Больш са мною ніколі такога не будзе —
Не паўторыцца двойчы нішто на зямлі.
Аб сустрэчах кароткіх, нібыта аб цудзе,
Мне напомняць — уколюць галінкі ялін.
Я трымаю ў далонях галінку тугую:
Не кранай толькі сэрца, лепш рукі ўкалі!
Што ж рабіць, калі я па тых стрэчах сумую
I па тых, што не вечна нішто на зямлі...