ЗАМЕСТ ПРАДМОВЫ


УБЕЙ ПРЕЗИДЕНТА!

Убей эту сволочь, которая

так гнусно топорщит усы

над нашими всё же просторами,

над ликом родимой красы.

Чем можешь, убей, не раздумывай,

возьми автомат иль топор

и вскрой эту голову „умную”,

и выбрось в клоаку, как сор.

Убей эту мразь авторучкою,

иль зонтиком, или „пером”,

иль вовсе ма-а-а-ленькой штучкою,

подброшенной в терпкий ром.

Убей аккуратно, дерзостно,

как может убить лишь бог,

покончи геройски с мерзостью

и выкинь её за порог.

Убей же врага, чтобы молодость

твоя не осталась в дерьме,

чтоб Край наш воспрянул с гордостью

во славе, а не в ярме!

Очищенный дом белорусский наш,

проветренный, солнцу представленный,

он будет закрыт для усатых саш,

но миру свободному явленный!


ПИСЬМО СУДЕБНОМУ ИСПОЛНИТЕЛЮ
ПО СЛУЧАЮ ОЧЕРЕДНОЙ ПОВЕСТКИ

Здравствуйте, судебный исполнитель!

Вы меня повестками достали,

но позвольте, я ведь не грабитель,

медь не крал, не помышлял о стали.

Не насильник я, не изменяю,

мирно сплю с распутною женой.

Что же вы хотите, я не знаю,

Что ж вы насылаете конвой?

Ах, стихи!? Те самые, о Сашке?

Где-то я народу их читал?

А потом в растерзанной рубашке

власть бранил и юных дам пугал?

Признаю, имел тот случай место.

Так ведь что ж, как люди говорят,

я сварганен из такого теста,

что, пожалуй, мне сам чёрт не брат.

Да, ответьте, разве вам приятно

в сей стране живать и хлеб жевать,

где вас дурят очень многократно,

больно бьют и не велят стонать?

Нет? Тогда зачем вы шлёте

письма мне на странном языке?

Ничего с меня вы не возьмёте,

разве что налью сто грамм сакэ.

А стишки писал, пишу и буду

впредь писать о всяческих сашках,

потому как юный мой рассудок

не вредил я в красных уголках.

* * *

Если вдруг, не приведи господь,

мне придётся жить в казённом доме,

я не стану чепуху молоть,

говоря о том, что незнакомо.

Я не буду паханом. Зачем?

Но, хоть каплю гордости имея,

постараюсь отсидеть как все,

только чтоб душою не робея.

Если ж там случится в паханах

„старший брат” мой, русский из Тамбова,

я ему однажды тихо в пах

засажу „перо”, как в строчку слово.

Я шепну в его последний миг:

„Это, „брат”, за „Белую Россию”,

за её истерзанность и крик,

и за свой москальский глупый шик

в этом месте ты склоняешь выю”.

И пускай обьявят мне конец

паханы все, русские по крови,

кто-то всё же скажет: молодец!

И нахмурит выцветшие брови.

30 лістапада 1995 году


ЗЬМЯШЧЭНЬНЕ ПАД ВАРТУ ПАДАЗРАВАНАГА
АДАМОВІЧА CЛABAMIPA ГЕНРЫХАВІЧА

САНКЦЫЯНУЮ

Генеральны пракурор Рэспублікі Беларусь

В.С. Каштан

Пастанова

пра ажыцьцяўленьне меры стрыманьня

г. Менск 5 красавіка 1996 году

Сьледчы па асабліва важных справах Сьледчага аддзелу КДБ Рэспублікі Беларусь капітан юстыцыі Сакольчык, разгледзеўшы матэрыялы крымінальнай справы № 182, -

ВЫЯВІЎ:

Адамовіч С.Г. падазраецца ў зьдзяйсьненьні злачынства, прадугледжанага ч. 1 арт. 67 КК Рэспублікі Беларусь, гэта значыць у тым, што 13 кастрычніка 1995 году ў г. Менску па месцы свайго жыхарства ў інтэрнаце ПТВ-24 нaпicaў верш „Убей президента”, які ўтрымлівае публічныя заклікі да забойства вышэйшай службовай асобы Рэспублікі Беларусь у сувязі зь ейнай дзяржаўнай дзейнасьцю, i ў перыяд кастрычнік 1995 - студзень 1996 году ажыцьцяўляў распаўсюджваньне названага верша.

Акрамя таго, 4 красавіка 1996 году, знаходзячыся пад падпіскай пра нявыезд, Aдамовіч С.Г. быў затрыманы пагранічным нарадам в/ч 2044 на ўчастку Смаргонскага пагранічнага атраду пры замаху на незаконны пераход Дзяржаўнай граніцы Рэспублікі Беларусь.

Улічваючы выкладзенае, зыходзячы з небясьпечнасьці зробленых Адамовічам С.Г. злачынстваў, маючы дастатковыя падставы лічыць, што, знаходзячыся на волі, ён схаваецца ад сьледства i суда, перашкодзіць вытлумачэньню ісьціны па крымшальнай справе i будзе займацца злачыннай дзейнасьцю, кіруючыся патрабаваньнямі артыкулаў 84, 86, 87 i 91 КПК Рэспублікі Беларусь, -

ПАСТАНАВІЎ:

Прымянщь у адносінах да абвінавачанага Адамовіча Славаміра Генрыхавіча, 1962 году нараджэньня, народжанага на ст. Унежма Анежскага раёну Архангельскай вобласьці, беларуса, грамадзяніна Рэспублікі Беларусь, з вышэйшай адукацыяй, разьведзенага, карэспандэнта штотыднёвіка „Наша Ніва”, які пражывае па адрасе: г. Менск, вул. Сурганава, дом 45, корпус 3 (інтэрнат ПТВ-24), у якасьці меры стрыманьня зьмяшчэньне пад варту.

Абвінавачанага Адамовіча С.Г. утрымліваць пад вартай у Сьледчым ізалятары КДБ Рэспублікі Беларусь, куды накіраваць для выкананьня экзэмпляр пастановы.

Копію гэтай пастановы ўручыць абвінавачанаму Адамовічу С.Г. i растлумачыць яму парадак абскарджаньня арышту.

Сьледчы па асабліва важных справах

Сьледчага адцзелу КДБ

Рэспублікі Беларусь

капітан юстыцыі А П. Сакольчык (подпіс)

Копія гэтай пастановы пра ажыцьцяўленьне меры стрыманьня ў выглядзе зьмяшчэньня пад варту мне ўручана 9 красавіка 1996 году.

Адначасова мне растлумачаны прадугледжаны арт. 220(1) КПК Рэспублікі Беларусь парадак абскарджаньня пастановы ў народны суд Цэнтральнага раёну г. Менску.

С.Г. Адамовіч (подпіс)

Копія сапраўдная

Сьледчы па ABC СА КДБ РБ

капітан юстыцыі А.П. Сакольчык (подпіс)

Загрузка...