Pomruki burzy

Glosariusz

Kalendarz Tomański (opracowany przez Tomę dur Ahmida) został przyjęty blisko dwa stulecia po śmierci ostatniego mężczyzny Aes Sedai i rejestrował lata, które upłynęły Od Pęknięcia Świata (OP). Wiele z jego zapisów uległo zniszczeniu podczas Wojen z Trollokami i pod ich koniec wybuchł spór o poszczególne daty liczone według starego systemu. Tiam z Gazar opracował zatem nowy kalendarz, którego początkiem był koniec Wojen i który uświetniał wyzwolenie spod zagrożenia ze strony Trolloków. Każdy odnotowany w nim rok określano jako Wolny Rok (WR). Kalendarz Gazarański wszedł do powszechnego użytku w ciągu dwudziestu lat od zakończenia Wojen. Artur Jastrzębie Skrzydło starał się wprowadzić kolejny kalendarz, datujący swój początek od ufundowania jego imperium (OU), ale dzisiaj znany jest on jedynie historykom. Po ogólnej destrukcji, śmierci i zniszczeniach, które przyniosła z sobą Wojna Stu Lat, pojawił się następny kalendarz, opracowany przez Uren din Jubai Szybującą Mewę, uczoną Ludu Morza, i upowszechniony przez Farede, Panarch Tarabonu. Kalendarz Faredański, zapisujący lata Nowej Ery (NE), liczone od arbitralnie przyjętego końca Wojny Stu Lat, pozostaje obecnie w powszechnym użyciu.

Aelfinn: Rasa istot z wyglądu zasadniczo przypominających człowieka, ale z wyraźnymi wężopodobnymi cechami, które udzielają prawdziwych odpowiedzi na trzy pytania. Jakkolwiek brzmiałoby pytanie, odpowiedź zawsze będzie poprawna, choć często może przybierać nadzwyczaj mglistą formę, a pytania dotyczące Cienia mogą być niebezpieczne. Miejsce zamieszkania tych istot jest nieznane, można się z nimi spotkać, przechodząc przez ter’angreal, który niegdyś był w posiadaniu Mayene, a obecnie znajduje się w Kamieniu Łzy. Historia odnotowuje doniesienia, wedle których inna droga do ich siedziby wiedzie przez Wieżę Ghenjei. Przemawiają w Dawnej Mowie, mówią o traktatach i umowach, a tych, którzy przed nimi stają, zawsze pytają, czy posiadają przedmioty z żelaza, instrumenty muzyczne i narzędzia do krzesania ognia. Patrz również: Eelfinn, Węże i Lisy.

Arad Doman: Naród mieszkający na wybrzeżu Oceanu Aryth. Obecnie rozrywany wojną domową oraz walkami z tymi, którzy opowiedzieli się po stronie Smoka Odrodzonego. Stolicą kraju jest Bandar Eban. W Arad Doman władcę (króla albo królową) wybiera rada przedstawicieli cechów kupieckich (Rada Kupców), która prawie zawsze składa się wyłącznie z kobiet. Król lub królowa musi pochodzić z arystokracji, nie zaś z warstwy kupieckiej i potencjalnie rządzi dożywotnio. Oficjalnie król lub królowa ma władzę absolutną, chociaż Rada może go (albo ją) usunąć trzema czwartymi głosów swoich członków. Obecnym władcą jest Król Alsalam Saeed Almadar, Lord Almadar, Głowa Dynastii Almadar. Jego aktualne miejsce pobytu okryte jest tajemnicą.

Asha’man: (1) W Dawnej Mowie „opiekun” albo „obrońca”, z dodatkowym zaznaczeniem, iż jest to obrońca prawdy i sprawiedliwości.

(2) Miano oznaczające zarówno zbiorowość, jak i rangę, nadawane mężczyznom, którzy przybyli do Czarnej Wieży, położonej koło Caemlyn w Andorze, aby tam uczyć się przenoszenia Mocy. Ich szkolenie skupia się na metodach wykorzystania Jedynej Mocy w charakterze broni, a kiedy już nauczą się obejmować saidina, czyli męską połowę Prawdziwego Źródła, to wówczas wymaga się od nich wykonywania wszystkich obowiązków z użyciem Mocy, co stanowi kolejne odejście od zasad przestrzeganych w Białej Wieży. Nowo przyjęty mężczyzna otrzymuje tytuł Żołnierza; nosi prosty, skrojony na andorańską modłę, czarny kaftan z wysokim kołnierzem. Po wyniesieniu do rangi Oddanego uzyskuje prawo do wpinania w kołnierz kaftana srebrnej szpili zwanej Mieczem. Awans do rangi Asha’mana równa się prawu do wpinania Smoka – wykonanej ze złota i czerwonej emalii broszy. Mimo iż wiele kobiet, w tym również żony, ucieka, gdy odkrywają, że ich mężczyźni potrafią przenosić Moc, to jednak całkiem sporo mieszkańców Czarnej Wieży jest żonatych i tacy stosują własną odmianę więzi Strażnika, za której pomocą łączą się z żonami. Ta sama więź, przekształcona tak, by narzucać posłuszeństwo, jest ostatnimi czasy wykorzystywana do wiązania pojmanych do niewoli Aes Sedai. Z drugiej strony, na niektórych Asha’manów więź zobowiązań nałożyły Aes Sedai, lecz posługując się bardziej tradycyjnymi metodami stosowanymi wobec Strażników. Przywódcą Asha’manów jest Mazrim Taim, samozwańczy M’Hael, co w Dawnej Mowie oznacza „wodza”.

Corenne: W Dawnej Mowie „Powrót”. Termin, jakim Seanchanie określają zarówno flotę złożoną z tysięcy statków, jak i setki tysięcy żołnierzy, rzemieślników i innych przewożonych przez te statki osób, które przybędą śladem Zwiastunów, by na powrót przejąć ziemie ukradzione potomkom Artura Jastrzębie Skrzydło. Corenne dowodzi Kapitan-Generał Lunal Galgan. Patrz również: Hailene, Rhyagelle.

cuendillar: Przypuszczalnie niezniszczalna substancja stworzona podczas Wieku Legend. Wszelka znana energia użyta podczas próby rozbicia go zostaje wchłonięta, sprawiając, że cuendillar staje się jeszcze mocniejszy. Chociaż tajemnica związana ze stworzeniem cuendillara uważana jest za bezpowrotnie zaginioną, ostatnio pojawiły się pogłoski o nowych przedmiotach z niego wykonanych. Cuendillar jest również znany jako prakamień.

Czerwonoręcy: Żołnierze Legionu Czerwonej Ręki, których wybrano do tymczasowych obowiązków typu policyjnego, pilnowali zatem, czy inni żołnierze Legionu nie powodują kłopotów lub szkód w jakimś mieście albo wsi. Nazwani tak ze względu na noszone podczas służby szerokie czerwone opaski naramienne, które przykrywają im prawie całe rękawy. Zwykle wybierani spomiędzy mężczyzn doświadczonych i godnych zaufania. Odkąd za wszelkie szkody muszą płacić sami, Czerwonoręcy z całych sił starają się dopilnować spokoju i porządku. Pewna liczba byłych Czerwonorękich udała się za Matem Cauthonem do Ebou Dar. Patrz również: Legion Czerwonej Ręki.

da’covale: (1) W Dawnej Mowie termin oznaczał dosłownie „tego, kogo się posiada”, względnie „osobę, która stanowi własność”.

(2) U Seanchan słowem tym często określa się niewolników. Niewolnictwo ma w przypadku tego narodu długą i niezwykłą historię, tym bardziej, że niewolnicy mieli u Seanchan prawo do zajmowania wysokich stanowisk i sprawowania władzy także nad ludźmi wolnymi. Patrz również: so’jhin.

Depozyt: Dział Biblioteki Wieży. Powszechnie znanych jest dwanaście Depozytów, w każdym znajdują się książki i zapiski odnoszące się do jakiegoś szczególnego tematu albo do dziedzin sobie pokrewnych. Trzynasty Depozyt, znany tylko Aes Sedai, zawiera tajne dokumenty, zapiski i historie, które mogą przeglądać jedynie Zasiadająca na Tronie Amyrlin, Opiekunka Kronik, Zasiadające w Komnacie Wieży, no i oczywiście garść bibliotekarek, które opiekują się Trzynastym Depozytem.

der’morat: (1) W Dawnej Mowie „mistrz tresury”.

(2) U Seanchan przyrostek dodawany w celu wyróżnienia doświadczonego, obdarzonego wysokimi umiejętnościami tresera egzotycznych istot, osobę, która szkoli innych treserów, np. der’morat’raken. Der’morat mogą się cieszyć stosunkowo wysoką pozycją społeczną, przy czym najwyższą zajmują der’suldam (treserzy sul’dam) zaliczający się do relatywnie wysokich rangą oficerów wojskowych. Patrz również: morat.

Dłoń: U Seanchan tytuł ten oznacza najbliższego asystenta lub jeden ze szczebli urzędniczej hierarchii Imperialnych funkcjonariuszy. Dłoń Imperatorowej jest najwyższym tytułem tej hierarchii, Drobniejsze Dłonie oznaczają jej niższe szczeble. Istnieją Dłonie, których działalność jest tajna, jak te, które kierują Poszukiwaczami lub Słuchaczami; oznaką innych Dłoni są symbole złotych dłoni w stosownej liczbie wyhaftowane na ubraniu, które piastujące je chętnie ukazują światu.

Echa Jego Dynastii: Książka, o której niewiele wiadomo.

Eelfinn: Rasa istot zasadniczo człekokształtnych wyposażonych wszelako w wyraźne cechy upodabniające je do lisów, której przedstawiciele zawsze spełniają trzy życzenia, aczkolwiek zawsze za odpowiednią cenę. Jeżeli prosząca o spełnienie życzeń osoba nie negocjuje ceny, Eelfinn sami ją wyznaczają. W takich okolicznościach zazwyczaj ceną jest śmierć, co jednak nie unieważnia umowy, której słabą stroną jest ponadto to, że życzenia rzadko spełniają się w sposób, który proszący sobie jest w stanie wyobrazić. Miejsce zamieszkania tych istot jest nieznane, można się z nimi spotkać, przechodząc przez ter’angreal, który niegdyś znajdował się w Rhuidean. Ten ter’angreal został wywieziony przez Moiraine Damodred do Cairhien, gdzie został zniszczony. Historia odnotowuje doniesienia, wedle których inna droga do ich siedziby wiedzie przez Wieżę Ghenjei. Podobnie jak Aelfinn, tych, którzy przed nimi stają, zawsze przepytują w kwestii posiadania przez nich żelaza, instrumentów muzycznych i narzędzi do krzesania ognia. Patrz również: Aelfinn, Węże i Lisy.

Fel, Herid: Autor dzieła Rozum i nierozum, a także innych książek. Fel był studentem (i nauczycielem) historii i filozofii w Akademii Cairhien. Znaleziono go w gabinecie z oderwanymi od ciała kończynami.

Forsowanie; sforsować: Kiedy człowiek zdolny do przenoszenia Mocy przez dłuższy czas czerpie taką jej ilość, która zbliża się do granic jego możliwości, uczy się szybciej i szybciej nabiera sił. Ta praktyka nosi u Aes Sedai miano forsowania lub sforsowania, w tym drugim wypadku dlatego, że wiąże się z nią ryzyko śmierci z powodu wypalenia, z którego też powodu nie jest przez nie zalecana względem nowicjuszek i Przyjętych.

Głowa Wielkiej Rady Trzynastu: Tytuł nadany przywódczyni Czarnych Ajah. Pozycję tę aktualnie piastuje Alviarin Freidhen.

Główna Urzędniczka: Tytuł przywódczyni Szarych Ajah. Stanowisko to aktualnie sprawuje w Wieży Serancha Corvine, kobieta rzekomo niezwykle drobiazgowa.

Graendal: Jedna z Przeklętych. W Wieku Legend nazywała się Kamarile Maradim Nindar i słynęła z dokonań ascetycznych. Była drugą z Przeklętych, która poszła na służbę Czarnego. Bezwzględna morderczyni, ponosi odpowiedzialność za śmierć Aran’gar i Asmodeana.

Gwardia Królowej: Elitarna formacja militarna w Andorze. W okresie pokoju Gwardia odpowiada za przestrzeganie praw Królowej i utrzymanie porządku. Gwardziści noszą czerwone kaftany, składające się z pancerza i kolczugi błyszczące zbroje, olśniewające czerwone płaszcze i stożkowe hełmy z kratowaną przyłbicą. Oficerowie wysokiej rangi noszą na ramieniu węzły rangi, na buty zaś mają prawo zakładać złote ostrogi zakończone lwimi głowami. Ostatnio Gwardię Królowej zasiliła osobista straż przyboczna Dziedziczki Tronu, którą tworzą prawie wyłącznie kobiety – z wyjątkiem ich kapitana, Doilina Mellara.

Hailene: W Dawnej Mowie „Zwiastuni” albo „Ci, Którzy Przybyli Wcześniej”. Miano, jakie Seanchanie nadali wielkiemu korpusowi ekspedycyjnemu wysłanemu na drugi brzeg Oceanu Aryth w celu przeprowadzenia rekonesansu na ziemiach, którymi niegdyś władał Artur Jastrzębie Skrzydło. Obecnie Hailene, którymi dowodzi Wysoka Lady Suroth i których szeregi, dzięki wcieleniu rekrutów z podbitych ziem, uległy znacznemu zwielokrotnieniu, dalece powiększyli zakres swych zadań, które teraz znacznie wykraczają poza pierwotny cel. Właściwie ich rolę przejął Powrót. Patrz: Coranne, Rhyagelle.

Hanlon, Daved: Sprzymierzeniec Ciemności, były dowódca Białych Lwów na służbie u Przeklętego Rahvina, gdy ten, jako lord Gaebril, władał Caemlyn. Stamtąd Hanlon zabrał Białe Lwy do Cairhien z rozkazem poparcia rebelii przeciwko Smokowi Odrodzonemu. Białe Lwy rozbiła „bańka zła”, a Hanlonowi kazano wrócić do Caemlyn, gdzie jako Doilin Mellar wkradł się w łaski Elayne, Dziedziczki Tronu, a zgodnie z pogłoskami zrobił znacznie więcej, niż tylko jej się przypochlebiał.

Iluminatorów, Gildia: Społeczność, która przechowuje tajemnicę wytwarzania fajerwerków. Tajemnica strzeżona jest tak ściśle, że jej zdrajca może nawet zostać zabity. Iluminatorzy przyjęli swe miano od wielkich przedstawień zwanych Iluminacjami, które przygotowują dla władców lub najznaczniejszych arystokratów. Mniej okazałe fajerwerki sprzedawane są na wolnym rynku, zawsze jednak z dołączeniem ścisłej instrukcji i ostrzeżenia przed nieszczęściem, jakie może wyniknąć z próby zbadania, co znajduje się w środku. Kiedyś Gildia posiadała kapitularze w Cairhien i Tanchico, jednak obecnie oba zostały zniszczone. W dodatku członkowie Gildii w Tanchico zbuntowali się przeciwko najazdowi Seanchan. Tych, którzy przeżyli, Seanchanie zmienili w da’covale, toteż Gildia jako taka już nie istnieje. Poszczególni Iluminatorzy jednakże uciekli spod seanchańskich rządów, więc może w niezbyt odległej przyszłości odbędą się jednak większe pokazy. Patrz również: da’covale.

Ishara: Pierwsza Królowa Andoru (około 994-1020 WR). Tuż po śmierci Artura Jastrzębie Skrzydło przekonała swego męża, jednego z najwybitniejszych generałów Jastrzębiego Skrzydła, ażeby przerwał oblężenie Tar Valon i towarzyszył jej do Caemlyn z tyloma żołnierzami, ilu zdoła oderwać od armii. Tak więc w czasach, gdy inni usiłowali przejąć całe imperium Artura Jastrzębie Skrzydło i oczywiście przegrywali, Ishara ujęła żelazną dłonią niewielką część i odniosła zwycięstwo. Obecnie niemal wszyscy przedstawiciele arystokratycznych Domów Andoru mają w sobie jakąś domieszkę krwi Ishary i prawo do zasiadania na Tronie Lwa zależy zarówno od tego, czy w danym Domu jest jej bezpośredni potomek, jak i od liczby łączących z nią więzi pokrewieństwa, jakie da się ustalić.

Kaensada: Obszar wzgórz w Imperium Seanchan, zamieszkały przez barbarzyńskie plemiona, które nieustannie toczą ze sobą wojny. Stale walczą ze sobą także poszczególne rodziny. Plemiona różnią się obyczajami oraz tabu, które dla osób spoza plemienia często nie mają najmniejszego sensu. Większość barbarzyńców unika bardziej cywilizowanych mieszkańców seanchańskiego Imperium.

kalendarz: Tydzień składa się z dziesięciu dni, miesiąc z dwudziestu ośmiu dni, a rok z trzynastu miesięcy. Kilka świąt nie należy do żadnego z miesięcy; są to Niedziela (najdłuższy dzień w roku), Święto Dziękczynienia (przypada raz na cztery lata podczas wiosennego zrównania dnia z nocą) oraz Święto Zbawienia Wszystkich Dusz, zwane również Dniem Wszystkich Dusz (przypada raz na dziesięć lat podczas jesiennego zrównania dnia z nocą). Chociaż miesiące mają nazwy – Taisham, Jumara, Saban, Aine, Adar, Saven, Amadaine, Tammaz, Maigdhal, Choren, Shaldine, Nesan i Danu – używa się ich rzadko oprócz oficjalnych dokumentów i wypowiedzi urzędników. Większości ludziom wystarczą nazwy pór roku.

Kapitan-Generał: (1) Wojskowy stopień przywódcy Gwardii Królowej w Andorze. Funkcję tę pełni obecnie Lady Birgitte Trahelion.

(2) Tytuł przywódczyni Zielonych Ajah, chociaż znany tylko członkiniom Zielonych. Stanowisko to aktualnie pełni Adelorna Bastine w Wieży, zaś wśród buntowniczek Aes Sedai skupionych wokół Egwene al’Vere – Myrelle Berengan.

Kapitan Lansjerów: W większości krajów w normalnych okolicznościach szlachcianki nie prowadzą osobiście swych zbrojnych do bitwy. Zamiast tego najmują zawodowego, niemal zawsze wywodzącego się z gminu, żołnierza, który jest odpowiedzialny za szkolenie zbrojnych i jednocześnie nimi dowodzi. W zależności od danego kraju człowiek taki nosi tytuł Kapitana Lansjerów, Kapitana Miecza, Mistrza Koni, względnie Mistrza Lanc. Niejednokrotnie, być może nieuchronnie, rodzą się w związku z tym pogłoski o związkach bliższych niż między lady a sługą. Niekiedy te pogłoski są prawdziwe.

Kapitan Miecza: Patrz: Kapitan Lansjerów.

Komentarze o Smoku: Antologia Sajiusa, o której poza tym niewiele więcej wiadomo.

Krew: Termin, którym Seanchanie określają swoją arystokrację. Istnieją stopnie szlachetności wśród członków Krwi. Przedstawiciele Szlachetnej Krwi golą sobie boki głów, zostawiając grzebień pośrodku czaszki, węższy u mężczyzn i u kobiet, którego długość zależy od upodobania, oraz malują paznokcie. Członkowie mniej znaczącej szlachty, zwanej pomniejszą Krwią, również zapuszczają długie paznokcie, lecz golą skronie i potylicę, czego skutkiem jest podgolona szopa włosów na głowie, z której wolno im zapuścić koński ogon, sięgający u mężczyzn często do ramion, a u kobiet do pasa. Członkowie najwyższych warstw Szlachetnej Krwi posługują się tytułami Wysoki Lord i Wysoka Lady i malują paznokcie pierwszych dwóch palców każdej dłoni. Członkowie niższej warstwy noszą zwykłe tytuły lord i lady i malują tylko paznokcie palców wskazujących. Członkom pomniejszej Krwi również wolno używać tytułów lord i lady, lecz przedstawiciele wyższej warstwy pomniejszej Krwi malują sobie paznokcie dwóch ostatnich palców dłoni, zaś warstwie najniższej wolno malować tylko paznokcie małych palców. Imperatorowa i jej najbliższa rodzina golą całe głowy i malują wszystkie paznokcie dłoni. Można należeć do Krwi z urodzenia, ale także zostać do niej wyniesionym, co często stanowi nagrodę za wybitne osiągnięcia bądź też zasługi dla Imperium.

Krwawe Noże: Elitarne oddziały armii Seanchan. Każdy z żołnierzy wyposażony jest w ter’angrenl, który nadzwyczajnie zwiększa jego siłę i szybkość, a równocześnie maskuje go kokonem ciemności. Ter’angreal aktywuje kropla krwi Krwawego Noża, którą ten nań upuszcza, od tej chwili powoli wysysa życie ze swego właściciela. Śmierć następuje w trybie dni.

Legion Czerwonej Ręki: Patrz: Shen an Calhar.

Legion Smoka: Duża formacja militarna złożona wyłącznie z przedstawicieli piechoty, którzy poprzysięgli lojalność Smokowi Odrodzonemu i których szkoli Davram Bashere zgodnie z opracowanymi przez niego i Mata Cauthona założeniami. Rola Legionu bardzo odbiega od tej, jaką zazwyczaj przypisuje się piechocie. Choć sporo mężczyzn zwyczajnie zgłasza się na ochotnika, wielkie rzesze kandydatów zgarniają grupy werbunkowe z Czarnej Wieży, które najpierw gromadzą wszystkich pragnących się przyłączyć do Smoka Odrodzonego mężczyzn z danego obszaru, a potem przenoszą ich przez bramy w okolice Cairhien, gdzie z kolei z ich grupy wyławiają tych, których można uczyć przenoszenia Mocy. Pozostałych, których jest zresztą znacznie więcej, odsyła się do obozów szkoleniowych Bashere’a.

marath’damane: W Dawnej Mowie „te, które trzeba wziąć na smycz”. Termin stosowany przez Seanchan wobec wszystkich kobiet zdolnych do przenoszenia Mocy, którym jeszcze nie założono obroży damane.

marsz: patrz miary powierzchni.

Medytacje nad rozpalaniem ognia: Historia opowiadająca o drogach do władzy rozmaitych Amyrlin.

Mellar, Doilin: Patrz: Halon, David.

Mera’din: W Dawnej Mowie „Pozbawieni Braci”. Nazwa przyjęta przez tych Aielów, którzy porzucili swój klan i szczep, po czym przyłączyli się do Shaido, ponieważ albo nie potrafili zaakceptować Randa al’Thora, człowieka z bagien, jako Car’a’carna, albo dlatego, że nie chcieli uznać rewelacji dotyczących historii i pochodzenia Aielów. Opuszczenie klanu i szczepu z dowolnego powodu jest u Aielów występkiem zasługującym na potępienie, z tego też względu odrzuceni przez społeczności wojowników Shaido zorganizowali się w społeczność „Pozbawionych Braci”.

miary powierzchni: (1) Rolnej: 1 wstęga = 20 kroków x 10 kroków (200 kroków kwadratowych); 1 rzemień = 20 kroków x 50 kroków (1000 kroków kwadratowych); 1 hajd = 100 kroków x 100 kroków (10000 kroków kwadratowych); 1 włóka = 100 kroków x 1000 kroków (100000 kroków kwadratowych); 1 marsz = 1000 kroków x 1000 kroków (1/4 mili kwadratowej).

(2) Sukna: 1 krok = 1 krok plus 1 piędź x 1 krok plus 1 piędź.

miary odległości: 10 cali = 1 stopa; 3 stopy = 1 krok; 2 kroki = 1 piędź; 1000 piędzi = 1 mila; 4 mile = 1 liga.

miary wag: 10 uncji = 1 funt; 10 funtów = 1 kamień; 10 kamieni = 1 cetnar; 10 cetnarów = 1 tona.

Mistrz Koni: Patrz: Kapitan Lansjerów.

Mistrz Lanc: Patrz: Kapitan Lansjerów.

Moiraine Damodred: Aes Sedai z Błękitnych Ajah pochodząca z Cairhien. Od dawna była uważana za zmarłą, póki Thom Merrilin nie ujawnił listu, który rzekomo od niej otrzymał. Oto jego treść:

morat: W Dawnej Mowie „treser”. Wśród Seanchan używa się tego terminu na określenie osób ujeżdżających egzotyczne stworzenia, na przykład potocznie zwanych awiatorami morat’raken, dosiadających rakenów. Patrz również: der’morat.

Najwyższa: Tytuł nadawany przywódczyni Czerwonych Ajah. Obecnie pozycję tę piastuje Tsutama Rath.

Następstwa Pęknięcia: Zapomniana dziś książka.

Niebiańskie Pięści: Lekko uzbrojona i odziana w lekkie zbroje piechota seanchańska, którą do bitwy dowożą na grzbietach latające stwory zwane to’rakenami. Przedstawiciele Niebiańskich Pięści to mężczyźni lub kobiety niskiego wzrostu, wybierani głównie ze względu na ograniczenie ciężaru, jaki to’raken może przenieść na daną odległość. Uważani za najbardziej wytrzymałych żołnierzy, są wykorzystywani głównie podczas najazdów, ataków z zaskoczenia na tyły wroga, a także w sytuacjach, gdy trzeba jak najprędzej dostarczyć gdzieś żołnierzy.

O właściwym użytku czynionym z Mocy: Książka historyczna, której treść się nie zachowała.

Pelateos: Autor Dumań Pelateosa.

Pierwsza Analityczka: Tytuł przywódczyni Białych Ajah. Stanowisko to w Białej Wieży piastuje aktualnie Ferane Neheran. Ferane Sedai jest jedną z dwóch przywódczyń Ajah, które zasiadają obecnie w Komnacie Wieży.

Pierwsza Selekcjonerka: Tytuł przywódczyni Błękitnych Ajah. Imię aktualnej Pierwszej Selekcjonerki jest nieznane, choć krążą pogłoski, zgodnie z którymi tytuł ten piastuje Lelaine Akashi.

Pierwsza Tkaczka: Tytuł przywódczyni Żółtych Ajah. Stanowisko to w Białej Wieży zajmuje aktualnie Suana Dragand. Suana Sedai jest jedną z dwóch przywódczyń Ajah, które zasiadają obecnie w Komnacie Wieży.

Pomniki przeszłości: Książka historyczna, o której niewiele wiadomo.

Poszukiwacze: Mniej formalna nazwa Poszukiwaczy Prawdy, policyjno-szpiegowskiej organizacji Imperialnego Tronu Seanchan. Chociaż większość Poszukiwaczy jest da’covale i stanowi własność rodziny cesarskiej, posiadają oni wielką władzę. Nawet przedstawiciel Krwi może zostać aresztowany za odmowę udzielenia odpowiedzi na pytanie Poszukiwacza lub pełnej współpracy z nim. Zakres tej ostatniej definiowany jest przez samych Poszukiwaczy i podlega wyłącznie kontroli Imperatorowej. Ich raporty trafiają do Pomniejszej Dłoni, która sprawuje nadzór zarówno nad nimi, jak i nad Słuchaczami. Wśród Poszukiwaczy utarto się negatywne mniemanie na temat Dłoni i jej skuteczności w zawiadywaniu dostarczaną informacją. Ci Poszukiwacze, którzy są da’covale, mają na obu ramionach wytatuowanego kruka i wieżę. W przeciwieństwie do Straży Skazańców, Poszukiwacze rzadko wykazują chęć pokazywania swoich tatuaży, po części dlatego, że muszą w ten sposób ujawnić, kim i czym są. Patrz również: Słuchacze.

Powrót: Patrz: Corenne.

Prorok: Bardziej rozbudowana forma tego miana to Prorok Lorda Smoka. Tytuł, jaki przypisał sobie Masema Dagar, były shienarański żołnierz, który doznał objawienia i stwierdził, że został powołany do szerzenia na świecie nauk o Smoku Odrodzonym i jego Powtórnych Narodzinach. Wierzy, że nic – absolutnie nic – nie jest ważniejsze od uznania Smoka Odrodzonego za ucieleśnienie Światłości i gotowości do odpowiedzi na jego wezwanie. Głosi ponadto, że on sam i jego wyznawcy użyją wszelkich dostępnych środków, starając się zmusić innych do opiewania chwały Smoka Odrodzonego. Wyrzekłszy się wszelkich innych imion oprócz ,Proroka”, Masema sprowadził chaos na Ghealdan i Amadicię, których spore obszary znalazły się pod jego kontrolą. W pewnym momencie Prorok połączył się z Perrinem Aybarą, którego wysłano, ażeby zaprowadził go do Randa, i z niewiadomych przyczyn pozostał z nim, chociaż z tego powodu opóźnia swoje pójście pod sztandar Smoka Odrodzonego. Pod jego skrzydła ciągnęli ludzie najpodlejszej natury, a jeżeli nawet nie byli takimi z początku, to, zniewoleni jego charyzmą, deprawowali się szybko. Prorok zginął w tajemniczych okolicznościach.

Przeklęci: Przydomek nadany trzynastu najpotężniejszym mężczyznom i kobietom Aes Sedai, którzy przeszli na stronę Cienia podczas Wieku Legend i dali się schwytać w pułapkę Sztolni, kiedy na mury więzienia Czarnego nałożono pieczęcie. Mimo iż od dawna uważani są za jedynych, którzy wyparli się Światłości podczas Wojny z Cieniem, w rzeczywistości byli też inni; tych trzynastu to jedynie najwyżsi rangą wśród wszystkich. Przeklęci (którzy sami siebie nazywają Wybranymi) zostali od czasu swego przebudzenia zredukowani liczebnie. Niektórzy z tych, co zginęli, zostali wskrzeszeni w nowych ciałach.

Rada Brązowych Ajah: Brązowe Ajah nie uznają przewodnictwa jednej kobiety, lecz przekazują tę funkcję całej radzie. Obecną przewodniczącą rady jest w Białej Wieży Jesse Bilal; imiona pozostałych członkiń rady tak w Białej Wieży, jak w obozie rebeliantek są nieznane.

Rhyagelle: W Dawnej Mowie: „Ci, Którzy Wrócili Do Domu”. Inna nazwa na określenie Seanchan, którzy powrócili na ziemie należące niegdyś do Artura Jastrzębie Skrzydło. Patrz również: Coranne, Hailene.

Rozmyślania pośród ruin: Książka historyczna, której treść popadła w zapomnienie.

Sajius: Autor Komentarzy o Smoku.

Saldaea: Jeden z krajów zwanych Ziemiami Granicznymi. Jego stolica nosi nazwę Maradon, a znajdujący się w niej pałac królewski nazywany jest Cordamora (co w Dawnej Mowie oznacza: „Serce Ludu”). Saldaeą rządzi królowa lub król, w sensie ustrojowym jest ona monarchią dziedziczną. Królewska Wysoka Rada, zwana też niekiedy Radą Lordów, jest ciałem doradczym i administracyjnym. „Królewski małżonek” lub „królewska małżonka” nie są to wyłącznie pozycje tytularne, lecz oznaczają faktyczny udział we współrządzeniu królestwem. Obecnie Saldaeą włada Jej Wielce Oświecona Królewska Mość Tenobia si Bashere Kazadi, królowa Saldaei, Obrończyni Światłości, Miecz Granicy Ugoru, Głowa Domu Kazadi i Pani Shahanyi, Asnelle, Kunwaru oraz Ganai. Jej Generałem Marszałkiem i dowódcą jej armii jest jej wuj i spadkobierca tronu Davram Bashere, który wszelako ostatnimi czasy zaginął gdzieś w świecie i nie wywiązuje się z wszystkich obowiązków związanych z pozycją.

Seandar: Stolica Imperium Seanchan, ulokowana na północnym wschodzie seanchańskiego kontynentu. Jest to również największe miasto w Imperium.

sei’mosiev: W Dawnej Mowie „spuszczony wzrok”. Wśród Seanchan powiedzenie o kimś, że „stał się sei’mosiev”, oznacza, że „stracił twarz”. Patrz również: sei’taer.

sei’taer: W Dawnej Mowie „szczery wzrok” albo „równy wzrok”. U Seanchan określenie to odnosi się do honoru albo twarzy, a także do zdolności spojrzenia komuś w oczy. Można „być” albo „mieć” sei’taer, co oznacza, że ktoś ma honor i zachowuje twarz, można też „zyskać” albo „stracić” sei’taer. Patrz również: sei’mosiev.

serce: Podstawowa jednostka organizacyjna u Czarnych Ajah, inaczej mówiąc – komórka. Serce składa się z trzech sióstr, które znają tylko dwie pozostałe; każda członkini serca zna jeszcze dodatkowo jedną inną Czarną siostrę.

Shara: Tajemnicza kraina, leżąca na wschód od Pustkowia Aiel. Dostęp do niej utrudniony jest zarówno z powodu niegościnnego ukształtowania terenu, jak i przez warowne mury przybrzeżnych miast. Niewiele o niej wiadomo, gdyż jej mieszkańcy całkowicie chronią swoją ziemię i kulturę przed wszelkimi ewentualnymi kontaktami z obcymi. Sharanie powtarzają często, że nawet Wojny z Trollokami bezpośrednio ich nie dotknęły, z czym nie zgadzają się Aielowie. Mieszkańcy Shary konsekwentnie wypierają się też wszelkiej wiedzy o ataku floty Artura Jastrzębie Skrzydło, wbrew relacjom naocznych świadków spośród Ludu Morza. Według ostatnio zdobytych informacji krajem rządzi jeden monarcha absolutny, zwany Sh’boan (jeśli jest kobietą) bądź Sh’botay (jeśli jest mężczyzną). Monarcha ów sprawuje rządy przez siedem lat, przy końcu siódmego roku zaś umiera, a władza przechodzi wówczas na jego współmałżonka, który wybiera sobie nowego partnera i rządzi przez następne siedem lat, aż do swojej śmierci. Wzorzec ten najwyraźniej przetrwał bez zmian od czasu Pęknięcia Świata. Sharanie wierzą, że śmierć władcy odbywa się z „Woli Wzoru”.

W Sharze mieszkają osoby ze zdolnością do przenoszenia Mocy, nazywane Ayyadami, którzy tuż po urodzeniu mają tatuowane twarze. Kobiety w tej społeczności mają znacznie więcej praw niż mężczyźni. Kontakty seksualne Ayyadów z osobami nie potrafiącymi przenosić Mocy są karane śmiercią nie-Ayyada, ale także Ayyada, jeśli udowodni się mu (czy jej), że zmusił partnera (lub partnerkę) do zbliżenia. Dzieci zrodzone z takich związków są zabijane poprzez wystawienie na działanie żywiołów. Mężczyzn traktuje się przede wszystkim jako reproduktorów dla obdarzonych Mocą kobiet. Kiedy młodzieniec osiąga dwudziesty pierwszy rok życia – lub wcześniej, jeśli zaczyna wykazywać zdolności do przenoszenia Mocy – zostaje zabity, a jego ciało poddane kremacji. Ayyadowie najprawdopodobniej przenoszą Jedyną Moc tylko na rozkaz Sh’boan lub Sh’botay. Władcę zawsze otaczają Ayyadki.

„Shara” to tylko jedna z licznych nazw tej krainy. Wiadomo, że jej mieszkańcy określają ją także licznymi innymi mianami, takimi jak Shamara, Co’dansin, Tomaka, Kigali i Shibouya.

Shen an Calhar: W Dawnej Mowie „Legion Czerwonej Ręki”.

(1) Legendarna grupa bohaterów, którzy po dokonaniu wielu bohaterskich wyczynów polegli w obronie Manetheren, kiedy owa kraina została zniszczona podczas Wojen z Trollokami.

(2) Formacja militarna założona niemal przypadkiem przez Mata Cauthona i zorganizowana zgodnie z założeniami dla formacji wojskowych, przyjętymi w okresie uznanym za szczyt rozkwitu sztuki militarnej, to znaczy w czasach panowania Artura Jastrzębie Skrzydło i poprzedzających je wiekach. Patrz również: Czerwonoręcy.

Sisnera, Darlin: Wysoki Lord Łzy, który dawniej buntował się przeciwko Smokowi Odrodzonemu, teraz jednak służy jako Zarządca Smoka Odrodzonego w Łzie.

Skrzydlata Gwardia: Osobista ochrona Pierwszych z Mayene i elitarna formacja militarna Mayene. Członkowie Skrzydlatej Gwardii noszą polakierowane na czerwono napierśniki, czerwone hełmy w kształcie przypominającym garnki z wywiniętymi krawędziami i okapami zakrywającymi cały kark oraz lance z czerwonymi wstążkami. Na bokach hełmów oficerów znajdują się skrzydełka, a na ich stopień wojskowy wskazują smukłe pióra.

Słuchacze: Seanchańska organizacja wywiadu wewnętrznego. W domu seanchańskiego szlachcica, kupca lub bankiera właściwie każdy może być słuchaczem, włączywszy w to nawet da’covale oraz, choć w zupełnie wyjątkowych wypadkach, so’jhin. Słuchacze nie spełniają żadnych aktywnych zadań, tylko obserwują, słuchają i donoszą. Ich raporty trafiają do Drobnych Dłoni, mających pod swoimi rozkazami równocześnie i Słuchaczy, i Poszukiwaczy, i one też decydują, na podstawie których doniesień Słuchacze podejmują działania. Patrz również: Poszukiwacze, Dłoń.

so’jhin: Najbliższym tłumaczeniem tego terminu z Dawnej Mowy będzie „szczyt pośród nizin”, aczkolwiek niektórzy przekładają ów termin także jako „zarówno niebo, jak i dolina” lub jeszcze inaczej. Słowem so’jhin w Seanchan określa się dziedzicznych służących pełniący ważne funkcje. Są to da’covale, czyli niewolnicy, aczkolwiek zajmują wysokie stanowiska, dzięki którym sprawują władzę nad innymi. Nawet Krew stąpa ostrożnie przy so’jhin przedstawicieli rodziny cesarskiej, a so’jhin Cesarzowej traktuje jak sobie równych. Patrz również: Krew; da’covale.

Sondowanie: (1) Umiejętność wykorzystywania Jedynej Mocy w diagnozowaniu stanu fizycznego oraz choroby.

(2) Umiejętność korzystania z Jedynej Mocy do wyszukiwania rud metali. Aes Sedai dawno temu zatraciły tę ostatnią umiejętność i być może tym należy tłumaczyć fakt, iż jej nazwę przeniesiono na inną.

Straż Skazańców: Elitarna formacja militarna Imperium Seanchańskiego, w której służą zarówno ludzie, jak i Ogirowie. Wszyscy ludzie służący w Straży są da’covale, urodzeni jako czyjaś własność i za młodu wybrani do służby na rzecz Cesarzowej, w której posiadanie od tego momentu przechodzą. Fanatycznie lojalni i bezprzykładnie dumni, często chełpią się wytatuowanymi na ramionach krukami, czyli znakiem da’covale Cesarzowej. Ogirowie ze Straży są znani jako Ogrodnicy i ci nie są da’covale. Ogrodnicy są tak samo niezłomnie lojalni jak ludzie ze Straży Skazańców, a budzą lęk jeszcze większy niż jej ludzcy przedstawiciele. Zarówno ludzie, jak i Ogirowie ze Straży Skazańców nie tylko są gotowi umrzeć za Cesarzową i przedstawicieli rodziny cesarskiej, ale także wierzą, że ich życie stanowi własność Cesarzowej, która może się ich pozbyć, jeśli tylko zechce. Ich hełmy i zbroje są lakierowane na kolory ciemnozielony i krwiście czerwony, tarcze zaś na czarno; włócznie i miecze zdobione są czarnymi chwostami. Patrz również: da’covale.

Sukcesja: Ogólnie rzecz biorąc nazwa procesu, wyniku którego jeden Dom zastępuje drugi na tronie kraju. W Andorze termin ten stosowany jest powszechnie dla określenia walki o tron, która rozgorzała w następstwie śmierci Mordrellen. Zniknięcie Tigraine pozostawiło Mantear bez Dziedziczki Tronu i musiały minąć dwa lata, nim Morgase z Domu Trakand objęta tron kraju. Poza granicami Andoru konflikt ten powszechnie nazywany jest Trzecią Wojną o Sukcesję Andorańską.

Synowie Światłości: Społeczność wyznająca surowe, ascetyczne reguły, powstała w celu pokonania Czarnego i zniszczenia wszystkich Sprzymierzeńców Ciemności. Założona podczas Wojny Stu Lat przez Lothaira Mantelara w celu nawracania rosnących rzesz Sprzymierzeńców Ciemności, podczas wojny przekształciła się w organizację całkowicie militarną, nadzwyczaj sztywno trzymającą się swych reguł oraz zrzeszającą ludzi absolutnie przekonanych, że tylko oni znają prawdę i prawo. Synowie Światłości nienawidzą Aes Sedai, uważając je i wszystkich, którzy je popierają albo się z nimi przyjaźnią, za Sprzymierzeńców Ciemności. Pogardliwie nazywani Białymi Płaszczami, mieli niegdyś siedzibę w Amadorze (Amadicia), skąd zostali wygnani, gdy miasto zdobyli Seanchanie. Obecnym Lordem Kapitanem Komandorem Synów Światłości jest Galad Damodred, który objął tę pozycję po zabiciu Eamona Valdy w pojedynku będącym skutkiem zamachu tego drugiego na życie jego macochy, byłej królowej Andoru, Morgase. Śmierć Valdy spowodowała rozłam w organizacji, przywódcą jednej frakcji został Galad Damodred, przywódcą drugiej Rhadam Asunawa, Wielki Inkwizytor Dłoni Światłości. Ich godłem jest promieniste słońce na białym tle. Patrz również: Śledczy.

Sypiący się łupek: Opowieść, której treść jest po większej części nieznana.

Śledczy: Społeczność należąca do Synów Światłości. Sami określają się mianem Ręki Światłości, a ich celami, na które składają przysięgę, jest odkrywanie prawdy na drodze dysput oraz demaskowanie Sprzymierzeńców Ciemności. W poszukiwaniu prawdy i Światłości ich normalną metodą prowadzenia śledztwa jest stosowanie tortur. Zazwyczaj z góry znają prawdę, więc usiłują jedynie zmusić przesłuchiwanego nieszczęśnika do jej wyznania. Czasami zachowują się tak, jakby działali całkowicie niezależnie od Synów Światłości i Rady Namaszczonych, która przewodzi Synom. Przywódcą Śledczych jest Czcigodny Inkwizytor, obecnie Rhadam Asunawa, który zasiada w Radzie Namaszczonych, natomiast ich godłem kij pasterski barwy krwi.

Tarabon: Duży kraj nad Oceanem Aryth. Niegdyś wielki naród handlowy, główny dostawca pięknych pledów, barwników, fajerwerków dla Gildii Iluminatorów i innych luksusowych towarów, który jednak ostatnimi czasy przeżywa trudny okres. Kraj ten, nękany przez anarchię i wojnę domową, spowodowane równoczesną batalią przeciwko Arad Doman i Wyznawcom Smoka, bez trudu przejęli Seanchanie, którzy obecnie rządzą Tarabonem mocną ręką. Zniszczona została kapituła Gildii Iluminatorów, a większość samych Iluminatorów Seanchanie uczynili swoimi da’covale. Przeważająca część Tarabonian wydaje się odczuwać wdzięczność wobec najeźdźców za przywrócenie porządku, a ponieważ Seanchanie pozwalają im żyć tak jak dotąd i ich ingerencja jest jedynie minimalna, mieszkańcy tej krainy nie wydają się pragnąć kolejnej wojny, mającej na celu próbę usunięcia agresorów ze swojego państwa. Niektórzy taraboniańscy lordowie i żołnierze pozostają jednakże poza strefą wpływów Seanchan i mają nadzieję odzyskać kiedyś swoje ziemie.

Uwagi i spostrzeżenia: Książka, o której niewiele wiadomo.

waluta: Po wielu wiekach handlu standardowe terminy dla monet ujednoliciły się we wszystkich krajach: używa się zatem koron (największych monet pod względem wielkości), marek i pensów. Korony i marki są bite ze złota lub srebra, podczas gdy pensy mogą być srebrne bądź miedziane; te ostatnie często nazywa się po prostu miedziakami. Na różnych ziemiach jednakże wielkość i waga monet może znacznie odbiegać od siebie, nawet w jednym państwie zresztą różni władcy bili monety o różnych rozmiarach i ciężarze. Dzięki handlowi monety wielu narodów można znaleźć prawie na całym świecie. Z tego też względu bankierzy, lichwiarze oraz kupcy ważą je i w ten sposób określają ich wartość; waży się nawet duże ilości monet. Jedyną papierową walutę stanowią „listy kredytowe”, które wydają bankierzy i które przedstawiają sobą pewną gwarantowaną ilość złota albo srebra. Z powodu wielkich odległości między miastami, długość czasu potrzebną na podróż z jednej miejscowości do innej oraz trudności związane z transakcjami na tak wielki dystans, listy kredytowe są akceptowane w pełnej wartości jedynie w mieście blisko banku, który je wydał, natomiast w dalej położonych miejscowościach przyjmowane są w niższej wartości niż rzeczywista. Ogólnie rzecz biorąc, osobnik zamyślający dłuższą podróż powinien wziąć ze sobą jeden albo więcej listów kredytowych i w razie potrzeby wymienić je na monety. Listy kredytowe przyjmują zazwyczaj bankierzy bądź też kupcy, nigdy zaś sklepikarze.

Węże i Lisy: Gra uwielbiana przez dzieci, zanim dorosną na tyle, żeby zrozumieć, iż nie da się w nią wygrać, nie łamiąc reguł. Gra się w nią na planszy pokrytej siecią linii ze strzałkami wskazującymi kierunek ruchów. Rolę lisów pełni dziesięć pionów oznaczonych trójkątami, rolę węży dziesięć pionów oznaczonych liniami falującymi. Grę rozpoczyna się od wygłoszenia ceremonialnej formułki: „Odwaga krzepi, ogień oślepia, muzyka rozpala, żelazo scala”, równocześnie kreśląc w powietrzu dłonią trójkąt z falującą linią w środku. Kolejne ruchy pionów graczy oraz pionów oznaczających węże i lisy wyznaczają rzuty kośćmi. Jeżeli wąż lub lis wylądują na polu zajętym przez pion gracza, gra dla niego się kończy – a dzieje się tak w końcu zawsze, jeśli skrupulatnie przestrzegać reguł gry. Patrz również: Aelfinn, Eelfinn.

Wieża Kruków: Główne imperialne więzienie Seanchan. Znajduje się w stolicy kraju, Seandar, i stanowi kwaterę główną Poszukiwaczy Prawdy. W Wieży Kruków izolowani są przesłuchiwani i traceni członkowie Krwi. Podczas przesłuchań i egzekucji nie wolno uronić nawet kropli ich krwi. Patrz również: Poszukiwacze.

Wszechstronne omówienie reliktów prepęknięciowych: Księga, o której poza tytułem niewiele więcej wiadomo.

zbrojni: Żołnierze, którzy poprzysięgli wierność lub złożyli hołd lenny jakiemuś lordowi albo lady.

Zwiastuni: Patrz: Hailene.