Андрэй Антонаў

* * *

Зялёныя рунь

і неба… Колер яе

вачэй ня ўспомню.

* * *

Старая хата,

у павуціне срабрыстай

матыль засохлы.

* * *

Дождж. Спаць іду

з надзеяю, што заўтра

горад патоне.

* * *

Над мёртвай коткай

дзяўчо ўкленчыўшы плача.

Вечаровы час.

Загрузка...