Kojonov Luĉjo

Dum la vizit' Matrjona dignis –

salutis kun tutplena fid',

antaŭ ikono krucosignis

kaj tiel diris post eksid':

«Pro kio vi min vokis, kara?

Ĉu tristas vi en viv' malpara?

Bonvolu: ĵuras mi anime,

ke pretas helpi vin intime.

Ĉu ekbezonis vi fianĉon,

aŭ simple jukas via piĉ'?

Facile faros mi aranĝon

kaj helpos en la malfeliĉ'.

Sen fikoj vi jam velkas, kara,

vin premas ĉiam splen' kaj lac',

sed ĝoju – mi por vi preparas

fikiston kun mirinda kac'!»

«Sincere dankas mi, Matrjona,

pro viaj zorgo kaj bonvol'.

Fikisto via, eĉ se bona,

ne helpos min en mia sol'.

Nun etas viroj – pravas klaĉoj! –

jam mankas kacoj, nur kacaĉoj.

Sed kacon de konvena grand'

mi serĉus tra la tuta land'.

Bezonas kacon mi malmolan

kaj minimume dudekcolan –

ne lasos mi en mia ing'

kacaĉon por frivola sving'!

Bezonas viron mi potencan,

ke, kiam li ekfikos min,

mi sentu tremon dekomencan,

ke vibru ĉio en la sin',

ke turniĝadu mi pro sentoj,

ke pro ekstazo klaku l' dentoj,

l' okuloj saltu pro amor',

atingu l' kaco ĝis la kor'!»

Matrjona post tabaka flaro

suspiris peze, kun amaro,

kaj post minuto da silent'

respondis je l' vidvina plend':

«Malsimplas trovi, eĉ laŭpete

kacegon tian, karulin'.

De dudek cedu iomete –

mi trovos, eble, kun dek kvin!

Interalie, mi disponas

junulon belan laŭ statur',

kun tia kaco, ke ne konas

similan, certe, la natur'.

Mi, pekulino, mem pretere

atentis kacon de la bub'.

Vidinte – preskaŭ svenis, vere:

precize fajrestinga tub'!

Tro grandus ĝi eĉ por stalono,

kaj taŭgus ne por fika cel' –

per dekkvincola ĉi bastono

li pelus ratojn for el kel'.

La bubo – sana, korpulenta,

konvenas por vi, belulin'.

Laŭ nomo noble elokventa –

Kojonov Luĉjo – nomu lin.

Sed kompatinda – li nun restis

sen botoj kaj sen pantalon'.

Li en drinkej' tro lukse festis –

fordonis ĉion ĝis kalson'.»

Ravite la vidvin' atentis

la vortojn de l' parigistin',

fikadon dolĉan antaŭsentis,

pri l' kaco revis en fascin'.

Ŝi al Matrjona ekscitite

alvenis kun admira larm'

kaj, brakuminte ŝin subite,

eldiris kun anima varm':

«Matrjona, amikin' bonkora,

kvazaŭ patrino karmemora!

Vi trovu Luĉjon kun rapid'

kaj lin invitu por vizit'.

Solida rekompenco estu,

se vi klopodos. Luĉjon vestu

laŭ plej konvena manier',

kaj venu morgaŭ je vesper'.»

Kvar buntajn paperetojn laste

al ŝi transdonis la vidvin',

kaj petis nepre, senprokraste,

matene jam viziti lin.

L' parigistino forimpetas

el la gastama domo, kaj

vidvino nia jam kun gaj'

atendas, kaj al fikoj pretas.