Я не падману: вершы, песні, балады

Сёньня ноч для мяне за законам.

Я пішу — па начах болей тэм.

І накручваю дыск тэлефона,

Набіраю вечнае нуль сем.

Добры дзень, дзяўчыначка! Як завуць вас? — Тома!

Семдзесят другая! Найхутчэй, душа мая!..

Быць ня можа! Паўтарыце! Я ж кажу вам — дома!..

Вось ужо зьвязаліся!

Вітаю, гэта я!..

Сёньня ноч для мяне за законам.

Я ня сплю, я крычу «Пажывей!..»

Ну чаму мне ў крэдыт, па талёнах

Прапануюць каханых людзей?!

Мілая, слухайце! Семдзесят другая!

Не магу чакаць я, ды і стрэлкі ўсё стаяць!..

Лешаму ўсе лініі — я заўтра вылятаю!..

Вось ужо на сувязі…

Вітаю, гэта я!..

Тэлефон для мяне — як ікона!

Тэлефонная кніга — трыпціх!

Стала тэлефаністка мадоннай,

Скараціўшы адлегласьць на міг.

Зорачка, мілая! Ну не разлучайце ж!

Вы цяпер анёл мой! — Не сыходзьце ж з алтара!

Самае важнае шчэ будзе, — спагадайце ж!..

Вось ужо на сувязі!..

Вітаю, гэта я!..

Што, пашкоджаньне дзесьці на дроце?

Што, зь ячэйкай дыёд загуляў?

Мне пляваць! — пачакаю. Я згодзен

Пачынаць кожны вечар з нуля.

Дзеўчына, мілая! Зноў жа я, Тома!

Нешта за пісьмовым не сядзіцца мне сталом…

Так, мяне!.. Вядома ж, я!.. Ну зразумела ж, дома!..

Выклікаю… Гаварыце…

Гэта я! Чалом!..