉe la pordego de la domo. Li atendis la elvenon de la betlehemanoj. Transiri al la kontraŭa flanko li ne kuraĝis, kvankam la strato estis senhoma kaj malluma. Longe li atendis, ĝis fine la pordego de Lukjanov malfermiĝis kaj la betlehemanoj kun la iluminita stalo elvenis kaj kantante ekiris al la najbara domo. Menaŝe sentis, kvazaŭ iu premadus lian gorĝon, ĉar lia voĉo raŭke obtuze sonis.

– Hej, kristanoj... bonaj kristanoj...

La tri betlehemanoj jam atingis la najbaran pordegon (три вифлеемца уже достигли соседних ворот). En la oreloj de Menaŝe postuleme (в ушах Менаше требовательно: postuli – требовать) senĉese zumis (непрерывно жужжало): "Jesueton al mi... al mi... al mi... al mi...!" Kun humila (смиренным), peteganta voĉo (умоляющим голосом), serĉante la konvenajn vortojn (ища подходящие слова), li balbutadis en sia malespero (он лепетал в своём отчаянии).

– Hej, haltu (остановитесь)!... Haltu, bonaj kristanoj!

La tri knaboj turnis sin al li (три мальчика повернулись к нему).

– He, kiu (эй, кто /ты/)? – demandis la longstatura (спросил долговязый).

Menaŝe luktis kontraŭ la larmoj (боролся со слезами: «против слёз»), kiuj ŝajnis flui interne al lia gorĝo (которые, казалось, текли: «казались течь» внутри к его горлу).

– Menaŝe... la servisto de la sinagogo (служитель синагоги)... mi loĝas ĉi tie (я живу здесь)... en tiu ĉi domo (в этом доме)...

– Nu, judo (ну, еврей), kion vi volas (что ты хочешь)?... Ĉu vi gluiĝis en la koto (ты влип в грязь: «приклеился в грязи»: glui – клеить)?

La tri betlehemanoj jam atingis la najbaran pordegon. En la oreloj de Menaŝe postuleme senĉese zumis: "Jesueton al mi... al mi... al mi... al mi...!" Kun humila, peteganta voĉo, serĉante la konvenajn vortojn, li balbutadis en sia malespero.

– Hej, haltu!... Haltu, bonaj kristanoj!

La tri knaboj turnis sin al li.

– He, kiu? – demandis la longstatura.

Menaŝe luktis kontraŭ la larmoj, kiuj ŝajnis flui interne al lia gorĝo.

– Menaŝe... la servisto de la sinagogo... mi loĝas ĉi tie... en tiu ĉi domo...

– Nu, judo, kion vi volas?... Ĉu vi gluiĝis en la koto?

La senkora ridado de la tri knaboj (бессердечный смех троих мальчиков) akre ektranĉis la koron (остро порезал сердце) de Menaŝe, sed en liaj oreloj postuleme zumis kaj zumis (но в его ушах требовательно жужжало и жужжало): "Jesueton al mi... al mi...!" Kun humila, peteganta voĉo, serĉante la konvenajn vortojn, li balbutadis en sia malespero.

– La malgranda Lejzer... li volas vidi Jesueton (он хочет видеть Иисуса)... Li estas infano (он – ребёнок)… bonaj kristanoj, li estas mortanta (он умирает) kaj li deziras vidi Jesueton (и он желает видеть Иисуса)... la malgranda Lejzer... Kompatu lin (пожалейте его), bonaj kristanoj... la malgranda Lejzer...

La tri knaboj embarasite rigardis unu la alian (три мальчика в замешательстве смотрели друг на друга: embarasi – затруднять, мешать), staris senkonsile (стояли в нерешительности, не зная, как быть: «без советов»: konsili – советовать), hezitante (колеблясь). Fine la longstatura ekridis (наконец долговязый засмеялся).

– Haha, tiu ĉi judo freneziĝis (этот еврей сошёл с ума)... Certe li estas freneza (конечно, он сумасшедший)... Nu, ni iru (идём)!

La senkora ridado de la tri knaboj akre ektranĉis la koron de Menaŝe, sed en liaj oreloj postuleme zumis kaj zumis: "Jesueton al mi... al mi...!" Kun humila, peteganta voĉo, serĉante la konvenajn vortojn, li balbutadis en sia malespero.

– La malgranda Lejzer... li volas vidi Jesueton... Li estas infano... bonaj kristanoj, li estas mortanta kaj li deziras vidi Jesueton... la malgranda Lejzer... Kompatu lin, bonaj kristanoj... la malgranda Lejzer...

La tri knaboj embarasite rigardis unu la alian, staris senkonsile, hezitante. Fine la longstatura ekridis.

– Haha, tiu ĉi judo freneziĝis... Certe li estas freneza... Nu, ni iru!

Menaŝe falis surgenuen (упал на колени: genuo – колено), la peltborderitan ĉapelon deprenis (отороченную мехом шляпу снял: pelto – мех, bordero – кайма, borderi – окаймлять) kaj korŝire petegis (и душераздирающе умолял).

– La malgranda Lejzer estas mortanta... li volas vidi Jesueton... la malgranda Lejzer... bonaj kristanoj... kompatu... kompatu min (пожалейте меня)... li estas mortanta... la malgranda Lejzer... malgranda Lejzer mortos kaj li (маленький Лазарь умрёт, а он)... kaj li... "Pacon al homoj sur la tero... Gloron al Dio..." Kristanoj, la malgranda Lejzer...

Menaŝe falis surgenuen, la peltborderitan ĉapelon deprenis kaj korŝire petegis.

– La malgranda Lejzer estas mortanta... li volas vidi Jesueton... la malgranda Lejzer... bonaj kristanoj... kompatu... kompatu min... li estas mortanta... la malgranda Lejzer... malgranda Lejzer mortos kaj li... kaj li... "Pacon al homoj sur la tero... Gloron al Dio..." Kristanoj, la malgranda Lejzer...

La longstatura knabo jam senpacienciĝis (долговязый мальчик уже потерял терпение: «лишился терпения»: pacienco – терпение) kaj urĝigis la eniron en la domon de Averkiev (и торопился войти: «делал неотложным, подгонял вход» в дом Аверкиева: urĝa – срочный, неотложный). La du aliaj hezitis (двое других колебались), eble emociiĝis (возможно, взволновались), kvankam tute ne povis kompreni la situacion (хотя совсем не могли понять ситуацию), kaj tiam malfermiĝis la pordego de Lukjanov (и тогда открылись ворота Лукьянова) kaj sur la sojlo aperis la malgranda Anĉjo (и на пороге появился маленький Аник) kun sia patrino (со своей матерью). Anĉjo tenis ornamitan branĉeton de abio (держал украшенную веточку ели) kaj ekiris al la kontraŭa flanko (и пошёл к противоположной стороне), al la domo (к дому), kie la malgranda Lejzer agoniis (где маленький Лазарь бился в агонии).

– Nu, iru (иди), Anĉjo! Diru al la malgranda Lejzer (скажи маленькому Лазарю), ke Jesueto portis lian abieton al ni (что Иисус принёс его ёлочку нам)!

La longstatura knabo jam senpacienciĝis kaj urĝigis la eniron en la domon de Averkiev. La du aliaj hezitis, eble emociiĝis, kvankam tute ne povis kompreni la situacion, kaj tiam malfermiĝis la pordego de Lukjanov kaj sur la sojlo aperis la malgranda Anĉjo kun sia patrino. Anĉjo tenis ornamitan branĉeton de abio kaj ekiris al la kontraŭa flanko, al la domo, kie la malgranda Lejzer agoniis.

– Nu, iru, Anĉjo! Diru al la malgranda Lejzer, ke Jesueto portis lian abieton al ni!

La virina voĉo sonis akre en la silento (женский голос прозвучал резко в тишине), kaj Menaŝe ekatentis (обратил внимание /на него/ = заметил его). Li rimarkis la etan ludkamaradon de sia fileto (он заметил маленького товарища по играм своего сыночка: ludi – играть, kamarado – товарищ). Senfina ĝojo kaj danko plenigis lian koron (бесконечная радость и благодарность наполнили его сердце) kaj saltante li kuris al la infano (и подпрыгивая, он подбежал к ребёнку). En kriaj frazoj eliĝis la ĝojo el li (в выкриках: «крикливых фразах» вырывалась радость из него).

– Jesueto venas al la malgranda Lejzer (Иисус приходит к маленькому Лазарю)... Ĉu vi vidas (вы видите)?... Jesueto venas al la mortanta juda infano (Иисус приходит к умирающему еврейскому ребёнку)... Anĉjo, la plej bona kristano (самый добрый христианин), portas al li abieton (несёт ему ёлочку)... al la malgranda Lejzer... Ĉu vi vidas?... al la malgranda mortanta Lejzer...

La virina voĉo sonis akre en la silento, kaj Menaŝe ekatentis. Li rimarkis la etan ludkamaradon de sia fileto. Senfina ĝojo kaj danko plenigis lian koron kaj saltante li kuris al la infano. En kriaj frazoj eliĝis la ĝojo el li.

– Jesueto venas al la malgranda Lejzer... Ĉu vi vidas?... Jesueto venas al la mortanta juda infano... Anĉjo, la plej bona kristano, portas al li abieton... al la malgranda Lejzer... Ĉu vi vidas?... al la malgranda mortanta Lejzer...

Menaŝe ekprenis la infanon (взял ребёнка), levis al si (поднял к себе = поднял на руки) kaj kure klopodis atingi sian domon (и бегом постарался достичь своего дома = и скорее побежал домой: klopodi – хлопотать, заботиться; стараться). El la tri betlehemanoj tiu (из троих вифлеемцев тот), kiu tenis la iluminitan stalon (который держал освещённый вертеп), senvorte ekiris al Menaŝe (безмолвно пошёл к Менаше). La plenvanga post kelkaj paŝoj sekvis lin (круглолицый через несколько шагов последовал за ним) kaj la altstatura (а долговязый) (kion fari sen betlehema stalo (что делать без вифлеемского вертепа)?) vole nevole paŝadis kune kun ili (волей-неволей шагал вместе с ними).

Menaŝe ekprenis la infanon, levis al si kaj kure klopodis atingi sian domon. El la tri betlehemanoj tiu, kiu tenis la iluminitan stalon, senvorte ekiris al Menaŝe. La plenvanga post kelkaj paŝoj sekvis lin kaj la altstatura (kion fari sen betlehema stalo?) vole nevole paŝadis kune kun ili.

Menaŝe larĝe malfermis sian pordon (широко открыл свою дверь). La kandeleto ekflagris (свечка вспыхнула). Anĉjo iris al la lito (подошёл к постели) kaj etendis la abieton al la malgranda Lejzer (и протянул ёлочку маленькому Лазарю), kiu jam kvazaŭ senkonscie stertoris (который уже почти: «словно» в беспамятстве: «бессознательно» хрипел: konscio – сознание). La tri betlehemanoj silente ekhaltis ĉe la sojlo (три вифлеемца молча остановились у порога). Miro (удивление), kortuŝa soleno (трогательная торжественность), sincera emocio alternis en ili (искреннее волнение чередовались в них), kaj unu post la alia deprenis sian ĉapelon (и один за другим /они/ сняли свою шляпу). La patrino (мать), kvazaŭ duonfreneze (словно полубезумно), ŝirmis la flamon de la kandelo (заслонила пламя свечи) per siaj manplatoj (своими ладонями). El la okuloj de la rabeno falis (из глаз раввина падали), falis abunde la larmoj (обильно слёзы).

Menaŝe larĝe malfermis sian pordon. La kandeleto ekflagris. Anĉjo iris al la lito kaj etendis la abieton al la malgranda Lejzer, kiu jam kvazaŭ senkonscie stertoris. La tri betlehemanoj silente ekhaltis ĉe la sojlo. Miro, kortuŝa soleno, sincera emocio alternis en ili, kaj unu post la alia deprenis sian ĉapelon. La patrino, kvazaŭ duonfreneze, ŝirmis la flamon de la kandelo per siaj manplatoj. El la okuloj de la rabeno falis, falis abunde la larmoj.

– Lejzer, – komencis mallaŭte la eta Anĉjo (начал тихо маленький Аник) kaj tenis la abieton antaŭ la mortanto (и держал ёлочку перед умирающим = и протянул ёлочку умирающему), – vian abieton Jesueto portis al ni (твою ёлочку Иисус принёс нам), ĉar mi diris antaŭ tagoj al mia patrino (потому что я сказал /несколько/ дней назад моей матери), ke vi estas bona juda knabo (что ты хороший еврейский мальчик) kaj vi volis (и ты хотел), ke Jesueto ankaŭ vin vizitu (чтобы Иисус и тебя посетил)... Ĉu ne (не так ли), Lejzer?... Vi diris (ты сказал /это/), ĉu ne?... Kial vi ne respondas (почему ты не отвечаешь)?... Ĉu vi mortos (ты умрёшь = ты умираешь), Lejzer?... Rigardu (посмотри), Jesueto venis al vi (Иисус пришёл к тебе)...

– Lejzer, – komencis mallaŭte la eta Anĉjo kaj tenis la abieton antaŭ la mortanto, – vian abieton Jesueto portis al ni, ĉar mi diris antaŭ tagoj al mia patrino, ke vi estas bona juda knabo kaj vi volis, ke Jesueto ankaŭ vin vizitu... Ĉu ne, Lejzer?... Vi diris, ĉu ne?... Kial vi ne respondas?... Ĉu vi mortos, Lejzer?... Rigardu, Jesueto venis al vi...

La okuloj (глаза) de la malgranda Lejzer fiksiĝis al la ornamita abieto (зафиксировались = уставились на украшенную ёлочку) kaj por momento aperis laca (и на мгновение появилась усталая), formorta rideto (слабая: «замирающая» улыбка) ĉe liaj lipoj (на его губах: «у его губ»). La rabeno (раввин), milde ŝovante sian brakon (мягко подсовывая свою руку) sub lian kapeton (под его головку), levis ĝin kaj (поднял её, и), vokante la staltenantan betlehemanon (подзывая держащего вертеп вифлеемца), sufloris al la infano (подсказал ребёнку):

La okuloj de la malgranda Lejzer fiksiĝis al la ornamita abieto kaj por momento aperis laca, formorta rideto ĉe liaj lipoj. La rabeno, milde ŝovante sian brakon sub lian kapeton, levis ĝin kaj, vokante la staltenantan betlehemanon, sufloris al la infano:

– Lejzer, rigardu (посмотри), li venis al vi (он пришёл к тебе)... Ĉu vi vidas (ты видишь)?... Tie (там), en la manĝotrogo (в яслях)... Ĉu vi vidas?... Li venis al vi en la koro de tiuj ĉi honestaj kristanoj (в сердце этих честных христиан)... – kaj plore tremis lia voĉo (и слёзно дрожал его голос) –...Li venis al ni (он пришёл к нам), judoj persekutitaj (преследуемым евреям), eble nun unuafoje ne kun sangmakulaj sabroj (возможно, сейчас впервые не с окровавленными: «запятнанными кровью» саблями: makulo – пятно), sed kun homa kompreno (но с человеческим пониманием)... Nu rigardu, malgranda Lejzer, tie li estas (там он = вон он) en la manĝotrogo (в яслях) kaj portis al vi abieton (и принёс тебе ёлочку)... Ĉu vi vidas?

Kun formorta stertoro (с замирающим хрипом), kun infana senpeka rideto respondis (с детской невинной улыбкой ответил: peko – грех) la malgranda Lejzer.

– Mi (я)... vidas (вижу)... lin (его)...

– Lejzer, rigardu, li venis al vi... Ĉu vi vidas?... Tie, en la manĝotrogo... Ĉu vi vidas?... Li venis al vi en la koro de tiuj ĉi honestaj kristanoj... – kaj plore tremis lia voĉo –...Li venis al ni, judoj persekutitaj, eble nun unuafoje ne kun sangmakulaj sabroj, sed kun homa kompreno... Nu rigardu, malgranda Lejzer, tie li estas en la manĝotrogo kaj portis al vi abieton... Ĉu vi vidas?

Kun formorta stertoro, kun infana senpeka rideto respondis la malgranda Lejzer.

– Mi... vidas... lin...

La longstatura knabo sentis ion nekonatan en si (долговязый мальчик чувствовал что-то незнакомое в себе), kaj tio igis lin pie ekkanti (и это заставило его набожно запеть): "Paco al homoj sur la tero..." La duan verson jam kantis kun li (вторую строчку уже пели с ним: verso – стих) liaj kamaradoj (его товарищи): "Gloro al Dio en ĉielo..."

Ekstere la Vintro-patro ekskuis sian barbon (снаружи Отец-зима встряхнул свою бороду) kaj ŝutis blankajn neĝoflokojn sur la teron (и высыпал белые хлопья снега на землю). Jen (вот), la Vintro-patro jam ne dormis (Отец-зима уже не спал) aŭ lia kolero mildiĝis (или его злость смягчилась).

La kandelo laste ekflagris (свеча в последний раз вспыхнула), kaj la patrino kun sekaj okuloj rigardis antaŭ sin (и мать с сухими глазами смотрела перед собой: «перед себя») senĉese ripetante solan vorton (непрерывно повторяя единственное слово):

– Estingiĝis (погасла: estingi – гасить)... estingiĝis... estingiĝis...

La longstatura knabo sentis ion nekonatan en si, kaj tio igis lin pie ekkanti: "Paco al homoj sur la tero..." La duan verson jam kantis kun li liaj kamaradoj: "Gloro al Dio en ĉielo..."

Ekstere la Vintro-patro ekskuis sian barbon kaj ŝutis blankajn neĝoflokojn sur la teron. Jen, la Vintro-patro jam ne dormis aŭ lia kolero mildiĝis.

La kandelo laste ekflagris, kaj la patrino kun sekaj okuloj rigardis antaŭ sin senĉese ripetante solan vorton:

– Estingiĝis... estingiĝis... estingiĝis...

Fratinoj

(Сёстры)

Nel penseme rigardis sian fratinon (Нэл задумчиво смотрела на свою сестру), sidantan ĉe la fortepiano (сидящую у фортепьяно) kaj subite sentis kompaton al ŝi (и внезапно почувствовала жалость к ней). Kiel diafane maldika ŝi estas (как прозрачно худа она)! Kiel tipa vilaĝa instruistineto (как типичная деревенская маленькая учительница) ŝi montras sin en ĉiuj siaj gestoj (она показывает себя во всех своих жестах), kutimoj (привычках), preferoj (предпочтениях). Jen ankaŭ nun ŝi ludas melodion (вот и сейчас она играет мелодию), kiu rememorigas pri lunatika amo (которая напоминает о сомнамбулической любви: lunatiko – лунатик, сомнамбула), tute ne konforma al la vervo kaj gusto (совсем не соответствующей энергии и вкусу: vervo – воодушевление, пыл) de la modernaj tempoj (настоящего времени: «современных времён»). Ŝian naturan palecon (её природную бледность) pliigas la plafona elektra lumo (усиливает: «увеличивает» падающий с потолка: «потолочный» электрический свет). Certe ŝi estas enamiĝinta (конечно, она влюблена). Kial ne (почему нет)? Jam antaŭ jaroj ŝi estus devinta edziniĝi (уже /несколько/ лет назад она должна была бы выйти замуж: «сделаться женой»), sed (но)...

Nel penseme rigardis sian fratinon, sidantan ĉe la fortepiano kaj subite sentis kompaton al ŝi. Kiel diafane maldika ŝi estas! Kiel tipa vilaĝa instruistineto ŝi montras sin en ĉiuj siaj gestoj, kutimoj, preferoj. Jen ankaŭ nun ŝi ludas melodion, kiu rememorigas pri lunatika amo, tute ne konforma al la vervo kaj gusto de la modernaj tempoj. Ŝian naturan palecon pliigas la plafona elektra lumo. Certe ŝi estas enamiĝinta. Kial ne? Jam antaŭ jaroj ŝi estus devinta edziniĝi, sed...

Tiu "sed" signifis la vilaĝon mem (это «но» означало саму деревню) kun ĝiaj vulgaraj dandoj (с её вульгарными франтами), eble tro drastemaj al la revema (возможно, слишком грубыми для: «к» мечтательного: drasta – сильнодействующий, резкий), iom nerve malforta karaktero de ŝia fratino (немного нервного и слабого: «нервно слабого» характера её сестры). Sincerdire (честно говоря), Nel mem iris for antaŭ jaroj (сама ушла/уехала /несколько/ лет назад) por rifuĝi ĝuste de tiuj dandoj (чтобы скрыться именно от этих франтов) kaj de tiam ĉiujare tri- aŭ kvarfoje (и с тех пор каждый год три или четыре раза) ŝi revenas viziti la forlasitan gepatran hejmon (она возвращается навестить покинутый родительский дом), kie ŝiaj maljuna patrino kaj fratino vivas kune (где её старая мать и сестра живут вместе) en animfremda duopo (будучи чужими друг другу, отчуждённо: «в душевно чужой паре»: animo – душа). Jes (да), la patrino kaj fratino vivas kune en animfremda duopo. Jes, la patrino povus modeli (мать могла бы позировать: «быть образцом»: modelo – модель, образец) kiel tipa vilaĝa vidvino (как типичная деревенская вдова) por peniko de pentroartisto (для кисти живописца).

Tiu "sed" signifis la vilaĝon mem kun ĝiaj vulgaraj dandoj, eble tro drastemaj al la revema, iom nerve malforta karaktero de ŝia fratino. Sincerdire, Nel mem iris for antaŭ jaroj por rifuĝi ĝuste de tiuj dandoj kaj de tiam ĉiujare tri- aŭ kvarfoje ŝi revenas viziti la forlasitan gepatran hejmon, kie ŝiaj maljuna patrino kaj fratino vivas kune en animfremda duopo. Jes, la patrino kaj fratino vivas kune en animfremda duopo. Jes, la patrino povus modeli kiel tipa vilaĝa vidvino por peniko de pentroartisto.

La intimeco (близость), kiu ŝin ligas al ŝia filino (которая её привязывает к её дочери), loĝanta kun ŝi (живущей с ней), pli similas al toleremo (больше походит на терпимость: toleri – терпеть, выносить) ol al komprenemo (чем на понимание). Nu, jes (ну да), la patrino ankaŭ ŝin ne komprenis (мать и её не понимала) kaj nun ŝi rememoras pri la kvereloj (и теперь она вспоминает о ссорах), kiuj antaŭis ŝian forkuron en la urbon (которые предваряли её побег в город). Tamen nun ŝi jam konstatas (однако сейчас она уже признаёт), ke inter ŝi kaj la patrino (что между ней и матерью) ekzistas gravaj similaj trajtoj en la karaktero (существуют важные схожие черты в характере). La unua kaj plej grava simileco estas (первое и самое важное сходство /в том/), ke ili ambaŭ rigardas la mondon reale (что они обе смотрят на мир реально): ŝi en la urbo (она – в городе), la patrino en la vilaĝo (мать – в деревне). Ili ambaŭ adaptiĝas al la loka atmosfero (они обе приспосабливаются к местной обстановке), al la regantaj kutimoj (к господствующим привычкам): ŝi fariĝis laŭmodа urbanino (она сделалась модной горожанкой: modo – мода), la patrino restis malnovmoda vilaĝanino (мать осталась старомодной селянкой).

La intimeco, kiu ŝin ligas al ŝia filino, loĝanta kun ŝi, pli similas al toleremo ol al komprenemo. Nu, jes, la patrino ankaŭ ŝin ne komprenis kaj nun ŝi rememoras pri la kvereloj, kiuj antaŭis ŝian forkuron en la urbon. Tamen nun ŝi jam konstatas, ke inter ŝi kaj la patrino ekzistas gravaj similaj trajtoj en la karaktero. La unua kaj plej grava simileco estas, ke ili ambaŭ rigardas la mondon reale: ŝi en la urbo, la patrino en la vilaĝo. Ili ambaŭ adaptiĝas al la loka atmosfero, al la regantaj kutimoj: ŝi fariĝis laŭmodа urbanino, la patrino restis malnovmoda vilaĝanino.

Sed ŝia fratino Lenjo (но её сестра Лена) prezentas sin inter ili (представляет собой: «представляет себя» между ними) kiel animfremda estaĵo (чужое по духу: «как чужое по духу» существо). Laŭaspekte Lenjo estas modpasinta (по виду Лена старомодна: «прошедшей моды»: aspekto – вид), laŭ pensoj tro progresema por kompreni la hodiaŭon (по мыслям – слишком прогрессивна, чтобы понять сегодняшний день). Jen ŝia ĵus pretigita kostumo (вот её только что приготовленный костюм) estas laŭ minimume dudekjara modelo (в соответствии с минимум двадцатилетним образцом) = (её новый костюм соответствует образцу как минимум двадцатилетней давности), ŝia frizaĵo tro simpla (её причёска слишком проста) por plaĉi aŭ la junuloj (чтобы нравиться юношам), ŝiaj ŝuoj kvazaŭ sakrilegie trograndigas (её туфли словно нарочно: «безбожно» преувеличивают: sakrilegia – кощунственный; безбожный) ŝiajn miniaturajn piedetojn (её миниатюрные ножки), entute ŝia sinteno (вообще её поведение), parolmaniero (манера говорить) impresas kiel knabina idealo (впечатляют как = производят впечатление идеала девушки) de junuloj antaŭ kvardek jaroj (юношей сорок лет назад). Ne, neeble (нет, невозможно)! Iel ŝi devus skui tiun ĉi lunatikiulinon (как-нибудь она должна бы вытрясти эту сомнамбулу) el la revomondo (из мира грёз) kaj konduki ŝin al la realeco de la vivo (и привести её к реальности жизни). Tio estas ja ŝia fratina devo (это ведь её сестринский долг).

Sed ŝia fratino Lenjo prezentas sin inter ili kiel animfremda estaĵo. Laŭaspekte Lenjo estas modpasinta, laŭ pensoj tro progresema por kompreni la hodiaŭon. Jen ŝia ĵus pretigita kostumo estas laŭ minimume dudekjara modelo, ŝia frizaĵo tro simpla por plaĉi aŭ la junuloj, ŝiaj ŝuoj kvazaŭ sakrilegie trograndigas ŝiajn miniaturajn piedetojn, entute ŝia sinteno, parolmaniero impresas kiel knabina idealo de junuloj antaŭ kvardek jaroj. Ne, neeble! Iel ŝi devus skui tiun ĉi lunatikiulinon el la revomondo kaj konduki ŝin al la realeco de la vivo. Tio estas ja ŝia fratina devo.

— Lenjo, kion vi ludas (что ты играешь)? Ĉu denove la "Lastan leteron" (снова «Последнее письмо»)?

— Ne (нет)! Ion novan (кое-что новое). Ĝia titolo estas "Arbara idilio" (его название – «Лесная идиллия»).

— Jen (вот), tio karakterizas vin (это характеризует тебя). Kial vi ne ludas fokstroton (почему ты не играешь фокстрот)? Aŭ la plej laŭmodan dancmuzikon (или самую модную танцевальную музыку) "Makak hupe"?

— Ili ne interesas min (они не интересуют меня)... Almenaŭ nun ne (по крайней мере сейчас – нет)... — ŝiaj fingretoj ree elvokis sentimentajn akordojn (её пальчики снова вызвали сентиментальные аккорды), arpeĝojn (арпеджио). — Ĉu ne bele (разве не красиво), Nel?

— Ne! Tute ne (вовсе нет)! Mortintaj melodioj (отжившие: «умершие» мелодии), kadavroodoraj lamentadoj pri la amo (тухлые: «пахнущие трупом» воздыхания о любви: kadavro – труп, odori – пахнуть, lamenti – жаловаться, причитать), pri amdoloro (о любовной боли), pri koraj fantaziaĵoj (о сердечных фантазиях). Ili terure mensogas (они ужасно лгут). Se la amo estus tia (если бы любовь была таким)... tia anemia palpado (таким анемичным блужданием на ощупь: «ощупыванием»), blinda senorientiĝo (слепой дезориентированностью), tute certe la virinoj ĉesus naski (совершенно точно женщины перестали бы рожать) kaj la viroj (а мужчины)...

— Lenjo, kion vi ludas? Ĉu denove la "Lastan leteron"?

— Ne! Ion novan. Ĝia titolo estas "Arbara idilio".

— Jen, tio karakterizas vin. Kial vi ne ludas fokstroton? Aŭ la plej laŭmodan dancmuzikon "Makak hupe"?

— Ili ne interesas min... Almenaŭ nun ne... — ŝiaj fingretoj ree elvokis sentimentajn akordojn, arpeĝojn. — Ĉu ne bele, Nel?

— Ne! Tute ne! Mortintaj melodioj, kadavroodoraj lamentadoj pri la amo, pri amdoloro, pri koraj fantaziaĵoj. Ili terure mensogas. Se la amo estus tia... tia anemia palpado, blinda senorientiĝo, tute certe la virinoj ĉesus naski kaj la viroj...

— Nel, ne estu tro vulgara (не будь слишком пошлой).

— Ĉu tro vulgara?! ŝajnas (кажется), ke vi ankoraŭ volas kredigi al vi (что ты ещё хочешь внушить себе: kredi – верить), ke la infanojn alportas la cikonioj (что детей приносят аисты). Vi devus jam scii (ты должна бы уже знать), ke (что)...

— Mi scias (я знаю), kara (дорогая) Nel, mi scias. Antaŭ dekdu jaroj vi mem bonvolis klarigi al mi (двенадцать лет назад ты сама изволила объяснить мне), ke tiun problemon solvis Adamo kaj Evo (что эту проблему решили Адам и Ева) sen tiu klakanta birdo (без этой трескучей птицы: klaki – щёлкать, клацать). Kredu (поверь), ke de tiam ankaŭ mi klopodis (что с тех пор я тоже старалась) ĝuste orientiĝi pri la biologio (точно ориентироваться о биологии = хорошо разбираться в биологии).

— Dank' al Dio (слава: «спасибо» Богу)! Tamen ŝajnas al mi (всё же кажется мне), ke vi ne tute komprenas la vivon (что ты не совсем понимаешь жизнь), tiun vivon (ту жизнь), kiun havas surtere la piedirantoj (которую имеют на Земле прозаичные люди: «пешеходы, ходящие пешком»: piediri – идти пешком). Kiel oni prave asertas (как правильно утверждают), neniu virino ricevas infanon tra la aero (ни одна женщина не получает ребёнка по воздуху: «через воздух»), eĉ se ŝi fariĝas doktorino de la biologio (даже если она становится доктором биологии).

— Nel, ne estu tro vulgara.

— Ĉu tro vulgara?! ŝajnas, ke vi ankoraŭ volas kredigi al vi, ke la infanojn alportas la cikonioj. Vi devus jam scii, ke...

— Mi scias, kara Nel, mi scias. Antaŭ dekdu jaroj vi mem bonvolis klarigi al mi, ke tiun problemon solvis Adamo kaj Evo sen tiu klakanta birdo. Kredu, ke de tiam ankaŭ mi klopodis ĝuste orientiĝi pri la biologio.

— Dank' al Dio! Tamen ŝajnas al mi, ke vi ne tute komprenas la vivon, tiun vivon, kiun havas surtere la piedirantoj. Kiel oni prave asertas, neniu virino ricevas infanon tra la aero, eĉ se ŝi fariĝas doktorino de la biologio.

Lenjo subite interrompis la ludadon (Лена внезапно прервала игру), turnis sin per la turnseĝo al sia fratino (повернулась на крутящемся стуле к своей сестре: seĝo – стул) kaj tute gaje ekridis (и совсем весело засмеялась).

— Nel, vi eraras (ты ошибаешься)! Laŭ la plej novaj eksperimentoj oni asertas (согласно самым последним: «самым новым» экспериментам утверждают), ke virino povas ricevi infanon tra la aero (что женщина может получить ребёнка по воздуху) eĉ nekonante la (даже не зная)... la... cikonion (аиста). Antaŭ nelonge mi legis pri tio interesan disertaĵon (недавно я читала об этом интересный научный трактат: disertaĵo – диссертация, научный труд); infano sen amo (ребёнок без любви)!

Nel mem ridetis por momento (сама улыбнулась на мгновение), poste pli verve (потом более воодушевлённо), pli temperamente daŭrigis (более темпераментно продолжила).

Lenjo subite interrompis la ludadon, turnis sin per la turnseĝo al sia fratino kaj tute gaje ekridis.

— Nel, vi eraras! Laŭ la plej novaj eksperimentoj oni asertas, ke virino povas ricevi infanon tra la aero eĉ nekonante la... la... cikonion. Antaŭ nelonge mi legis pri tio interesan disertaĵon; infano sen amo!

Nel mem ridetis por momento, poste pli verve, pli temperamente daŭrigis.

— Aŭskultu (послушай)! Ne pri infano temas (не о ребёнке речь). Ne! Sed pri la amo (а о любви). Ĉu vi komprenas (ты понимаешь)? Amo (любовь), kiu feliĉigas la junajn korojn (которая делает счастливыми молодые сердца). Eĉ ne pri tio temas (даже не об этом речь). Mi volas aludi (я хочу намекнуть), ke la amo en ĉiu epoko (что любовь в любую эпоху) havis siajn artifikaĵojn (имела свои уловки), kiujn oni aplikis por plaĉi unu al alia (которые применяли, чтобы нравиться друг другу). Ankaŭ la moderna epoko havas ruzaĵojn (и наше время: «современная эпоха» имеет хитрости: ruza – хитрый) por veki la aman senton (чтобы пробудить чувство любви: «любовное чувство»).

— Mi ne komprenas vin (я не понимаю тебя).

— Aŭskultu! Ne pri infano temas. Ne! Sed pri la amo. Ĉu vi komprenas? Amo, kiu feliĉigas la junajn korojn. Eĉ ne pri tio temas. Mi volas aludi, ke la amo en ĉiu epoko havis siajn artifikaĵojn, kiujn oni aplikis por plaĉi unu al alia. Ankaŭ la moderna epoko havas ruzaĵojn por veki la aman senton.

— Mi ne komprenas vin.

— Ho, ci naivulino (ты глупышка: naivulo – простак, наивный человек)! Vere (в самом деле), ci estas vilaĝa anseridino (ты – деревенская дурочка, простушка: «гусёнок /жен.род./»: ansero – гусь). Por ekzemplo (например): ĉu vi pensas (неужели ты думаешь), ke via pala vizaĝeto (что твоё бледное личико), viaj naturaj brovoj (твои натуральные брови) kaj apenaŭ ruĝetaj lipoj (и едва красноватые губы), malnovmoda harligaĵo (старомодная коса: «связка волос»: haroj – волосы, ligi – вязать, связывать) povus impresi viran koron en la urbo (могли бы тронуть: «впечатлить» мужское сердце в городе)? Tute ne (вовсе нет)! Por tikli la fantazion de la vira koro (чтобы возбудить: «пощекотать» воображение мужского сердца) ni devas sorĉi ŝminke purpuron sur la vangojn (мы должны наколдовать румянами багрянец на щеках: ŝminko – румяна, помада), manikure flegi la ungojn (делать маникюр: «маникюром ухаживать за ногтями»), montri pli el la kruroj (показать больше ног = укоротить немного платье) kaj dekoltigi la veston incitema (и носить соблазнительную одежду с декольте: «и декольтировать одежду возбуждающей»: inciti – дразнить, раздражать; возбуждать), elekti ŝuojn (выбирать туфли), kiuj faras optikan trompon (которые делают оптический обман) kaj montras almenaŭ tri numerojn malpli (и показывают по крайней мере на три размера: «номера» меньше) ol efektive havas niaj piedoj (чем /тот, который/ на самом деле имеют наши ноги). Jen (вот)! Vi aspektas kiel pupvizaĝa mezepokulino (ты выглядишь, как средневековая женщина с кукольным лицом: pupo – кукла, mezepoko – Средневековье). Ĉu vi pensas (неужели ты думаешь), ke kun tia aspekto vi povas almiliti simpation (что с таким видом ты можешь завоевать симпатию: militi – воевать, almiliti – завоевать, устар.), intereson (интерес), amon de viro (любовь мужчины)?

— Ho, ci naivulino! Vere, ci estas vilaĝa anseridino. Por ekzemplo: ĉu vi pensas, ke via pala vizaĝeto, viaj naturaj brovoj kaj apenaŭ ruĝetaj lipoj, malnovmoda harligaĵo povus impresi viran koron en la urbo? Tute ne! Por tikli la fantazion de la vira koro ni devas sorĉi ŝminke purpuron sur la vangojn, manikure flegi la ungojn, montri pli el la kruroj kaj dekoltigi la veston incitema, elekti ŝuojn, kiuj faras optikan trompon kaj montras almenaŭ tri numerojn malpli ol efektive havas niaj piedoj. Jen! Vi aspektas kiel pupvizaĝa mezepokulino. Ĉu vi pensas, ke kun tia aspekto vi povas almiliti simpation, intereson, amon de viro?

Lenjo tre serioze respondis (очень серьёзно ответила).

— Jes (да)! Mi almilitis la plej valoran koron (я завоевала самое дорогое сердце: valora – ценный). — Nel surpriziĝis (поразилась), iom dube ridetis al ŝi (немного недоверчиво: «сомнительно» улыбнулась ей: dubo – сомнение).

— Mirinde (удивительно: miri – удивляться)! Mi scivolas jam (я любопытствую уже = мне уже хочется разузнать: scivola – любопытный) pri via vilaĝa dando (о твоём деревенском франте). Cetere (впрочем), kiu li estas (кто он)? Vi scias ja (ты знаешь ведь), ke mi konas ĉiujn en la vilaĝo (что я знаю всех в деревне).

— Li ne estas vilaĝa dando (он – не деревенский франт) — kaj ŝia voĉo sonis iom ofendita (и её голос звучал немного обиженно). — Li estas urbano (он – горожанин), grandurbano (житель большого города), eĉ metropolano (даже столичный житель: metropolo – метрополия, столица). Jen (вот)! Nun vi jam scias (теперь ты уже знаешь).

Lenjo tre serioze respondis.

— Jes! Mi almilitis la plej valoran koron. — Nel surpriziĝis, iom dube ridetis al ŝi.

— Mirinde! Mi scivolas jam pri via vilaĝa dando. Cetere, kiu li estas? Vi scias ja, ke mi konas ĉiujn en la vilaĝo.

— Li ne estas vilaĝa dando — kaj ŝia voĉo sonis iom ofendita. — Li estas urbano, grandurbano, eĉ metropolano. Jen! Nun vi jam scias.

— Kiam vi renkontis lin (когда ты встретила его)?

— Somere (летом), kiam mi iris for en la urbon (когда я уезжала в город) por renkonti lin (чтобы встретить его), por paroli kun li (чтобы поговорить с ним), kiun mi konis de jaroj (кого я знала много лет: «с /многих/ лет») kaj kiun mi neniam vidis antaŭe (и кого я никогда не видела раньше).

— Tre romantike (очень романтично)! — ironia rideto akompanis ŝiajn vortojn (насмешливая улыбка сопровождала её слова). — Simple vi iris kaj renkontis lin (просто ты пошла и встретила его). Li tuj enamiĝis kaj fariĝis via sklavo (он тотчас влюбился и сделался твоим рабом). Ĉu (не так ли)?

— Kiam vi renkontis lin?

— Somere, kiam mi iris for en la urbon por renkonti lin, por paroli kun li, kiun mi konis de jaroj kaj kiun mi neniam vidis antaŭe.

— Tre romantike! — ironia rideto akompanis ŝiajn vortojn. — Simple vi iris kaj renkontis lin. Li tuj enamiĝis kaj fariĝis via sklavo. Ĉu?

— Ne (нет)! Li eĉ ne rimarkis min (он даже не заметил меня). Longe mi staris tie antaŭ li (долго я стояла там перед ним) inter la lerte ŝminkitaj belulinoj (среди искусно нарумяненных красавиц), moderne (современно), virtikle vestitaj (соблазнительно: «мужчиновозбуждающе» одетых: tikli – щекотать), nur poste (только потом), kiam li rigardis al mia nepudrumita vizaĝo (когда он посмотрел на моё ненапудренное лицо: pudro – пудра), al miaj naturaj brovoj (на мои натуральные брови) kaj nenigrigitaj palpebroj (и неподведённые: «незачернённые» веки: nigra – чёрный), tiam li longe manpremis kun mi (тогда он долго пожимал мне руку: manpremo – рукопожатие). En tiu manpremo enestis la mira riverenco de viro (в этом рукопожатии содержался удивлённый поклон = преклонение мужчины), kiu rimarkis mian senŝminkitan animon (который заметил мою ненарумяненную душу). Jes (да), la senŝminkitan animon mi montris al li (я показала ему) kaj mi eĉ ne kuraĝis pensi (и я даже не смела думать), ke li rimarkos ĝin (что он заметит её)... kaj tamen (и всё же), vidu (видишь), li ekamis tiun animon (он полюбил эту душу) kaj li fariĝis mia estro (и он сделался моим хозяином) kaj mi (а я) — lia sklavino (его рабыней).

— Ne! Li eĉ ne rimarkis min. Longe mi staris tie antaŭ li inter la lerte ŝminkitaj belulinoj, moderne, virtikle vestitaj, nur poste, kiam li rigardis al mia nepudrumita vizaĝo, al miaj naturaj brovoj kaj nenigrigitaj palpebroj, tiam li longe manpremis kun mi. En tiu manpremo enestis la mira riverenco de viro, kiu rimarkis mian senŝminkitan animon. Jes, la senŝminkitan animon mi montris al li kaj mi eĉ ne kuraĝis pensi, ke li rimarkos ĝin... kaj tamen, vidu, li ekamis tiun animon kaj li fariĝis mia estro kaj mi — lia sklavino.

— Tre romantike (очень романтично), pli ol romantike (более чем романтично) — kaj ŝi subite indigniĝis (и она вдруг возмутилась) — eĉ freneze (даже безумно)... Kaj kiam vi renkontiĝas unu kun la alia (и когда вы встречаетесь друг с другом)?

— Neniam kaj ĉiam (никогда и всегда), kiam ni volas (когда мы хотим)... La poŝto alportas lian voĉon al mi (почта приносит его голос мне) kaj la mian al li (а мой – ему)... Vidu (видишь), vi (ты), granda realistino (большая реалистка), se mi estus sufiĉe riĉa kaj bizarema (если бы я была достаточно богатой и чудаковатой: bizara – причудливый, диковинный), eĉ tra la aero mi povus ricevi infanon de li (даже по воздуху я могла бы получить ребёнка от него).

— Tre romantike, pli ol romantike — kaj ŝi subite indigniĝis — eĉ freneze... Kaj kiam vi renkontiĝas unu kun la alia?

— Neniam kaj ĉiam, kiam ni volas... La poŝto alportas lian voĉon al mi kaj la mian al li... Vidu, vi, granda realistino, se mi estus sufiĉe riĉa kaj bizarema, eĉ tra la aero mi povus ricevi infanon de li.

— Ne (нет), ne, ne! Vi ne komprenas (ты не понимаешь), kio estas la amo (что такое любовь). Vi ne povas senti la ĉirkaŭprenon (ты не можешь чувствовать объятие) de du muskolaj viraj brakoj (двух мускулистых мужских рук), vi neniam povas kvietigi la kissoifon de viaj lipoj (ты никогда не можешь утолить жажду поцелуя твоих губ: soifo – жажда)... Lunatikulino vi estas (ты – сомнамбула). Senkorpa amo (бесплотная любовь: korpo – тело)! Hahaha! Ami senkorpe kaj (любить бесплотно и)...

— Ne, ne, ne! Vi ne komprenas, kio estas la amo. Vi ne povas senti la ĉirkaŭprenon de du muskolaj viraj brakoj, vi neniam povas kvietigi la kissoifon de viaj lipoj... Lunatikulino vi estas. Senkorpa amo! Hahaha! Ami senkorpe kaj...

— Senkorpa amo ne ekzistas sur la tero (бесплотной любви не существует на земле). Kiam vi estas for de la domo (когда ты далеко от дома), nia patrino (наша мать) ame parolante pri vi (с любовью говоря о тебе) samtempe vidas ankaŭ vian korpon (одновременно видит и твоё тело); mi, via fratino (я, твоя сестра), rememorante pri vi (вспоминая о тебе), vidas same (вижу /тебя/ так же), kvazaŭ vi estus inter ni (как будто бы ты была среди нас) kaj kiam mi pensas pri li (а когда я думаю о нём), ankaŭ li aperas antaŭ mi tia (он тоже появляется передо мной таким), kia li estis (каким он был) dum la kune pasigitaj tagoj (во время вместе проведённых дней)... Korpo kaj animo kune sopiras (тело и душа вместе тоскуют), suferas (страдают), ĝojas (радуются), vivas kaj esperas (живут и надеются)... Kaj tion vi nomas senkorpa amo (и это ты называешь бесплотной любовью). Ĉu (не так ли)? Almenaŭ tio estas tia realaĵo (по крайней мере это такая реальность), kiun vi ricevas de via amanto en la urbo (которую ты получаешь от своего любимого в городе).

— Senkorpa amo ne ekzistas sur la tero. Kiam vi estas for de la domo, nia patrino ame parolante pri vi samtempe vidas ankaŭ vian korpon; mi, via fratino, rememorante pri vi, vidas same, kvazaŭ vi estus inter ni kaj kiam mi pensas pri li, ankaŭ li aperas antaŭ mi tia, kia li estis dum la kune pasigitaj tagoj... Korpo kaj animo kune sopiras, suferas, ĝojas, vivas kaj esperas... Kaj tion vi nomas senkorpa amo. Ĉu? Almenaŭ tio estas tia realaĵo, kiun vi ricevas de via amanto en la urbo.

— Sensence vi parolas (глупости: «бессмысленно» ты говоришь), Lenjo. Vi devus forlasi la vilaĝon (ты должна бы оставить деревню), veni kun mi en la urbon (приехать со мной в город), vidi viajn virinfratinojn (увидеть твоих сестёр-женщин), ilian vivadon (их жизнь) kaj manĝi terpomojn anstataŭ iluzitortoj (и есть картофель вместо воображаемых: «иллюзорных» пирожных).

— Mi neniam estis scivola (я никогда не была любопытной), Nel, sed nun mi demandas (но теперь я спрашиваю), kion vi ricevas pli ol mi (что ты получаешь больше, чем я = что ты получаешь такого, чего нет у меня)?

La milda (мягкий), humila tono de ŝia voĉo (кроткий тон её голоса) emociis ŝian fratinan koron (взволновал её сестринское сердце). Nel tiris sian seĝon tute proksime al la ŝia (подвинула свой стул совсем близко к её /стулу/: tiri – тянуть, влечь), prenis ŝiajn manetojn (взяла её ручки), kvazaŭ sugeste (как бы с внушением, подсказкой: sugesti – внушать, подсказывать) rigardis al ŝiaj okuloj (посмотрела в её глаза) kaj la tono de ŝia parolo (и тон её речи) estis plena de energia decidemo (был полон энергичной решительности: decidi – решить, принять решение).

— Sensence vi parolas, Lenjo. Vi devus forlasi la vilaĝon, veni kun mi en la urbon, vidi viajn virinfratinojn, ilian vivadon kaj manĝi terpomojn anstataŭ iluzitortoj.

— Mi neniam estis scivola, Nel, sed nun mi demandas, kion vi ricevas pli ol mi?

La milda, humila tono de ŝia voĉo emociis ŝian fratinan koron. Nel tiris sian seĝon tute proksime al la ŝia, prenis ŝiajn manetojn, kvazaŭ sugeste rigardis al ŝiaj okuloj kaj la tono de ŝia parolo estis plena de energia decidemo.

— Lenjo, vi dormas (ты спишь). Vi devas vekiĝi (ты должна проснуться). Vi demandas (ты спрашиваешь), kion mi ricevas en la urbo (что я получаю в городе)? La veron (правду), la realaĵon (реальность)! Li venas (он приходит), atendas min ĉe la pordo de mia laborejo (ждёт меня у дверей моего места работы/мастерской). Dum ni iras sur la strato al la kinejo (пока мы идём по улице к кинотеатру) mi sentas la premon de lia brako (я чувствую пожатие его руки). Ni kune vespermanĝas (мы вместе ужинаем) aŭ dimanĉe ekskursas al la montoj (или по воскресеньям отправляемся в горы: ekskursi – совершать экскурсию) kaj mi aŭdas lian gajan kantadon (и я слышу его весёлое пение), mi vidas lian junan (я вижу его молодую) vivovolan amoludon (жаждущую жизни игру любви: volo – воля, желание), mi sentas liajn kisojn (я чувствую его поцелуи), ni kune faras planojn pri la morgaŭo (мы вместе строим: «делаем» планы на завтра). Kion mi diru (что мне сказать)? Nu, li kavalire pagas (он благородно: «по-рыцарски» платит: kavaliro – рыцарь) kaj agas tiel (и поступает так), kiel decas al tiu (как подобает тому), kiu amindumas al amata fraŭlino (кто ухаживает за любимой девушкой: amindumi – ухаживать, флиртовать). Ni kune dancas (мы вместе танцуем), kune promenas (вместе гуляем)...

— Lenjo, vi dormas. Vi devas vekiĝi. Vi demandas, kion mi ricevas en la urbo? La veron, la realaĵon! Li venas, atendas min ĉe la pordo de mia laborejo. Dum ni iras sur la strato al la kinejo mi sentas la premon de lia brako. Ni kune vespermanĝas aŭ dimanĉe ekskursas al la montoj kaj mi aŭdas lian gajan kantadon, mi vidas lian junan vivovolan amoludon, mi sentas liajn kisojn, ni kune faras planojn pri la morgaŭo. Kion mi diru? Nu, li kavalire pagas kaj agas tiel, kiel decas al tiu, kiu amindumas al amata fraŭlino. Ni kune dancas, kune promenas...

— Mi komprenas (я понимаю), Nel, sed mi scivolas (но мне хочется знать: «но я любопытствую»), kio restas al vi (что остаётся тебе), kiam li ne estas ĉe vi (когда он не у тебя = когда его с тобой нет). Kion vi ricevas de li (что ты получаешь от него)?

— Malsaĝaĵo (глупость)! Nenio restas (ничего не остаётся). Li estas for (он далеко/его нет). Mi pensas (я думаю) ke morgaŭ li denove venos (что завтра он снова придёт), ni ree vizitos la kinejon (мы снова посетим кинотеатр). Estas bone scii (хорошо знать), ke la proksiman tagon ripetiĝos ĉio (что в ближайший день повторится всё), kio okazis antaŭtage (что случилось накануне).

— Bone (хорошо), mi komprenas (я понимаю), sed diru al mi (но скажи мне), kion vi ricevas de li?

— Mi komprenas, Nel, sed mi scivolas, kio restas al vi, kiam li ne estas ĉe vi. Kion vi ricevas de li?

— Malsaĝaĵo! Nenio restas. Li estas for. Mi pensas ke morgaŭ li denove venos, ni ree vizitos la kinejon. Estas bone scii, ke la proksiman tagon ripetiĝos ĉio, kio okazis antaŭtage.

— Bone, mi komprenas, sed diru al mi, kion vi ricevas de li?

— Strange (странно), mi ne komprenas vin (я не понимаю тебя). Kion (что)? Bombonojn (конфеты), galanteriaĵojn (галантерейные принадлежности), mi jam havas eĉ belan brakhorloĝeton (у меня уже есть даже красивые наручные часики: horloĝo – часы). Jen (вот), rigardu (посмотри)! Eĉ la garantian folion pri ĝi (даже гарантийный талон: «лист» на них) mi havas ĉe mi (у меня с собой: «я имею у меня, при мне»). Kaj, se nenio intervenos (и, если ничто не помешает: interveni – вторгнуться, вмешаться), se mi estos sufiĉe lerta (если я буду достаточно ловкой), li edzinigos min (он женится на мне: «сделает меня женой»). Jen (вот)!

— Strange, mi ne komprenas vin. Kion? Bombonojn, galanteriaĵojn, mi jam havas eĉ belan brakhorloĝeton. Jen, rigardu! Eĉ la garantian folion pri ĝi mi havas ĉe mi. Kaj, se nenio intervenos, se mi estos sufiĉe lerta, li edzinigos min. Jen!

— Nur tion vi ricevas (только это ты получаешь). Ĉu li estas tia malriĉa (разве он такой бедный)? Kaj ion similan vi proponas al mi (и нечто подобное ты предлагаешь мне). Tio ne kontentigus min (это не удовлетворило бы меня: kontenta – довольный). Mi ricevas reĝajn donacojn de li (я получаю королевские подарки от него). Tiuj donacoj almenaŭ estas tiel realaj por mi (эти подарки по крайней мере так реальны для меня), kiel por vi la galanteriaĵoj (как для тебя – галантерейные принадлежности), la brakhorloĝeto (наручные часики). Bone komprenu min (хорошо пойми меня)! Kio mi estas (кто я)? Eta (маленькая), sensignifa instruistineto en vilaĝo (ничтожная учительница в деревне). Mi ne estas alloga por la vilaĝaj dandoj (я не привлекательна для деревенских франтов), ĉar por ili mi estas tro instruita (потому что для них я слишком образованная), tro fraŭlina (слишком неопытная: «девическая, холостая»: fraŭlo – холостяк, fraŭlino – девица, барышня) kaj tre malriĉa (и очень бедная). Por mi ili estas tro krudvortaj (для меня они слишком грубые: kruda – грубый, vorto – слово), netoleremaj kaj tre riĉaj (нетерпимые и очень богатые: toleri – терпеть, выносить).

— Nur tion vi ricevas. Ĉu li estas tia malriĉa? Kaj ion similan vi proponas al mi. Tio ne kontentigus min. Mi ricevas reĝajn donacojn de li. Tiuj donacoj almenaŭ estas tiel realaj por mi, kiel por vi la galanteriaĵoj, la brakhorloĝeto. Bone komprenu min! Kio mi estas? Eta, sensignifa instruistineto en vilaĝo. Mi ne estas alloga por la vilaĝaj dandoj, ĉar por ili mi estas tro instruita, tro fraŭlina kaj tre malriĉa. Por mi ili estas tro krudvortaj, netoleremaj kaj tre riĉaj.

La sola loko (единственное место), kie mi renkontas veran puran senton (где я встречаю настоящее чистое чувство), estas la lernejo (это школа), kie la infananimoj multe pli promesas (где детские души гораздо больше: «много больше» обещают) ol poste ili donas (чем потом они дают). Pro la malespero de izoliteco (от отчаяния одиночества: «изолированности»: izoli – изолировать) mi perdis memfidon (я потеряла веру в себя: fido – доверие), esperon (надежду) kaj iamaniere mi perdis eĉ mian diokredon (и каким-то образом я потеряла даже мою веру в Бога: maniero – манера, способ, Dio – Бог). La sciencaj libroj (научные книги), filozofoj (философы), verkistoj (писатели: verki – писать, сочинять) eĉ plikomplikis la deviojn de mia vivlabirinto (даже /ещё больше/ запутали повороты моего жизненного лабиринта: komplika – сложный, запутанный, devii – отклоняться /от нормы/, devio – отклонение; уклон, искривление)... kaj tiam venis li (и тогда пришёл он)... Ho, li ne kondukis min en kinejon (он не водил меня в кинотеатр), nek donacis al mi galanteriaĵojn (ни дарил мне галантерейные принадлежности: nek – ни, nek… nek – ни… ни).

La sola loko, kie mi renkontas veran puran senton, estas la lernejo, kie la infananimoj multe pli promesas ol poste ili donas. Pro la malespero de izoliteco mi perdis memfidon, esperon kaj iamaniere mi perdis eĉ mian diokredon. La sciencaj libroj, filozofoj, verkistoj eĉ plikomplikis la deviojn de mia vivlabirinto... kaj tiam venis li... Ho, li ne kondukis min en kinejon, nek donacis al mi galanteriaĵojn.

Simple li malfermis sian koron (просто он открыл своё сердце) kaj mi kuraĝis konfesi al tiu koro (и я осмелилась признаться этому сердцу) pri mia senespera (в моём безнадёжном), sencela ekzistado (бесцельном существовании: celo – цель) kaj tiam tiu ora koro ekparolis (и тогда это золотое сердце заговорило) kaj inspiris vivocelon al mi (и подсказало: «вдохновило» жизненную цель мне), rekonsciigis (привело в чувство, заставило очнуться: konscio – сознание) mian svenintan animon (мою бессознательную душу: sveni – терять сознание, падать в обморок), rekondukis min al la perdita Dio (снова привело меня к потерянному Богу) kaj nun mi sentas min riĉa (и теперь я чувствую себя богатой), tia riĉa (такой богатой), kia neniu estas en la vilaĝo (каким никто является в деревне = как никто в деревне), kaj tiel feliĉa (и настолько счастливой), kia vi ne estas kun viaj galanteriaĵoj (какой ты не являешься со своими галантерейными принадлежностями)... kaj la kisoj (а поцелуи), karesoj de la animoj almenaŭ estas tiel sinceraj (ласки душ по крайней мере так искренни), se ne pli (если не больше), ol tiuj (чем те), kiujn vi sentas reale (которые ты чувствуешь в реальности), ĉar tiuj kisoj de la animoj ne estas efemeraj (потому что эти поцелуи душ не эфемерны).

Simple li malfermis sian koron kaj mi kuraĝis konfesi al tiu koro pri mia senespera, sencela ekzistado kaj tiam tiu ora koro ekparolis kaj inspiris vivocelon al mi, rekonsciigis mian svenintan animon, rekondukis min al la perdita Dio kaj nun mi sentas min riĉa, tia riĉa, kia neniu estas en la vilaĝo, kaj tiel feliĉa, kia vi ne estas kun viaj galanteriaĵoj... kaj la kisoj, karesoj de la animoj almenaŭ estas tiel sinceraj, se ne pli, ol tiuj, kiujn vi sentas reale, ĉar tiuj kisoj de la animoj ne estas efemeraj.

Paciencon perdinte Nel leviĝis (потеряв терпение, Нэл поднялась), komencis iradi tien kaj reen en la ĉambro (начала ходить туда-сюда в комнате). Subite ŝi haltis antaŭ Lenjo (вдруг она остановилась перед Леной).

— Kio li estas (кто он)? Pastro (священник)! Ĉu (не так ли)? — ŝi abrupte demandis (она резко спросила: abrupta – отрывистый, резкий).

— Pli (больше)... Li estas poeto (он – поэт).

Neretenebla rido erupciis el Nel (неудержимый смех вырвался из Нэл: erupcio – извержение). Longe ŝi ne povis trovi vortojn (долго она не могла найти слова) por esprimi sian subitan indignon (чтобы выразить своё внезапное возмущение), ĉar ree kaj denove tiklis ŝin la komika penso (потому что снова и снова щекотала её смешная мысль) "poeto kaj la vilaĝa anseridino (поэт и деревенская простушка: «гусёнок»)". Ho, tiu naiva revemulino (эта наивная мечтательница)!

Paciencon perdinte Nel leviĝis, komencis iradi tien kaj reen en la ĉambro. Subite ŝi haltis antaŭ Lenjo.

— Kio li estas? Pastro! Ĉu? — ŝi abrupte demandis.

— Pli... Li estas poeto.

Neretenebla rido erupciis el Nel. Longe ŝi ne povis trovi vortojn por esprimi sian subitan indignon, ĉar ree kaj denove tiklis ŝin la komika penso "poeto kaj la vilaĝa anseridino". Ho, tiu naiva revemulino!

— Poeto?! Hahaha! Revoluciema pugnoskuanto (революционный потрясатель кулаками: pugno – кулак, skui – трясти), malamiko de la socia ordo (враг общественного порядка: amiko – друг), revteksanto (создатель грёз: «плетущий мечты»: teksi – ткать, плести) kun grumblanta stomako malplena (с ворчащим пустым желудком)! Hahaha! Akceptu mian gratulon (прими моё поздравление). La tuta afero tre karakterizas vin (всё /это/ дело очень характеризует тебя).

En la okuloj de Lenjo tremis la retenataj larmoj (в глазах Лены дрожали сдерживаемые слёзы) kaj forte regante sian emocion (и сильно управляя своим волнением = старательно сдерживая своё волнение) ŝi demandis mallaŭte (она спросила тихо):

— Kaj kio estas la via (а кто твой)?

— Librotenisto ĉe la Urba Banko (бухгалтер в Городском Банке: librotenado – бухгалтерия, ведение книг) — ŝia voĉo kvazaŭ triumfe jubilis (её голос как будто победно ликовал).

— Poeto?! Hahaha! Revoluciema pugnoskuanto, malamiko de la socia ordo, revteksanto kun grumblanta stomako malplena! Hahaha! Akceptu mian gratulon. La tuta afero tre karakterizas vin.

En la okuloj de Lenjo tremis la retenataj larmoj kaj forte regante sian emocion ŝi demandis mallaŭte:

— Kaj kio estas la via?

— Librotenisto ĉe la Urba Banko — ŝia voĉo kvazaŭ triumfe jubilis.

— Jes ja (да ведь = ну конечно), mi estus povinta pensi tian (я могла бы догадаться об этом: «подумать такое»). Librotenisto ĉe la Urba Banko, piediranta animo (прозаичная: «ходящая пешком» душа), filistro kun collarĝa horizonto (обыватель с узким: «в дюйм шириной» горизонтом: colo – дюйм), registranto de la efemeraĵoj (регистратор эфемерных вещей), sinjore vestita sklavo de socialaĵoj (по-господски одетый раб общественных правил: sociala – социальный, общественный)! Tio gratulinde karakterizas vin (это замечательно характеризует тебя: gratuli – поздравлять, gratulinda – достойный поздравления, похвалы)! Vere vi ne meritas (в самом деле ты не заслуживаешь = ты и правда не заслуживаешь) pli de la vivo (большего от жизни).

La du fratinoj malame rigardis unu al la alia (две сестры с ненавистью смотрели друг на друга). En la rigardo de Nel fulmis la ofendita vanteco (во взгляде Нэл сверкало оскорблённое тщеславие: vanta – пустячный; тщеславный, мелочный), en tiu de Lenjo brilis la konsola supereco de la spirito (в том /взгляде/ Лены блестело утешительное превосходство духа: konsoli – утешать).

— Jes ja, mi estus povinta pensi tian. Librotenisto ĉe la Urba Banko, piediranta animo, filistro kun collarĝa horizonto, registranto de la efemeraĵoj, sinjore vestita sklavo de socialaĵoj! Tio gratulinde karakterizas vin! Vere vi ne meritas pli de la vivo.

La du fratinoj malame rigardis unu al la alia. En la rigardo de Nel fulmis la ofendita vanteco, en tiu de Lenjo brilis la konsola supereco de la spirito.

— Ci (ты), romantika azenino (романтическая ослица)! Ĉu vi scias (знаешь ли ты), kio estas bankoficisto (что такое банковский служащий)? Li povos fariĝi eĉ bankdirektoro (он сможет стать даже директором банка). Li estras la homojn (он руководит людьми: estro – начальник), li direktas entreprenojn (он управляет предприятиями), li estas iu (он – кто-то), ĉu vi komprenas (понимаешь ли ты), IU kaj ne neniu (а не никто). Lia loĝejo ne estas mizera vilaĝa kabano (его жильё – не жалкая деревенская хижина), nek urba prolethejmo (ни городской барак: «пролетарский дом»: proleto – пролетарий), sed vilao (а вилла), eble eĉ domego (возможно, даже коттедж: «большой дом») kun lukso kaj komforto (с роскошью и комфортом). Kio estas poeto kompare al li (что такое поэт по сравнению с ним: kompari – сравнивать)? Nenio (ничто)! Vortĵonglisto (жонглёр словами), senracia mizerulo (неразумный нищий: racio – разум), kiu kuras al fatamorganoj (который бежит к миражам). La plej superflua homotipo en la socio (самый лишний тип человека в обществе). La poeto estas ĉarlatano de la animoj (поэт – обманщик: «шарлатан, жулик» душ): li sugestas paradizon (он внушает рай) kaj donas pajlosakon por tranokti (а даёт мешок соломы, чтобы переночевать: pajlo – солома, nokto – ночь)...

— Ci, romantika azenino! Ĉu vi scias, kio estas bankoficisto? Li povos fariĝi eĉ bankdirektoro. Li estras la homojn, li direktas entreprenojn, li estas iu, ĉu vi komprenas, IU kaj ne neniu. Lia loĝejo ne estas mizera vilaĝa kabano, nek urba prolethejmo, sed vilao, eble eĉ domego kun lukso kaj komforto. Kio estas poeto kompare al li? Nenio! Vortĵonglisto, senracia mizerulo, kiu kuras al fatamorganoj. La plej superflua homotipo en la socio. La poeto estas ĉarlatano de la animoj: li sugestas paradizon kaj donas pajlosakon por tranokti...

— Vi pravas (ты права), Nel. Tre bone vi diris (очень хорошо ты сказала): la poeto sugestas (поэт внушает), profetas paradizon (пророчит рай) kaj donas nur pajlosakon por tranokti, sed (но)... sed sur tiu simpla pajlosako (но на этом простом мешке соломы) pli korkaresaj sonĝoj konsolas min (более сладостные: «ласкающие сердце» сны утешают меня) ol en la silkokusena lito el cedro (чем в кровати из кедра с шёлковыми подушками: silko – шёлк, kuseno – подушка)... La inkuboj pro materiaj zorgoj (кошмары из-за материальных забот) estas pli oftaj gastoj ĉe la librotenistoj (более частые гости у бухгалтеров), bankdirektoroj (директоров банков)... Mi ne envias vin pro via bonŝanco (я не завидую тебе из-за твоей удачи). Estu vi ambaŭ feliĉaj (будьте вы оба счастливы) kaj evitu vin la inkuboj (и пусть минуют вам кошмары), sed sciu kaj lernu de mi (но знай и усвой от меня), kio estas poeto (кто такой поэт), kiu havas duoblan vivon (у которого двойная жизнь), ĉar en la momento de la inspiriteco (потому что в момент вдохновения: «вдохновлённости») li vadas per longaj "cikonikruroj" (он продирается на длинных «аистовых ногах»: vadi – переходить вброд; идти с трудом, пробираться) en la marĉo de la ĉiutagoj (в болоте будней), same kiel la ludantaj infanoj (так же, как играющие дети) kaj de tie supre li ekvidas jam eĉ tiun parton de la evoluo (и оттуда сверху он начинает видеть уже ту часть эволюции), sur kiu la piedmarŝantaj animoj (на которой прозаичные души) komencos tretadi nur morgaŭ aŭ postmorgaŭ (начнут топтаться только завтра или послезавтра: treti – топтать, наступать) kaj...

— Vi pravas, Nel. Tre bone vi diris: la poeto sugestas, profetas paradizon kaj donas nur pajlosakon por tranokti, sed... sed sur tiu simpla pajlosako pli korkaresaj sonĝoj konsolas min ol en la silkokusena lito el cedro... La inkuboj pro materiaj zorgoj estas pli oftaj gastoj ĉe la librotenistoj, bankdirektoroj... Mi ne envias vin pro via bonŝanco. Estu vi ambaŭ feliĉaj kaj evitu vin la inkuboj, sed sciu kaj lernu de mi, kio estas poeto, kiu havas duoblan vivon, ĉar en la momento de la inspiriteco li vadas per longaj "cikonikruroj" en la marĉo de la ĉiutagoj, same kiel la ludantaj infanoj kaj de tie supre li ekvidas jam eĉ tiun parton de la evoluo, sur kiu la piedmarŝantaj animoj komencos tretadi nur morgaŭ aŭ postmorgaŭ kaj...

— Kaj tial li forgesas pri la nuno (и поэтому он забывает о настоящем времени), tial li preteriras tion (поэтому он проходит мимо того), kio estas (что есть).

— Vi pravas parte (ты права отчасти), Nel, sed nur supraĵa aserto estas (но /это/ только поверхностное утверждение: supro – верх, вершина, supraĵo – поверхность), ke la poeto vidas en la nenio (что поэт видит ни в чём = видит воображаемое) kaj preteriras la realaĵojn (и проходит мимо реальных вещей), ĉar li ĉiam vidas tion (потому что он всегда видит то), kio estas (что есть), eble (возможно) trans la nuno (по ту сторону настоящего времени), sed tamen fakte ekzistas (но всё же на самом деле существует: fakto – факт). En lia pli larĝa horizonto (в его более широком горизонте) la morgaŭo jam estas kristaliĝanta realaĵo (завтрашний день – уже оформившаяся: «закристаллизовавшаяся» реальность: kristalo – кристалл), kaj ĝuste tial (и именно поэтому), kiam la ĉiutagaj zorgoj igas lin descendi de la cikonikruroj (когда повседневные заботы заставляют его спускаться с аистовых ног), li ribelas kontraŭ la miopeco de la tradiciosklavoj (он бунтует против близорукости рабов традиций: miopa – близорукий).

— Kaj tial li forgesas pri la nuno, tial li preteriras tion, kio estas.

— Vi pravas parte, Nel, sed nur supraĵa aserto estas, ke la poeto vidas en la nenio kaj preteriras la realaĵojn, ĉar li ĉiam vidas tion, kio estas, eble trans la nuno, sed tamen fakte ekzistas. En lia pli larĝa horizonto la morgaŭo jam estas kristaliĝanta realaĵo, kaj ĝuste tial, kiam la ĉiutagaj zorgoj igas lin descendi de la cikonikruroj, li ribelas kontraŭ la miopeco de la tradiciosklavoj.

Ĉu mirinde (разве удивительно), ke pro la memorbildoj de la ekvidita progreso en sia koro (что из-за записанных образов: «памятных картин» увиденного прогресса в своём сердце: bildo – картина) li barakte marĉandas kun la samtempuloj (он трепетно торгуется с современниками: barakti – метаться, барахтаться, трепетать)? Ne (нет)! Direktado (управление), animkonstruo (построение души: konstrui – строить) estas la ribelo de la poeto eĉ tiam (/это/ бунт поэта даже тогда), kiam li renkontas absolutan malkomprenon (когда он встречает абсолютное непонимание: kompreni – понимать). Ĝuste tiu ĉi aparta vivo lia (именно эта его особенная жизнь), plena de ribelo (полная бунта), revoteksado kaj neglekto de la momento (плетения грёз и пренебрежения моментом), donas specialan signifon (даёт особое значение) kaj altan distingon al la poeto (и высокое отличие поэту), en kiu liaj samtempuloj vidas nur pugnoskuantan senhavulon (в котором его современники видят только потрясающего кулаками нищего: senhava – неимущий), socian malamikon (врага общества: «общественного врага»). Ho, kiel oni eraras (как они ошибаются)! La pugnoskuanta poeto plej ofte havas infanan koron (потрясающий кулаками поэт чаще всего имеет детское сердце), kies altruista amo dezirus ĉirkaŭpreni la tutan mondon (чья бескорыстная любовь желала бы обнять весь мир) kaj savi de plua suferado la tutan homaron (и спасти от дальнейшего страдания всё человечество).

Ĉu mirinde, ke pro la memorbildoj de la ekvidita progreso en sia koro li barakte marĉandas kun la samtempuloj? Ne! Direktado, animkonstruo estas la ribelo de la poeto eĉ tiam, kiam li renkontas absolutan malkomprenon. Ĝuste tiu ĉi aparta vivo lia, plena de ribelo, revoteksado kaj neglekto de la momento, donas specialan signifon kaj altan distingon al la poeto, en kiu liaj samtempuloj vidas nur pugnoskuantan senhavulon, socian malamikon. Ho, kiel oni eraras! La pugnoskuanta poeto plej ofte havas infanan koron, kies altruista amo dezirus ĉirkaŭpreni la tutan mondon kaj savi de plua suferado la tutan homaron.

La vervo (воодушевление), interna konvinkiĝo (внутренняя убеждённость: konvinki – убедить) pentris rozojn sur la vangojn de Lenjo (нарисовали розы на щеках Лены) kaj Nel surprizite konstatis (поражённо признала), ke ŝi neniam vidis sian fratinon tia bela (что она никогда не видела свою сестру такой красивой). La diableton de la kontraŭdiro nun tuŝis tiu plibeliĝo (демона противоречия сейчас задело это преображение: diablo – дьявол, чёрт, beliĝi – похорошеть) en Nel. Ŝi ignore (она пренебрежительно: ignori – игнорировать), malestime (презрительно: estimi – уважать), eĉ pro ĵus vekiĝinta (даже от только что проснувшейся), nekomprenebla malamo (непонятной ненависти) kvazaŭ kriĉis sian respondon (почти: «словно, как будто» взвизгнула свой ответ: kriĉi – кричать /о птицах/; визжать) al sia fratino (своей сестре).

— Tamen mi ripetas (всё же я повторяю), ke la poeto estas superflua homotipo en la vivo (что поэт – лишний тип человека в жизни). Nenion valoran (ничего ценного), nenion realan li produktas (ничего реального он не производит) por la socio de la honestaj laborantoj (для общества честных работников). Unu analfabeta stalservisto (один безграмотный работник хлева: stalo – хлев, стойло), ĉiutage portanta la sterkon sur la agrokampojn (ежедневно носящий навоз на поля: agro – земельный участок, возделываемое поле), produktas pli utilan laboron por la socio (производит более полезную работу для общества) ol cent vortĵonglistoj (чем сто жонглёров словами), pugnoskuantaj poetoj viaj (твоих потрясающих кулаками поэтов).

La vervo, interna konvinkiĝo pentris rozojn sur la vangojn de Lenjo kaj Nel surprizite konstatis, ke ŝi neniam vidis sian fratinon tia bela. La diableton de la kontraŭdiro nun tuŝis tiu plibeliĝo en Nel. Ŝi ignore, malestime, eĉ pro ĵus vekiĝinta, nekomprenebla malamo kvazaŭ kriĉis sian respondon al sia fratino.

— Tamen mi ripetas, ke la poeto estas superflua homotipo en la vivo. Nenion valoran, nenion realan li produktas por la socio de la honestaj laborantoj. Unu analfabeta stalservisto, ĉiutage portanta la sterkon sur la agrokampojn, produktas pli utilan laboron por la socio ol cent vortĵonglistoj, pugnoskuantaj poetoj viaj.

— Vi eraras (ты ошибаешься), Nel. La mondo povas ĝoji (мир может радоваться), ĝis ĝi havas pugnoskuantajn (пока у него есть потрясающие кулаками), animkonstruantajn poetojn (строящие душу поэты), kiuj post la vagado per la inspirdonintaj cikonikruroj (которые после блуждания на давших вдохновение аистовых ногах) alportas ĉiam novajn sonĝojn (приносят всегда новые сны), novajn celdifinojn (новые устремления: «назначения цели»: difini – определить, назначить), freŝajn fidon kaj esperon (свежие веру и надежду) al la senkonsciaj sklavoj de la ĉiutagoj (бессознательным рабам будней). La unua signo de la vivo-agoniado (первым признаком конца: «агонии» жизни) kaj tiu de la mondpereo (и тем /признаком/ гибели мира: perei – гибнуть) estos (будет), kiam la poeto prikantos nur la historian pasintecon (когда поэт будет воспевать только историческое прошлое: kanti – петь) kaj li faras kompromison kun ĉiu naneco de la nuno (и он делает компромисс со всей ничтожностью: «карликовостью» настоящего времени: nano – карлик), ĉar tiam li vidos la estontecon pli senespera (потому что тогда он увидит будущее более безнадёжным), pli sencela (более бесцельным)... Ho, Nel, kiel dolore estas (как больно), ke vi ne povas ame kompreni la poetojn (что ты не можешь с любовью понять поэтов) kaj pardoni al ili (и простить им), ke ili kuraĝas sonĝi (что они осмеливаются грезить)... Dolore (больно), ke ni (что мы), du fratinoj (две сестры), estas du antipodaj mondoj (два противоположных мира).

— Vi eraras, Nel. La mondo povas ĝoji, ĝis ĝi havas pugnoskuantajn, animkonstruantajn poetojn, kiuj post la vagado per la inspirdonintaj cikonikruroj alportas ĉiam novajn sonĝojn, novajn celdifinojn, freŝajn fidon kaj esperon al la senkonsciaj sklavoj de la ĉiutagoj. La unua signo de la vivo-agoniado kaj tiu de la mondpereo estos, kiam la poeto prikantos nur la historian pasintecon kaj li faras kompromison kun ĉiu naneco de la nuno, ĉar tiam li vidos la estontecon pli senespera, pli sencela... Ho, Nel, kiel dolore estas, ke vi ne povas ame kompreni la poetojn kaj pardoni al ili, ke ili kuraĝas sonĝi... Dolore, ke ni, du fratinoj, estas du antipodaj mondoj.

Dum longa momento Nel sentis sin senarmigita de ŝia mildeco (в течение долгого момента Нэл чувствовала себя обезоруженной её мягкостью: armi – вооружать, снаряжать), sed poste nova penso (но потом новая мысль) donis subitan nutron al ŝia incitemo (дала неожиданную пищу её раздражительности: nutri – кормить, питать).

— Nu, kia romantika azenino vi estas (какая ты романтическая ослица), vi eble eĉ oferis vian ĉastecon (ты, возможно, даже пожертвовала своей невинностью: ĉasta – целомудренный, невинный) sur la pajlosako (на мешке соломы)... Hahaha! Ci, stultulino (дурочка: stulta – глупый)!

Lenjo paliĝis (побледнела: pala – бледный), larmoj ekvualis ŝiajn okulojn (слёзы застили её глаза) kaj ŝi longe rigardis for ien (и она долго смотрела далеко куда-то = куда-то вдаль), poste tre mallaŭte (потом очень тихо), tre milde respondis (очень мягко ответила).

— Eĉ se estus tiel (даже если бы было так), ne koncernus vin (/это/ не касалось бы тебя). Mi mem estas la suvereno de miaj korpo kaj animo (я сама повелитель моих тела и души). Vi estras pri la viaj (ты распоряжаешься своими: «о своих») kaj ne estas mia afero (и не моё дело), ĉu vi estis jam kuŝanta en la cedroligna lito (лежала ли ты уже в кедровой кровати) de via estonta bankdirektoro (твоего будущего директора банка)? Estas via afero (/это/ твоё дело).

Dum longa momento Nel sentis sin senarmigita de ŝia mildeco, sed poste nova penso donis subitan nutron al ŝia incitemo.

— Nu, kia romantika azenino vi estas, vi eble eĉ oferis vian ĉastecon sur la pajlosako... Hahaha! Ci, stultulino!

Lenjo paliĝis, larmoj ekvualis ŝiajn okulojn kaj ŝi longe rigardis for ien, poste tre mallaŭte, tre milde respondis.

— Eĉ se estus tiel, ne koncernus vin. Mi mem estas la suvereno de miaj korpo kaj animo. Vi estras pri la viaj kaj ne estas mia afero, ĉu vi estis jam kuŝanta en la cedroligna lito de via estonta bankdirektoro? Estas via afero.

— Ĉu vi kalumnias min (ты клевещешь на меня)? Ĉu vi povus supozi pri mi (разве ты могла бы предположить обо мне), ke sen laŭleĝa kontrakto (что без законного договора: leĝo – закон) mi povus ekkuŝi en la liton de iu viro (я могла бы лечь в постель какого-нибудь мужчины)?

— Vi pravas (ты права). Pri vi oni ne povus supozi tian aferon (о тебе не смогли бы предположить такое дело = о тебе нельзя такое подумать). Vi bezonas garantian dokumenton pri la amo (тебе нужен гарантийный документ о любви), kiel pri la donace ricevita brakhorloĝeto (как о полученных в подарок наручных часиках)... Ho, kiel (как)... profunde mi kompatas vin (глубоко я жалею тебя)!

— Ĉu vi kalumnias min? Ĉu vi povus supozi pri mi, ke sen laŭleĝa kontrakto mi povus ekkuŝi en la liton de iu viro?

— Vi pravas. Pri vi oni ne povus supozi tian aferon. Vi bezonas garantian dokumenton pri la amo, kiel pri la donace ricevita brakhorloĝeto... Ho, kiel... profunde mi kompatas vin!

— Mi ne estas kompatinda (я не жалкая: «я не достойна жалости» = не надо меня жалеть). Eĉ kontraŭe (даже наоборот)! Mi ne deziras disipi mian vivon (я не желаю промотать мою жизнь: disipi – растратить, растранжирить). Kial kontentiĝi je nura pano (почему удовлетвориться одним хлебом), kiam la vivo proponas eĉ buteron al ĝi (когда жизнь предлагает даже масло к нему)? Vane vi mokas min (напрасно ты высмеиваешь меня), ĉar la laŭleĝa kontrakto (потому что законный договор)...

— Garantias la amon por vi (гарантирует любовь для тебя) — kaj pala rideto kurbigis la lipojn de Lenjo (и бледная улыбка скривила губы Лены: kurba – кривой). — Vi nomas min naivulino (ты называешь меня глупышкой) kaj vi estas pli naiva (а ты более наивна), se vi kredas (если ты веришь), ke tiu papero garantias la amon (что эта бумага гарантирует любовь). La naskiĝo kaj morto de amo (рождение и смерть любви) estas ekster la homa volo (за пределами человеческой воли). Vanas ĉiu perforto (напрасно всякое насилие/принуждение) por veki aŭ reteni ĝin (чтобы пробудить или удержать её).

— Mi ne estas kompatinda. Eĉ kontraŭe! Mi ne deziras disipi mian vivon. Kial kontentiĝi je nura pano, kiam la vivo proponas eĉ buteron al ĝi? Vane vi mokas min, ĉar la laŭleĝa kontrakto...

— Garantias la amon por vi — kaj pala rideto kurbigis la lipojn de Lenjo. — Vi nomas min naivulino kaj vi estas pli naiva, se vi kredas, ke tiu papero garantias la amon. La naskiĝo kaj morto de amo estas ekster la homa volo. Vanas ĉiu perforto por veki aŭ reteni ĝin.

— Negrave (неважно)! La leĝa dokumento garantias mian posedrajton (законный документ гарантирует моё право владения: posedi – владеть) en ĉiaj cirkonstancoj (во всех обстоятельствах). Jen, kion vi ne komprenas (вот что ты не понимаешь)!

— Mi bone komprenas vin (я хорошо понимаю тебя). Tiu dokumento rajtigas vin esti eĉ prirabanto de kadavriĝinta sento (этот документ даёт тебе право быть грабителем/похитителем погибшего чувства: rabi – грабить; похищать, kadavro – труп), ĉar la socia hipokriteco garantias al vi tion (потому что общественное лицемерие гарантирует тебе то), kion la Vivo eble jam delonge forprenis de vi (что Жизнь, возможно, уже давно отняла у тебя).

— Ho, ci (ты)... ci... stulta ebriulino de revaĵoj (глупая восторженная мечтательница: «пьяница /женщина/ грёз»: ebria – пьяный, хмельной, ebriulo – пьяница)! Estas vane diskuti kun vi (бесполезно спорить с тобой: diskuti – обсуждать, дискутировать). Restu kun cia poeto sur la pajlosako (оставайся со своим поэтом на мешке соломы)!

— Ho, kiel volonte mi elektus tiun pajlosakon (как охотно я выбрала бы этот мешок соломы), sed ŝajnas (но кажется), ke la sorto trovas eĉ ĝin (что судьба находит даже его) tro luksa por mi (слишком роскошным для меня).

— Negrave! La leĝa dokumento garantias mian posedrajton en ĉiaj cirkonstancoj. Jen, kion vi ne komprenas!

— Mi bone komprenas vin. Tiu dokumento rajtigas vin esti eĉ prirabanto de kadavriĝinta sento, ĉar la socia hipokriteco garantias al vi tion, kion la Vivo eble jam delonge forprenis de vi.

— Ho, ci... ci... stulta ebriulino de revaĵoj! Estas vane diskuti kun vi. Restu kun cia poeto sur la pajlosako!

— Ho, kiel volonte mi elektus tiun pajlosakon, sed ŝajnas, ke la sorto trovas eĉ ĝin tro luksa por mi.

La pordo de la ĉambro malfermiĝis (дверь комнаты открылась). Ilia patrino (их мать), korpulenta (дородная), altstatura vilaĝanino (высокорослая селянка) paŝis en la ĉambron (шагнула в комнату). Post paso de du jardekoj (по прошествии двух десятков лет) Nel tre similos al ŝi (будет очень походить на неё), almenaŭ laŭ korpa eksteraĵo (по крайней мере внешностью: «по телесной внешности»: ekstera – внешний). Escepte la naturan bonecon (за исключением природной доброты: escepti – исключать), kiu respegulis en ŝiaj okuloj (которая отражалась в её глазах), ŝiaj rozaj vangoj (её розовых щеках), ne tro profundiĝantaj trajtoj (не слишком углубляющиеся черты: profunda – глубокий) konservis malmulton el ŝia juneca aspekto (сохранили немногое из её молодого вида).

Ŝi haltis inter la du fratinoj (она остановилась между двумя сёстрами), momente ŝia rigardo preterglitis la krudan mienon (мгновенно её взгляд скользнул: «проскользнул мимо» по грубому выражению лица: gliti – скользить) de Nel, kaj tiun de la afliktita Lenjo (и тому /выражению лица/ расстроенной Лены). Ŝi divenis (она догадалась), ke ili diskutadis (что они спорили) kaj Nel per sia tiranema konduto torturis sian fratinon (своим тираническим поведением мучила свою сестру).

La pordo de la ĉambro malfermiĝis. Ilia patrino, korpulenta, altstatura vilaĝanino paŝis en la ĉambron. Post paso de du jardekoj Nel tre similos al ŝi, almenaŭ laŭ korpa eksteraĵo. Escepte la naturan bonecon, kiu respegulis en ŝiaj okuloj, ŝiaj rozaj vangoj, ne tro profundiĝantaj trajtoj konservis malmulton el ŝia juneca aspekto.

Ŝi haltis inter la du fratinoj, momente ŝia rigardo preterglitis la krudan mienon de Nel, kaj tiun de la afliktita Lenjo. Ŝi divenis, ke ili diskutadis kaj Nel per sia tiranema konduto torturis sian fratinon.

— Nu, kio okazis denove inter vi (что случилось опять между вами)?

La du fratinoj obstine silentis (две сестры упрямо молчали). La patrina rigardo emociite karesis la palan mienon de Lenjo (материнский взгляд взволнованно ласкал бледное лицо: «выражение лица» Лены), kies tuta eksteraĵo rememorigis al ŝi ŝian patron (чья вся внешность напоминала ей её отца). Ankaŭ li ne apartenis (он тоже не принадлежал) al la muskolriĉaj tipoj de la vilaĝaj viroj (к мускулистым видам деревенских мужчин) kaj lin ŝi konsideris ofte pli sia plenaĝa infano (и его она считала часто больше своим совершеннолетним ребёнком) ol sia edzo (чем своим мужем). Ŝia energio kuntenis la familion (её энергия поддерживала семью: kunteni – удерживать вместе, соединять), zorgis pri ĉio (заботилась обо всём), kio donas firman viveblecon (что даёт твёрдую возможность жизни = что обеспечивает существование).

— Lenjo, kial vi ploris (почему ты плакала)?... Kion ŝi diris al vi (что она сказала тебе)? — Ŝi ne respondis (она не ответила).

— Nu, kio okazis denove inter vi?

La du fratinoj obstine silentis. La patrina rigardo emociite karesis la palan mienon de Lenjo, kies tuta eksteraĵo rememorigis al ŝi ŝian patron. Ankaŭ li ne apartenis al la muskolriĉaj tipoj de la vilaĝaj viroj kaj lin ŝi konsideris ofte pli sia plenaĝa infano ol sia edzo. Ŝia energio kuntenis la familion, zorgis pri ĉio, kio donas firman viveblecon.

— Lenjo, kial vi ploris?... Kion ŝi diris al vi? - Ŝi ne respondis.

— Nel, per kio vi torturis vian fratinon (чем ты мучила свою сестру)?

— Nu, ni diskutis (мы спорили). Jen ĉio (вот и всё)! Ŝi montris sin vera vilaĝa anseridino (она показала себя настоящей деревенской простушкой: «гусёнком»). Ŝi ofendis la libroteniston (она обидела бухгалтера), kiu amindumas al mi en la urbo (который ухаживает за мной в городе). En sia stulta mondpercepto (в своём глупом восприятии мира: percepti – воспринимать) ŝi nomis min eĉ kadavroprirabanto (она назвала меня даже мародёром: «грабителем/похитителем трупов»).

— Nu, ne tute tiel estis (не совсем так было), kiel vi diras (как ты говоришь) — protestis Lenjo (возразила Лена). — Mi ne volis ofendi tiun libroteniston (я не хотела обидеть того бухгалтера). Mi eĉ deziris (я даже пожелала), ke vi ambaŭ estu feliĉaj (чтобы вы оба были счастливы). Jen ĉio (вот и всё)!

— Sed pri kio vi diskutis (но о чём вы спорили) kaj kial estas postsigno de ploro en viaj okuloj (и почему след плача в твоих глазах = почему у тебя заплаканные глаза), Lenjo?

— Negrave (неважно). Jam pasis (уже прошло), panjo (мама) kaj... kaj negrave... Kredu al mi (поверь мне), ke (что)...

— Nel, per kio vi torturis vian fratinon?

— Nu, ni diskutis. Jen ĉio! Ŝi montris sin vera vilaĝa anseridino. Ŝi ofendis la libroteniston, kiu amindumas al mi en la urbo. En sia stulta mondpercepto ŝi nomis min eĉ kadavroprirabanto.

— Nu, ne tute tiel estis, kiel vi diras — protestis Lenjo. — Mi ne volis ofendi tiun libroteniston. Mi eĉ deziris, ke vi ambaŭ estu feliĉaj. Jen ĉio!

— Sed pri kio vi diskutis kaj kial estas postsigno de ploro en viaj okuloj, Lenjo?

— Negrave. Jam pasis, panjo kaj... kaj negrave... Kredu al mi, ke...

— Kial vi timas konfesi (почему ты боишься признаться)? — kaj Nel turnis sin al sia patrino (повернулась к своей матери), en ŝia voĉo la ĝojo de denuncemo vibris (в её голосе радость доносительства дрожала: denunco – кляуза, донос), same kiel dum ŝia infanaĝo (так же, как в её детстве), kiam ĉiumomente ŝi kuris por plendi pri Lenjo al siaj gepatroj (когда каждое мгновение она бегала жаловаться на Лену своим родителям). — Imagu (представь), panjo, ŝi enamiĝis (она влюбилась)! Ŝia amato vivas duone en la revoj (её любимый живёт наполовину в мечтах) kaj estas tia lunmanĝanto (и такой /же/ чудак: «поедатель луны»: luno – луна) kiel ŝi (как она). Vortĵonglisto (жонглёр словами). Ĉu ne ridinde (разве не смешно)? Kompreneble mi ne povas toleri (разумеется, я не могу терпеть), ke mia fratino detruu sian vivon pro tiaj stultaĵoj (чтобы моя сестра разрушила свою жизнь из-за таких глупостей: stulta – глупый) kaj mi diris mian opinion (и я сказала своё мнение), kaj ĉu vi scias (и знаешь ли ты), kion ŝi respondis (что она ответила)? Vi eĉ imagi ne povas (ты даже представить не можешь), kia obstina stultulino ŝi estas (какая упрямая дурочка она)! Ŝia vivocelo (цель её жизни: celo – цель) kaj plej alta pretendo (и самое высокое притязание: pretendi – претендовать, притязать; требовать) estas unu nura pajlosako (/это/ один-единственный мешок соломы). Hahaha! Pajlosako! Ĉu ne ridinde?

— Kial vi timas konfesi? — kaj Nel turnis sin al sia patrino, en ŝia voĉo la ĝojo de denuncemo vibris, same kiel dum ŝia infanaĝo, kiam ĉiumomente ŝi kuris por plendi pri Lenjo al siaj gepatroj. — Imagu, panjo, ŝi enamiĝis! Ŝia amato vivas duone en la revoj kaj estas tia lunmanĝanto kiel ŝi. Vortĵonglisto. Ĉu ne ridinde? Kompreneble mi ne povas toleri, ke mia fratino detruu sian vivon pro tiaj stultaĵoj kaj mi diris mian opinion, kaj ĉu vi scias, kion ŝi respondis? Vi eĉ imagi ne povas, kia obstina stultulino ŝi estas! Ŝia vivocelo kaj plej alta pretendo estas unu nura pajlosako. Hahaha! Pajlosako! Ĉu ne ridinde?

Dum Nel parolis (пока Нэл говорила), ŝia patrino ne forprenis sian rigardon (её мать не отводила: «не отнимала» своего взгляда) de la plorkonvulsie tordiĝantaj trajtoj (от судорожно кривящихся от плача черт /лица/: plori – плакать, konvulsio – конвульсия, судорога, tordi – выкручивать, скручивать, вить; искривлять, искажать) de Lenjo kaj kiam ĉe la lastaj vortoj (и когда при последних словах) de Nel la nereteneblaj larmoj aperis en ŝiaj okuloj (неудержимые слёзы появились в её глазах), ŝi havis koran kompaton al ŝi (она почувствовала искреннюю жалость к ней: «она имела сердечную жалость к ней»). Sed kion diri (но что сказать)? Ŝi estas ja maljuna vilaĝanino (она ведь – старая селянка). Tiuj ĉi fremdiĝintaj infanoj (эти ставшие чужими дети: fremda – чужой), urba modistino kaj multleginta instruistineto (городская модистка и начитанная: «много прочитавшая» маленькая учительница) kiel povus kompreni ŝian tro simplan penson pri la amo (как могли бы понять её слишком простое суждение о любви)?! Finfine ankaŭ ŝi ne komprenas ilin (в конце концов, она тоже не понимает их). Tamen ŝi devus diri almenaŭ ion konsolan (однако она должна бы сказать хоть что-то утешительное) al tiu ĉi afliktita infano (этому расстроенному ребёнку). Ŝi karese glatigis la harojn de Lenjo (она ласково пригладила волосы Лены: glata – гладкий) kaj duone al si (и наполовину себе), duone al ili (наполовину им) ŝi esprimis sian opinion pri la afero (она выразила своё мнение о деле).

Dum Nel parolis, ŝia patrino ne forprenis sian rigardon de la plorkonvulsie tordiĝantaj trajtoj de Lenjo kaj kiam ĉe la lastaj vortoj de Nel la nereteneblaj larmoj aperis en ŝiaj okuloj, ŝi havis koran kompaton al ŝi. Sed kion diri? Ŝi estas ja maljuna vilaĝanino. Tiuj ĉi fremdiĝintaj infanoj, urba modistino kaj multleginta instruistineto kiel povus kompreni ŝian tro simplan penson pri la amo?! Finfine ankaŭ ŝi ne komprenas ilin. Tamen ŝi devus diri almenaŭ ion konsolan al tiu ĉi afliktita infano. Ŝi karese glatigis la harojn de Lenjo kaj duone al si, duone al ili ŝi esprimis sian opinion pri la afero.

— Paroli pri la amo estas superflue (говорить о любви излишне). Kiam (когда), kiel ĝi venas (как она приходит), ne estas grave (неважно). Grave estas (важно), ke ĝi kontentigu nin (чтобы она удовлетворяла нас) kaj kiom eble plej longe ĝi vivu en ni (и как можно дольше она жила бы в нас). Ĉiu amas laŭ sia propra maniero (каждый любит по-своему: «по своей собственной манере»). La librotenisto same (бухгалтер так же) kiel la vortĵonglisto (как жонглёр словами). Mi eĉ ne scias (я даже не знаю), kia metio ĝi estas (какое это ремесло = что это за ремесло). Vidu (видите ли), filinoj (дочки), via patro estis simplulo vilaĝa (ваш отец был простой деревенский человек). Li paŝis en la stalon de mia mastro (он шагнул в хлев моего хозяина) kaj trovis min melkanta la bovinon (и нашёл меня доящей корову). Li rigardis (он смотрел), rigardis kaj fine diris (и наконец сказал): "Lertajn manojn ci havas (ловкие руки у тебя), Anjo (Аннушка)". Mi turnis min al li kaj respondis (я повернулась к нему и ответила): "Ci ŝajnas esti ordema vireto (ты кажешься: «кажешься быть» аккуратным мужичком: ordo – порядок, ordema – любящий порядок, аккуратный)".

— Paroli pri la amo estas superflue. Kiam, kiel ĝi venas, ne estas grave. Grave estas, ke ĝi kontentigu nin kaj kiom eble plej longe ĝi vivu en ni. Ĉiu amas laŭ sia propra maniero. La librotenisto same kiel la vortĵonglisto. Mi eĉ ne scias, kia metio ĝi estas. Vidu, filinoj, via patro estis simplulo vilaĝa. Li paŝis en la stalon de mia mastro kaj trovis min melkanta la bovinon. Li rigardis, rigardis kaj fine diris: "Lertajn manojn ci havas, Anjo". Mi turnis min al li kaj respondis: "Ci ŝajnas esti ordema vireto".

Ĉe ni tiel komenciĝis (у нас так началось). Por li sufiĉis momenta rigardo al miaj laboremaj manoj (для него хватило короткого взгляда на мои трудолюбивые руки), por mi estis kontentige rigardi lian malriĉan purecon (для меня было достаточно: «удовлетворительно» взглянуть на его бедную чистоту) kaj jen ĝi daŭris (и вот она продолжалась), alportis vin ambaŭ (принесла вас обоих), igis nin konstrui tiun ĉi domon (заставила нас построить этот дом) kaj ĝi daŭras eĉ nun (и она продолжается даже теперь), kvankam via karmemora patro jam ripozas la dekan jaron sub la tero (хотя ваш дорогой: «дорогой памяти» отец уже покоится десятый год под землёй)... Li plibeligis mian vivon (он украсил мою жизнь)... kaj (и)... kaj... — ŝi klinis sin al orelo de Lenjo (она наклонилась к уху Лены) kaj petole flustris al ŝi la plej konsolan (и озорно шепнула ей самое утешительное) — kaj sciu (и знай), Lenjo, ni eĉ pajlosakon ne havis por la amo (у нас даже мешка соломы не было для любви).

Ĉe ni tiel komenciĝis. Por li sufiĉis momenta rigardo al miaj laboremaj manoj, por mi estis kontentige rigardi lian malriĉan purecon kaj jen ĝi daŭris, alportis vin ambaŭ, igis nin konstrui tiun ĉi domon kaj ĝi daŭras eĉ nun, kvankam via karmemora patro jam ripozas la dekan jaron sub la tero... Li plibeligis mian vivon... kaj... kaj... — ŝi klinis sin al orelo de Lenjo kaj petole flustris al ŝi la plej konsolan — kaj sciu, Lenjo, ni eĉ pajlosakon ne havis por la amo.

Sonĝo de la morto

(Сон смерти)

Teruro furiozis sur la tero (ужас свирепствовал на земле). Preminte sian plugilon en la animojn de la homoj (вдавив свой плуг в души людей: plugi – пахать), ĝi tranĉis profundajn sulkojn sur la fruntoj (он прорезал глубокие морщины на лбах). Ĝi kuŝis sur la brusto de la naturo (он лежал на груди природы) kaj diboĉante en sia veanta doloro (и неистовствуя в своей стонущей боли: diboĉi – кутить, дебоширить), lasis post si mortvokan ĉagrenon (оставлял после себя смертельную: «призывающую смерть» печаль: voki – звать).

Ĝia neniiga torento frakasis ĉion (его уничтожающий поток сокрушил всё). Al abismoj ĝi portis la kredon de la homoj (в бездны он унёс веру людей), la revojn de la idealistoj (мечты идеалистов). Per sia neimagebla pezo ĝi subpremis (своей невообразимой тяжестью он подавил: imagi – представить себе, вообразить) kaj mortigis ĉiujn burĝonojn de la progreso kaj amo (и убил все зародыши прогресса и любви: morti – умереть), kaj poste ridegis kun mondoskuanta plorego (а потом хохотал с сотрясающим мир рыданием).

Teruro furiozis sur la tero. Preminte sian plugilon en la animojn de la homoj, ĝi tranĉis profundajn sulkojn sur la fruntoj. Ĝi kuŝis sur la brusto de la naturo kaj diboĉante en sia veanta doloro, lasis post si mortvokan ĉagrenon.

Ĝia neniiga torento frakasis ĉion. Al abismoj ĝi portis la kredon de la homoj, la revojn de la idealistoj. Per sia neimagebla pezo ĝi subpremis kaj mortigis ĉiujn burĝonojn de la progreso kaj amo, kaj poste ridegis kun mondoskuanta plorego.

* * *

La Morto forviŝis de sia falĉilo la gelatiniĝintan sangon (Смерть стёрла со своей косы свернувшуюся кровь/сгустки крови: falĉi – косить, gelatino – желатин; желе). Kun transtera (с потусторонней: tero – земля), rikana ironio (издевательской иронией) ĝi rigardis per siaj okulkavoj (она смотрела своими глазницами) al la finrikoltita kampo de la Vivo (на сжатое поле Жизни: rikolti – пожинать, собирать урожай). Belega rikolto (прекрасный урожай): la vivo de la homaro (жизнь человечества).

Ĉesis la Vivo (прекратилась Жизнь) kaj la Morto triumfis (и Смерть восторжествовала). Plenkontente ĝi kuŝiĝis por ripozi (с полным удовлетворением она легла отдохнуть). La kraksonanta bruo de la ostokorpa Pereo (хрустящий шум костлявой Гибели: osto – кость) nevidebla sonis (невидимый звучал) timon vekante en la regno de la eterna muteco (страх пробуждая в царстве вечной немоты).

La Morto forviŝis de sia falĉilo la gelatiniĝintan sangon. Kun transtera, rikana ironio ĝi rigardis per siaj okulkavoj al la finrikoltita kampo de la Vivo. Belega rikolto: la vivo de la homaro.

Ĉesis la Vivo kaj la Morto triumfis. Plenkontente ĝi kuŝiĝis por ripozi. La kraksonanta bruo de la ostokorpa Pereo nevidebla sonis timon vekante en la regno de la eterna muteco.

Ankoraŭ unufoje (ещё один раз), ebriiĝinte de triumfo (опьянев от торжества: ebria – пьяный), ĝi esplore rigardis ĉirkaŭen (она тщательно: «изучающе» посмотрела вокруг: esplori – изучать, исследовать). Ĉu hazarde ne estas preterlasita io (случайно не пропущено ли что-нибудь), el kiu nova vivo povus ekĝermi (из чего новая жизнь могла бы зародиться: ĝermo – зародыш, росток)? Ne (нет)! Ĉio mutas (всё молчит, безмолвствует). Ne estas fantazio (нет фантазии/воображения), kiu vidus sonĝojn (которое видело бы сны); ne ekzistas batanta koro (не существует бьющегося сердца), en kiu povus naskiĝi aro da sentoj (в котором могла бы родиться группа мыслей); ne estas krimo (нет преступления), kiu atendus kondamnon (которое ждало бы приговора); ne estas juro (нет права: juro – право /наука/), kiu soifas juĝofaron (которое жаждало бы суда: «судного дела»), kaj ne estas plu religio (и нет больше религии) dion kreanta por si (бога создающей для себя); ne estas dio (нет бога), kiun per teraj ĉifonoj vestus la religio (которого земными лохмотьями одела бы религия). Venkitaj eĉ la senmorteco (побеждены даже бессмертие) kaj la eterna vivo (и вечная жизнь), ĉar ne ekzistas mortonto (потому что не существует того, кто умрёт), kiu kredus ilin (кто верил бы в них). Ekzistas nur ĝi (существует только она): la Morto (Смерть).

Ankoraŭ unufoje, ebriiĝinte de triumfo, ĝi esplore rigardis ĉirkaŭen. Ĉu hazarde ne estas preterlasita io, el kiu nova vivo povus ekĝermi? Ne! Ĉio mutas. Ne estas fantazio, kiu vidus sonĝojn; ne ekzistas batanta koro, en kiu povus naskiĝi aro da sentoj; ne estas krimo, kiu atendus kondamnon; ne estas juro, kiu soifas juĝofaron, kaj ne estas plu religio dion kreanta por si; ne estas dio, kiun per teraj ĉifonoj vestus la religio. Venkitaj eĉ la senmorteco kaj la eterna vivo, ĉar ne ekzistas mortonto, kiu kredus ilin. Ekzistas nur ĝi: la Morto.

* * *

Ĝi laciĝis kaj sopiris ripozon (она устала и тосковала об отдыхе = жаждала отдыха: laca – усталый). Jen (вот), en la regno de la eterna muteco subite (в царстве вечной немоты внезапно), timeme eksonis ĉirpado de eta grilo (боязливо зазвучало стрекотание маленького сверчка). Kun sovaĝa furoro ĝi eksaltis (с дикой яростью она вскочила) kaj mutigis la adiaŭon de la iama glora vivo (и заглушила прощание прежней славной жизни), kaj poste rikane ridegis (а потом издевательски хохотала)... ridegis...

­

Ĝi laciĝis kaj sopiris ripozon. Jen, en la regno de la eterna muteco subite, timeme eksonis ĉirpado de eta grilo. Kun sovaĝa furoro ĝi eksaltis kaj mutigis la adiaŭon de la iama glora vivo, kaj poste rikane ridegis... ridegis...

* * *

Rigardante al la ceteraj brilantaj mondoj de la universo (глядя на прочие сверкающие миры вселенной), ĝi sentis kruelan ĝojon (она чувствовала жестокую радость). Por nova rikolto estas ankoraŭ sufiĉe da materio (для нового урожая ещё достаточно материи) sur la firmamento senlima (на безграничном небосводе).

Rigardante al la ceteraj brilantaj mondoj de la universo, ĝi sentis kruelan ĝojon. Por nova rikolto estas ankoraŭ sufiĉe da materio sur la firmamento senlima.

Ĝi rigardis ilin (она смотрела на них) aŭ nur ŝajne rigardis (или это только казалось: «или только кажется /что/ смотрела»), ĉar griza (потому что серая), nebula vualo flugis antaŭ la okulkavojn (туманная пелена застила глазницы: «прилетела перед глазницы»). Ĝi ne povis diveni (она не могла разгадать), kio estas tiu misteraĵo (что это за таинственное явление: mistera – таинственный, загадочный), kiu ĉiam pli kaj pli densiĝas (которое всегда больше и больше = всё больше и больше сгущается: densa – густой, плотный), nigriĝas (чернеет) kaj malhelpas la vidon (и затрудняет зрение = мешает видеть). Ĝi penis eksalti (она пыталась вскочить), sed ne povis (но не могла). Kiel sorĉa plenpotenca sugesto (как колдовское могучее: «полновластное» внушение) prenis for tiu ĉi nova forto ĝian tutan energion (отняла эта новая сила её всю энергию).

Ĝi rigardis ilin aŭ nur ŝajne rigardis, ĉar griza, nebula vualo flugis antaŭ la okulkavojn. Ĝi ne povis diveni, kio estas tiu misteraĵo, kiu ĉiam pli kaj pli densiĝas, nigriĝas kaj malhelpas la vidon. Ĝi penis eksalti, sed ne povis. Kiel sorĉa plenpotenca sugesto prenis for tiu ĉi nova forto ĝian tutan energion.

* * *

Ĝi vidis jam nenion (она не видела уже ничего), kvazaŭ eĉ ĝi mem ĉesus ekzisti (как будто даже она сама перестала существовать). Ankoraŭ ĝi faris senkonscian geston (ещё она сделала безотчётный жест) al la neniiga falĉilo (к уничтожающей косе), sed vane (но напрасно), ĉar venkis ĝin la lasta spiraĵo de la Vivo (потому что победило её последнее дыхание Жизни): la sonĝon donanta dormo (грёзы дающий сон).

Ĝi vidis jam nenion, kvazaŭ eĉ ĝi mem ĉesus ekzisti. Ankoraŭ ĝi faris senkonscian geston al la neniiga falĉilo, sed vane, ĉar venkis ĝin la lasta spiraĵo de la Vivo: la sonĝon donanta dormo.

* * *

Voĉo de miliardaj ĥoroj (голос миллиардов хоров) kun spiritmonda murmuro (с потусторонним: «мира духов, духовного мира» бормотанием: spirito – дух) eĥis tra la etero (отдавался эхом сквозь эфир).

— Vi povis neniigi la organismojn (ты смогла уничтожить организмы), sed vi ne estas reganto de animo (но ты – не повелитель души). Tiu ĉi estas la plej potenca forto (это самая могущественная сила), pli potenca ol la penso (более могущественная, чем мысль), kiu estas nur ĝia infano (которая – только её дитя).

La Morto kurbigis la senlipan buŝon je ironia rideto (Смерть скривила безгубый рот в насмешливой улыбке).

Voĉo de miliardaj ĥoroj kun spiritmonda murmuro eĥis tra la etero.

— Vi povis neniigi la organismojn, sed vi ne estas reganto de animo. Tiu ĉi estas la plej potenca forto, pli potenca ol la penso, kiu estas nur ĝia infano.

La Morto kurbigis la senlipan buŝon je ironia rideto.

— Sensenca parolo (бессмысленный разговор). Kion valoras la forto sen organismo (чего стоит сила без организма), kaj kion valoras la penso (и чего стоит мысль), se ĝi ne havas ilojn por krei (если она не имеет орудий, чтобы творить).

— La volo de la animo estas senfina (воля души бесконечна) kaj ĝi fluas libere (и она течёт свободно).

— Eĉ la senfina volo rompiĝas (даже бесконечная воля разрушается: rompi – сломать, разбить; нарушить), se ĝi ne havas spacon (если у неё нет пространства). Kion povas fari la volo per la senfina Nenio (что может сделать воля бесконечным Ничем)?

— Nur la konscie moviĝantajn organismojn vi povis neniigi (только сознательно движущиеся организмы ты смогла уничтожить), sed la senmovaj tavoloj (но неподвижные слои) kaj libere vagantaj elementoj (и свободно блуждающие стихии) estas ekster via potenco (вне твоей власти). Vi ne havas forton kontraŭ la akvo (у тебя нет силы против воды), la fajro (огня), kaj vi ne povas ordoni al la kureganta vento (и ты не можешь приказывать мчащемуся ветру).

— Sensenca parolo. Kion valoras la forto sen organismo, kaj kion valoras la penso, se ĝi ne havas ilojn por krei.

— La volo de la animo estas senfina kaj ĝi fluas libere.

— Eĉ la senfina volo rompiĝas, se ĝi ne havas spacon. Kion povas fari la volo per la senfina Nenio?

— Nur la konscie moviĝantajn organismojn vi povis neniigi, sed la senmovaj tavoloj kaj libere vagantaj elementoj estas ekster via potenco. Vi ne havas forton kontraŭ la akvo, la fajro, kaj vi ne povas ordoni al la kureganta vento.

— Vere (верно)! Mi ne havas potencon kontraŭ ili (у меня нет власти/мощи против них), sed kion valoras la senmova mondo (но чего стоит неподвижный мир), kiu mankumas la konscion (которому недостаёт сознания)?

— Estos kreita la nova mondo (будет создан новый мир)! Estos donacita konscio al ĉiuj atomoj de la Tero (будет даровано сознание всем атомам Земли), kaj se la penso donos flugilojn al la elementoj (и если мысль даст крылья стихиям), tiam via potenco rompiĝos (тогда твоя власть разрушится).

— Vi forgesas (вы забываете), ke la fajro (что огонь), se ĝi ekkonscias (если он начнёт осознавать = обретёт сознание), nur finos la taskon (только закончит задачу) ĉesigitan de mi (прерванную мной). Ĝi cindrigos ĉion (он испепелит всё: cindro – пепел, зола).

— Kaj se tiel okazus (и если так случилось бы), ankaŭ via estaĵo fariĝus ĝia viktimo (и твоё существо сделалось бы его жертвой). Venkita via senmorteco (побеждено твоё бессмертие), vi neniiĝos (ты исчезнешь).

— Vere! Mi ne havas potencon kontraŭ ili, sed kion valoras la senmova mondo, kiu mankumas la konscion?

— Estos kreita la nova mondo! Estos donacita konscio al ĉiuj atomoj de la Tero, kaj se la penso donos flugilojn al la elementoj, tiam via potenco rompiĝos.

— Vi forgesas, ke la fajro, se ĝi ekkonscias, nur finos la taskon ĉesigitan de mi. Ĝi cindrigos ĉion.

— Kaj se tiel okazus, ankaŭ via estaĵo fariĝus ĝia viktimo. Venkita via senmorteco, vi neniiĝos.

La Morto, preninte la potencan falĉilon (взяв могущественную косу), furioze svingis ĝin ĉirkaŭ si (яростно взмахнула ею вокруг себя).

La misteraj sonoj respondis per rido (таинственные звуки ответили смехом).

La Morto, preninte la potencan falĉilon, furioze svingis ĝin ĉirkaŭ si.

La misteraj sonoj respondis per rido.

* * *

— Kiamaniere vi volas krei novan mondon (каким образом вы хотите создать новый мир)? Kio estos tiu potenca forto (что будет той могущественной силой), kiu povus disŝuti la semojn de la vivo (которая смогла бы рассыпать семена жизни) sur la mortinta terglobo (на вымершем земном шаре)?

— Ekzistas forto (существует сила), kiu havas potencon por tio (у которой есть сила для этого).

— Kio do (что же)?

— La amo (любовь).

— Ĉu ekzistas vivanta koro (разве существует живое сердце), en kiu ĝi povas ekĝermi (в котором она может зародиться)?

Kun ironia triumfo ridegis la Morto (с насмешливым торжеством хохотала Смерть).

— Kiamaniere vi volas krei novan mondon? Kio estos tiu potenca forto, kiu povus disŝuti la semojn de la vivo sur la mortinta terglobo?

— Ekzistas forto, kiu havas potencon por tio.

— Kio do?

— La amo.

— Ĉu ekzistas vivanta koro, en kiu ĝi povas ekĝermi?

Kun ironia triumfo ridegis la Morto.

— Jes (да)!... La koro de la tero (сердце земли).

— La koro de la tero?!

Kun terura furoro ĝi trapikis la terglobon per la falĉilo (с ужасной яростью она пронзила земной шар косой).

— Hahaha! Senfrukta estos la laboro (бесплодным будет труд: frukto – плод, фрукт) kaj vana ĉiu penado (и напрасным – всякое усилие)! Donu do antaŭe vivon al la mortinta homaro (дайте же прежде жизнь умершему человечеству)!

— Sian militon faros la tero mem (свою войну сделает сама земля), kaj en tiu ĉi sankta aliformiĝo vi estos ĉesinta (и в этом священном преображении ты прекратишься = тебе придёт конец). Poste reviviĝos la miliardoj da homoj (потом оживут миллиарды людей) kaj komenciĝos la profetita eterna vivo (и начнётся предсказанная вечная жизнь: profeti – пророчить, предсказывать): la transtomba edeno (загробный рай).

— Jes!... La koro de la tero.

— La koro de la tero?!

Kun terura furoro ĝi trapikis la terglobon per la falĉilo.

— Hahaha! Senfrukta estos la laboro kaj vana ĉiu penado! Donu do antaŭe vivon al la mortinta homaro!

— Sian militon faros la tero mem, kaj en tiu ĉi sankta aliformiĝo vi estos ĉesinta. Poste reviviĝos la miliardoj da homoj kaj komenciĝos la profetita eterna vivo: la transtomba edeno.

— Ĉu mi neniiĝos (неужели я исчезну)? Mi (я), kiu estas naskita samtempe kun la Tero (которая рождена одновременно с Землёй). Mi, kiu en ĉiu batalo de la Tero (которая в каждой битве Земли), en ĉiu metamorfozo havis la ĉefrolon (в каждом превращении играла: «имела» главную роль)? Neeble (невозможно)! Neeble!

— Mensogo (ложь)!

Tondris voĉo (прогремел голос), pro kiu la tero ektremis (от которого земля задрожала) kaj la Morto terurite falis teren (и Смерть в ужасе упала на землю).

— Ĉu mi neniiĝos? Mi, kiu estas naskita samtempe kun la Tero. Mi, kiu en ĉiu batalo de la Tero, en ĉiu metamorfozo havis la ĉefrolon? Neeble! Neeble!

— Mensogo!

Tondris voĉo, pro kiu la tero ektremis kaj la Morto terurite falis teren.

— Mensogo! La okan tagon de la kreado vi estiĝis (/на/ восьмой день творения ты возникла), kiam Kain mortigis sian fraton Abel (когда Каин убил своего брата Авеля). Sole la penso de Kain estas vi (ты – лишь мысль Каина), kiu prenis sur sin nevideblan ostokorpon (которая взяла на себя = надела на себя невидимое костлявое тело). Vi kaŭzis la unuan doloran larmon (ты вызвала первую слезу боли) kaj vi disŝutis la semojn de la funebra ĉagreno (и ты рассыпала семена скорбной печали). Ne mi kreis vin (не я создал тебя), sed la ĉion neanta spirito de la Malbono (а всё отрицающий дух Зла).

— Mensogo! La okan tagon de la kreado vi estiĝis, kiam Kain mortigis sian fraton Abel. Sole la penso de Kain estas vi, kiu prenis sur sin nevideblan ostokorpon. Vi kaŭzis la unuan doloran larmon kaj vi disŝutis la semojn de la funebra ĉagreno. Ne mi kreis vin, sed la ĉion neanta spirito de la Malbono.

* * *

— Kiu vi estas (кто ты), potenca spirito (могущественный дух), kiu jam per via ekparolo vekas timon en mi (кто уже своим голосом: «началом разговора» пробуждает страх во мне)?

— Via ordonanta Sinjoro (твой повелевающий Господин) kaj reganto de la tuta universo (и правитель всей вселенной): Dio (Бог).

— Dio? Ho ve al mi (увы мне)! Vi ekzistas do vere (ты существуешь ведь на самом деле = значит, ты правда существуешь)! Ne sole la religio naskis vin (не только религия породила тебя)? Ĉu vere ekzistas vi (правда ли существуешь ты), kies potencon mi ĉiam neis (чью власть я всегда отрицала), kaj ĉu ankaŭ mi estus via sklavo (и я тоже была бы твоим рабом), kiu ne konis suverenon super mi (которая не знала повелителя над собой)?

— Vere mi estas tiu (я и правда тот)!

— Kiu vi estas, potenca spirito, kiu jam per via ekparolo vekas timon en mi?

— Via ordonanta Sinjoro kaj reganto de la tuta universo: Dio.

— Dio? Ho ve al mi! Vi ekzistas do vere! Ne sole la religio naskis vin? Ĉu vere ekzistas vi, kies potencon mi ĉiam neis, kaj ĉu ankaŭ mi estus via sklavo, kiu ne konis suverenon super mi?

— Vere mi estas tiu!

— Se vi estas Dio (если ты Бог), do vi estas la Justo mem (то ты сама Справедливость), kaj mi estis nur blinda ilo (и я была лишь слепым орудием) en via potenca mano (в твоей властной руке). Vi ne povas min puni pro kulpo de Kain (ты не можешь меня наказать за вину Каина), kiun vi mem kreis (которого ты сам создал) erarema (неразумным: «склонным ошибаться, заблуждаться»: erari – ошибаться) kaj malforta (и слабым)!

— Vi estis blinda ilo de via propra memo (ты была слепым орудием себя самой, своего собственного «я»), kiu estas senanima (которое бездушно). Vi estas detruanta penso (ты – уничтожающая мысль), kiu venenis la beston kaj la homon (которая отравила зверя и человека). Via tasko estas finita (твоя задача закончена) kaj la destino plenumiĝis (и предназначение исполнилось), via senanima memo neniiĝos (твоё бездушное существо исчезнет).

La Morto, kun senespera veado (с отчаянным стоном), baraktis (металась).

— Se vi estas Dio, do vi estas la Justo mem, kaj mi estis nur blinda ilo en via potenca mano. Vi ne povas min puni pro kulpo de Kain, kiun vi mem kreis erarema kaj malforta!

— Vi estis blinda ilo de via propra memo, kiu estas senanima. Vi estas detruanta penso, kiu venenis la beston kaj la homon. Via tasko estas finita kaj la destino plenumiĝis, via senanima memo neniiĝos.

La Morto, kun senespera veado, baraktis.

* * *

— Estu lumo (да будет свет)! – Sonis la potenca voĉo (прозвучал властный голос) kaj la Tero sopire ektremis (и Земля тоскливо задрожала). Ĝian nigran korpon ĉirkaŭprenis milda (её чёрное тело охватил мягкий), fosfora lumo (фосфорный свет), kiu jen aperis (который то появлялся) jen malaperis (то исчезал). La lumo vagadis (свет блуждал), ŝajne sencele (как будто бесцельно: «кажется /что/ бесцельно»), sed subite en la atmosfero de la Tero balancis sin violkolora vaporaĵo (но вдруг в атмосфере Земли закачался лиловый пар, испарение: violo – фиалка, vaporo – пар). Fendiĝis la Tero kun terura detonacio (треснула Земля с ужасным взрывом: fendi – расщеплять, раскалывать). La maroj forlasis la profundojn (моря покинули глубины) kaj unuiĝinte (и объединившись), preninte novan orbiton (взяв = заняв новую орбиту), kiel la ringego de Saturno (как кольцо Сатурна), ili turnis sin ĉirkaŭ la Tero (они вращались вокруг Земли).

— Estu lumo! - Sonis la potenca voĉo kaj la Tero sopire ektremis. Ĝian nigran korpon ĉirkaŭprenis milda, fosfora lumo, kiu jen aperis jen malaperis. La lumo vagadis, ŝajne sencele, sed subite en la atmosfero de la Tero balancis sin violkolora vaporaĵo. Fendiĝis la Tero kun terura detonacio. La maroj forlasis la profundojn kaj unuiĝinte, preninte novan orbiton, kiel la ringego de Saturno, ili turnis sin ĉirkaŭ la Tero.

Bolis (кипел), ardis (пылал), fandiĝis kun surdiga bruego (плавился с оглушительным шумом: fandi – плавить, растапливать, surda – глухой) la giganta globo (гигантской шар). Komenciĝis la lasta milito (началась последняя война). Kie aperis la vaganta lumo (где появился блуждающий свет), tie sekvis ĝin la violkolora vaporaĵo (там последовал за ним лиловый пар) kaj la tavolo konsciiĝis (и слой обрёл сознание). Veante furiozis la ventego (стоная, бушевала буря) kaj per sia uragana kolero vipis la ekkonsciintan fajron (и своей ураганной злостью хлестала начавший сознавать огонь), kiu pasie ĉirkaŭplektis la Teron per flamantaj brakoj (который страстно оплёл Землю пылающими руками). Ŝajnis (казалось), ke ĝi cindrigos ĉion (что он испепелит всё), sed en tiu momento bridis ĝian furoron la potenca akvoringego (но в этот момент обуздало его ярость мощное водяное кольцо: brido – узда, уздечка), kiu per tuta pezo subpremis la furioziĝantan elementon (которое всей /своей/ тяжестью подавило бушующую стихию). Ĝi mole (оно мягко), kvazaŭ silke sternis sin (как будто шелковисто расстелилось) kaj kompate vindis la Teron (и сострадательно окутало Землю: vindi – пеленать, обматывать), laciĝintan pro la batalo (уставшую от борьбы). La Tero aspektis (Земля выглядела), kiel kolosa (как огромный), nemezurebla akvoglobo (необъятный: «неизмеримый» водяной шар: mezuri – измерять), kiu kuregis en la spaco senfina (который нёсся в бесконечном пространстве/космосе).

Bolis, ardis, fandiĝis kun surdiga bruego la giganta globo. Komenciĝis la lasta milito. Kie aperis la vaganta lumo, tie sekvis ĝin la violkolora vaporaĵo kaj la tavolo konsciiĝis. Veante furiozis la ventego kaj per sia uragana kolero vipis la ekkonsciintan fajron, kiu pasie ĉirkaŭplektis la Teron per flamantaj brakoj. Ŝajnis, ke ĝi cindrigos ĉion, sed en tiu momento bridis ĝian furoron la potenca akvoringego, kiu per tuta pezo subpremis la furioziĝantan elementon. Ĝi mole, kvazaŭ silke sternis sin kaj kompate vindis la Teron, laciĝintan pro la batalo. La Tero aspektis, kiel kolosa, nemezurebla akvoglobo, kiu kuregis en la spaco senfina.

Super la Tero (над Землёй), kiel giganta krisigno (как гигантский восклицательный знак: krii – кричать), ŝvebis la violkolora vaporaĵo (реял лиловый пар): la lumo de la konscio (свет сознания).

La Morto ironie ekridegis (Смерть язвительно захохотала).

— Ho granda Sinjoro (о великий Господин)! Finiĝis jam la unua tago de la kreado (закончился уже первый день творения) kaj tamen mi ekzistas (и всё же я существую)!

Super la Tero, kiel giganta krisigno, ŝvebis la violkolora vaporaĵo: la lumo de la konscio.

La Morto ironie ekridegis.

— Ho granda Sinjoro! Finiĝis jam la unua tago de la kreado kaj tamen mi ekzistas!

* * *

La misterplena voĉo denove eksonis (таинственный голос снова зазвучал).

— Ekbatu la koro de la Tero (пусть забьётся сердце Земли) kaj la tuto de la animoj okupu ĝin (и все души: «и всё от душ» займут его: tuto – всё, целое; совокупность). La semo de la Amo ekĝermu en ĝi (семя Любви пусть прорастёт в нём) kaj kreiĝu per tio la nova firmamento (и пусть создастся этим = таким образом новый небосвод: krei – создавать, творить)! Estu (да будет /так/)!

Hela rozkolora lumo radiis super la akvoamaso (яркий розовый свет лучился над водной массой: radio – луч, amaso – толпа; масса, скопление, куча). Saniga varmo penetris en korpon de la Tero (целительное тепло проникло в тело Земли: sana – здоровый). Ĉiu atomo ektremis pro nekonata fenomeno (каждый атом задрожал от неведомого явления). La Tero enamiĝis la senliman spacon de la etero (Земля полюбила безграничное пространство эфира). Aromaj spiraĵoj flugis for el ĝia korpo (ароматные дыхания вылетали из её тела) kaj la Morto svenante apogis sin per la falĉilbastono (и Смерть, теряя сознание, оперлась о рукоятку: «палку» косы: apogi – подпирать, поддерживать).

La misterplena voĉo denove eksonis.

— Ekbatu la koro de la Tero kaj la tuto de la animoj okupu ĝin. La semo de la Amo ekĝermu en ĝi kaj kreiĝu per tio la nova firmamento! Estu!

Hela rozkolora lumo radiis super la akvoamaso. Saniga varmo penetris en korpon de la Tero. Ĉiu atomo ektremis pro nekonata fenomeno. La Tero enamiĝis la senliman spacon de la etero. Aromaj spiraĵoj flugis for el ĝia korpo kaj la Morto svenante apogis sin per la falĉilbastono.

La Spaco restis senmova (Космос оставался неподвижным). En ĝia glacia memo ne naskiĝis sentoj (в его ледяном существе = глубине не рождались чувства). La Tero ploris (Земля плакала), faligis fajre brulantajn larmojn (роняла огненно горящие слёзы) kaj el la larmogutoj fariĝis steloj (и из слезинок сделались звёзды: guto – капля), brilantaj meteoroj (сияющие метеоры), vagantaj planedoj (блуждающие планеты) kaj kreiĝis (и возник: «создался») — la nova firmamento (новый небосвод).

— Potenca Sinjoro (могущественный Господин)! Finiĝis jam la dua tago (закончился уже второй день) kaj tamen mi ekzistas (и всё же я существую).

La Spaco restis senmova. En ĝia glacia memo ne naskiĝis sentoj. La Tero ploris, faligis fajre brulantajn larmojn kaj el la larmogutoj fariĝis steloj, brilantaj meteoroj, vagantaj planedoj kaj kreiĝis — la nova firmamento.

— Potenca Sinjoro! Finiĝis jam la dua tago kaj tamen mi ekzistas.

* * *

— Evoluu la semo (пусть развивается семя)! Disiĝu la akvo kaj la tero (пусть разойдутся вода и земля: disiĝi – расставаться; расходиться), kiel estis antaŭe (как было прежде)! Estu (да будет /так/)! – Tuj (тотчас), kvazaŭ je bato de sorĉovipo (как будто по удару волшебного хлыста), la akvo per forfluo de tajdo okupis nur la profundaĵojn (вода отливом: «оттоком отлива» заняла только глубины: flui – течь) kaj egaj (и огромные), senherbaj rokoj aperis zigzage ĉie (голые: «бестравные» скалы появились зигзагообразно повсюду: herbo – трава). Iom post iom formiĝis maroj (постепенно сформировались моря), lagoj (озёра), riveroj (реки), riveretoj (речки/ручьи) kaj vastaj kontinentoj etendis sin sur la Tero (и просторные континенты распростёрлись на Земле). La akvo estis diafane pura (вода была прозрачно чистой), sed la vastaj kontinentoj ankoraŭ etendis sin sen ornamoj (но широкие континенты ещё простирались без украшений).

— Evoluu la semo! Disiĝu la akvo kaj la tero, kiel estis antaŭe! Estu! – Tuj, kvazaŭ je bato de sorĉovipo, la akvo per forfluo de tajdo okupis nur la profundaĵojn kaj egaj, senherbaj rokoj aperis zigzage ĉie. Iom post iom formiĝis maroj, lagoj, riveroj, riveretoj kaj vastaj kontinentoj etendis sin sur la Tero. La akvo estis diafane pura, sed la vastaj kontinentoj ankoraŭ etendis sin sen ornamoj.

— Potenca (могущественный), ĉionreganta Sinjoro (всем управляющий Господин)! Finiĝis jam la tria tago (закончился уже третий день) kaj tamen mi ekzistas (и всё же я существую). Ĉu vi indulgis min (неужели ты пощадил меня) aŭ mi estas ekster via potenco (или я вне твоей власти)?

— Mi povus neniigi vin (я мог бы уничтожить тебя), sed mi ne volas (но я не хочу). Potenco via ĉesis (власть твоя кончилась). Kion valoras la intenco (чего стоит намерение), se vi estas sen armilo (если ты без оружия = безоружна)?

— Ĉu sen armilo?

La Morto per subita gesto turnis sin al la falĉilo (Смерть резким жестом повернулась к косе), sed ĝia ostobrako vane serĉis ĝin (но её костлявая рука напрасно искала её). Dum momento ĝi ektremis (на миг: «в течение мига» она содрогнулась), sed poste skuis ĝian tutan estaĵon raŭka (но потом сотряс её всё существо хриплый), freneziga ridego (сводящий с ума хохот). Minace ĝi levis la pugnojn (угрожающе она подняла кулаки).

— Potenca, ĉionreganta Sinjoro! Finiĝis jam la tria tago kaj tamen mi ekzistas. Ĉu vi indulgis min aŭ mi estas ekster via potenco?

— Mi povus neniigi vin, sed mi ne volas. Potenco via ĉesis. Kion valoras la intenco, se vi estas sen armilo?

— Ĉu sen armilo?

La Morto per subita gesto turnis sin al la falĉilo, sed ĝia ostobrako vane serĉis ĝin. Dum momento ĝi ektremis, sed poste skuis ĝian tutan estaĵon raŭka, freneziga ridego. Minace ĝi levis la pugnojn.

— Ĉu sen armilo? Ĉu mi ne havas ankoraŭ manojn (разве у меня нет ещё рук), kies nura tuŝo sufiĉas (чьего единственного прикосновения достаточно) por ĉesigi la vivon (чтобы прервать жизнь)? Ĉu mi ne povas spiri (разве я не могу дышать) kaj mia spiraĵo ne estas jam tiom detrua (и /разве/ моё дыхание уже не настолько разрушительно), kiom ĝi estis antaŭe (насколько оно было раньше)? Vi eraras (ты ошибаешься), granda Sinjoro (великий Господин), ĉar kien mi metos la piedojn (потому что куда я поставлю ноги = куда я шагну), tie mi subpremos la semojn de la Vivo (там я подавлю семена Жизни)!

— Ĉu sen armilo? Ĉu mi ne havas ankoraŭ manojn, kies nura tuŝo sufiĉas por ĉesigi la vivon? Ĉu mi ne povas spiri kaj mia spiraĵo ne estas jam tiom detrua, kiom ĝi estis antaŭe? Vi eraras, granda Sinjoro, ĉar kien mi metos la piedojn, tie mi subpremos la semojn de la Vivo!

— Rigardu ĉirkaŭen (посмотри вокруг)! Ĉu vi ne vidas (разве ты не видишь), ke la Tero ĉiam plimalgrandiĝas (что Земля всегда уменьшается = всё уменьшается) kaj la horizonto perdiĝas en la blua grizo de la malproksimo (и горизонт теряется в синей мгле дали: griza – серый)? Ĉu vi ne sentas (разве ты не чувствуешь), ke tio estas nur eta meteoro (что это только маленький метеор), sur kiu vi staras (на котором ты стоишь)? Ĝi kuras (он несётся: «бежит»), portante vin (неся тебя), en la senfina spaco (в бесконечном космосе). Mi povus neniigi vin (я мог бы уничтожить тебя), sed via porĉiama puno estas (но твоё вечное наказание /таково/): vagadi sen potenco (блуждать без силы/власти), vidante la eternan vivon sur miliardoj da Teroj (видя вечную жизнь на миллиардах земных шаров: «Земель»).

La Morto venkite (Смерть повержено) kun muta rezigno (с безмолвный отрешённостью) miris la Terglobon (удивлялась Земному шару), ĉiam pli kaj pli malgrandiĝantan (всё более и более уменьшающемуся).

— Rigardu ĉirkaŭen! Ĉu vi ne vidas, ke la Tero ĉiam plimalgrandiĝas kaj la horizonto perdiĝas en la blua grizo de la malproksimo? Ĉu vi ne sentas, ke tio estas nur eta meteoro, sur kiu vi staras? Ĝi kuras, portante vin, en la senfina spaco. Mi povus neniigi vin, sed via porĉiama puno estas: vagadi sen potenco, vidante la eternan vivon sur miliardoj da Teroj.

La Morto venkite kun muta rezigno miris la Terglobon, ĉiam pli kaj pli malgrandiĝantan.

* * *

— Estu (пусть будут), kiel antaŭe estis (как прежде были), pompantaj kreskaĵoj (пышные растения: kreski – расти), florodoro ŝvebu en la aero (цветочный запах пусть парит в воздухе) kaj ombro de verdantaj arboj (и тень зеленеющих деревьев) ŝirmu ilin kontraŭ la sunradioj dum sekeco (пусть заслоняет их от солнечных лучей во время засухи)! Estu!

La marĉa humo ekmovis sin (болотная почва зашевелилась). Scivole aperis kapeto de la unua herbo (с любопытством показалась головка первой травы) kaj ĝin sekvis la dua (и за ней последовала вторая). Ili klinis sin unu al alia per printempa kiso (они склонились друг к другу весенним поцелуем). Pro tiu ĉi kiso riĉe ekburĝonis la Tero (от этого поцелуя обильно проросла Земля).

— Estu, kiel antaŭe estis, pompantaj kreskaĵoj, florodoro ŝvebu en la aero kaj ombro de verdantaj arboj ŝirmu ilin kontraŭ la sunradioj dum sekeco! Estu!

La marĉa humo ekmovis sin. Scivole aperis kapeto de la unua herbo kaj ĝin sekvis la dua. Ili klinis sin unu al alia per printempa kiso. Pro tiu ĉi kiso riĉe ekburĝonis la Tero.

Silka herbaĵo kovris la nudajn rokojn (шёлковый травяной покров покрыл голые скалы). Laŭbriĉaj arbaroj ornamis la dezertojn (тенистые леса украсили пустыни: laŭbo – беседка /увитая зеленью/; здесь – листва, зелень) kaj multkoloraj floroj spiris ozonplenan aromon (и пёстрые: «многоцветные» цветы источали: «дышали» озоновый аромат).

Jen (вот), alvenis la eterna printempo (наступила вечная весна), profetita de la ĉiam verda vinko (предсказанная вечнозелёным барвинком).

Silka herbaĵo kovris la nudajn rokojn. Laŭbriĉaj arbaroj ornamis la dezertojn kaj multkoloraj floroj spiris ozonplenan aromon.

Jen, alvenis la eterna printempo, profetita de la ĉiam verda vinko.

ТЕЛЕГРАМ

Канал с обзорами, анонсами новинок и книжными подборками

Книжный Вестник

Бот для удобного поиска книг (если не нашлось на сайте)

Поиск книг

Свежие любовные романы в удобных форматах

Любовные романы

О психологии, саморазвитии и личностном росте

Саморазвитие

Детективы и триллеры, все новинки

Детективы

Фантастика и фэнтези, все новинки

Фантастика

Отборные классические книги

Классика
ВКОНТАКТЕ

Цитаты, афоризмы, стихи, книжные подборки, обсуждения и многое другое

Книжный Вестник
БИБЛИОТЕКИ

Библиотека с любовными романами, которая наверняка придётся по вкусу женской части аудитории

Любовные романы

Библиотека с фантастикой и фэнтези, а также смежных жанров

Фантастика

Самые популярные книги в формате фб2

Топ фб2 книги