Прынамсі...

Як толькі пачаў я «конікаў пасці» —

Абапірацца на локці без дапамогі мамы,

Быў апрабаваны ўпершыню ў жыцці

Сялянскім тэстам,

Старажытнейшым самым.

Мае задаткі i схільнасці

Былі правераны

Без асаблівых хітрыкаў так:

Перада мною паклалі

Кавалак паперыны

I толькі што выцягнуты з катла бурак.

Да чаго пацягнецца ў малога рука,

Лёсам такім будзе ён залучоны:

Араты, сейбіт —

Да бурака,

Да паперыны —

Чалавек пісьменны, вучоны...

Я да бурака пацягнуўся,

Паразважаўшы крыху,

I распагодзіўся бацька ў паглядзе.

Ён мне паказваў,

Як мужык вытрасае саху

I як барсук дзяцей сваіх гладзіць...

Пацвердзіўся тэст:

З відна да цямна

Ару я даволі

I сею ўволю:

Насенне чорнае,

Белае поле,

Што родзіць не густа —

Мая віна!