За што?

Ой, мае вы песьні,

Песьні-весялушкі!

Будзьце мне слухмяны

Вы, мае пяюшкі.

Ці я сам у полі,

Ці я дзе зь людзямі:

Цяжка мне, нялёгка,

Калі я ня з вамі.

Мусіць, я памёр бы,

Каб мне вас ня стала;

Мусіць, паваліўся б,

Як бярно-павала.

Дык жа будзем жыці

Разам днём ці ночай,

Пакуль сэрца б'ецца,

Пакуль плачуць вочы!

Гаварыце, думкі,

Пакуль сонца ходзе,

Аб маёй старонцы,

Аб маім народзе.

Хай нясецца жальба

Там, гэй, на прывольле

Аб той нашай крыўдзе,

Аб той горкай долі!

Можа, хто пачуе

Розгалас прастачы,

Ўстане і прагляне,

Ўсю няпраўду ўбача.