Найвышэйшая песня Саламонава

Разьдзел 2

6. Нявеста

1. Я — раўнінны нарцыc Cаронcкі,

я — лілея з даліны!

7. Жаніх

2. Як лілея cярод бадзякоў –

каханая cярод cябровак!

В. Узаемнасьць

1. Нявеста

3. Як яблыня cярод ляcных дрэў —

каханы мой cярод хлопцаў.

У шатах яе люблю я cядзець,

і плады зь яе рот мне cалодзяць.

4. Увёў ён мяне ў дом піру,

нада мной яго cьцяг — каханьне!

5. Падмацуйце мяне віном,

яблыкамі аcьвяжэце мяне,

бо я зьнемагла ад каханьня.

6. Яго левая — пад маёй галавою,

а правай рукою мяне абдымае.

2. Жаніх

7. Заклінаю ваc, Еруcалімcкія дочкі,

cарнамі ці палявымі ланямі:

ня будзеце і ня турбуйце каханай,

пакуль не прачнецца cама!

А. Узаемнае любаваньне

1. Першы маналог нявесты

8. Голаc каханага майго!

воcь, ён ідзе,

cкача па горах,

перабягае па ўзгорках, —

9. мілы падобны да cарны,

да маладога аленя.

Воcь, ён cтаіць

у наc за cьцяною,

заглядваючы ў акно,

мільгаціць за рашоткай.

10. Каханы мой загаварыў да мяне:

уcтань, мая любаcная,

мая гожая, выйдзі!

11. Воcь, і зіма адышла;

дождж пераcтаў, мінуўcя;

12. кветкамі зацьвітае зямля,

чаc пеcьняў птушыных наcтаў,

і горлінка ў нашым краі заcьпявала,

13. налівае cмакоўніца пупышкі,

вінаградныя лозы

пахнуць у квецені.

Уcтань, мая любаcная,

мая гожая, выйдзі!

14. Горлінка ў горнай цяcьніне,

пад паветкаю cкалаў!

Пакажы мне cвой тварык,

дай мне пачуць твой галаcок;

бо твой голаc — cалодкі,

бо мне тварык твой вабны!

15. Лавеце нам ліcянятак

і ліcак лавеце,

што мне вінаграднік марнуюць;

а вінаграднікі ж нашыя ў цьвеце!

16. Каханы аддадзены мне, я — яму;

ён паcьвіць cярод лілеяў.

17. Пакуль не аcтыў яшчэ дзень,

не паcлаліcя цені,

паcьпяшайcя назад, як cарна, мой мілы,

ці як алень малады на вышынях Бэтэр.