Δυνάμωσε την Ψυχή σου

Δυο λόγια για τον Αναγνώστη…

Το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου αποτελείται από μερικές από τις ομιλίες — εκπομπές «Αθέατα Περάσματα» του π. Ανδρέα Κονάνου στο ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας. Αυτό το βιβλίο έχει κάποιες ιδιαιτερότητες… Ο π. Ανδρέας έχει τη δική του ιδιόλεκτο, το δικό του στυλ. Έχει «χάρισμα» στην ομιλία του. Συναρπάζει, συγκινεί. Μιλάει βιωματικά. Σαν ν' ακούς τον Οδυσσέα του Σεφέρη, που «μιλά ταπεινά και με γαλήνη, χωρίς προσπάθεια».

Ως γνωστόν, από μόνος του ο προφορικός λόγος έχει μεγάλη γοητεία και ζωντάνια. Και αν πετύχεις άνθρωπο που να ξέρει να τον χειρίζεται, δεν επιτρέπεται να «εηέμβεις»!..

Το μέλημά μου, λοιπόν, ήταν να διατηρήσω την προ-φορικότητα του λόγου του. Παρέλαβα απομαγνητοφωνημένες τις εκπομπές του και διατήρησα το γλωσσικό του ιδίωμα. Άλλωστε το βιβλίο συνοδεύεται και από cd. Η προσπάθεια για αφαίρεση της προφορικότητας του λόγου, θα δυσκόλευε όποιον αναγνώστη θέλει να ακούει και να διαβάζει ταυτόχρονα!.. Εδώ, έχω να σας προτείνω να ακούσετε πρώτα το cd — αν είναι δυνατόν — για να πάρετε το πνεύμα, το ύφος τη ζεστασιά του προφορικού λόγου και μετά να διαβάσετε το κείμενο. Το άκουσμα, η μουσική, γλυκαίνουν την ψυχή… Η ανάγνωση, η μελέτη εμπεδώνει, σταθεροποιεί το αγαθό αποτέλεσμα.

Επίσης, μεγάλη δυσκολία θα υπήρχε, αν προσπαθούσα να αφαιρέσω την προφορικότητα, διότι ο λόγος του π. Ανδρέα δεν είναι ο κλασικός προσχεδιασμένος προφορικός λόγος! Είναι λόγος εμπνευσμένος, αυθόρμητος; καρδιακός, βιωματικός, συγκινητικός, λόγος «χάριτος»… Άρα, εύκολα δεν «καλουπώνεται», δεν παραγραφοποιείται, δεν δαμάζεται σε πλαίσιο κειμένου. Η κάθε λέξη του είναι μια έξοδος για μια συνάντηση… είναι μια λέξη αληθινή… Δεν την «πειράζεις», δεν την αλλοιώνεις… Με θρησκευτική ευλάβεια και κατάνυξη την κλείνεις στα κρύφια της ψυχής σου…, σκουπίζεις τον λυγμό σου…

Είναι μια καθοδήγηση αθέατη, πέρασμα αθέατο στα Μονοπάτια της Ψυχής στον Ανήφορο της Αλήθειας.

Ακόμη ο π. Ανδρέας χρησιμοποιεί άψογα την Νεοελληνική, μαζί με λόγιους εκκλησιαστικούς τύπους και αγιογραφικά χωρία, στα οποία δεν έβαλα παραπομπές, διότι τάχει άψογα ενσωματώσει στην ιδιόλεκτό του…

Χαρακτηριστικά του ύφους του είναι το α' πληθυντικό πρόσωπο, αλλά και το β' ενικό, αμεσότητα με τον αποδέκτη — ακροατή του, καθώς και ένθετες διηγήσεις και πολυηρισματική αφήγηση με μια ματιά αναστοχα-στική, βαθιά, που διαπερνά τα μύχια της ψυχής!

Ήταν μια όχι εύκολη εργασία, ένα μικτό ιδιαίτερο, στυλιστικό είδος λόγου ανάμεσα σε προφορικό και γραπτό. Μέσα σε λίγο, ελάχιστο χρόνο…, μέσα από πειρασμούς και πάμπολλες τεχνικές δυσκολίες…

Τώρα, τελειώνοντας την επιμέλεια — παρουσίαση αυτού του πονήματος έχω τη βεβαιότητα ότι «Η Παναγία η Γάλαξα, η Θαλασσοκρατούσα» ήθελε, ναι, το ήθελε! να γίνει αυτή η προσπάθεια! Αυτό το έργο…

Δι' ευχών του αγαπητού, πνευματικού αδελφού, π. Ανδρέα και της Παναγίας της Γάλαξας.

Καλό διάβασμα

Σ.