Hálfdanar saga Eysteinssonar

12. Bardagi Hálfdanar ok Úlfkels

Ok sem Úlfkell hefir at sér tekit ríkit, safnar hann at sér liði ok skipum, ok helt hann þeim í Austrveginn. Hann hafði þrjá tigi langskipa ok dreka einn sjautugan at rúmatali. Hann hafði með sér víkinga ok útilegumenn ok hvert illmenni, sem hann kunni at fá. Ívarr böggull hét sá, er stýrði drekanum. Hann var berserkr ok it mesta illmenni. Bróðir hans hét Hrafnkell. Hann var merkismaðr Úlfkels ok var manna sterkastr. Marga hafði hann aðra stóra menn ok sterka með sér. Þeir fóru óspakliga ok herjuðu á hvert land, þar sem þeir kómu, ok tóku ósparliga strandhögg.

Þeir váru nu komnir austr fyrir Hlynskóga, þar sem heitir Klyfandanes. Þaðan er ekki langt til Bjarmalands. Þar sigldu á móti þeim tíu skip. Þau váru öll skipuð hraustum drengjum, ok var þar kominn Hálfdan, sonr Eysteins konungs, ok hafði hann frétt allt um ferðir þeira Úlfkels. En þegar þeir þekktust, spurði Hálfdan, hví Úlfkell hefði níðzt á bróður sínum eða tekit ríki sitt. Úlfkell sagði, at þeir hefði meira sitt ríki í Austrveginum, þat sem hann ætti. Hálfdan sagðist enga ván vita þess, at hann stæði til nokkurs góðs ríkis.

Síðan brutu þeir upp vápn sín, ok sló þar þegar í bardaga. En með því at liðsmunr var mikill, þá varð skjótt mannfall mikit í liði Hálfdanar. Sviði hét sá maðr, er mest ráð hafði með Hálfdani. Hann var sterkr maðr. Hann sagði fyrir, hversu tengja skyldi skipin, ok lagði hann þeim svá kænliga saman, at Úlfkell kom ekki öllum sínum skipum við, ok lágu sum í skotmáli. Tekst nú harðr bardagi. Ryðst Hálfdan um fast. Sér hann, at þeim mun eigi duga at berjast til mæði. Því ræðr hann til uppgöngu á drekann til Úlfkels ok þeir Sviði báðir. Þar kom fyrstr á móti þeim Ívarr böggull, ok áttust þeir við hart vápnaskipti. Ívarr hjó til Hálfdanar, ok kom á hjálminn utanverðan ok tók af þat, er nam, en þat var kopprinn fyrir ofan höfuðit, ok rakaði um höfuðit á Hálfdani. Hann hjó á móti til Ívars ok af honum höndina við öxl uppi ok sundr merkisstöngina. Sviði drap stafnbúa Úlfkels, er Egill hét. Þá lagði Ulfkell til Hálfdanar, ok kom á hann óvaran í gegnum skjöldinn ok brynjuna ok renndi út undir höndina. Fekk hann sár á síðunni, ok brotnuðu í honum þrjú rifin. Sviði lagði til Ívars bögguls, ok kom í augat, ok var þat hans bani. Hálfdan hjó til Úlfkels, en hann snerist undan á hæli, en sverðit kom í þiljurnar, ok tók af Úlfkatli ina stærstu tána á inum hægra fæti. Úlfkell lagði þá með kesju til Hálfdanar. Hann stökk upp yfir vindásinn. Kesja kom í lokugatit. Hálfdan hljóp á skaptit ok braut í sundr. Sviði hjó þá til Úlfkels um þverar herðarnar, ok var þat högg svá mikit, at Úlfkell fell á bæði kné. Þá kom steinshögg fyrir brjóst Sviða, svá at hann hraut út af drekanum ok kom í bát, er flaut með borðinu. Í þessu sló Hrafnkell til Hálfdanar með kylfu svá mikit högg, at hann fauk útbyrðis. Sviði var nær staddr ok greip bátshakann ok krækir Hálfdan upp ór kafinu. Hafði Hálfdan þá fengit sex sár ok var þá óvígr ok í óviti.