Vetera analecta… — Dawny zbiór albo wybór kilku dawnych dzieł i dziełek wszelkiego rodzaju, pieśni, listów, dokumentów, epitafiów wraz z Podróżą po Niemczech, przygotowany i opatrzony kilkoma uwagami przez wielebnego ojca pana Jana Mabillona, kapłana i mnicha zakonu Św. Benedykta ze Zgromadzenia Św. Maura. Nowe wydanie uzupełnione żywotem Mabillona i kilkoma dziełkami, a mianowicie Rozprawą o Chlebie Eucharystycznym, Przaśnym i Zakwaszanym, dla jego eminencji kardynała Bona. Dołączono dziełko Ildefonsa Hiszpana, biskupa, na ten sam temat oraz list Euzebiusza Rzymianina do Teofila Galia O kulcie nieznanych świętych. W. Paryżu, u Levesque’a przy moście Św. Michała, 1721, na mocy przywileju królewskiego.
„La Repubblica” 22 września 1977
Liber aggregationis seu liber secretorum Aiberti Magni, Londinium. juxta pontem qui vulgariter dicitur Flete brigge, MCCCCLXXXV.
Les admirables secrets d’Albert le Grand, A Lyon, Chez les Héritiers, Beringos. Fratres, à 1’Enseigne d’Agrippa, MDCCLXXV; Secrets merveilleux de la Magie Naturelle et Cabalistique du Petit Albert, A Lyon, ibidem. MDCCXXIX.
In omnibus requiem quaesivi… —Wszędzie szukałem spokoju i nigdzie nie znalazłem, jak tylko w kąciku z książką.
videmus nunc… —teraz widzimy poprzez symbol i zagadkę
Caput Mundi —stolica świata
usus facti —faktycznego użytkowania
paidikoi, ephebikoi, gynaikeioi (gr.) —przeznaczone dla dzieci, młodzieńców i kobiet
moechus —cudzołożnik
homine regente —kierowane przez człowieka
ut sine animali… —poruszające się bez zwierzęcia w niezmiernym pędzie i narzędzia do latania, i człowiek siedzący w środku i roztaczający nad narzędziami jakąś umiejętność, dzięki której sztucznie zbudowane skrzydła uderzają powietrze jak u latającego ptaka.
omnis mundi creatura…
każde na świecie stworzenie,
jakoby księga i obraz,
jest dla nas odzwierciedleniem
ut sit exiguum caput… —aby łeb był drobny i szczupły, o skórze przylegającej niemal do kości, uszy krótkie i ostre, ślepia wielkie, chrapy szerokie, kark wyprostowany, grzywa gęsta i ogon, mocno ukształtowane krągłe kopyta.
verbum mentis —słowo myślne
Eris sacerdos in aeternum —Będziesz kapłanem na wieki.
coram monachis —wobec mnichów
Monasterium sine libris… —Opactwo bez ksiąg […] jest jak państwo bez potęgi, zamek bez załogi, kuchnia bez sprzętów, stół bez potraw, ogród bez ziół, łąka bez kwiatów, drzewo bez liści.
Mundus senescit —Świat się starzeje.
pictura est… —malarstwo jest literaturą dla ludu
ad placitum —wedle upodobania
si licet magnis componere parva —jeśli można sprawy małe porównywać z wielkimi
fratres et pauperes… —bracia i ubodzy pustelnicy papieża Celestyna.
per mundum discurrit vagabundus —swobodnie wędruje po świecie.
homo nudus… —nagi mężczyzna leżał z nagą niewiastą.
Et non comiscebantur… —I nie obcowali ze sobą
lignum vitae —drzewo życia
Quorum primus… —Pierwszy z nich, z anielskiego wyboru oczyszczony i natchniony niebiańskim żarem, zdawał się rozniecać płomienie. Drugi zaś, napełniony słowem modlitwy, promienniej zajaśniał ponad ciemnościami świata.
Mors est quies… —Śmierć jest spoczynkiem podróżnego, jest kresem mozołu wszelkiego.
Habeat Librarius… —Niech bibliotekarz ma rejestr wszystkich ksiąg zestawionych według dziedzin i autorów i niech odkłada je oddzielnie i kolejno zgodnie z sygnaturami umieszczonymi na piśmie.
Aller Wunder si geswigen… (niem.)
Niczym są wszystkie cuda,
ziemia dosięgła nieba,
to jam winien uważać za cud.
Erd ob und himel unter… (niem.)
Ziemia w górze, a niebo w dole,
to winniście opiewać
za cud nad cudami
Verba vana… —Nie mówić słów czczych albo wywołujących śmiech.
exempla —przykłady
tym nugae —tym błahostkom (żartom)
Oculi de vitro cum capsula —Szklane oczy z oprawą
tamquam ab iniustis possessoribus —jako nieprawym posiadaczom.
sponte sua —z własnej woli
Forte potuit sed non legitur eo usus fuisse —Być może mógł, lecz nie czyta się, że posługiwał się nim
Manduca, jam coctum est —Jedz, już usmażone
Tu autem… —Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami
Adiutorium… —Ratunek nasz w imieniu Pańskim
Qui fecit… —Który stworzył niebo i ziemię
Benedicamus… —Chwalmy Pana
Deo gratias… —Bogu niech będą dzięki
Domine labia… —Panie, otworzysz wargi moje i usta moje głosić będą Twą chwałę
Venite exultemus… —Pójdźcie, radujmy się
Deus qui est… —Bóg, który jest cudownym blaskiem świętych
Iam lucis… —Już zajaśniała gwiazda poranka
Omnis mundi creatura quasi liber et scriptura —Każde na świecie stworzenie jakoby księga i pismo
figmenta —zmyślenia
Est domus in terris… —
Na świecie jest dom, co czystym odbrzmiewa głosem.
Sam dom rozbrzmiewa, lecz milczy cichy gospodarz.
Obaj wszak płyną, gospodarz pospołu z domem.
Fabulas poetae a fando… —Baśnie nazwali poeci od bajania, ponieważ nie są to rzeczy prawdziwe, lecz tylko stworzone w mowie.
decimus humilitatis… —dziesiąty stopień pokory objawia, kto nie jest skłonny i chętny do śmiechu, ponieważ napisano: głupiec wznosi swój głos do śmiechu.
aliquando praeterea rideo, jocor… —niekiedy zresztą śmieję się, żartuję, bawię się, jestem człowiekiem.
scurrilitates vero… —błazeństw zaś albo słów niepotrzebnych i wywołujących śmiech zakazujemy na zawsze we wszelkich miejscach, a uczniowi nie zezwala się otwierać ust do takich wypowiedzi.
admittendo tibi… —możesz pozwalać sobie na żarty po poruszeniu pewnych spraw poważnych, ale jednak tylko godnie i umiarkowanie trzeba je stosować.
nudavi femora contra… —obnażyłem twe biodra przed twym obliczem.
sive nudabo… —obnażę i uwolnię biodra i pośladki twoje.
Tum podex… —Wtedy zadek wydał z siebie straszliwą pieśń.
Salva me ab ore leonis —Uchroń mnie od paszczy lwa.
Hunc mundum… —Nasz świat wyobraża symbolicznie ów labirynt.
Intranti largus… —Obszerny dla wchodzącego, lecz zbyt ciasny dla chcącego wyjść.
aqua fons vitae —woda źródło życia
Graecum est… —Jest po grecku, nie można przeczytać
Super thronos… —Na tronach dwudziestu czterech
Nomen illi mors —Na imię mu śmierć
Obscuratus est… —Zaćmiło się słońce i powietrze
Facta est grando et ignis —Powstał grad i ogień
In diebus illis —W owe dni
Primogenitus mortuorum —Pierworodny ze zmarłych
Cecidit de coelo… —Spadła z nieba wielka gwiazda
Equus albus —Koń biały
Gratia vobis et pax —Łaska wam i pokój
Tertia pars… —Trzecia część ziemi spłonęła
Requiescant…, —Niech odpoczną od swych trudów
mulier amicta sole
Quod enim… —Co bowiem wzbiera za sprawą prostoty ludu, nie ma skutków, chyba że przypadkiem.
Sed opera… —Lecz dzieła mądrości są zabezpieczone pewnym prawem i w końcu skutecznie wypełniają powinność.
hic lapis… —ten kamień zawiera w sobie podobiznę nieba
Omnes enim… —Wszystkie bowiem skutki naturalne mają dane przyczyny poprzez linie, kąty i figury. Inaczej bowiem niemożliwa jest wiedza o ich przyczynie.
Penitentiam agite… —Czyńcie pokutę, nadejdzie bowiem królestwo niebieskie.
De hoc satis —Dość o tym
Pulchra enim… —Piękne bowiem są piersi nieco sterczące i umiarkowanie pełne, i nie swobodnie falujące, lecz łagodnie podtrzymane, ściągnięte, lecz nie ściśnięte
In nomine Domini amen… —W imię Pana, amen. Takie jest skazanie na karę cielesną i wydany wyrok skazujący na karę cielesną, dany i w tych pismach ostatecznie obwieszczony i ogłoszony…
Johannem vocatum… —Jana, zwanego bratem Michałem, syna Jakuba, ze zgromadzenia św. Frediana, człowieka złej kondycji i najgorszego prowadzenia, życia i sławy, heretyka i skażonego heretycką zmazą, uznającego i twierdzącego rzeczy przeciwne wierze katolickiej… nie mając przed oczyma Boga, lecz raczej nieprzyjaciela rodzaju ludzkiego, świadomie, gorliwie i pilnie, trwał niegodziwie w myśli i zamiarze praktykowania heretyckiej nieprawości i obcował z braciaszkarni, zwanymi braciaszkami ubogiego żywota, heretykami i schizmatykami, i podążył za ich przewrotną sektą i herezją, i podąża do rzeczy przeciwnych wierze katolickiej… i przybył do rzeczonego miasta Florencji, i w miejscach publicznych rzeczonego miasta, w rzeczonym śledztwie ujętych, uznawał, utrzymywał i uparcie twierdził ustami i w sercu… że Chrystus, nasz Odkupiciel, nie miał żadnej rzeczy we własności osobistej ani wspólnej, lecz miał zawsze wobec niektórych rzeczy, które wedle Pisma Św. posiadał, tylko prostą władzę faktycznego użytkowania.
Constat nobis etiam… —Wiadomo nam także z rzeczy wyżej wymienionych i z wyroku wydanego przez rzeczonego pana biskupa florenckiego, że rzeczony Jan będzie heretykiem, że nie chce porzucić tak wielkich błędów i herezji i poprawić się, i powrócić na właściwą drogę wiary; mając rzeczonego Jana za niepoprawnego, zaciętego i upartego w rzeczonych jego przewrotnych błędach, ażeby sam Jan nie mógł się chełpić rzeczonymi swymi występkami i błędami i aby jego kara stała się dla innych przykładem, dlatego [skazujemy] rzeczonego Jana, zwanego bratem Michałem, żeby był doprowadzony do zwykłego miejsca wymierzania sprawiedliwości i tamże w ogniu i rozpalonych płomieniach ognia spalił się i spłonął, aż do całkowitej śmierci i oddzielenia się duszy od ciała.
valde bona —bardzo dobra
terribilis ut castrorum… —straszna jako wojska uszykowane porządnie.
Pulchra sunt… —Piękne są piersi nieco sterczące i umiarkowanie pełne.
O sidus clarum… —O jasna gwiazdo dziewcząt, o bramo zamknięta, zdroju ogrodów, spiżarnio, strażniczko wonnych olejków, spiżarnio z wonnościami.
Och, langueo… —Och, słabnę […] Przyczyny słabości nie widzę ni o nią dbam.
cuncta erant bona —wszystko było dobrze
Omnis ergo… —Każda zatem figura tym wyraźniej przedstawia prawdę, im otwarciej poprzez niepodobne podobieństwo, że jest figurą i nie, prawdę potwierdza.
Omne animal… —Każde stworzenie smutne po obcowaniu.
nihil sequitur… —nic nigdy nie wynika z dwu odrębnych przypadków.
aut semel… —albo raz, albo drugi termin środkowy niech będzie ogólnym
peccant enim… —grzeszą bowiem śmiertelnie, gdy grzeszą z jakimś człowiekiem świeckim, śmiertelniej zaś, gdy z duchownym z przyjętymi święceniami, najbardziej zaś, gdy z zakonnikiem zmarłym dla świata.
actus appetiti… —akty pożądania zmysłowego, jeśli łączą się z przemianą cielesną, nazywają się namiętnościami, nie zaś aktami woli.
appetitus tendit… —pożądanie dąży do rzeczywistego osiągnięcia przedmiotu pożądania, aby tam nastąpił kres ruchu
amor facit… —miłość sprawia, że rzeczy umiłowane w pewien sposób jednoczą się z miłującym i miłość jest bardziej poznawcza niż poznanie.
intus et in cute —wewnątrz i w skórze
principium contentionis —źródło niezgody
consortium in amato —wspólności w kochaniu
propter multum… —wskutek wielkiej miłości, którą żywi do istot żyjących
motus in amatum —poruszeniem ku ukochanemu
Corona regni… —Korona królestwa z ręki Bożej
Diadema imperii… —Diadem imperium z ręki Piętrowej
taxae sacrae poenitentiariae —taksach Świętego Penitencjariatu (tzn. trybunału sądowego Kurii Rzymskiej w sprawach sumienia)
Hoc spumans…
Wśród pian to morze otacza świata brzegi
i bałwanami fal uderza w ziemskie krańce.
Na skaliste ustronia rzuca wód nawałnicę.
Szumiącym wirem miesza z dna piaski
i toczy pianę na fali wzburzonej,
coraz wstrząsa huczącym podmuchem…
hic sunt leones —tu są lwy.
fons paradisi —źródła rajskiego
qui animam… —ci, którzy poprzez grzechy i wzburzenia łączą duszę z ciałem, z obu stron niszczą to, co potrzebne i konieczne do życia: i duszę czystą i jasną mącą błotem żądz cielesnych, i szpecąc tym sposobem czystość i szlachetność ciała, czynią je bezużytecznym do wypełnienia obowiązków życia.
nigra et amara —czarną i gorzką
nomina sunt… —nazwy mają logiczny związek z rzeczami
Qui non habet… —Kto nie ma konia, idzie pieszo
homo literatus… —człowiek uczony, grzeszyłem w dobrej wierze
planta Dei… —rośliną Bożą wyrastającą z korzenia wiary
Abigor, pecca pro nobis… —Abigorze, grzesz za nas… Amonie, zmiłuj się nad nami… Samaelu, wybaw nas od dobra… Balialu, zmiłuj się… Fokalorze, wejrzyj na moje zepsucie… Haborymie, potępmy pana… Zaebosie, otwórz mój zadek… Leonardasie, opryskaj mnie swym nasieniem i będę splamiony…
cingulum diaboli —rzemień diabelski
Sederunt principes…
Siedzieli książęta
i przeciw mnie
szemrali, niegodziwi.
Prześladowali mnie.
Wspomóż mnie, Panie,
Boże mój, wybaw, mnie
dla wielkiego miłosierdzia twego.
minimas differentias odorum —najmniejsze odmiany woni
nigra sed formosa —czarna, lecz piękna
Ut cachinnis… —Niech się skręca ze śmiechu aż do rozpuku.
Lacrimosa dies illa…
Pełen łez ów dzień,
kiedy powstanie z popiołu
na sąd winowajca człowiek.
Bądź mu więc miłościw, Boże!
Miłościwy Panie Jezu,
daj im odpocznienie.
ioca monachorum —zabaw mnisich
Ludere me libuit… —Chce mi się bawić, rozbawionego przyjmij, papieżu Janie. Jeśli ci się podoba, sam możesz się śmiać.
Ridens cadit…
Śmiejąc się pada Gauderyk,
zachwyca się Zachariasz,
rozciągnięty na łożu
naucza Atanazy…
Charta lintea… —Karta lniana albo pergamin z płótna
vox, flatus, pulsus —głos, tchnienie, tętnienie
suppositio materialis —supozycja materialna
de dicto —jako słowo
de re —jako rzecz
stupra virginum et amores meretricum —o gwałtach dziewcząt i miłostkach nierządnic
de toto corpore fecerat linguam —uczynił język z całego ciała
Er muoz gelichesame… (niem.) —Musi od razu odrzucić drabinę, wszedłszy już po niej.
Non in commotione… —Nie w poruszeniu, nie w poruszeniu Bóg.
res nullius —rzecz niczyją.
disiecta membra —rozproszonych członkach
tolle et lege —bierz i czytaj
Est ubi gloria… —Gdzież teraz jest sława Babilonu?
O quam salubre… —O jakże zbawiennie, jak słodko i miło jest siedzieć w samotności i milczeć, i rozmawiać z Bogiem!
Gott ist ein lautes Nichts… (niem.) —Bóg jest czystą nicością, Jego nie dotyczy żadne teraz, żadne tutaj.
stat rosa pristina… —dawna róża trwa w nazwie, nazwy jedynie mamy.
Fermo e Lucia, pierwotny tytuł Narzeczonych Manzoniego.
Ardengo Soffici, Lemmonio Boreo, Giuseppe Antonio Borgese, Rubè, Vasco Pratolini, Melello (wyd. pol. Metello, przeł. B. Sieroszewska, W-wa 1957), William W. Thackeray, Barry Lyndon, Stendhal, Armancja.
Fragment wiersza Gertrudy Stein.
Dante, Boska Komedia, Warszawa 1978. Raj, pieśń X, w. 137.
Chodzi o manuskrypt czterech Ewangelii iluminowany w klasztorze w Kells w Irlandii (VIII lub IX w.).
F. Petrarka, Le rime. CXXV1II. w. 49.
A. Manzoni. Narzeczeni, Warszawa 1958; przełożyła B. Sieroszewska.
Chodzi o towarzystwo muzyczne im. Henry’ego Purcella (1659 1695).
J. Barth, Postmodernizm: literatura odnów, przel. J. Wiśniewski, „Literatura na świecie”, nr 5-6, 1982, s. 271, 272.
Tytuł komercyjnego filmu amerykańskiego.