Leyli və Məcnun

Yetməzmi dostlardan vurduğum dəmlər?

Hanı o mən deyən dostlar, həmdəmlər?

Xurmanın şirəylə şadlanmağı var,

Xurma yoldaşlıqla şirə yaradar.

Bir də ipək taclı barama qurdu

Tacını yoldaşlıq əliylə qurdu.

Qarışqa birliklə göstərər hünər,

Özündən çox böyük şeylər sürüyər.

Dostluqda hər kimlə səsləşə bilsən,

Onun pərdəsində nəğməni çal sən.

Bu dar nəğməciyin öz pərdəsi var,

Ahəngi bilməsən, dolaşıq çalar.

Yalnız ipək deyil Çində toxunan,

Gah qumaş, gah həsir toxuyur insan.

Işə kömək etsə təmkinlik, əgər,

Sonunda daima işlər düzələr.

Bir çalğı tutmasa nəğməyə ahəng,

Nəğmə çalınsa da tez kəsiləcək.

Saqi! Ətir iyli şərab gətir sən,

Gəl aç bu zənciri mən çarəsizdən.

Bir şərab gətir ki, can şirəsidir,

Gənclik küzəsinin yetirməsidir.