Prolog

Nie macie chwili do namysłu. Oczekuję odpowiedzi natychmiast, bez zastanowienia. Pytanie – i już odpowiedź.

– Rozumiem.

– Nawet nie natychmiast. Chcę usłyszeć odpowiedź, zanim jeszcze wypowiem ostatnią sylabę pytania.

– Rozumiem.

– Pytanie będzie raczej nieoczekiwane, ale dacie odpowiedź, nim zdążę je do końca zadać.

– Rozumiem.

– Chcę poznać wasz pierwszy impuls, pierwszy odruch. Waszą jednoznaczną zgodę, albo równie kategoryczną odmowę.

– Rozumiem.

– Gotowa?

– Gotowa.

– Pytanie brzmi: czy chcecie zostać królową Hiszp…?

– Chcę, towarzyszu Stalin.

Загрузка...