Раніца

Каму патрэбна поле, што прыгожаю ўспыхне сурэпкай?

Усе ад зямлі чакаюць жытніх калоссяў густых.

Мы ўсе у каханні шукаем — а толькі знаходзім рэдка —

Звычайнай, самай звычайнай чалавечае дабраты.

Бывае — жыве ў доме мужчынская ласка і шчыраспь,

I час хадою няспешнай над хатнім спакоем ідзе.

I толькі нікому не скажа, ніколі не скажа жанчына,

Як холадна ёй і няўтульна у цёплым яе гняздзе...