Год, другі праходзіць,
Суд ідзе па судзе;
Юрка ўсё бяднее,
Багацеюць людзі.
Дзе той спрыт падзеўся,
Дзе тое здароўе?
Ў хаце непарадкі,
Проста безгалоўе.
Тут жа суд апошні
I пастанаўленьне:
Заплаціць расходы —
I на высяленьне!
А было ўжо лета
На зямлі шырокай;
Сёмуха мінула,
Пётра недалека;
Дабрыцо красуе,
Траўка зелянее.
Юрка кіне вокам —
Так і абамлее:
Ўся яго работа
Каля маткі-нівы
Пойдзе, як у процьму,
Марна, нешчасьліва.
Дарма ён і к пану,
I к усякім членам —
Б'е паклон нізенькі
І гэтым, і гэным.
Станавы прыехаў
Выкідаць астаткі
Зь яго роднай ніўкі,
Зь яго роднай хаткі…