Hálfdanar saga Eysteinssonar

19. Hálfdan kom til kastalans

At morgni dags sá Hálfdan kastalann, þann sem honum var til vísat. Þenna morgin var Skúli jarl farinn til bardaga á móti Háreki konungi ok þeim bræðrum, ok var þat langt í burt frá kastalanum. Hann hafði lið miklu minna. Kastalinn var eyddr af vígum mönnum, en konur stóðu í vígskörðum, þá Hálfdan kom þar. Hann sá þar eina jungfrú, þá sem honum fannst mikit um. Hún gekk ofan at portinu ok heilsaði Hálfdani með nafni. Hann tók vel kveðju hennar.

Hún mælti þá til hans: «Mál mun þér þykkja at sjá glófann ok gullit, þat sem þú misstir í Aldeigjuborg.»

«Muntu mega því valda?» sagði Hálfdan.

«Miklu muntu mega um þat ráða,» sagði hún. «Fóstri minn er nú í bardaga, ok væri honum nú liðs þörf ok góðrar hjástöðu, ok munda ek flest til þess vinna, at hann fengi sigr.»

«Ekki á ek gott at launa fóstra þínum,» sagði Hálfdan, «en ef þú vilt handsala mér trú þína, þá mun ek fara til bardagans með fóstra þínum.»

Hún kastar þá út til hans glófanum ok bað hann hafa þat í festarpeninginn, – «en gullit mun bíða hjá mér, þangað til vit vinnumst næst, en aldri verðr kastalinn af mönnum unninn, þó at ekki sé til varnar í honum nema konur.»