Беларуская мова

Трубачка

Аднойчы я ўбачыў паненку з трубачкай у галаве. Я запрасіў яе да сябе, набыў піва і наліў крыху праз трубачку. Ўжо зь першымі кроплямі дзеўчына пачала ўсьміхацца ў адказ на мае жарты, прыціскацца да мяне, лашчыць пальцамі шчаку. Я заліў усю бутэльку і яна мяне пацалавала. Пасьля другой мы згасілі сьвятло.

Праз некалькі дзён я ўбачыў яе зноў. Яна зрабіла выгляд, быццам мы незнаёмыя. Але ў маім заплечніку знайшлася бутэлька “Аліварыі”, і я ў другі раз скарыстаўся яе трубачкай. Мы прачнуліся побач і разыйшліся хто куды. Я потым сустракаў яе, але трубачкі больш ў галаве не было. Мы ня ведалі, што казаць адно аднаму, і больш ніколі ня бачыліся.

І тады я пачаў шукаць дзяўчын з трубачкамі, якія маглі мне падараваць пяшчоту і ласку. Я насіў у заплечніку піва, якое бурштынавымі струменьчыкамі ўліваў ім ў галовы. Яны хутка п’янелі і мне здавалася, быццам яны мяне кахаюць. Але надыходзіла раніца, і ўся іх пяшчота і ласка кудысьці выпараліся.

Адной дзеўчыне я заліў праз трубачку гарэлку. Яна адразу пачала плакаць. І пакуль я дарэмна чакаў сваю порцыю пяшчоты і ласкі, жалілася, што неўзаемна кахае іншага хлопца, і ўвесь час дасылала яму смс.

А потым мне абрыдла ўсё гэта і я прыладзіў трубачку самому сабе. Я заліваў туды піва і чырвонае віно, хадзіў шчасьлівы, і навакольны сьвет быў пяшчотны і ласкавы.