Я не падману: вершы, песні, балады

Ён ня ўдаўся ні званьнем, ні ростам.

Не за славай, не ў багацьце

На свой незвычайны манер

Крочыў ён па жыцьці над памостам

Па канаце, па канаце,

Нацягнутым, як нерв.

Паглядзіце! Вось ён без страхоўкі ідзе!

Ледзь правейшы нахіл — упадзе! прападзе!

Ледзь лявей — паратунку і там не знайсьці!

Але, мабыць, яму вельмі ж трэба прайсьці

Чатыры з гэтакіх чварцін!

Прамяні яго з кроку зьбівалі

І калолі, быццам лаўры…

Труба разраўлася, як дзьве!..

Крыкі «брава!» яго аглушалі.

А літаўры, а літаўры —

Што молатам па галаве!

Паглядзіце — вось ён без страхоўкі ідзе!

Ледзь правейшы нахіл — упадзе! прападзе!

Ледзь лявей — паратунку і там не знайсьці!

Ды цяпер яму ўжо засталося прайсьці

Тры чвэрці шляху па жыцьці!

Ах, як страшна, як сьмела, як міла!..

Бой са сьмерцю!.. Тры мінуты!..

Задраўшы ў чаканьні насы,

З крэслаў залы глядзелі тужліва

Ліліпуты, ліліпуты —

Здавалася хлопцу з высі.

Паглядзіце — вось ён без страхоўкі ідзе!

Ледзь правейшы нахіл — упадзе! прападзе!

Ледзь лявей — паратунку і там не знайсьці!

Толькі ж — гляньце! — яму застаецца прайсьці

Дзьве чвэрці шляху па жыцьці!

Ён сьмяяўся над славаю тленнай,

Ды хацеў быць толькі першым —

Такога спрабуй утабань!

Ён па дроце ішоў над арэнай,

Як па нэрвах, і па нэрвах

Дробатам біў барабан!

Паглядзіце — вось ён без страхоўкі ідзе!

Ледзь управа нахіл — упадзе! прападзе!

Ледзь улева — ратунку і там не знайсьці!

Ды замрыце! — яму застаецца прайсьці

Адну чвэрць шляху па жыцьці!

Закрычаў дрэсіроўшчык, пантэры

Клалі лапы на насілкі…

Суровы прысуд — дзе ўзяць слоў!..

Быў ён зь верай ці, можа, бязь веры,

Ды ў апілкі, у апілкі

Праліў ён і прыкрасьць, і кроў!..

Але сёньня другі без страхоўкі ідзе.

Тонкі шнур пад нагой — упадзе! прападзе!

Правы, левы нахіл — і душы не знайсьці!

Ды чамусьці яму надта ж трэба прайсьці

Чатыры з гэтакіх чварцін!