Урал батыр

Бер нисә көн Урал да

Бәҫле ҡунаҡ булған да,

Берҙән-бер көн таң менән

Йоҡоһонан торған да,

Һомайҙы саҡырып алған, ти,

Әйтерен әйтә һалған, ти:

Атам һине атҡанда,

Барыбыҙ ҙа һунар тип,

Һине һырып алғанда,

Муйыныңа ырмау һалғанда,

Йәнең алҡымға килгәндә,

Ысынлап та белепме,

Йән асыуҙан ҡурҡыпмы,

Һин телеңә килгәйнең,

Ҡотолорға Үлемдән

Йәншишмә бар тигәйнең,

Һинән шуны ишеткәс,

Үлемде тапһаҡ, тоторға,

Илдән башын юйырға,

Шишмәнән һыу алырға,

Мәңге йәшәһен донъя, тип,

Илгә һыуын бирергә

Тигән уйға килгәйнек,

Икәү юлға сыҡҡайныҡ.

Күп ер китеп, сер белгәс,

Юлды икәү бүлгәйнек,

Юл буйында ни барын

Һорашып та белгәйнек.

Ағам китте һул яҡҡа,

Мин тайпылып уң яҡҡа,

Айырылып киткәйнек.

Күп йыл йөрөнөм, ил күрҙем,

Әйткән һүҙең онотмай,

Һеҙҙең илгә боролдом, –

Илең аша уҙманым,

Бармайым, тип торманым,

Һарайығыҙ алдына

Арыҫланымды бәйләнем,

Һарайыңа ингәндә,

Уйым һөйләп үткәндә,

Арала һүҙ киткәндә,

Үҙ бауырың эҙләргә

Миңә йомош ҡушҡанда,

Һин бер бүләк әйткәйнең.

Мин эҙләгән Үлемдән

Һин әйткәйнең телеңдән:

Мин бирермен, – тигәйнең,

Аҙаҡ һүҙең әйт, һылыу,

Ни әйтерһен, – көтәйем,

Мин ишетеп китәйем, –

Тигән һүҙен ишеткәс,

Атаһына барған, ти,

Йәшермәйсе бер ниҙе,

Теҙеп әйтеп һалған, ти.

Аҡбуҙатың бирерһең;

Яҡты донъя йөҙөндә

Рәхәт торорһоң, балам,

Уралдай уҡ батырға

Әсә булырһың, балам.

Урал батыр хаҡына

Шүлгәнде лә сығар һин,

Бөтә илде саҡыр һин,

Батыр ирҙе туйла һин,

Һис берәү ҙә ҡалмаһын –

Барын йыйып һыйла һин, –

Тигән һүҙен тыңлаған.

Атаһы уйын аңлаған,

Шүлгәнде лә сығарған,

Бөтә илде йыйнаған,

Алҡындырып һыйлаған.

Шүлгән, Урал – икәүһе,

Берен-бере табышҡас,

Көтмәгәндә осрашҡас,

Ике туған шатлығын,

Юлда күргән барыһын

Урал теҙеп һөйләгән.

Шүлгән тыңлап ултырған,

Барын уйлап уҙҙырған:

Атама данлы ҡайтһа,

Батыр булып маҡталыр,

Бар эштә лә өҫ булыр,

Минең һүҙҙәр аҫ ҡалыр,–

Тип, эсенән көнләшкән.

Шуға күрә Уралға

Бар серен сисмәгән.

Әзрәҡәлә булғанын,

Бында ниңә килгәнен–

Береһен дә әйтмәгән.

Ул Уралды үлтереп,

Үҙе данлы ир булып,

Һомайҙы ла үҙе алып,

Аҡбуҙатҡа атланып,

Булат ҡылыс ҡулланып,

Дан алыуҙы уйлаған.

Шүлгән асыулы булғанын,

Һәр саҡ һалҡын йөрөгәнен,

Уның шомо барлығын

Урал ҙурға ҡуймаған:

Уңайһыҙға ҡалғанға, –

Тиеп кенә уйлаған.

Бер саҡ Урал Шүлгәндең

Ҡомһарылып, ҡаш төйөп,

Ултырғанын күргән дә:

note 1

Икәү бергә менгәшеп,

Бер-берене күҙләшеп,

Күләгәләй йөрөрҙәр,

Баҫмалатып килерҙәр,

Алмашлап тап булырҙар.

Батыр булған ир-егет

Еңмәҫ нәмә булырмы?

Батырмын тигән ир-егет

Яуызға юл ҡуйырмы?

Утҡа ҡаршы һыу булыр ул,

Яуға ҡаршы тау булыр;

Үҙенә түгел, барына

Ауырлыҡта юл булыр;

Батырҙан ил тарыҡмаҫ,

Батыр һис бер зарыҡмаҫ,

Яҡшылыҡтан ялыҡмаҫ,

Яуҙан да һис талыҡмаҫ.

Күккә менер баҫҡысһыҙ,

Ерҙе аҫыр асҡысһыҙ,

Яҡшынан эскәне – һыу булыр,

Ямандан эскәне – ыу булыр,–

Тигән Урал Шүлгәнгә,

Һомай, һаман ышанмай,

Ысын сергә төшөнмәй,

Ағай-эне икәүҙең

Ҡыланышын күҙәткән.

Алмаш-тилмәш улар мән

Һомай һәр саҡ һөйләшкән.

Бар йолаһын уларҙың

Һомай төпсөп һорашҡан.

Уралды Һомай күргәс тә,

Батырлығын белгәс тә,

Яҡшылығын һиҙгәс тә,

Уға күңел бәйләгән,

Ул Уралды һайлаған.

Шүлгән ҡомһоу йөрөгәнгә,

Һаман шиге булғанға,

Ике туған һөйләшеп,

Икәү-ара серләшеп

Ултырғанда, Шүлгәндең

Һытыҡ йөҙөн күргәнгә,

Һомай унан шикләнгән.

Урал ятһа йоҡларға,

Биш көн тотош йоҡлағас,

Шүлгәндән ҡыҙ шикләнгәс,

Ҡыҙҙар ҡуйған һаҡларға.

Шүлгән ятҡан бер яҡта,

Айырымланған торлаҡта.

Шүлгән уйы сыҡмаған:

Һомай һис юл ҡуймаған.

Шүлгән:

Бик күп нәмә күргәнһең.

Батыр булып, дан алып,

Инде бында килгәнһең,

Самрауҙың иленә

Килеп аяҡ баҫҡанһың.

Инде нимә уйлайһың?

Беҙҙең теләк ошонда

Икәнен асыҡ белмәйһең.

Самрауға яу асайыҡ,

Аҡбуҙатын алайыҡ,

Беребеҙ таяҡ тотайыҡ,

Беребеҙ Аҡбуҙ менәйек,

Бөтә илдә баш булып,

Барыһыны мат ҡурып,

Көслө батша булайыҡ.

Һин таяғың бир миңә, –

Ошо илде ҡырайым,

Самрау ҡоштоң ҡыҙыны

Үҙемә тартып алайым,

Аҡбуҙатын менәйем;

Мин бит – туған ағайың,

Мин дә данлы булайым!

Урал:

Бер яуызлыҡ итмәгән,

Үлтереп, ҡан ҡоймаған,

Кешегә дошман булмаған.

Беҙ икәүләп барайыҡ,

Дейеү илен алайыҡ,

Унда тотҡон булғандың

Барына юл асайыҡ.

Ҡыҙ алырға уйлаһаң,

Аҡбуҙатын һайлаһаң,

Ҡыҙы һөйһә, ҡыҙын ал,

Бүләк итһә, Буҙын ал.

Ҡыҙ алам, тип яу асып,

Үлемгә беҙ юл ҡуйып,

Бер ҙә юҡҡа ҡан ҡойоп,

Яуыз исем таҡмайыҡ,

Ҡан ҡойоусы даны алып,

Илгә яман ҡайтмайыҡ.

Әзрәҡәне еңәйек,

Шишмәнән һыу алайыҡ,

Үлгәнгә йән бирәйек,

Кешеләрҙе донъяла

Үлмәҫ йәндәр ҡылайыҡ, –

Тигәс, Шүлгән уйланған,

Төрлө юлдар һайлаған.

Берҙән-бер көн аулаҡта,

Һомай булған торлаҡта,

Шүлгән барған янына,

Ҡулын һалған яурынына.

Шунда һүҙен асҡан, ти,

Һөйөү уйын әйткән, ти:

Ҡайтты, – тинең һин үҙең;

Арабыҙҙа яман уй,

Ҡанға батыр яман туй

Арабыҙҙа булмаҫ ул, –

Тип уйлайым мин үҙем,

Һиңә әйтәм был һүҙем.

Дуҫлыҡҡа күнел береккән,

Айырылмаҫтай ереккән,

Беҙ ҙә илдә ҙур батыр,

Йөрәгебеҙ сыныҡҡан,

Һин тыңлаһаң, әйтәйем,

Бер серем бар, һөйләйем,

Тел өҫтөнә тел ҡуймай,

Яуабыңды көтәйем.

Инде һүҙем алмаһаң,

Асыҡ яуап бирмәһәң,

Үҙ ярағым күрәйем,

Үҙ юлымда булайым,

Һарайыңа килгәс тә,

Күҙ алдымда күргәс тә,

Күңелемде арбаның,

Күҙең миңә һалманың.

Мине әллә таныпмы,

Ужарымды иҫкә алып,

Шуға минән ҡурҡыпмы,

Әллә мине һынапмы, –

Ҡараңғыға бикләнең,

Һөйләшкән һуң, һөйөпмө,

Әллә Урал килепме,

Ҡараңғынан сығарҙың,

Һарайыңа саҡырҙың.

Асыҡ йөҙөң күргәс тә,

Барын хәҙер оноттом;

Һиндәй һылыу булмаҫ, тип,

Эҙләп һис кем тапмаҫ, тип;

Миңә ҡулын бирерме,

Үҙе һөйөп килерме, –

Тип, күңелем елкеттем;

Теләһәң, бергә булайым,

Һөйһәң, һине алайым,

Ҡарыулашһаң, тағы ла

Үҙ уйымды ҡылайым,

Һомай:

Эс сереңде аңланым,

Шулайҙыр тип уйланым;

Мин бер батша ҡыҙымын,

Ҡыҙҙарының ҙурымын.

Егет, уйың уй булһын,

Бер ҙур майҙан ҡорайым,

Батырлығың һынайым,

Шунда даның күрәйем.

Буҙ атым бар йыраҡта,

Әсәм биргән бүләккә,

Майҙаныма шул килер,

Батыр булһаң, ул белер.

Майҙанымда буҙ атты

Ҡулыңа алып менәлһәң,

Эйәренең ҡашынан

Булат ҡылысын алалһаң,

Шундай батыр булалһаң–

Буҙым бүләк ҡылайым;

Атама әйтеп туй яһап,

Үҙеңә йәр булайым,–

Тип яуабын биргән, ти,

Шүлгән быға күнгән, ти.

Һомай майҙан йыйған, ти,

Аҡбуҙын саҡырған, ти.

Күк күкрәп, шау килеп,

Ерҙә дауыл ҡуптарып,

Тау-таш, ҡая аҡтарып,

Бөтә йәнгә шом һалып,

Йондоҙ һымаҡ атылып,

Аҡбуҙ толпар атлығып,

Күктән килеп төшкән, ти,

Һомай һылыу алдына

Килеп, башын эйгән, ти.

Аҡбуҙ шунда туҡтаған,

Бөтә майҙан һоҡланған:

Һыртына эйәр һалынған, ти,

Эйәренең башына

Алмас ҡылыс тағылған;

Йүгәненең ҡашы алтын,

Йүгәненең башы алтын;

Ҡолағын беҙҙәй ҡаҙаған,

Ялын ҡыҙҙай тараған;

Башкүнәктәй танаулы,

Һарымһаҡтай аҫаулы;

Ҡарсыға түш, тар бөйөр,

Еңел, текә тояҡлы;

Ҡуян күҙле, баҡыр күҙ,

Ҡыҫыр йылан тамаҡлы;

Урайы ҡуш, яңағы ас,

Муйындары бер ҡолас,

Ҡыйғыр бөркөт ҡабаҡлы;

Текә баҫып, баш ташлап,

Йылғыр атлап бышҡырыр;

Ҡолаҡтарын ҡайсылап,

Алан-йолан ҡараныр;

Алғыр бүре күҙендәй,

Күҙ бәбәген сылатыр,

Ауыҙлыҡ сәйнәп, ярһыуҙан

Ауыҙҙарын күпсетер;

Елгә, ҡоштай елпенеп,

Артында саң уйнатыр;

Осраған бер кешене

Хайран итер, уйлатыр, –

Бына ошондай Аҡбуҙ ул,

Күҙ күрмәгән ят буҙ ул.

Һөйөп алғас Аҡбуҙын,

Һомай әйткән хаҡ һүҙен:

Батыр көтөп, зарығып.

Кеше ҡаны булмаған

Батырҙарҙы ырғытып;

Мин һайлаған батырҙың

Береһен һанға алманың,

Үҙеңһайлап батырың,

Миңә табып бирмәнең.

Бына килде батырҙар,

Һине көтөп ятырҙар.

Батырлығын һайлапмы,

Матурлығын һайлапмы,

Береһен үҙең алаһың,

Үҙеңә юлдаш ҡылаһың, –

Һиңә иптәш ир булыр,

Минә һөйгән йәр булыр.

Шаулап болот ҡалҡҡанда,

Ҡойон-дауыл сыҡҡанда,

Күктә ҡош та оса алыр,

Ҡамғаҡ осһа, яр табып,

Уҙа елдән баҫа алыр.

Мин сапҡанда – ел ҡубыр,

Таш та ятып түҙәлмәҫ,

Һыу тулҡыныр-ҡайнашыр,

Һыуҙа балыҡ йөҙәлмәҫ.

Ҡаф тауына типһәм мин,

Он-талҡандай ыуалыр,

Тирә-яҡта йән булһа,

Береһе ҡалмай ҡыйралыр.

Эйәремдең ҡашында

Булат-алмас ҡылысым –

Күп йыл уны һуғарған

Үҙ янында ҡояшым –

Бөтә донъя ирерлек

Утҡа һалһаң,– иремәҫ.

Донъялағы бер нигә

Йөҙө тейеп тупармаҫ,

Етмеш батман ауырлыҡ

Күтәреп күккә сөймәгән,

Өс бармағы осонда

Төшөрмәйсә тотмаған

Кеше – батыр ир булмаҫ,

Ҡылыс һелтәп сабалмас.

Шундай батыр булмаһа,

Миңә юлдаш булалмаҫ.

Мин сапҡанда, ул батыр

Миндә ултырып түҙәлмәҫ.

Батыр булам тигән ир,

Мине алам тигән ир,

Көсөн шулай һынаһын,

Унан мине менергә

Баҙнат итеп ҡараһын, –

Аҡбуҙ шулай тигән һуң,

Бары эште белгән һуң,

Тау битенә барғандар,

Етмеш батман ауырлыҡ

Бер ҙур ташты тапҡандар,

Ҡуптарырға булғандар.

Ай тартҡандар, ти, былар,

Йыл тартҡандар, ти, былар, –

Таш урындан ҡупмаған,

Көс-хәлдәре етмәгән,

Һомай Шүлгәнгә ҡарап:

Шүлгән барып уҡталған,

Тирә-яҡлап һәрмәнгән,

Ҡутарырға серәнгән,

Көсөргәнеп маташҡан,

Көсөн һалып айҡашҡан.

Баҫҡан ерҙә тубыҡтан

Шүлгән ергә батҡан, ти.

Ай айҡашҡан, ти, Шүлгән,

Йыл айҡашҡан, ти, Шүлгән, –

Ташы һис ҡуҙғалмаған,

Шүлгән, сәсәп, алйыған,

Күтәрәлмәй, ташлаған,

Һомай Уралға ҡарап:

Урал ташҡа барған, ти,

Ағаһы хурға ҡалғанға

Урал асыуланған, ти,

Йоҙороҡлап һуҡҡан, ти, –

Таш тәгәрәп киткән, ти.

Шунан алған ҡулына,

Ташты атҡан һауаға, –

Таш киткән, ти, атылып,

Күрер күҙҙән юғалып;

Барыһы күккә баҡҡан, ти,

Таш төшөрөн көткән, ти.

Иртә ине, төш булған,

Төш тә ауып, кис булған, –

Күктә тауыш шаулаған,

Таш килгәнде күргәнгә,

Төшһә, вайран булғанға,

Бөтә ҡош-ҡорт илаған.

Илде харап итмәһен, – тип,

Барыһы ла Уралдан

Ялбарышып һораған,

Һыңар ҡулын һуҙған, ти, –

Урал ташты тотҡан, ти;

Тип һорашып алған, ти;

Әзрәҡәнең иленә

Урал ташты атҡан, ти.

Бөтәһе лә ҡарашҡан,

Аптырашып уйлашҡан,

Ҡайҙа барып төшөр, тип,

Үҙ-араһы һөйләшкән.

Буҙ ат килеп, шунан һуң,

Уралға баш эйгән, ти,

Мин һинеке, батыр, тип,

Уға буйын биргән, ти.

Самрау батша шул саҡта

Үҙе килеп сыҡҡан, ти,

Уралға ҡул биргән, ти,

Бөтә илде йыйғандар,

Былар ҙур туй ҡорғандар,

Уралға дан биргәндәр.

Шүлгән быны күргән һуң,

Урал ҙур дан алған һуң,

Шүлгән быға түҙмәгән,

Эсенән бик һыҙланған.

Урал уны ҡыҙғанған.

Айһылыуҙы димләргә,

Шүлгәнгә уны бирергә

Һомай, Урал уйлашҡан,

Самрауға аңлатып,

Өсәү-ара һөйләшкән.

Айһылыуҙы ҡайтартып,

Тағы илде саҡыртып,

Айһылыуҙы бирергә,

Шүлгәнгә туй яһарға

Самрау ҙа күнгән, ти;

Аман булыр,– тигән, ти.

Һомай туйы барғанда,

Уйын-көлкө булғанда,

Ер тетрәп киткән, ти,

Бары аптырап киткән, ти.

Төрлө уйға сумғандар,

Ҡараһалар: күк йөҙөн

Ҡып-ҡыҙыл ут алған, ти;

Барыһы да күккә ҡарап,

Аптырауға ҡалған, ти.

Һис кем быны аңламай,

Ни тип әйтергә белмәй,

Шулай алйып торғанда,

Барыһы шомға ҡалғанда,

Күктән сыр-сыу, илаулап,

Ниҙер төшөп килә, ти,

Бары ҡарап тора, ти.

Ҡара көйгән ялҡынды,

Күктәге ут – тулҡынды

Тотоп алған, ти, Урал.

Ҡарағандар, ти, былар:

Айһылыу ҡыҙ булған, ти,

Ҡайтып килгән сағында

Ялҡын сырмап алған, ти,

Ут эсендә ҡалған, ти.

Ҡарап торҙом күктә мин,

Ташты буйға атҡанын

Йәнә күрҙем күптән мин.

Ул таш дингеҙ ашаға,

Сорғап китте йыраҡҡа,

Әзрәҡәнең иленә

Барып төштө бер саҡта.

Ерҙе ярҙы уртаға,

Ялҡын сыҡты һауаға;

Ялҡын мине ялманы,

Һис тәҡәтем ҡалманы, –

Һушым китеп йығылдым.

Саҡ-саҡ йыйып һушымды,

Былай таба боролдом, –

Тигәндән һуң Айһылыу

Барыһы быға таң ҡалған;

Тип, Самрау бик шатланған.

Шүлгән быны белгән, ти,

Серене төшөнгән, ти:

Әзрәҡәнең Шүлгәнгә

Биргән ҡыҙы Айһылыу

Икәнен һиҙенгән, ти.

Дейеү ҡыҙым тигәне,

Үҙ ҡыҙым, тип биргәне

Барыһы ла буш икән, –

Тиеп Шүлгән уйлаған.

Мин дә унан ҡастым, – тип,

Шүлгән барын алдаған,

Айһылыу быға ышанған,

Һомай күргәс Шүлгәнде,

Йылан менән килгәнде,

Үҙен йылан: – Алам, – тип,

Һәр саҡ һорап йөрөгәнде

Һомай белгәс, һиҫкәнгән,

Һомай бынан шикләнгән.

Ил өҫтөндә терәүем

Булыр,– тиеп Самрау

Үҙ эсенән шатланған.