Убей эту сволочь, которая
так гнусно топорщит усы
над нашими всё же просторами,
над ликом родимой красы.
Чем можешь, убей, не раздумывай,
возьми автомат иль топор
и вскрой эту голову „умную”,
и выбрось в клоаку, как сор.
Убей эту мразь авторучкою,
иль зонтиком, или „пером”,
иль вовсе ма-а-а-ленькой штучкою,
подброшенной в терпкий ром.
Убей аккуратно, дерзостно,
как может убить лишь бог,
покончи геройски с мерзостью
и выкинь её за порог.
Убей же врага, чтобы молодость
твоя не осталась в дерьме,
чтоб Край наш воспрянул с гордостью
во славе, а не в ярме!
Очищенный дом белорусский наш,
проветренный, солнцу представленный,
он будет закрыт для усатых саш,
но миру свободному явленный!
Здравствуйте, судебный исполнитель!
Вы меня повестками достали,
но позвольте, я ведь не грабитель,
медь не крал, не помышлял о стали.
Не насильник я, не изменяю,
мирно сплю с распутною женой.
Что же вы хотите, я не знаю,
Что ж вы насылаете конвой?
Ах, стихи!? Те самые, о Сашке?
Где-то я народу их читал?
А потом в растерзанной рубашке
власть бранил и юных дам пугал?
Признаю, имел тот случай место.
Так ведь что ж, как люди говорят,
я сварганен из такого теста,
что, пожалуй, мне сам чёрт не брат.
Да, ответьте, разве вам приятно
в сей стране живать и хлеб жевать,
где вас дурят очень многократно,
больно бьют и не велят стонать?
Нет? Тогда зачем вы шлёте
письма мне на странном языке?
Ничего с меня вы не возьмёте,
разве что налью сто грамм сакэ.
А стишки писал, пишу и буду
впредь писать о всяческих сашках,
потому как юный мой рассудок
не вредил я в красных уголках.
* * *
Если вдруг, не приведи господь,
мне придётся жить в казённом доме,
я не стану чепуху молоть,
говоря о том, что незнакомо.
Я не буду паханом. Зачем?
Но, хоть каплю гордости имея,
постараюсь отсидеть как все,
только чтоб душою не робея.
Если ж там случится в паханах
„старший брат” мой, русский из Тамбова,
я ему однажды тихо в пах
засажу „перо”, как в строчку слово.
Я шепну в его последний миг:
„Это, „брат”, за „Белую Россию”,
за её истерзанность и крик,
и за свой москальский глупый шик
в этом месте ты склоняешь выю”.
И пускай обьявят мне конец
паханы все, русские по крови,
кто-то всё же скажет: молодец!
И нахмурит выцветшие брови.
30 лістапада 1995 году
САНКЦЫЯНУЮ
Генеральны пракурор Рэспублікі Беларусь
В.С. Каштан
Пастанова
пра ажыцьцяўленьне меры стрыманьня
г. Менск 5 красавіка 1996 году
Сьледчы па асабліва важных справах Сьледчага аддзелу КДБ Рэспублікі Беларусь капітан юстыцыі Сакольчык, разгледзеўшы матэрыялы крымінальнай справы № 182, -
ВЫЯВІЎ:
Адамовіч С.Г. падазраецца ў зьдзяйсьненьні злачынства, прадугледжанага ч. 1 арт. 67 КК Рэспублікі Беларусь, гэта значыць у тым, што 13 кастрычніка 1995 году ў г. Менску па месцы свайго жыхарства ў інтэрнаце ПТВ-24 нaпicaў верш „Убей президента”, які ўтрымлівае публічныя заклікі да забойства вышэйшай службовай асобы Рэспублікі Беларусь у сувязі зь ейнай дзяржаўнай дзейнасьцю, i ў перыяд кастрычнік 1995 - студзень 1996 году ажыцьцяўляў распаўсюджваньне названага верша.
Акрамя таго, 4 красавіка 1996 году, знаходзячыся пад падпіскай пра нявыезд, Aдамовіч С.Г. быў затрыманы пагранічным нарадам в/ч 2044 на ўчастку Смаргонскага пагранічнага атраду пры замаху на незаконны пераход Дзяржаўнай граніцы Рэспублікі Беларусь.
Улічваючы выкладзенае, зыходзячы з небясьпечнасьці зробленых Адамовічам С.Г. злачынстваў, маючы дастатковыя падставы лічыць, што, знаходзячыся на волі, ён схаваецца ад сьледства i суда, перашкодзіць вытлумачэньню ісьціны па крымшальнай справе i будзе займацца злачыннай дзейнасьцю, кіруючыся патрабаваньнямі артыкулаў 84, 86, 87 i 91 КПК Рэспублікі Беларусь, -
ПАСТАНАВІЎ:
Прымянщь у адносінах да абвінавачанага Адамовіча Славаміра Генрыхавіча, 1962 году нараджэньня, народжанага на ст. Унежма Анежскага раёну Архангельскай вобласьці, беларуса, грамадзяніна Рэспублікі Беларусь, з вышэйшай адукацыяй, разьведзенага, карэспандэнта штотыднёвіка „Наша Ніва”, які пражывае па адрасе: г. Менск, вул. Сурганава, дом 45, корпус 3 (інтэрнат ПТВ-24), у якасьці меры стрыманьня зьмяшчэньне пад варту.
Абвінавачанага Адамовіча С.Г. утрымліваць пад вартай у Сьледчым ізалятары КДБ Рэспублікі Беларусь, куды накіраваць для выкананьня экзэмпляр пастановы.
Копію гэтай пастановы ўручыць абвінавачанаму Адамовічу С.Г. i растлумачыць яму парадак абскарджаньня арышту.
Сьледчы па асабліва важных справах
Сьледчага адцзелу КДБ
Рэспублікі Беларусь
капітан юстыцыі А П. Сакольчык (подпіс)
Копія гэтай пастановы пра ажыцьцяўленьне меры стрыманьня ў выглядзе зьмяшчэньня пад варту мне ўручана 9 красавіка 1996 году.
Адначасова мне растлумачаны прадугледжаны арт. 220(1) КПК Рэспублікі Беларусь парадак абскарджаньня пастановы ў народны суд Цэнтральнага раёну г. Менску.
С.Г. Адамовіч (подпіс)
Копія сапраўдная
Сьледчы па ABC СА КДБ РБ
капітан юстыцыі А.П. Сакольчык (подпіс)