Romeo və Cülyetta

İkinci səhnə

Kapulettinin bağı. Cülyetta daxil olur.

Cülyetta.

Siz ey ayaqları od saçan atlar,

Qərbə günbatana çapın dördnala

Febin oğlu Faston sürsəydi sizi,

Qızıl arabanı aparmışdınız,

Aləmi qaranlıq tutmuşdu çoxdan.

Gəl, gəl, aşiqlərin sirdaşı gecə,

Gəl, çək hər tərəfə qara pərdəni.

Kənar gözdən uzaq, yad dildən uzaq

Romeo gizlicə gəlsin yanıma.

Dünyanı aydınca görür aşkjlər,

Dünyaya nur saçır onların hüsnü.

Əgor məhəbbətin korsa gözləri,

Onun on sevimli dostu gecədir.

Ey ədəbli gecə, ey qara donlu,

Zabitəli gözəl, gəl, gəl, sən mənə

İki təmiz qəlbin saf oyununda

Uduzaraq qalib gəlməyi öyrət.

Utancaq, pak eşqim cürətlənincə

Qara örpəyinlə yanaqlarımda

Həyadan alışan qanımı gizlət.

Gəl, gecə, bir tələs! Tez ol, Romeo,

Gəl, zülmət gecədə nurlu gündüzüm,

Uç, gəl sən gecənin qanadlarında,

Qarğanın belinə yenicə yağmış

Qardan son şəfəqli, sən ağ olarsan.

Gəl, sevimli gecə, ey qaraqaşlım,

Mənim Romeomu sən gətir mənə.

O öləndə onu götür özünlə,

Kəs, doğra balaca ulduzlar kimi.

Bundan göylər elə gözəlləşər ki,

Mat qalar gecəyə bütün yer üzü,

Pərəstiş eyləməz Günəşə heç vaxt.

Bir sevgi sarayı satın aldım mən,

Fəqət o saraya sahib deyiləm.

Mənim özümü də satın aldılar,

Fəqət nə yiyəm var, nə sahibim var.

Ah, necə əzablı, qəmlidir bu gün,

Təzə paltarmı geyə bilməyən

Səbirsiz uşağın bayramqabağı

Keçirdiyi qəmli bir gecə kimi!

Ah, ah, dayəm gəlir, xəbər gətirir.

Romeo adını deyən hər bir dil

Göylərtək gözəldir, heyrətamizdir.

Dayə əlində kendir nərdivan daxil olur.

Dayə, nə xəbər var? O nədir elə?

Kəndir nərdivandır Romeo üçün?

Dayə. Hə, hə, nərdivandır (Kəndir nərdivanı yerə atır).

Cülyetta.

Axı, nə olub?

Niyə pərişansan, məyussan belə?

Dayə.

Fəlakət, fəlakət! O öldü, öldü!

Məhv olduq biz, xanım, bu gün məhv olduq.

Onu öldürdülər, o yoxdur, öldü!

Cülyetta. Göylər belə qəddar ola bilərmi?

Dayə.

Göylər ola bilməz, Romeo olar.

Romeo, Romeo, ah, ah, Romeo!

Bu kimin ağlına gələrdi, kimin?

Cülyetta.

Sən necə daşürək ifritəsən ki,

Belə bir işgəncə verirsən mənə?

Ziilmət cəhənnəmin ağır zilləti

Bu sonsuz əzabın yanında heçdir.

Romeo özünü öldürdümü, de?

Son təkcə «bəli» de, bu «bəli» sözü

Əjdahanın ölüm saçan gözündən

Məni daha kəskin zəhərləyəcək.

Əgər «bəli» desən, mən mən deyiləm.

Gözlərim əbədi qapanacaqdır.

O ölüb «bəli» de, sağdır «yox» söylə,

Bir sözlə ya öldür, ya xoşbəxt eylə.

Dayə.

Gördüm yarasıını gözlərimlə mən.

Burda köksündəydi. Allah, sən saxla.

Al qana batmışdı bütün cəsədi,

Rəngi ağarmışdı ağ kətan kimi,

Huşumu itirdim mən bu dəhşətdən.

Cülyetta.

Parçalan, ey qəlbim! Ey bədbəxt müflis,

Parçalan bu saat, itdi saf incin.

Ey mənim gözlərim, girin zindana,

Heç zaman görməyin azadlığı siz.

Dayan, ey əclaf yer, dolanma belə,

Məni bir qəbrə qoy Romeo ilə!

Dayə.

Aman, Tibalt, Tibalt! Sevimli dostum!

Nəzakətli Tibalt, ah, nəcib insan,

Sənin ölümünü mən niyə gördüm?!

Cülyetta.

İki yandan qopan bu tufan nədir?

Romeomu ölüb, Tibaltmı ölüb?

Əziz qardaşımmı, əziz ərimmi?

Sən ey İsrafılin qorxunc şeypuru,

Xəbər ver, gəlibdir qiyamət günü!

Onlar ölüblərsə, kim sağ qalıb bəs?

Dayə.

Tokco Tibalt ölüb, Romeo onu

Öldürüb, bununçun sürgün edilib.

Cülyetta.

İlahi, belə də müsibət olar?

Romeo Tibaltm tökdü qanını?

Dayə. O tökdü, o tökdü. Lənət bu günə!

Cülyetta.

Ah, üzü qızılgül, ürəyi ilan!

Gözəl mağarada çirkin əjdaha!

İlahə zülmkar! Məleyko iblis!

Göyərçin lələkli leş yeyən qarğa!

Quzu dərisində acgöz canavar!

Allah görkəmində ən rəzil məxluq!

Zahiri, daxili iyrənc ziddiyyət!

Müqəddəs bir məlun, vicdanlı alçaq!

Ah, təbiət!

Bu cür cənnət dünyada

Gözəl bədəninə bu insanın sən

Belə ki, salmısan şeytan ruhunu,

Sənin cəhənnəmlə nə işin vardır?

Məzmunu, mənası iyrənc bir kitab

Heç belə də qəşəng cildlənərmi?

Ah, bu cazibədar, gözəl sarayda

Saxtalıq yaşayır, yalan yaşayır!

Dayə.

Yoxdur kişilərdə inam, etibar;

Нamısı vicdansız, hamısı dönük,

Hamısı riyakar, bomboş yalandır.

Ah, hanı xidmətçim?

Mənə tez cövhər,

Məni məhv edəcək bu qəm, bu kədər.

Sənin Romeona görüm ar olsun.

Cülyetta.

Bunu necə dedin, dilin qurusun.

Romeo ar üçün doğulmayıbdır,

Ar özü ar edər ar olduğundan,

Onun pak alnına qonmaz heç zaman.

Onun alnı elə bakir təxtdir ki,

Dünyada ismətin tək malikəsi

Burda öz başına tac qoya bilər.

Ah, necə heyvanam, söydüm mən onu!

Dayə. Qardaş qatilini mədh edəcəkdin?

Cülyetta.

Bəs мən öz ərimi pisləyəcəkdim?

Ah, binəva ərim, zavallı insan,

Sənin üç saatlıq bu arvadın da

Əgər oxşamasa şirin sözlərlə,

Kim sənin könlünü oxşayacaqdı?

Zalım, qardaşımı niyə öldürdün?

O zalım istədi öldürsün səni.

Ey möhnət xəracı, odlu göz yaşı,

Qayıt öz yerinə, öz qaynağına.

Sən bacxərac ikən fəlakət üçün,

Səhvən səadətə qurban gedirsən.

Mənim ərim sağdır, Tibalt can atdı

Onu qətl eləsin. Tibalt ölübdür.

Ərimi öldürmək istəyirdi o.

Bax, bu mənim üçün bir təsəllidir.

Onda nəyə görə ağlayıram ki?

Mən bir söz eşitdim, o söz Tibaltın

Yaman ölümündən daha yamandır.

Ömrümü puç edən o qorxunc sözü

Böyük bir həvəslə unudardım mən.

Fəqət canilərin müdhiş günahı

Yaddaşlarına həkk olunduğutək,

Mənim yaddaşıma həkk olur bu söz.

«Öldü Tibalt, sürgün oldu Romeo!»

«Sürgün oldu» bu söz, yalnız tək bu söz

Minlərcə Tibaltı öldürdü birdən!

Bədbəxtlik qurtarsa bununla əgər,

Tibaltın ölümü kifayət idi.

Deyirlər, dərd gəlmir heç vədə yalqız.

Əgər dərd özüylə dərd gətirirsə,

Niyə «Öldü Tibalt» deyəndə mənə

O demədi öldü atan, ya anan,

Ya da ki, onların hər ikisi də.

Onlara yas tutub ağlayardım mən.

Ancaq «Tibalt öldü» sözündən sonra

Gələn söz «Romeo sürgün oldu», bu,

Atamı, anamı, Tibaltı, hətta

Bədbəxt Romeonu, Cülyettanı da,

Hamını öldürdü, hamım qırdı.

Bu sözün «Romeo sürgün oldu» ah.

Nə sonu, nə həddi, nə ölçüsü var.

Bu qəmi nə ilə bildirmək olar?

Dayə, hanı atam, anam?

Dayə.

Bu yasda

İndi ağlaşırlar Tibaltın üstdə.

Getmek istəyirsən, aparım səni.

Cülyetta.

Onlar ona görə göz yaşı töksün,

Mən isə ağlayım Romeo üçün.

Götür nərdivanı. Yazıq nərdivan,

Sən də aldadıldın mənimtək yaman.

Səni düzəltmişdi o eşqin oğlu,

Sənə yar olmadı ülviyyət yolu.

Soldu taleyimiz qönçə gül kimi,

Qız ikən ölürəm mən bir dul kimi.

Götür nərdivanı, dayə, gel gedək,

Gəlinlik yatağım açılsın gərək.

Romeo görmədi səadətimi,

Ölüm, ölüm alsın bəkarətimi.

Dayə.

Son get, gətirərəm mən Romeonu,

O sənə təsəlli, təskinlik verər.

Hücrədə gizlənib, taparam amma,

Çalışaram Günəş Ayla dincəlsin.

Cülyetta.

Apar, bu üzüyü ver tərlanıma,

De ki, vida üçün yanıma gəlsin.

Gedirlər.