Маўчыць васільковае жыта,
Жаўрук не спявае ў цішы,
І колькі тут вёсень пражыта?
Ты, лецейка, нам падкажы.
Прыціхлі лугі і прасёлкі,
Вунь вечар прылёг на парог,
Няма каляровай вясёлкі,
Туман абдымае разлог.
Жытнёвае поле – калыска,
Гуляе там вецер адзін…
Чаму адзінокі, вятрыска?
Не кліча цябе далячынь?