Аповесць пра князёўну Рагнеду

ТРЫ БРАТЫ — ТРЫ ДАРОГІ

Кіеўскі князь Святаслаў, сын Ігараў, пасля перамогі над грэкамі вяртаўся з малою дружынай у Кіеў. Ён плыў на ладдзях па Дняпры. I ў гэты час напаў знянацку на кіян печанежскі князь Кура. Здарылася гэта вясной 972 года. Забіў жорсткі печанег Святаслава, зрабіў з яго чэрапа кубак і потым, святкуючы перамогу, піў віно з таго кубка.

Засталіся ўладарыць сыны Святаслава. Старэйшы сын Яраполк — у Кіеве, сярэдні Уладзімір — у Ноўгарадзе, а малодшы Алег — у драўлянскай зямлі. Яраполк і Алег былі ад адной маці. Уладзіміра ж нарадзіла паланянка Малуша, якая была служанкай у Святаслававай маці — княгіні Вольгі.

Праз некалькі гадоў пасля бацькавай смерці сталі браты паміж сабой варагаваць. Яраполк паверыў злым дарадцам і пайшоў вайной на Алега. Ратуючыся ўцёкамі, Алег упаў з моста ў глыбокі роў і загінуў. Пачуўшы пра братаву смерць, Уладзімір уцёк з Ноўгарада да варагаў. Сабраў там дружыну і разам з дзядзькам сваім Дабрынем зноў здабыў сабе Ноўгарад, забіў там Яраполкавых пасаднікаў.

Яшчэ больш знелюбілі адзін аднаго браты, сталі збіраць сабе новыя раці з марамі пра перамогу.

Дачуўся Яраполк, што ў полацкага князя Рагвалода вырасла дачка, нібыта кветка. I ўжо — на выданні. А за ёй стаіць сіла вялікая: полацкая і тураўская дружыны, здатныя адолець любога ворага.

Адчалілі ад кіеўскага берага Яраполкавы ладдзі. Кірунак — уверх па Дняпры, да слаўнага Полацка.