Η Καινή Διαθήκη (Μεταγλώττιση)

Κεφάλαιον 1

1 Παύλος, κλητός απόστολος του Χριστού Ιησού με το θέλημα του Θεού και ο Σωσθένης ο αδελφός 2 προς την εκκλησία του Θεού που είναι στην Κόρινθο, στους αγιασμένους μέσα στο Χριστό Ιησού, στους κλητούς αγίους, μαζί με όλους εκείνους που επικαλούνται το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού σε κάθε τόπο, Κυρίου δικού τους και δικού μας. 3 Χάρη σ’ εσάς και ειρήνη από το Θεό Πατέρα μας και από τον Κύριο Ιησού Χριστό. 4 Ευχαριστώ το Θεό μου πάντοτε για σας, για τη χάρη του Θεού που δόθηκε σ’ εσάς με το Χριστό Ιησού, 5 γιατί σε καθετί πλουτιστήκατε με αυτόν, σε κάθε λόγο και κάθε γνώση, 6 καθώς η μαρτυρία του Χριστού βεβαιώθηκε μεταξύ σας, 7 ώστε εσείς να μη στερείστε κανένα χάρισμα καθώς περιμένετε την αποκάλυψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. 8 Αυτός και θα σας στερεώσει ως το τέλος ακατηγόρητους κατά την ημέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. 9 Πιστός ο Θεός, μέσω του οποίου κληθήκατε σε κοινωνία με τον Υιό του Ιησού Χριστό, τον Κύριό μας.

10 Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διαμέσου του ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να λέτε το ίδιο όλοι και να μην υπάρχουν μεταξύ σας σχίσματα, αλλά να είστε τελείως ενωμένοι με τον ίδιο νου και με την ίδια γνώμη. 11 Γιατί μου δηλώθηκε για σας, αδελφοί μου, από τους οικείους της Χλόης ότι έριδες υπάρχουν μεταξύ σας. 12 Και εννοώ αυτό, ότι καθένας σας λέει: «Εγώ βέβαια είμαι του Παύλου», «Εγώ όμως του Απολλώ», «Κι εγώ του Κηφά», «Κι εγώ του Χριστού». 13 Έχει διαιρεθεί ο Χριστός; Μήπως ο Παύλος σταυρώθηκε για σας ή στο όνομα του Παύλου βαφτιστήκατε; 14 Ευχαριστώ το Θεό γιατί κανέναν από εσάς δε βάφτισα παρά μόνο τον Κρίσπο και το Γάιο, 15 για να μην πει κανείς ότι στο δικό μου όνομα βαφτιστήκατε. 16 Βάφτισα επίσης και τον οίκο του Στεφανά· λοιπόν, δεν ξέρω αν κάποιον άλλο βάφτισα. 17 Γιατί δε με απέστειλε ο Χριστός να βαφτίζω, αλλά να ευαγγελίζω, όχι με σοφία λόγου, για να μην κενωθεί ο σταυρός του Χριστού.

18 Γιατί ο λόγος του σταυρού αφενός γι’ αυτούς που χάνονται είναι μωρία, αφετέρου για εμάς που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού. 19 Γιατί είναι γραμμένο: Θα καταστρέψω τη σοφία των σοφών και τη σύνεση των συνετών θα απορρίψω. 20 Πού είναι ο σοφός; Πού ο γραμματέας; Πού ο συζητητής του αιώνα τούτου; Δε μώρανε ο Θεός τη σοφία του κόσμου; 21 Επειδή, πράγματι, διαμέσου της σοφίας του Θεού, δε γνώρισε ο κόσμος μέσω της σοφίας του το Θεό, ευδόκησε ο Θεός διαμέσου της μωρίας του κηρύγματος να σώσει εκείνους που πιστεύουν. 22 Επειδή και οι Ιουδαίοι απαιτούν σημεία και οι Έλληνες ζητούν σοφία, 23 εμείς όμως κηρύττουμε Χριστό σταυρωμένο, αφενός στους Ιουδαίους είναι σκάνδαλο, αφετέρου στα έθνη μωρία. 24 Σ’ αυτούς όμως τους κλητούς, Ιουδαίους και Έλληνες, ο Χριστός είναι Θεού δύναμη και Θεού σοφία. 25 Γιατί το μωρό του Θεού είναι σοφότερο των ανθρώπων και το ασθενές του Θεού είναι ισχυρότερο των ανθρώπων. 26 Βλέπετε πράγματι την κλήση σας, αδελφοί, γιατί δεν είστε πολλοί σοφοί κατά σάρκα, δεν είστε πολλοί δυνατοί, δεν είστε πολλοί ευγενείς. 27 Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξε ο Θεός, για να καταντροπιάσει τους σοφούς, και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξε ο Θεός, για να καταντροπιάσει τα ισχυρά, 28 και τα αγενή του κόσμου στην καταγωγή και τα εξουθενωμένα εξέλεξε ο Θεός, αυτά που δεν είναι, για να καταργήσει αυτά που είναι, 29 με σκοπό να μην καυχηθεί καμιά σάρκα μπροστά στο Θεό. 30 Από Αυτόν λοιπόν εσείς είστε μέσα στο Χριστό Ιησού, ο οποίος έγινε σοφία για μας από το Θεό και δικαιοσύνη και αγιασμός και απολύτρωση, 31 ώστε, καθώς είναι γραμμένο, αυτός που καυχιέται, στον Κύριο ας καυχιέται.

Κεφάλαιον 2

1 Κι εγώ, όταν ήρθα προς εσάς, αδελφοί, ήρθα όχι με υπεροχή λόγου ή σοφίας, για να αναγγέλλω σ’ εσάς το μυστήριο του Θεού. 2 Γιατί αποφάσισα να μην ξέρω τίποτα μεταξύ σας παρά μόνο τον Ιησού Χριστό και αυτόν σταυρωμένο. 3 Κι εγώ ήρθα προς εσάς με ασθένεια και με φόβο και με τρόμο πολύ. 4 Και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου έγιναν όχι με πειστικούς λόγους σοφίας, αλλά με απόδειξη Πνεύματος και δύναμης, 5 για να μην είναι η πίστη σας βασισμένη στη σοφία των ανθρώπων, αλλά στη δύναμη του Θεού.

6 Σοφία όμως μιλούμε μεταξύ των τελείων, σοφία όμως όχι του αιώνα τούτου ούτε των αρχόντων του αιώνα τούτου που καταργούνται. 7 Αλλά μιλούμε Θεού σοφία που είναι αποκρυμμένη μέσα σε μυστήριο, την οποία προόρισε ο Θεός πριν από τους αιώνες προς δόξα μας, 8 την οποία κανείς από τους άρχοντες του αιώνα τούτου δεν έχει γνωρίσει. Γιατί αν τη γνώριζαν δε θα σταύρωναν τον Κύριο της δόξας. 9 Αλλά καθώς είναι γραμμένο: Αυτά που οφθαλμός δεν είδε και αυτί δεν άκουσε και σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβηκαν, αυτά ετοίμασε ο Θεός για όσους τον αγαπούν. 10 Σ’ εμάς όμως τα αποκάλυψε ο Θεός με το Πνεύμα· γιατί το Πνεύμα τα πάντα ερευνά, ακόμα και τα βάθη του Θεού. 11 Γιατί ποιος από τους ανθρώπους ξέρει τα ιδιαίτερα του ανθρώπου παρά μόνο το πνεύμα του ανθρώπου που είναι μέσα του; Έτσι και τα ιδιαίτερα του Θεού κανείς δεν τα έχει γνωρίσει παρά μόνο το Πνεύμα του Θεού. 12 Κι εμείς δε λάβαμε το πνεύμα του κόσμου, αλλά το Πνεύμα που είναι από το Θεό, για να ξέρουμε αυτά που χαρίστηκαν σ’ εμάς από το Θεό. 13 Αυτά και μιλούμε όχι με διδακτικούς λόγους ανθρώπινης σοφίας, αλλά με διδακτικούς λόγους Πνεύματος, ερμηνεύοντας σε πνευματικούς τα πνευματικά. 14 Ο ψυχικός όμως άνθρωπος δε δέχεται τα πράγματα του Πνεύματος του Θεού, γιατί είναι μωρία γι’ αυτόν· και δε δύναται να τα γνωρίσει, γιατί πνευματικώς ανακρίνονται. 15 Αλλά ο πνευματικός ανακρίνει τα πάντα, αυτός όμως από κανέναν δεν ανακρίνεται. 16 Γιατί ποιος γνώρισε το νου του Κυρίου, ο οποίος θα συμβουλέψει Αυτόν; Εμείς όμως έχουμε το νου του Χριστού.

Κεφάλαιον 3

1 Κι εγώ, αδελφοί, δεν μπόρεσα να μιλήσω σ’ εσάς όπως σε πνευματικούς, αλλά όπως σε σάρκινους, όπως σε νήπια στο Χριστό. 2 Γάλα σας έδωσα να πιείτε, όχι στερεή τροφή· γιατί δεν μπορούσατε ακόμα. Αλλά ούτε ακόμα τώρα μπορείτε, 3 γιατί ακόμα είστε σαρκικοί. Γιατί όταν ζείτε σε καταστάσεις όπου είναι μεταξύ σας ζήλια και έριδα, δεν είστε σαρκικοί και δεν περπατάτε ανθρώπινα; 4 Γιατί όταν λέει κάποιος: «Εγώ βέβαια είμαι του Παύλου», και άλλος: «Εγώ του Απολλώ», δεν είστε κοινοί άνθρωποι; 5 Τι είναι λοιπόν ο Απολλώς; Και τι είναι ο Παύλος; Διάκονοι μέσω των οποίων πιστέψατε, και όπως ο Κύριος έδωσε χαρίσματα στον καθένα. 6 Εγώ φύτεψα, ο Απολλώς πότισε, αλλά ο Θεός αύξανε. 7 Ώστε ούτε αυτός που φυτεύει είναι κάτι ούτε αυτός που ποτίζει, αλλά ο Θεός που αυξάνει. 8 Αυτός που φυτεύει, λοιπόν, και αυτός που ποτίζει είναι ένα πράγμα, και καθένας το δικό του μισθό θα λάβει σύμφωνα με το δικό του κόπο. 9 Γιατί είμαστε του Θεού συνεργάτες, ενώ εσείς είστε καλλιεργημένο χωράφι του Θεού, οικοδομή του Θεού. 10 Κατά τη χάρη του Θεού που μου δόθηκε σαν σοφός αρχιτέκτονας έθεσα θεμέλιο, άλλος όμως εποικοδομεί. Καθένας λοιπόν ας βλέπει πώς εποικοδομεί. 11 Γιατί θεμέλιο άλλο κανείς δε δύναται να θέσει παρά εκείνο που κείται, που είναι ο Ιησούς Χριστός. 12 Και αν κάποιος οικοδομεί πάνω στο θεμέλιο χρυσάφι, άργυρο, πολύτιμους λίθους, ξύλα, χορτάρι, καλάμι, 13 καθενός το έργο θα γίνει φανερό, γιατί η Ημέρα θα το φανερώσει, επειδή με φωτιά αποκαλύπτεται. Και καθενός το έργο, τι είδους είναι, η φωτιά θα το δοκιμάσει. 14 Αν κάποιου θα μείνει το έργο που εποικοδόμησε, θα λάβει μισθό. 15 Αν κάποιου το έργο θα κατακαεί, θα ζημιωθεί, αυτός όμως θα σωθεί, αλλά έτσι σαν διαμέσου φωτιάς. 16 Δεν ξέρετε ότι είστε ναός του Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας; 17 Αν κάποιος φθείρει το ναό του Θεού, θα φθείρει αυτόν ο Θεός· γιατί ο ναός του Θεού είναι άγιος, οι οποίοι είστε εσείς. 18 Κανείς τον εαυτό του ας μην εξαπατά· αν κάποιος νομίζει πως είναι σοφός μεταξύ σας σε τούτο τον αιώνα, μωρός ας γίνει, για να γίνει σοφός. 19 Γιατί η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία μπροστά στο Θεό. Γιατί είναι γραμμένο: Αυτός που αδράχνει τους σοφούς μέσα στην πανουργία τους. 20 Και πάλι: Ο Κύριος γνωρίζει τους διαλογισμούς των σοφών ότι είναι μάταιοι. 21 Ώστε κανείς ας μην καυχιέται σε ανθρώπους· γιατί τα πάντα είναι δικά σας, 22 είτε ο Παύλος είτε ο Απολλώς είτε ο Κηφάς, είτε ο κόσμος είτε η ζωή είτε ο θάνατος, είτε τα τωρινά είτε τα μελλοντικά. Τα πάντα είναι δικά σας, 23 κι εσείς του Χριστού, και ο Χριστός του Θεού.

Κεφάλαιον 4

1 Έτσι ας μας θεωρεί κάθε άνθρωπος: ως υπηρέτες του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού. 2 Σ’ αυτήν την κατάσταση, λοιπόν, ζητείται από τους οικονόμους να βρεθεί κανείς πιστός. 3 Σ’ εμένα όμως είναι ελάχιστο να ανακριθώ γι’ αυτό από εσάς ή από ανθρώπινο δικαστήριο σε ημέρα δίκης. Αλλά ούτε τον εαυτό μου ανακρίνω, 4 γιατί δεν έχω συνείδηση για τίποτα ενάντια στον εαυτό μου· αλλά με αυτό δεν έχω δικαιωθεί. Εκείνος λοιπόν που με ανακρίνει είναι ο Κύριος. 5 Ώστε μην κρίνετε κάτι πριν από τον ορισμένο καιρό, ωσότου έρθει ο Κύριος, ο οποίος και θα φωτίσει τα κρυφά του σκότους και θα φανερώσει τις βουλές των καρδιών· και τότε ο έπαινος θα γίνει σε καθέναν από το Θεό. 6 Αυτά λοιπόν, αδελφοί, τα μετάτρεψα και τα εφάρμοσα στον εαυτό μου και στον Απολλώ για χάρη σας, ώστε από εμάς να μάθετε το: “Όχι περισσότερο από αυτά που είναι γραμμένα”, ώστε να μη φουσκώνετε από υπερηφάνεια ο ένας υπέρ του ενός και κατά του άλλου. 7 Γιατί ποιος σε κάνει να διακρίνεις; Και τι έχεις που δεν έλαβες; Αν λοιπόν πράγματι το έλαβες, τι καυχιέσαι σαν να μην το έλαβες; 8 Ήδη είστε χορτασμένοι, ήδη πλουτίσατε, χωρίς εμάς βασιλέψατε· και είθε βέβαια να βασιλεύατε, για να βασιλέψουμε κι εμείς μαζί σας. 9 Γιατί νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους αποστόλους μάς έδειξε τελευταίους σαν μελλοθάνατους, γιατί θέατρο γίναμε στον κόσμο, και σε αγγέλους και σε ανθρώπους. 10 Εμείς μωροί εξαιτίας του Χριστού, εσείς όμως φρόνιμοι με το Χριστό· εμείς αδύναμοι, εσείς όμως ισχυροί· εσείς ένδοξοι, εμείς όμως ατίμητοι. 11 Μέχρι την ώρα αυτήν και πεινούμε και διψούμε και είμαστε γυμνοί και μας χαστουκίζουν και δε ζούμε σε σταθερό μέρος 12 και κοπιάζουμε εργαζόμενοι με τα ίδια μας τα χέρια. Όταν μας βρίζουν, ευλογούμε· όταν μας καταδιώκουν, το ανεχόμαστε· 13 όταν μας δυσφημούν, παρακαλούμε ευγενικά· σαν καθάρματα του κόσμου γίναμε, όλων αποσφούγγισμα ως τώρα. 14 Δε σας γράφω αυτά για να σας ντροπιάζω, αλλά σαν τέκνα μου αγαπητά σας νουθετώ. 15 Γιατί και αν μύριους παιδαγωγούς έχετε στο Χριστό, όμως δεν έχετε πολλούς πατέρες. Γιατί στο Χριστό Ιησού μέσω του ευαγγελίου εγώ σας γέννησα. 16 Σας παρακαλώ, λοιπόν, μιμητές μου γίνεστε. 17 Γι’ αυτό σας έστειλα τον Τιμόθεο, που είναι τέκνο μου αγαπητό και πιστό στον Κύριο, ο οποίος θα σας υπενθυμίσει τις οδούς μου που είναι στο Χριστό Ιησού καθώς παντού σε κάθε εκκλησία διδάσκω. 18 Αλλά μερικοί φούσκωσαν από υπερηφάνεια σαν εγώ να μην ερχόμουν προς εσάς. 19 Θα έρθω όμως γρήγορα προς εσάς, αν ο Κύριος το θελήσει, και θα γνωρίσω όχι το λόγο των φουσκωμένων από υπερηφάνεια, αλλά τη δύναμη. 20 Γιατί δε φαίνεται με λόγια η βασιλεία του Θεού, αλλά με δύναμη. 21 «Τι θέλετε; Με ραβδί να έρθω προς εσάς ή με αγάπη και πνεύμα πραότητας;

Κεφάλαιον 5

1 Απ’ όλους ακούγεται πως υπάρχει μεταξύ σας πορνεία, και τέτοια πορνεία που δεν υπάρχει ούτε μεταξύ των εθνικών, ώστε να έχει κάποιος δική του τη γυναίκα του πατέρα του. 2 Και εσείς είστε φουσκωμένοι από υπερηφάνεια και μάλλον δεν πενθήσατε, για να αφαιρεθεί από το μέσο σας αυτός που έπραξε τούτο το έργο; 3 Γιατί εγώ, βέβαια, απών στο σώμα, παρών όμως στο πνεύμα, ήδη έχω κρίνει σαν να είμαι παρών αυτόν που έτσι κατεργάστηκε τούτο. 4 Στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού, αφού συναχτείτε εσείς και το δικό μου πνεύμα μαζί με τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού, 5 να παραδώσετε τέτοιον άνθρωπο στο Σατανά προς όλεθρο της σάρκας του, για να σωθεί το πνεύμα του κατά την ημέρα του Κυρίου. 6 Δεν είναι καλό το καύχημά σας. Δεν ξέρετε ότι λίγο προζύμι ζυμώνει όλο το ζυμάρι; 7 Καθαρίστε εντελώς το παλιό προζύμι, για να είστε νέο ζυμάρι καθώς είστε άζυμοι· και γιατί ο πασχαλινός μας αμνός θυσιάστηκε, ο Χριστός. 8 Ώστε να γιορτάζουμε όχι με προζύμι παλιό μήτε με προζύμι κακίας και πονηρίας, αλλά με άζυμα ειλικρίνειας και αλήθειας. 9 Σας έγραψα στην επιστολή να μην ανακατεύεστε μαζί με πόρνους, 10 όχι πάντως με τους πόρνους του κόσμου τούτου ή με τους πλεονέκτες και με άρπαγες ή με ειδωλολάτρες, επειδή άρα θα οφείλατε από τον κόσμο να εξέλθετε. 11 Τώρα όμως σας έγραψα να μην ανακατεύεστε μαζί με κάποιον που ονομάζεται αδελφός, αν είναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή υβριστής ή μέθυσος ή άρπαγας· με τέτοιον μήτε μαζί να τρώτε. 12 Γιατί τι δουλειά έχω εγώ να κρίνω τους έξω; Τους μέσα εσείς δεν τους κρίνετε; 13 Ενώ τους έξω ο Θεός θα τους κρίνει. Βγάλτε έξω τον κακό από ανάμεσά σας.

Κεφάλαιον 6

1 Τολμά κάποιος από εσάς, όταν έχει θέμα αντιδικίας ενάντια στον άλλο, να κρίνεται μπροστά στους αδίκους και όχι μπροστά στους αγίους; 2 Ή δεν ξέρετε ότι οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο; Και αν από εσάς κρίνεται ο κόσμος, ανάξιοι είστε για κριτήρια δίκης ελάχιστα; 3 Δεν ξέρετε ότι αγγέλους θα κρίνουμε, και δεν μπορούμε βέβαια κάποιες βιοτικές διαφορές; 4 Αν, λοιπόν, έχετε δίκες για βιοτικές διαφορές, τους εξουθενωμένους μέσα στην εκκλησία, αυτούς καθίζετε κριτές; 5 Για ντροπή σας το λέω. Έτσι, δεν υπάρχει μεταξύ σας κανείς σοφός που θα δυνηθεί να διακρίνει ανάμεσα στους αδελφούς του; 6 Αλλά αδελφός κρίνεται μαζί με αδελφό και αυτό μπροστά σε άπιστους; 7 Ήδη πράγματι, λοιπόν, είναι για σας ολοκληρωτικά πνευματική ήττα το ότι έχετε δίκες μεταξύ σας. Γιατί μάλλον δεν αδικείστε; Γιατί μάλλον δεν αποστερείστε; 8 Αλλά εσείς αδικείτε και αποστερείτε, και αυτό το κάνετε σε αδελφούς. 9 Ή δεν ξέρετε ότι οι άδικοι τη βασιλεία του Θεού δε θα την κληρονομήσουν; Μην πλανάστε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε θηλυπρεπείς ομοφυλόφιλοι ούτε αρσενοκοίτες ομοφυλόφιλοι, 10 ούτε κλέφτες ούτε πλεονέκτες, ούτε μέθυσοι ούτε υβριστές ούτε άρπαγες δε θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. 11 Και αυτά ήσασταν μερικοί· αλλά απολουστήκατε, αλλά αγιαστήκατε, αλλά δικαιωθήκατε με το όνομα του Κυρίου [μας] Ιησού Χριστού και με το Πνεύμα του Θεού μας.

12 Όλα μου επιτρέπονται, αλλά όλα δε συμφέρουν· όλα μου επιτρέπονται, αλλά εγώ δε θα εξουσιαστώ από κανένα. 13 Τα φαγητά είναι για την κοιλιά και η κοιλιά για τα φαγητά, αλλά ο Θεός και αυτήν και αυτά θα καταργήσει. Το σώμα όμως δεν είναι για την πορνεία, αλλά για τον Κύριο, και ο Κύριος για το σώμα. 14 Ο Θεός λοιπόν και τον Κύριο έγειρε και εμάς θα εγείρει έξω από τους νεκρούς μέσω της δύναμής του. 15 Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη Χριστού; Αφού πάρω λοιπόν τα μέλη του Χριστού, θα τα κάνω μέλη πόρνης; Είθε ποτέ να μη γίνει! 16 Ή δεν ξέρετε ότι αυτός που προσκολλάται στην πόρνη είναι ένα σώμα μ’ αυτήν; Γιατί θα είναι, λέει, οι δύο μία σάρκα. 17 Όποιος όμως προσκολλάται στον Κύριο είναι ένα πνεύμα μ’ αυτόν. 18 Αποφεύγετε την πορνεία. Κάθε αμάρτημα που κάνει ο άνθρωπος είναι εκτός του σώματος· όποιος όμως πορνεύει αμαρτάνει στο ίδιο του το σώμα. 19 Ή δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος που είναι μέσα σας, το οποίο έχετε από το Θεό, και δεν ανήκετε στους εαυτούς σας; 20 Γιατί αγοραστήκατε με τιμή· δοξάστε λοιπόν το Θεό με το σώμα σας [και με το πνεύμα σας, τα οποία είναι του Θεού].

Κεφάλαιον 7

1 Σχετικά λοιπόν με όσα γράψατε, είναι καλό στον άνθρωπο να μην αγγίζει γυναίκα. 2 Αλλά εξαιτίας των πορνειών, καθένας ας έχει τη δική του γυναίκα και καθεμιά ας έχει το δικό της άντρα. 3 Στη γυναίκα ο άντρας ας της αποδίδει την οφειλή· αλλά όμοια και η γυναίκα στον άντρα. 4 Η γυναίκα το δικό της σώμα δεν το εξουσιάζει, αλλά ο άντρας· όμοια επίσης και ο άντρας το δικό του σώμα δεν το εξουσιάζει, αλλά η γυναίκα. 5 Μην αποστερείτε ο ένας τον άλλο, εκτός αν ίσως γίνει από κοινή συμφωνία πρόσκαιρα, για να απασχοληθείτε [στη νηστεία και] στην προσευχή και πάλι να είστε μαζί, για να μη σας πειράζει ο Σατανάς εξαιτίας της ακράτειάς σας. 6 Και αυτό το λέω κατά συγκατάβαση, όχι ως διαταγή. 7 Θέλω, όμως, όλοι οι άνθρωποι να είναι όπως και ο εαυτός μου· αλλά καθένας έχει το δικό του χάρισμα από το Θεό, ο ένας έτσι, ο άλλος αλλιώς. 8 Αλλά λέω στους άγαμους και στις χήρες, είναι καλό γι’ αυτούς να μείνουν όπως κι εγώ. 9 Αν όμως δεν εγκρατεύονται, ας παντρευτούν, γιατί είναι καλύτερο να παντρευτεί κανείς παρά να πυρώνεται από επιθυμία. 10 Και σε όσους έχουν κάνει γάμο παραγγέλλω, όχι εγώ αλλά ο Κύριος, η γυναίκα από τον άντρα της να μη χωριστεί 11 – αν όμως και χωριστεί, ας μένει άγαμη ή με τον άντρα της ας συμφιλιωθεί – και ο άντρας τη γυναίκα του να μην την αφήνει. 12 Αλλά στους υπόλοιπους λέω εγώ, όχι ο Κύριος: Αν κάποιος αδελφός έχει γυναίκα άπιστη και αυτή συμφωνεί να κατοικεί μαζί του, ας μην την αφήνει. 13 Και αν κάποια γυναίκα έχει άντρα άπιστο και αυτός συμφωνεί να κατοικεί μαζί της, ας μην αφήνει τον άντρα της. 14 Γιατί έχει αγιαστεί ο άντρας ο άπιστος με τη γυναίκα του και έχει αγιαστεί η γυναίκα η άπιστη με τον αδελφό· επειδή αλλιώς τα παιδιά σας είναι ακάθαρτα, τώρα όμως είναι άγια. 15 Αν όμως ο άπιστος θέλει να χωρίζεται, ας χωρίζεται. Δεν έχει δουλωθεί ο αδελφός ή η αδελφή με τέτοιους· σε ειρήνη λοιπόν μας έχει καλέσει ο Θεός. 16 Γιατί τι ξέρεις, γυναίκα, αν τον άντρα σου θα σώσεις; Ή τι ξέρεις, άντρα, αν τη γυναίκα σου θα σώσεις;

17 Μόνο, όπως ο Κύριος μοίρασε σε καθέναν, όπως ο Θεός έχει καλέσει καθέναν, έτσι ας περπατά. Και έτσι διατάζω σε όλες τις εκκλησίες. 18 Περιτμημένος κάποιος καλέστηκε; Ας μην καλύπτει την περιτομή. Με ακροβυστία έχει καλεστεί κανείς; Ας μην περιτέμνεται. 19 Η περιτομή τίποτα δεν είναι και η ακροβυστία τίποτα δεν είναι, αλλά η τήρηση των εντολών του Θεού. 20 Καθένας στην κλήση που καλέστηκε, σε αυτήν ας μένει. 21 Δούλος κλήθηκες, ας μη σε μέλει· αλλά αν επίσης δύνασαι να γίνεις ελεύθερος, χρησιμοποίησε μάλλον την ευκαιρία. 22 Γιατί όποιος καλέστηκε στον Κύριο δούλος, είναι απελεύθερος του Κυρίου. Όμοια, όποιος καλέστηκε ελεύθερος, δούλος είναι του Χριστού. 23 Με τιμή αγοραστήκατε· μη γίνεστε δούλοι ανθρώπων. 24 Καθένας σ’ αυτό που κλήθηκε, αδελφοί, σ’ αυτό ας μένει κοντά στο Θεό.»

25 Σχετικά όμως με τους παρθένους διαταγή του Κυρίου δεν έχω, αλλά γνώμη δίνω ως ελεημένος από τον Κύριο να είμαι πιστός. 26 Νομίζω, λοιπόν, πως αυτό είναι καλό εξαιτίας της παρούσας ανάγκης, ότι είναι καλό για τον άνθρωπο το να μένει έτσι όπως είναι. 27 Είσαι δεμένος με γυναίκα, μη ζητάς διάλυση· είσαι λυμένος από γυναίκα, μη ζητάς γυναίκα. 28 Αν όμως και νυμφευτείς, δεν αμάρτησες, και αν παντρευτεί η παρθένα, δεν αμάρτησε. Θλίψη όμως στη σάρκα θα έχουν οι τέτοιοι, κι εγώ σας λυπάμαι. 29 Αυτό λοιπόν λέω, αδελφοί: ο καιρός είναι σύντομος. Στο εξής, και όσοι έχουν γυναίκες να είναι σαν να μην έχουν, 30 και όσοι κλαίνε σαν να μην κλαίνε, και όσοι χαίρονται σαν να μη χαίρονται, και όσοι αγοράζουν σαν να μην κατέχουν, 31 και όσοι μεταχειρίζονται τα πράγματα του κόσμου σαν να μην καταχρώνται αυτά· γιατί παρέρχεται το σχήμα του κόσμου τούτου. 32 Σας θέλω, λοιπόν, να είστε αμέριμνοι. Ο άγαμος μεριμνά για τα πράγματα του Κυρίου, πώς να αρέσει στον Κύριο. 33 Εκείνος όμως που νυμφεύτηκε μεριμνά για τα πράγματα του κόσμου, πώς να αρέσει στη γυναίκα, 34 και είναι μοιρασμένος. Και η γυναίκα η άγαμη και η παρθένα μεριμνά για τα πράγματα του Κυρίου, για να είναι άγια και στο σώμα και στο πνεύμα. Εκείνη όμως που παντρεύτηκε μεριμνά για τα πράγματα του κόσμου, πώς να αρέσει στον άντρα. 35 Και τούτο για το δικό σας συμφέρον το λέω, όχι για να βάλω πάνω σας βρόχο, αλλά για να κάνετε το ευπρεπές και να παραμένετε καλά στον Κύριο απερίσπαστα. 36 Αν όμως κάποιος νομίζει πως συμπεριφέρεται άσχημα προς την παρθένα του, αν έχει υπερβεί την ακμή της νεότητάς της και έτσι οφείλει να γίνεται, αυτό που θέλει ας κάνει· δεν αμαρτάνει· ας παντρευτούν. 37 Όποιος όμως έχει σταθεί εδραίος μέσα στην καρδιά του μην έχοντας ανάγκη, και έχει εξουσία πάνω στο δικό του θέλημα και αυτό έχει αποφασίσει μέσα στη δική του καρδιά, να τηρεί τη δική του παρθένα άγαμη, καλά θα κάνει. 38 Ώστε και αυτός που παντρεύει τη δική του παρθένα καλά κάνει και αυτός που δεν την παντρεύει καλύτερα θα κάνει. 39 Η γυναίκα είναι δεμένη για όσο χρόνο ζει ο άντρας της. Αν όμως κοιμηθεί ο άντρας της, ελεύθερη είναι με όποιον θέλει να παντρευτεί, μόνο να γίνει μέσα στο θέλημα του Κυρίου. 40 Μακαριότερη όμως είναι αν μείνει έτσι, κατά τη δική μου γνώμη. Νομίζω, λοιπόν, πως κι εγώ έχω Πνεύμα Θεού.

Κεφάλαιον 8

1 Σχετικά τώρα με τα ειδωλόθυτα ξέρουμε ότι όλοι έχουμε γνώση. Η γνώση φουσκώνει από υπερηφάνεια, η αγάπη όμως οικοδομεί. 2 Αν κάποιος νομίζει ότι έχει γνωρίσει κάτι, ακόμα δεν το γνώρισε καθώς πρέπει να το γνωρίσει. 3 Αν όμως κάποιος αγαπά το Θεό, αυτός έχει γνωριστεί από Αυτόν. 4 Σχετικά με την τροφή λοιπόν του κρέατος των ειδωλοθύτων, ξέρουμε ότι τίποτα δεν είναι το είδωλο στον κόσμο και ότι κανένας Θεός δεν υπάρχει παρά μόνο ένας. 5 Και γιατί, αν βέβαια υπάρχουν λεγόμενοι θεοί είτε στον ουρανό είτε πάνω στη γη, όπως ακριβώς υπάρχουν θεοί πολλοί και κύριοι πολλοί, 6 αλλά για μας ένας Θεός υπάρχει, ο Πατέρας, από τον οποίο προέρχονται τα πάντα και εμείς ανήκουμε σ’ αυτόν, και ένας Κύριος Ιησούς Χριστός, μέσω του οποίου έγιναν τα πάντα και εμείς μέσω αυτού. 7 Αλλά δεν υπάρχει σε όλους αυτή η γνώση. Μερικοί πιστοί μάλιστα, από τη συνήθεια ως τώρα για το είδωλο, ως ειδωλόθυτο το τρώνε, και η συνείδησή τους που είναι ασθενής μολύνεται. 8 Η τροφή λοιπόν δε θα μας παρουσιάσει, για να επιδοκιμαστούμε από το Θεό. Ούτε αν δε φάμε, στερούμαστε, ούτε αν φάμε, περισσεύουμε. 9 Προσέχετε, όμως, μήπως η εξουσία σας αυτή γίνει πρόσκομμα στους ασθενείς κατά την πίστη. 10 Γιατί αν κάποιος δει εσένα που έχεις γνώση να κάθεσαι μέσα σε ναό ειδώλων, η συνείδησή του, επειδή αυτός είναι ασθενής στην πίστη, δε θα “οικοδομηθεί” στο να τρώει τα ειδωλόθυτα; 11 Χάνεται δηλαδή ο ασθενής στην πίστη με τη δική σου γνώση, ο αδελφός για τον οποίο ο Χριστός πέθανε. 12 Έτσι, όμως, αμαρτάνοντας στους αδελφούς και πληγώνοντας τη συνείδησή τους που είναι ασθενής, στο Χριστό αμαρτάνετε. 13 Γι’ αυτό ακριβώς, αν τροφή σκανδαλίζει τον αδελφό μου, δε θα φάω κρέας στον αιώνα, για να μη σκανδαλίσω τον αδελφό μου.

Κεφάλαιον 9

1 Δεν είμαι ελεύθερος; Δεν είμαι απόστολος; Δεν έχω δει τον Ιησού τον Κύριό μας; Δεν είστε εσείς το έργο μου στον Κύριο; 2 Αν για άλλους δεν είμαι απόστολος, αλλά βέβαια για σας είμαι· γιατί η σφραγίδα της αποστολής μου εσείς είστε στον Κύριο. 3 Η δική μου απολογία σε όσους με ανακρίνουν είναι αυτή. 4 Μήπως δεν έχουμε εξουσία να φάμε και να πιούμε; 5 Μήπως δεν έχουμε εξουσία να περιφέρουμε αδελφή γυναίκα όπως και οι λοιποί απόστολοι και οι αδελφοί του Κυρίου και ο Κηφάς; 6 Ή μόνος εγώ και ο Βαρνάβας δεν έχουμε εξουσία να μην εργαζόμαστε; 7 Ποιος στρατεύεται με δικά του έξοδα ποτέ; Ποιος φυτεύει αμπελώνα και τον καρπό του δεν τρώει; Ή ποιος ποιμαίνει ποίμνιο και από το γάλα του ποιμνίου δεν τρώει; 8 Μήπως κατά ανθρώπινο τρόπο αυτά μιλώ ή και ο νόμος δε λέει αυτά; 9 Γιατί μέσα στο νόμο του Μωυσή είναι γραμμένο: Δε θα φιμώσεις βόδι που αλωνίζει. Μήπως μόνο για τα βόδια μέλει το Θεό 10 ή εννοεί πάντως και για μας; Για μας, βεβαίως, γράφτηκε, γιατί οφείλει όποιος οργώνει να οργώνει με ελπίδα, και όποιος αλωνίζει να έχει ελπίδα στο να μετέχει. 11 Αν εμείς σ’ εσάς σπείραμε τα πνευματικά, είναι μεγάλο πράγμα αν εμείς θερίσουμε τα δικά σας υλικά; 12 Αν άλλοι μετέχουν σε αυτήν την εξουσία πάνω σας, δεν πρέπει περισσότερο εμείς; Αλλά δε χρησιμοποιήσαμε την εξουσία αυτή, αλλά τα πάντα ανεχόμαστε, για να μη δώσουμε κανένα εμπόδιο στο ευαγγέλιο του Χριστού. 13 Δεν ξέρετε ότι οι εργαζόμενοι στα ιερά πράγματα τρώνε από τα προσφερόμενα στο ναό, και αυτοί που μένουν συνεχώς δίπλα στο θυσιαστήριο παίρνουν μέρος από αυτά που προσφέρονται στο θυσιαστήριο; 14 Έτσι και ο Κύριος διέταξε γι’ αυτούς που αναγγέλλουν το ευαγγέλιο να ζουν από το ευαγγέλιο. 15 Εγώ όμως δεν έχω χρησιμοποιήσει κανένα από αυτά τα δικαιώματα. Και δεν έγραψα αυτά, για να γίνει έτσι σ’ εμένα· γιατί καλό είναι για μένα μάλλον να πεθάνω παρά... – το καύχημά μου κανείς δε θα κενώσει. 16 Γιατί αν ευαγγελίζω, δεν έχω καύχημα· επειδή ως ανάγκη μού επιβάλλεται. Γιατί αλίμονο σ’ εμένα αν δεν ευαγγελίσω. 17 Γιατί αν εκούσια αυτό το πράττω, έχω μισθό· αν όμως ακούσια, μου έχουν εμπιστευτεί οικονομία. 18 Ποιος λοιπόν είναι ο μισθός μου; Να θέσω αδάπανο το ευαγγέλιο, όταν ευαγγελίζω, για να μην καταχραστώ την εξουσία μου στο ευαγγέλιο. 19 Γιατί, ενώ είμαι ελεύθερος από όλους, σε όλους δούλωσα τον εαυτό μου, για να κερδίσω τους περισσότερους. 20 Και έγινα στους Ιουδαίους σαν Ιουδαίος, για να κερδίσω τους Ιουδαίους. Σ’ αυτούς που είναι κάτω από νόμο σαν να είμαι κάτω από νόμο, ενώ δεν είμαι ο ίδιος κάτω από νόμο, για να κερδίσω αυτούς που είναι κάτω από το νόμο. 21 Σ’ αυτούς που είναι χωρίς νόμο σαν να είμαι χωρίς νόμο, ενώ δεν είμαι του Θεού χωρίς νόμο, αλλά του Χριστού μέσα στο νόμο, για να κερδίσω αυτούς που είναι χωρίς νόμο. 22 Έγινα ασθενής στους ασθενείς ως προς την πίστη, για να κερδίσω τους ασθενείς. Σε όλους έχω γίνει όλα, για να σώσω με κάθε τρόπο μερικούς. 23 Και όλα τα κάνω για χάρη τού ευαγγελίου, για να γίνω συμμέτοχος αυτού. 24 Δεν ξέρετε ότι όσοι τρέχουν στο στάδιο, όλοι βέβαια τρέχουν, αλλά ένας λαβαίνει το βραβείο; Έτσι να τρέχετε, ώστε να το κατακτήσετε. 25 Καθένας λοιπόν που αγωνίζεται εγκρατεύεται σε όλα, εκείνοι, βέβαια, για να λάβουν φθαρτό στέφανο, εμείς όμως άφθαρτο. 26 Εγώ, λοιπόν, έτσι τρέχω: όχι σαν να τρέχω αβέβαια· έτσι πυγμαχώ: όχι σαν να δέρνω τον αέρα. 27 Αλλά καταπιέζω το σώμα μου και το δουλαγωγώ, μήπως, ενώ σε άλλους κήρυξα, εγώ ο ίδιος γίνω αδόκιμος.

Κεφάλαιον 10

1 Γιατί δε θέλω εσείς να αγνοείτε, αδελφοί, ότι οι πατέρες μας ήταν όλοι κάτω από τη νεφέλη και όλοι πέρασαν διαμέσου της θάλασσας 2 και όλοι βαφτίστηκαν στο Μωυσή μέσα στη νεφέλη και μέσα στη θάλασσα, 3 και όλοι έφαγαν την ίδια πνευματική τροφή 4 και όλοι ήπιαν το ίδιο πνευματικό ποτό. Γιατί έπιναν από την πνευματική πέτρα που τους ακολουθούσε, και η πέτρα ήταν ο Χριστός. 5 Αλλά στους περισσότερους από αυτούς δεν ευαρεστήθηκε ο Θεός· αυτό φαίνεται γιατί στρώθηκαν κάτω μέσα στην έρημο. 6 Αυτά λοιπόν έγιναν παραδείγματα για μας, για να μην επιθυμούμε εμείς κακά καθώς κι εκείνοι επιθύμησαν. 7 Μήτε να γίνεστε ειδωλολάτρες καθώς μερικοί από αυτούς, όπως ακριβώς είναι γραμμένο: Κάθισε ο λαός να φάει και να πιει και σηκώθηκαν να παίζουν. 8 Μήτε να πορνεύουμε καθώς μερικοί από αυτούς πόρνευσαν και έπεσαν σε μια ημέρα είκοσι τρεις χιλιάδες. 9 Μήτε να πειράζουμε το Χριστό καθώς μερικοί από αυτούς πείραξαν και θανατώθηκαν από τα φίδια. 10 Μήτε να γογγύζετε καθώς ακριβώς μερικοί από αυτούς γόγγυσαν και θανατώθηκαν από τον εξολοθρευτή. 11 Αυτά, λοιπόν, ως τύπος συνέβαιναν σ’ εκείνους και γράφτηκαν για νουθεσία δική μας, για μας στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων. 12 Ώστε όποιος νομίζει πως έχει σταθεί ας προσέχει μην πέσει. 13 Πειρασμός δε σας έχει καταλάβει παρά μόνο ανθρώπινος. Πιστός είναι λοιπόν ο Θεός, ο οποίος δε θα σας αφήσει να πειραχτείτε παραπάνω από ό,τι δύναστε, αλλά θα κάνει μαζί με τον πειρασμό και την έκβαση, για να δύναστε να υποφέρετε. 14 Γι’ αυτό ακριβώς, αγαπητοί μου, να φεύγετε μακριά από την ειδωλολατρία. 15 Σε φρόνιμους το λέω· κρίνετε εσείς αυτό που λέω: 16 το ποτήρι της ευλογίας που ευλογούμε δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού; Τον άρτο που κόβουμε με τα χέρια δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού; 17 Επειδή ένας είναι ο άρτος, ένα σώμα είμαστε οι πολλοί, γιατί όλοι από τον έναν άρτο μετέχουμε. 18 Προσέχετε τον Ισραήλ κατά σάρκα: όσοι τρώνε τις θυσίες δεν είναι συμμέτοχοι του θυσιαστηρίου; 19 Τι λοιπόν ισχυρίζομαι; Ότι το ειδωλόθυτο είναι κάτι ή ότι το είδωλο είναι κάτι; 20 Όχι, αλλά ότι όσα θυσιάζουν, στα δαιμόνια και όχι στο Θεό τα θυσιάζουν. Δε θέλω λοιπόν εσείς να γίνεστε συμμέτοχοι των δαιμονίων. 21 Δε δύναστε να πίνετε το ποτήρι του Κυρίου και το ποτήρι των δαιμονίων, δε δύναστε να μετέχετε στο τραπέζι του Κυρίου και στο τραπέζι των δαιμονίων. 22 Ή παρακινούμε σε ζηλοτυπία τον Κύριο; Μήπως είμαστε ισχυρότεροι από αυτόν;

23 Όλα επιτρέπονται, αλλά δε συμφέρουν όλα· όλα επιτρέπονται, αλλά δεν οικοδομούν όλα. 24 Κανείς ας μη ζητά το δικό του, αλλά αυτό του άλλου. 25 Καθετί που πουλιέται σε κρεοπωλείο τρώτε το, χωρίς να ανακρίνετε τίποτα για τη συνείδηση· 26 γιατί του Κυρίου είναι η γη και το πλήρωμα αυτής. 27 Αν κάποιος από τους άπιστους σας καλεί και θέλετε να πάτε, καθετί που σας παραθέτουν τρώτε το, χωρίς να ανακρίνετε τίποτα για τη συνείδηση. 28 Αν όμως κάποιος σας πει: «Αυτό είναι ιερόθυτο», μην το τρώτε για εκείνον που το μήνυσε και για τη συνείδηση. 29 Και συνείδηση εννοώ όχι τη δική σου, αλλά αυτήν του άλλου. Γιατί λοιπόν η ελευθερία μου να κρίνεται από άλλη συνείδηση; 30 Αν εγώ με τη χάρη του Θεού μετέχω, γιατί να κακολογούμαι γι’ αυτό χάρη του οποίου εγώ ευχαριστώ; 31 Είτε λοιπόν τρώτε είτε πίνετε είτε κάτι κάνετε, όλα για τη δόξα του Θεού να τα κάνετε. 32 Μη γίνεστε πρόσκομμα και στους Ιουδαίους και στους Έλληνες και στην εκκλησία του Θεού, 33 καθώς κι εγώ αρέσω για όλα σε όλους, μη ζητώντας το συμφέρον του εαυτού μου, αλλά αυτό των πολλών, για να σωθούν.

Κεφάλαιον 11

1 Μιμητές μου γίνεστε καθώς κι εγώ του Χριστού.

2 Σας επαινώ, λοιπόν, γιατί σε όλα με έχετε θυμηθεί και καθώς σας παράδωσα τις παραδόσεις τις κατέχετε. 3 Θέλω λοιπόν εσείς να ξέρετε ότι σε κάθε άντρα η κεφαλή του είναι ο Χριστός και κεφαλή της γυναίκας ο άντρας της και κεφαλή του Χριστού ο Θεός. 4 Κάθε άντρας που προσεύχεται ή προφητεύει, αν έχει κάτι που πέφτει από πάνω προς τα κάτω στην κεφαλή του, καταντροπιάζει την κεφαλή του. 5 Και κάθε γυναίκα που προσεύχεται ή προφητεύει με ακατακάλυπτη την κεφαλή καταντροπιάζει την κεφαλή της· γιατί είναι ένα και το αυτό με την ξυρισμένη. 6 Γιατί αν δεν κατακαλύπτεται η γυναίκα, τότε ας κουρευτεί. Αν όμως είναι αισχρό στη γυναίκα το να κουρευτεί ή να ξυριστεί, ας κατακαλύπτεται. 7 Γιατί ο άντρας, βέβαια, δεν οφείλει να κατακαλύπτεται στην κεφαλή του, επειδή είναι εικόνα και δόξα του Θεού· η γυναίκα όμως είναι δόξα του άντρα. 8 Γιατί δεν προέρχεται ο άντρας από τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα από τον άντρα. 9 Και βέβαια, δε δημιουργήθηκε ο άντρας για τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα για τον άντρα. 10 Γι’ αυτό οφείλει η γυναίκα να έχει εξουσία πάνω στην κεφαλή της, εξαιτίας των αγγέλων. 11 Όμως, ούτε η γυναίκα χωρίς τον άντρα ούτε ο άντρας χωρίς τη γυναίκα είναι ανεξάρτητοι ζώντας με τον Κύριο. 12 Γιατί όπως ακριβώς η γυναίκα έγινε από τον άντρα, έτσι και ο άντρας γεννιέται μέσω της γυναίκας· και τα πάντα είναι από το Θεό. 13 Μέσα σας κρίνετε: πρέπει η γυναίκα ακατακάλυπτη να προσεύχεται στο Θεό; 14 Ούτε η ίδια η φύση δε σας διδάσκει ότι αφενός ο άντρας αν τρέφει κόμη είναι ατιμία σ’ αυτόν, 15 αφετέρου η γυναίκα αν τρέφει κόμη είναι δόξα σ’ αυτή; Γιατί η κόμη έχει δοθεί σ’ αυτήν αντί για περίβλημα. 16 Αν όμως κάποιος νομίζει πως μπορεί να είναι φιλόνικος, εμείς τέτοια συνήθεια δεν έχουμε ούτε οι εκκλησίες του Θεού.

17 Τούτο λοιπόν ενώ παραγγέλλω, δε σας επαινώ, γιατί όχι για το καλύτερο, αλλά για το χειρότερο συνέρχεστε. 18 Γιατί πρώτα βέβαια, όταν συνέρχεστε μέσα στην εκκλησία, ακούω πως υπάρχουν σχίσματα μεταξύ σας και ένα μέρος το πιστεύω. 19 Γιατί πρέπει να υπάρχουν και αιρέσεις μεταξύ σας, για να γίνουν πράγματι φανεροί οι δόκιμοι μεταξύ σας. 20 Όταν λοιπόν συνέρχεστε εσείς στο ίδιο μέρος, δεν είναι για να φάτε το δείπνο του Κυρίου. 21 Γιατί καθένας πριν από τους άλλους λαβαίνει το δικό του δείπνο κατά το φαγητό, και έτσι ο ένας πεινά και ο άλλος μεθάει. 22 Γιατί, μήπως οικίες δεν έχετε, για να τρώτε και να πίνετε; Ή την εκκλησία του Θεού καταφρονείτε και καταντροπιάζετε αυτούς που δεν έχουν; Τι να σας πω; Να σας επαινέσω; Σ’ αυτό δε σας επαινώ.

23 Γιατί εγώ παράλαβα από τον Κύριο αυτό που επίσης σας παράδωσα, ότι ο Κύριος Ιησούς κατά τη νύχτα που προδιδόταν έλαβε άρτο 24 και, αφού ευχαρίστησε το Θεό, τον έκοψε με τα χέρια και είπε: «Τούτο είναι το σώμα μου που [κόβεται] για χάρη σας· τούτο να κάνετε στη δική μου ανάμνηση». 25 Όμοια πήρε και το ποτήρι μετά το δείπνο λέγοντας: «Τούτο το ποτήρι είναι η καινούργια διαθήκη με το δικό μου αίμα· τούτο να κάνετε, όσες φορές πίνετε, στη δική μου ανάμνηση». 26 Γιατί όσες φορές τρώτε τον άρτο τούτο και από το ποτήρι πίνετε, το θάνατο του Κυρίου αναγγέλλετε μέχρις ότου έρθει.

27 Ώστε όποιος τρώει τον άρτο ή πίνει από το ποτήρι του Κυρίου ανάξια, ένοχος θα είναι στο σώμα και στο αίμα του Κυρίου. 28 Ας δοκιμάζει λοιπόν ο άνθρωπος τον εαυτό του, και έτσι από τον άρτο ας τρώει και από το ποτήρι ας πίνει. 29 Γιατί όποιος τρώει και πίνει [ανάξια], τρώει και πίνει καταδίκη για τον εαυτό του, επειδή δε διακρίνει το σώμα [του Κυρίου]. 30 Γι’ αυτό είναι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμούνται αρκετοί. 31 Αν λοιπόν εξετάζαμε τους εαυτούς μας, δε θα κρινόμασταν. 32 Όταν κρινόμαστε όμως από τον Κύριο, εκπαιδευόμαστε, για να μην κατακριθούμε μαζί με τον κόσμο. 33 Ώστε, αδελφοί μου, όταν συνέρχεστε για το φαγητό, περιμένετε ο ένας τον άλλο. 34 Αν κάποιος πεινά, στον οίκο του ας τρώει, για να μη συνέρχεστε για καταδίκη σας. Και τα υπόλοιπα, μόλις έρθω, θα τα τακτοποιήσω.

Κεφάλαιον 12

1 Και σχετικά με τα πνευματικά, αδελφοί, δε θέλω εσείς να έχετε άγνοια. 2 Ξέρετε ότι, όταν ήσασταν εθνικοί, οδηγούσασταν προς τα είδωλα τα άφωνα σαν να παρασυρόσασταν. 3 Γι’ αυτό σας γνωρίζω ότι κανείς μιλώντας με Πνεύμα Θεού δε λέει: «Ανάθεμα ο Ιησούς», και κανείς δε δύναται να πει «Κύριο» τον Ιησού παρά μόνο με Πνεύμα Άγιο. 4 Διανομές λοιπόν χαρισμάτων υπάρχουν, αλλά το ίδιο Πνεύμα· 5 και διανομές διακονιών υπάρχουν, αλλά ο ίδιος Κύριος· 6 και διανομές ενεργειών υπάρχουν, αλλά ο ίδιος Θεός που ενεργεί τα πάντα σε όλους. 7 Σε καθέναν, λοιπόν, δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος για το συμφέρον. 8 Γιατί σε έναν μέσω του Πνεύματος δίνεται λόγος σοφίας, σε άλλον όμως λόγος γνώσης κατά το ίδιο Πνεύμα, 9 σε άλλον πίστη με το ίδιο Πνεύμα και σε άλλον χαρίσματα ιαμάτων με το ένα Πνεύμα 10 και σε άλλον ενέργειες θαυματουργικών δυνάμεων και σε άλλον προφητεία και σε άλλον διακρίσεις πνευμάτων, σε άλλον γένη γλωσσών και σε άλλον ερμηνεία γλωσσών. 11 Όλα λοιπόν αυτά τα ενεργεί το ένα και το αυτό Πνεύμα διανέμοντας ιδιαιτέρως σε καθέναν καθώς θέλει.

12 Γιατί καθώς ακριβώς το σώμα είναι ένα και έχει μέλη πολλά, και όλα τα μέλη του σώματος, ενώ είναι πολλά, είναι ένα σώμα, έτσι και ο Χριστός. 13 Και πράγματι, μέσω ενός Πνεύματος εμείς όλοι βαφτιστήκαμε σε ένα σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και όλοι από ένα Πνεύμα ποτιστήκαμε. 14 Γιατί και το σώμα δεν είναι ένα μέλος αλλά πολλά. 15 Αν πει το πόδι: «Επειδή δεν είμαι χέρι, δεν είμαι από το σώμα», μήπως παρόλα αυτά δεν είναι από το σώμα; 16 Και αν πει το αυτί: «Επειδή δεν είμαι οφθαλμός, δεν είμαι από το σώμα», μήπως παρόλα αυτά δεν είναι από το σώμα; 17 Αν όλο το σώμα ήταν οφθαλμός, πού θα ήταν η ακοή; Αν όλο ήταν ακοή, πού η όσφρηση; 18 Τώρα όμως ο Θεός έθεσε τα μέλη, καθένα ξεχωριστά από αυτά, μέσα στο σώμα καθώς θέλησε. 19 Και αν ήταν τα πάντα ένα μέλος, πού θα ήταν το σώμα; 20 Τώρα όμως είναι πολλά βέβαια μέλη, αλλά ένα σώμα. 21 Δε δύναται λοιπόν ο οφθαλμός να πει στο χέρι: «Ανάγκη σου δεν έχω», ή πάλι η κεφαλή στα πόδια: «Ανάγκη σας δεν έχω». 22 Αλλά πολύ περισσότερο τα μέλη του σώματος που νομίζει κανείς πως είναι ασθενέστερα είναι αναγκαία, 23 και αυτά που νομίζουμε πως είναι με λιγότερη τιμή στο σώμα, αυτά με περισσότερη τιμή τα περιβάλλουμε, και τα μη ευπρεπή μέλη μας έχουν περισσότερη ευπρέπεια, 24 ενώ τα ευπρεπή μέλη μας δεν έχουν ανάγκη. Αλλά ο Θεός συγκρότησε το σώμα και έδωσε περισσότερη τιμή στο μέλος που τη στερείται, 25 για να μην υπάρχει σχίσμα στο σώμα, αλλά το ίδιο να μεριμνούν τα μέλη το ένα για το άλλο. 26 Και είτε πάσχει ένα μέλος, συμπάσχουν όλα τα μέλη· είτε δοξάζεται ένα μέλος, συγχαίρουν όλα τα μέλη. 27 Εσείς όμως είστε σώμα Χριστού και μέλη του ο καθένας σας χωριστά. 28 Και αυτούς βέβαια που έθεσε ο Θεός μέσα στην εκκλησία είναι πρώτα αποστόλους, δεύτερο προφήτες, τρίτο δασκάλους, έπειτα θαυματουργικές δυνάμεις, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, παροχές βοηθειών, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών. 29 Μήπως είναι όλοι απόστολοι; Μήπως όλοι προφήτες; Μήπως όλοι δάσκαλοι; Μήπως όλοι κάνουν θαυματουργικές δυνάμεις; 30 Μήπως όλοι έχουν χαρίσματα ιαμάτων; Μήπως όλοι λαλούν γλώσσες; Μήπως όλοι διερμηνεύουν; 31 Ποθείτε όμως με ζήλο τα χαρίσματα τα μεγαλύτερα.

Και ακόμα σας δείχνω μια οδό υπερβολικά έξοχη:

Κεφάλαιον 13

1 Αν τις γλώσσες των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αλλά αγάπη δεν έχω, έχω γίνει χαλκός που ηχεί ή κύμβαλο που αλαλάζει. 2 Και αν έχω προφητεία και ξέρω τα μυστήρια όλα και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε όρη να μετακινώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν είμαι. 3 Και αν δώσω για τροφή όλα τα υπάρχοντά μου και αν παραδώσω το σώμα μου, για να καώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν ωφελούμαι. 4 Η αγάπη μακροθυμεί, συμπεριφέρεται με χρηστότητα η αγάπη, δε ζηλεύει, η αγάπη δε μεγαλοκαυχιέται, δε φουσκώνει από υπερηφάνεια, 5 δε συμπεριφέρεται άσχημα, δε ζητά τα δικά της, δεν παροξύνεται,δε λογίζεται το κακό, 6 δε χαίρει για την αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια. 7 Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. 8 Η αγάπη ποτέ δεν πέφτει. Είτε όμως προφητείες, θα καταργηθούν. είτε γλώσσες, θα πάψουν. είτε γνώση, θα καταργηθεί. 9 Γιατί μερικώς γνωρίζουμε και μερικώς προφητεύουμε. 10 Όταν όμως έρθει το τέλειο, το μερικό θα καταργηθεί. 11 Όταν ήμουν νήπιο, λαλούσα σαν νήπιο, φρονούσα σαν νήπιο, λογιζόμουν σαν νήπιο. όταν έγινα άντρας, κατάργησα τα νηπιακά πράγματα. 12 Γιατί βλέπουμε τώρα μέσα από κάτοπτρο αινιγματικά, τότε όμως πρόσωπο με πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μερικώς, τότε όμως θα γνωρίσω καλά καθώς και γνωρίστηκα καλά. 13 Τώρα λοιπόν μένουν: πίστη, ελπίδα, αγάπη· τα τρία αυτά. Μεγαλύτερη όμως από αυτά είναι η αγάπη.

Κεφάλαιον 14

1 Επιδιώκετε την αγάπη, να ποθείτε όμως με ζήλο τα πνευματικά, και περισσότερο για να προφητεύετε. 2 Γιατί αυτός που λαλεί σε γλώσσα, δε λαλεί σε ανθρώπους, αλλά στο Θεό· γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει ακούοντας, αλλά με το Πνεύμα λαλεί μυστήρια. 3 Αυτός όμως που προφητεύει λαλεί σε ανθρώπους για οικοδομή και προτροπή και παρηγοριά. 4 Αυτός που λαλεί γλώσσα τον εαυτό του οικοδομεί· αυτός όμως που προφητεύει την εκκλησία οικοδομεί. 5 Θέλω λοιπόν όλοι εσείς να λαλείτε γλώσσες, αλλά περισσότερο να προφητεύετε. Μεγαλύτερος λοιπόν είναι αυτός που προφητεύει παρά αυτός που λαλεί γλώσσες, εκτός αν διερμηνεύει, για να λάβει οικοδομή η εκκλησία. 6 Τώρα λοιπόν, αδελφοί, αν έρθω προς εσάς λαλώντας σε γλώσσες, τι θα σας ωφελήσω αν δε σας μιλήσω ή με αποκάλυψη ή με γνώση ή με προφητεία ή με διδαχή; 7 Όμως, τα άψυχα όργανα, είτε είναι αυλός είτε κιθάρα, παρόλο που δίνουν ήχο, πώς θα γνωριστεί αυτό που παίζεται στον αυλό ή στην κιθάρα, αν δεν κάνουν διάκριση στους φθόγγους; 8 Και πράγματι, αν η σάλπιγγα δώσει ασαφή ήχο, ποιος θα παρασκευαστεί για πόλεμο; 9 Έτσι κι εσείς με τη γλώσσα αν δε δώσετε εύληπτο λόγο, πώς θα γνωριστεί το λαλούμενο; Γιατί θα λαλείτε στον αέρα. 10 Τόσα πολλά γένη γλωσσών τυχαίνει να είναι στον κόσμο και κανένα δεν είναι χωρίς έννοια. 11 Αν λοιπόν δεν ξέρω τη σημασία της φωνής, θα είμαι σ’ αυτόν που λαλεί βάρβαρος και αυτός που λαλεί θα είναι βάρβαρος για μένα. 12 Έτσι κι εσείς, επειδή είστε ζηλωτές πνευματικών εκδηλώσεων, να ζητάτε ώστε να έχετε άφθονα για την οικοδομή της εκκλησίας. 13 Γι’ αυτό, αυτός που λαλεί σε γλώσσα ας προσεύχεται για να διερμηνεύει. 14 Γιατί αν προσεύχομαι σε γλώσσα, το πνεύμα μου προσεύχεται, ο νους μου όμως είναι άκαρπος. 15 Τι λοιπόν να γίνεται; Θα προσευχηθώ με το πνεύμα, θα προσευχηθώ όμως και με το νου· θα ψάλω με το πνεύμα, θα ψάλω όμως και με το νου. 16 Επειδή, αν ευλογείς με το πνεύμα, αυτός που κατέχει τη θέση του ιδιώτη πώς θα πει το “αμήν” για τη δική σου ευχαριστία; Επειδή δεν ξέρει τι λες. 17 Γιατί εσύ βέβαια καλά ευχαριστείς, αλλά ο άλλος δεν οικοδομείται. 18 Ευχαριστώ το Θεό· από όλους εσάς περισσότερο λαλώ γλώσσες. 19 Αλλά μέσα στην εκκλησία θέλω να λαλήσω πέντε λόγους με το νου μου, για να κατηχήσω και άλλους, παρά μύριους λόγους με γλώσσα. 20 Αδελφοί, μη γίνεστε παιδιά στο μυαλό, αλλά στην κακία να είστε νήπια, ενώ στο μυαλό να γίνεστε τέλειοι. 21 Μέσα στο νόμο είναι γραμμένο: Με ετερόγλωσσους και με χείλη άλλων θα λαλήσω στο λαό τούτο και ούτε έτσι θα με εισακούσουν, λέει ο Κύριος. 22 Ώστε οι γλώσσες είναι για σημείο όχι γι’ αυτούς που πιστεύουν, αλλά για τους άπιστους·ενώ η προφητεία όχι για τους άπιστους, αλλά γι’ αυτούς που πιστεύουν. 23 Αν λοιπόν συνέλθει η εκκλησία όλη στο ίδιο μέρος και όλοι λαλούν γλώσσες, και εισέλθουν ιδιώτες ή άπιστοι, δε θα πουν ότι είστε τρελοί; 24 Αν όμως όλοι προφητεύουν και εισέλθει κάποιος άπιστος ή ιδιώτης, ελέγχεται από όλους, ανακρίνεται από όλους, 25 τα κρυφά της καρδιάς του γίνονται φανερά και έτσι, αφού πέσει με το πρόσωπο, θα προσκυνήσει το Θεό αναγγέλλοντας ότι όντως, ο Θεός είναι μεταξύ σας.

26 Τι λοιπόν να γίνεται, αδελφοί; Όταν συνέρχεστε, καθένας σας ψαλμό μπορεί να έχει, διδαχή μπορεί να έχει, αποκάλυψη μπορεί να έχει, γλώσσα μπορεί να έχει, ερμηνεία μπορεί να έχει· όλα προς οικοδομή ας γίνονται. 27 Είτε γλώσσα κάποιος λαλεί, από δύο ή το περισσότερο τρεις ας μιλούν και με τη σειρά, και ένας ας διερμηνεύει. 28 Αν όμως δεν υπάρχει διερμηνέας, ας σωπαίνει μέσα στην εκκλησία, και ας λαλεί στον εαυτό του και στο Θεό. 29 Και προφήτες δύο ή τρεις ας λαλούν και οι άλλοι ας διακρίνουν. 30 Αν όμως σε άλλον που κάθεται αποκαλυφτεί κάτι, ο πρώτος ας σωπαίνει. 31 Γιατί δύναστε καθένας σας όλοι να προφητεύετε, για να μαθαίνουν όλοι και όλοι να ενθαρρύνονται. 32 Και πράγματι, τα πνεύματα των προφητών στους προφήτες υποτάσσονται, 33 γιατί ο Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας αλλά ειρήνης. Όπως γίνεται σε όλες τις εκκλησίες των αγίων, 34 οι γυναίκες μέσα στις εκκλησίες να σωπαίνουν· γιατί δεν επιτρέπεται σ’ αυτές να λαλούν, αλλά να υποτάσσονται καθώς και ο νόμος το λέει. 35 Και αν κάτι θέλουν να μάθουν, στον οίκο τους ας επερωτούν τούς δικούς τους άντρες· γιατί είναι αισχρό για τη γυναίκα να λαλεί μέσα στην εκκλησία. 36 Ή από εσάς ο λόγος του Θεού εξήλθε ή σ’ εσάς μόνους κατάληξε; 37 Αν κάποιος νομίζει πως είναι προφήτης ή πνευματικός, ας γνωρίζει καλά ότι αυτά που σας γράφω είναι εντολή Κυρίου. 38 Αν όμως κάποιος το αγνοεί, αγνοείται. 39 Ώστε, αδελφοί μου, να ποθείτε με ζήλο το να προφητεύετε και το να λαλούν σε γλώσσες μην το εμποδίζετε. 40 Όλα όμως ευπρεπώς και με τάξη ας γίνονται.

Κεφάλαιον 15

1 Σας κάνω γνωστό λοιπόν, αδελφοί, το ευαγγέλιο που σας ευαγγέλισα, το οποίο και παραλάβατε, στο οποίο και έχετε σταθεί, 2 μέσω του οποίου και σώζεστε, αν το κατέχετε με όποια λόγια σας ευαγγέλισα, εκτός αν μάταια πιστέψατε. 3 Γιατί σας παράδωσα πρώτα ό,τι και παράλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας κατά τις Γραφές 4 και ότι τάφηκε και ότι έχει εγερθεί την ημέρα την τρίτη κατά τις Γραφές 5 και ότι φανερώθηκε στον Κηφά, έπειτα στους δώδεκα. 6 Έπειτα φανερώθηκε σε πάνω από πεντακόσιους αδελφούς μια μόνο φορά, από τους οποίους οι περισσότεροι παραμένουν ως τώρα, μερικοί όμως κοιμήθηκαν. 7 Έπειτα φανερώθηκε στον Ιάκωβο, έπειτα σε όλους τους αποστόλους. 8 Και τελευταίο απ’ όλους, σαν ακριβώς σε έκτρωμα, φανερώθηκε και σ’ εμένα. 9 Γιατί εγώ είμαι ο ελάχιστος των αποστόλων, που δεν είμαι άξιος να καλούμαι απόστολος, γιατί καταδίωξα την εκκλησία του Θεού. 10 Με τη χάρη όμως του Θεού είμαι αυτό που είμαι, και η χάρη του που δόθηκε σ’ εμένα δεν υπήρξε χωρίς αποτέλεσμα, αλλά περισσότερο από όλους αυτούς κοπίασα, όχι εγώ όμως, αλλά η χάρη του Θεού που είναι μαζί μου. 11 Είτε λοιπόν εγώ είτε εκείνοι, έτσι κηρύττουμε και έτσι πιστέψατε.

12 Αν λοιπόν ο Χριστός κηρύττεται ότι από τους νεκρούς έχει εγερθεί, πώς λένε μεταξύ σας μερικοί ότι ανάσταση νεκρών δεν υπάρχει; 13 Αν λοιπόν ανάσταση νεκρών δεν υπάρχει, ούτε ο Χριστός έχει εγερθεί. 14 Και αν ο Χριστός δεν έχει εγερθεί, άρα είναι κενό και το κήρυγμά μας, κενή και η πίστη σας. 15 Βρισκόμαστε επίσης και ψευδομάρτυρες του Θεού, γιατί μαρτυρήσαμε ενάντια στο Θεό ότι έγειρε το Χριστό, τον οποίο συνεπώς δεν έγειρε, αν βέβαια οι νεκροί δεν εγείρονται. 16 Γιατί αν οι νεκροί δεν εγείρονται, ούτε ο Χριστός έχει εγερθεί. 17 Και αν ο Χριστός δεν έχει εγερθεί, μάταιη είναι η πίστη σας, ακόμα είστε μέσα στις αμαρτίες σας. 18 Άρα και όσοι κοιμήθηκαν έχοντας σχέση με το Χριστό, χάθηκαν. 19 Αν μόνο στη ζωή αυτήν έχουμε ελπίσει στο Χριστό, είμαστε ελεεινότεροι από όλους τους ανθρώπους. 20 Τώρα όμως ο Χριστός έχει εγερθεί από τους νεκρούς, απαρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί. 21 Γιατί, επειδή μέσω ανθρώπου ήρθε ο θάνατος, και μέσω ανθρώπου ήρθε η ανάσταση των νεκρών. 22 Γιατί όπως ακριβώς έχοντας σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν, έτσι και έχοντας σχέση με το Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν. 23 Καθένας όμως στη δική του τάξη: απαρχή είναι ο Χριστός, έπειτα αυτοί που είναι του Χριστού κατά την παρουσία του, 24 έπειτα το τέλος, όταν παραδίνει τη βασιλεία στο Θεό και Πατέρα, όταν καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη. 25 Γιατί πρέπει αυτός να βασιλεύει μέχρις ότου θέσει όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του. 26 Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος· 27 γιατί όλα τα υπέταξε κάτω από τα πόδια του. Όταν όμως πει ότι όλα του έχουν υποταχτεί, είναι φανερό ότι αυτός που υπέταξε σ’ αυτόν τα πάντα είναι εκτός. 28 Και όταν υποταχτούν σ’ αυτόν τα πάντα, τότε και ο ίδιος ο Υιός θα υποταχτεί σ’ αυτόν που του υπέταξε τα πάντα, για να είναι ο Θεός τα πάντα σε όλους. 29 Επειδή τι θα κάνουν όσοι βαφτίζονται υπέρ των νεκρών; Αν καθόλου οι νεκροί δεν εγείρονται, γιατί επίσης βαφτίζονται υπέρ αυτών; 30 Γιατί και εμείς κινδυνεύουμε κάθε ώρα; 31 Κάθε ημέρα πεθαίνω, μα την καύχηση που έχω για σας, αδελφοί, την οποία έχω στο Χριστό Ιησού τον Κύριό μας. 32 Αν ανθρώπινα θηριομάχησα στην Έφεσο, ποιο είναι σ’ εμένα το όφελος; Αν οι νεκροί δεν εγείρονται, ας φάμε και ας πιούμε, γιατί αύριο πεθαίνουμε. 33 Μην πλανάστε! “Φθείρουν τα χρηστά ήθη οι κακές συναστροφές”. 34 Συνέλθετε ζώντας δίκαια, και μην αμαρτάνετε, γιατί άγνοια Θεού έχουν μερικοί· για ντροπή σας το λέω.

35 Αλλά θα πει κάποιος: «Πώς εγείρονται οι νεκροί; Και με ποιο σώμα έρχονται;» 36 Άφρονα, αυτό που εσύ σπέρνεις δε ζωοποιείται αν δεν πεθάνει. 37 Και αυτό που σπέρνεις, δεν είναι το σώμα που θα γίνει που σπέρνεις, αλλά ένα γυμνό κόκκο, αν τύχει σιταριού ή κάποιον από τους υπόλοιπους. 38 Και ο Θεός δίνει σ’ αυτόν ένα σώμα καθώς θέλησε, και σε καθέναν από τους σπόρους το δικό του σώμα. 39 Κάθε σάρκα δεν είναι η ίδια σάρκα, αλλά άλλη βέβαια είναι αυτή των ανθρώπων και άλλη των κτηνών και άλλη η σάρκα των πτηνών και άλλη των ψαριών. 40 Επίσης υπάρχουν σώματα επουράνια και σώματα επίγεια. Αλλά άλλη βέβαια είναι η δόξα των επουράνιων και άλλη η δόξα των επίγειων. 41 Άλλη η δόξα του ήλιου και άλλη η δόξα της σελήνης και άλλη η δόξα των αστέρων· γιατί αστέρας από αστέρα διαφέρει σε δόξα. 42 Έτσι είναι και η ανάσταση των νεκρών: Σπέρνεται με φθορά, εγείρεται με αφθαρσία. 43 Σπέρνεται με ατιμία, εγείρεται με δόξα. Σπέρνεται με ασθένεια, εγείρεται με δύναμη. 44 Σπέρνεται σώμα ψυχικό, εγείρεται σώμα πνευματικό. Αν υπάρχει σώμα ψυχικό, υπάρχει και πνευματικό. 45 Έτσι επίσης είναι γραμμένο: Έγινε ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, ζωντανή ψυχή. Ο έσχατος Αδάμ θα είναι ζωοποιό πνεύμα. 46 Αλλά πρώτα έρχεται όχι το πνευματικό, αλλά το ψυχικό, έπειτα το πνευματικό. 47 Ο πρώτος άνθρωπος ήταν από τη γη, χωματένιος, ο δεύτερος άνθρωπος είναι από τον ουρανό. 48 Όποιος ήταν ο χωματένιος, τέτοιοι είναι και οι χωματένιοι, και όποιος είναι ο επουράνιος, τέτοιοι θα είναι και οι επουράνιοι. 49 Και καθώς φορέσαμε την εικόνα του χωματένιου θα φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου. 50 Αυτό λοιπόν δηλώνω, αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα τη βασιλεία του Θεού δε δύνανται να την κληρονομήσουν, ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία. 51 Ιδού, ένα μυστήριο σας λέω: όλοι δε θα κοιμηθούμε, όλοι όμως θα αλλάξουμε, 52 σε μια στιγμή, σε ριπή οφθαλμού, κατά την έσχατη σάλπιγγα. Γιατί θα σαλπίσει και οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι και εμείς θα αλλάξουμε. 53 Γιατί πρέπει το φθαρτό τούτο να ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο να ντυθεί αθανασία. 54 Όταν λοιπόν το φθαρτό τούτο ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος ο γραμμένος: Καταπιώθηκε ο θάνατος σε νίκη. 55 Πού είναι θάνατε η νίκη σου; Πού είναι θάνατε το κεντρί σου; 56 Το κεντρί λοιπόν του θανάτου είναι η αμαρτία, και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος. 57 Αλλά ας δώσουμε ευχαριστία στο Θεό που μας δίνει τη νίκη μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. 58 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, εδραίοι να γίνεστε, αμετακίνητοι, περισσεύοντας στο έργο του Κύριο πάντοτε, αφού ξέρετε ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος όντας ενωμένοι με τον Κύριο.

Κεφάλαιον 16

1 Σχετικά τώρα με τη συνεισφορά που είναι για τους αγίους, όπως ακριβώς διέταξα στις εκκλησίες της Γαλατίας, έτσι κι εσείς να κάμετε: 2 Κάθε πρώτη ημέρα μετά το Σάββατο καθένας σας στην οικία του ας θέτει αποταμιεύοντας ό,τι ευπορεί, για να μη γίνονται, όταν έρθω, τότε συνεισφορές. 3 Και όταν έρθω, όσους εγκρίνετε δόκιμους, αυτούς θα στείλω με επιστολές να φέρουν το χάρισμά σας στην Ιερουσαλήμ. 4 Και αν είναι άξιο κι εγώ να πορεύομαι, μαζί μου θα πορευτούν.

5 Θα έρθω λοιπόν προς εσάς όταν περάσω από τη Μακεδονία. Γιατί θα περάσω από τη Μακεδονία, 6 και ίσως θα παραμείνω κοντά σας ή και θα παραχειμάσω, για να με προπέμψετε εσείς όπου κι αν πορεύομαι. 7 Επειδή δε θέλω τώρα να σας δω περαστικός, επειδή ελπίζω για κάποιο χρόνο να παραμείνω κοντά σας αν ο Κύριος το επιτρέψει. 8 Θα παραμείνω όμως στην Έφεσο ως την Πεντηκοστή· 9 γιατί μου έχει ανοιχτεί θύρα μεγάλη και ενεργητική, και αντίθετοι είναι πολλοί. 10 Και αν έρθει ο Τιμόθεος, προσέχετε, ώστε να είναι άφοβα κοντά σας· γιατί εργάζεται το έργο του Κυρίου όπως κι εγώ. 11 Κανείς λοιπόν να μην τον περιφρονήσει. Προπέμψετε επίσης αυτόν με ειρήνη, για να έρθει προς εμένα· γιατί τον περιμένω μαζί με τους αδελφούς. 12 Σχετικά τώρα με τον Απολλώ τον αδελφό, πολύ τον παρακάλεσα, για να έρθει προς εσάς μαζί με τους αδελφούς. Αλλά πάντως δε θέλησε να έρθει τώρα· θα έρθει όμως όταν ευκαιρήσει.

13 Αγρυπνείτε, στέκεστε στην πίστη, ανδρίζεστε, κραταιώνεστε. 14 Όλα τα έργα σας να γίνονται με αγάπη. 15 Σας παρακαλώ, λοιπόν, αδελφοί, το εξής: ξέρετε την οικία του Στεφανά ότι είναι απαρχή της Αχαΐας στην πίστη και ότι για διακονία στους αγίους έταξαν τους εαυτούς τους. 16 Και εσείς να υποτάσσεστε σε τέτοιους ανθρώπους και σε καθέναν που συνεργάζεται και κοπιάζει. 17 Χαίρω λοιπόν για την παρουσία του Στεφανά και του Φορτουνάτου και του Αχαϊκού, γιατί τη στέρηση της δικής σας παρουσίας αυτοί την αναπλήρωσαν. 18 Γιατί ανάπαυσαν το δικό μου πνεύμα και το δικό σας. Να αναγνωρίζετε λοιπόν τέτοιους ανθρώπους. 19 Σας χαιρετούν οι εκκλησίες της επαρχίας της Ασίας. Πολύ σας χαιρετούν στον Κύριο ο Ακύλας και η Πρίσκα μαζί με την κατ’ οίκο τους εκκλησία. 20 Σας χαιρετούν οι αδελφοί όλοι. Χαιρετηθείτε μεταξύ σας με φίλημα άγιο. 21 Ο χαιρετισμός είναι με το δικό μου χέρι, του Παύλου. 22 Αν κάποιος δεν αγαπά τον Κύριο, ας είναι ανάθεμα. Μαρανα θα. 23 Η χάρη του Κυρίου Ιησού ας είναι μαζί σας. 24 Η αγάπη μου είναι μαζί με όλους εσάς σε ενότητα με το Χριστό Ιησού.