Адвечная песня

Я усюды хадзіла,

Я усюды была,

Як дзе што урадзіла,

Я рахунак вяла.

I к табе во зайшлася

Паглядзець, запытаць,

Як ты жыў, як спраўляўся,

Што відаць, што чуваць?

Вясна, Лета блудзілі

Па ўсёй чыста зямлі;

Ці ж пароўні дзялілі,

Роўна ўроду няслі?

Цябе з краю да краю

Было ўсюды ўдаволь:

Даказаў дзіваў, знаю,

Твой і пот, і мазоль.

Дык як з кормам? як жыта?

Двор то мае чым жыць:

Сенам пуня набіта,

3 дабром ток аж трашчыць.

Восень, ясная пані,

Глянь! я лгаць не хачу —

Да паўзімкі не стане,

Як лічу, не лічу.

Няма штосьці ўмалоту,

Ды і што малаціць?

Копкі дзве акалоту,

Грэчкі з возік ляжыць.

3 копку яркі, ячменю,

Трохі сена, аўса…

Вось і хлеб, і насенне,

I за труд плата ўся!

Пры стале ж сядзе спора

Спажываці дары

Жонка, дзетак сямёра

Ды татуля стары.

Праўду вашэць гамоне:

Бог не вельмі ўспамог,

Але ты не сягоння

Так устаў, так і лёг.

Вось і сёлета трэба

Дацягнуць да канца,

Прыкупі з пудзік хлеба

Да пазыч з воз сянца.

Пудзік хлеба з мякінай,

Груцы, бобу крыху,

Якой бульбы асьміну —

Ці ж не дось мужыку?

Ну і рада, ой рада!

Дакупіць, дакупіць!..

Дзе ж капейка ў «гада»?

Дзе яго скарб ляжыць?

На насенне, на страву

Трос вясной кішанёй,

Летам штраф за «патраву»;

Воласць не за гарой.

Як гляджу, ўсё находжу

Недастаткі адны,

Будзь здароў! Я адходжу

Да суседкі Зімы.