Квідытч скрозь стагоддзі - читать бесплатно онлайн полную версию книги автора Джоан К. Роулинг (Раздзел III. Гульня з балота Квірдытч) #6

Раздзел III. Гульня з балота Квірдытч

Сваім веданнем аб зараджэнні квідытча мы абавязаныя занатоўкам ведзьмы Герці Кэддл, якая жыла на баку балота Квірдытч у XI стагоддзі. Да шчасця для нас, яна вяла дзённік, змешчаны сёння ў Музеі квідытча ў Лондане. Урыўкі, прадстаўленыя ніжэй, з'яўляюцца перакладам з непісьменнага саксонскага.

Аўторак. Горача. Гэтая кампанія з іншага боку балота зноў была тут. Гуляюць у дурацкую гульню на мёьлах. Вялікі скураны мяч дагадзіў у маю капусту. Я зачаравала таго, хто прыйшоў яго забраць. Ён мне яшчэ полётае каленкамі назад, парсюк!

Аўторак. Сыра. Была на балоце, збірала крапіву. Ідыёты на мётлах зноў гуляюць. Трохі паглядзела з за ўцёса. У іх новы мяч: кідаюць яго адзін аднаму і спрабуюць засунуць у дрэвы з процілеглых канцоў балота. Глупства, бессэнсоўнае глупства!

Аўторак. Ветрана. Гвеног зайшла на шалю крапівы, затым запрасіла мяне пацешыцца. Скончылася ўсё назіраннем за тым, як гэтыя балбесы гуляюць у сваю гульню на балоце. Гэты вялікі шатландскі вядзьмак з узгорка таксама быў там. Зараз у іх ёсць яшчэ два цяжкіх валуна, якія намагаюцца збіць іх з мёцел. Нажаль, пакуль я глядзела, гэтага не адбылося. Гвеног сказала, што яна сама часта гуляе. Пайшла дахаты з агідай.

Гэтыя ўрыўкі паведамляюць нам шмат больш, чым Герці Кэддл магла бы здагадацца — па-за ўсякай залежнасцю ад таго, што яна ведала назву толькі аднаго дня тыдня. У першых, мяч, угадыўшы на яе капустную градку, быў зроблены з скуры, як і сённяшні Кваффл. Надзьмутыя бурбалкі, якія выкарыстоўваліся ў іншых гульнях на мётлах таго часу, было бы складана прыцэльна кідаць, асабліва пры ветры. У другіх, Герці піша, што гульцы "спрабуюць засунуць мяч у дрэвы з процілеглых канцоў балота" — відавочна, ранні спосаб забівання галоў. У трэціх, яна згадвае папярэднікаў Бладжараў. Надзвычай цікава прысутнасць "вялікага шатландскага ведзьмака" — ці быў ён гульцом у креотценн? Ці яго ідэяй было зачараваць валуны, так каб яны пагрозліва лёталі па полі, падобна камяням у яго роднай гульні? Мы не знаходзім далейшых згадванняў аб гульне з балота Квірдытч аж да XII стагоддзі, калі вядзьмак Гудвін Нінаў узяўся за пяро, каб напісаць свайму нарвежскаму сваяку Олафу. Нінаў жыл у Ёркшыры — што паказвае распаўсюджванне гульні ў Брытаніі за сто гадоў, мінулых з моманту, калі Герці Кэддл упершыню засведчыла яе. Ліст Ніна захоўваецца ў архівах нарвежскага Міністэрства магіі.

Дарогі Олаф! Як справы? У мяне ўсё добра, хоць Гунхільда і падчапіла драконаву слепату. У мінулую суботу мы змаглі нацешыцца гульнёй у куіддыч — і гэта нягледзячы на тое, што Гунхільда не магла быць Хапляцелем, і яе прыйшлося замяніць кавалём Рэдальфом. Каманда з Ілклі гуляла добра, але — куды ім да нас! Мы ўпарта трэніраваліся цэлы месяц і забілі сарок два раза. Рэдальф атрымаў Бладэрам па галаве, з за таго, што стары Угга са сваёй дубінкай быў не занадта хуткі. Новыя бочкі для забівання вельмі добрыя — па тры з кожнага канца, умацаваныя на хадулях. Іх нам дала Уна з гасцініцы. Па выпадку нашай перамогі яна жа цэлую ноч частавала нас бясплатным мёдам. Гунхільда была не вельмі задаволеная маім познім вяртаннем… Мне прыйшлося уварачывацца ад пары гідкіх заклёнаў, але зараз усё ў парадку. Пасылаю з лепшай савой, якую змог дастаць. Спадзяюся, яна зладзіцца.

Твой брат. Гудвін

Мы бачым, які прагрэс адбыўся ў развіцці гульні за сто гадоў. Жонка Гудвіна была Хапляцелем (менавіта нападаюшчым). Бладэр (безумоўна, Бладжар), які ўдарыў каваля Рэдальфа, павінен быў быць адбіты Уггой — відавочна, былым Адбіваюшчым, бо менавіта ён быў узброены дубінкай. Варотамі зараз служылі не дрэвы, а бочкі, усталяваныя на хадулях. Тым не менш, адзін важны элемент гульні ўсё яшчэ адсутнічаў — залаты Снітч. Чацвёрты квідытчны мяч быў дададзены не раней сярэдзіны XIII стагоддзі, і адбылося гэта даволі дзіўнай выявай.