Максім Танк

* * *

Рэкі, як людзі,

сьпяшаюцца да акіяну —

сваёй нірваны.

* * *

Неразлучнымі

толькі пакінуў нам Буда

Жыцьцё і Сьмерць.

* * *

Бічую, бы Ксэркс,

мора за разьбітыя

мае караблі.

* * *

— У будучыню

ды на раскрышаных крылах? —

сьмяецца сьлімак.

* * *

Быццам той алень,

што згубіў панты,

бягу і падаю.

* * *

Набыў ракаўку.

Цяпер я — не самотны.

Гавару з морам.

* * *

Над Фудзіямай —

драконы бліскавіцаў.

Цьвіце сакура.

* * *

Пацеркі пэрлаў —

сьлёзы асірацелых

рыбацкіх удоў.

Загрузка...